Omni Kitabı

1 Işte, öyle oldu ki ben Omni, babam Yarom’dan aldığım emir üzerine, soyağacımızı korumak için bu levhalara biraz yazıyorum.

2 Bu nedenle şunu bilmenizi isterim ki, yaşamım boyunca halkım Nefililer’i korumak ve düşmanları olan Lamanlılar’ın eline düşmemeleri için kılıçla çok savaştım. Fakat işte, ben kendim kötü bir insanım ve Rab’bin yasalarına ve emirlerine gerektiği gibi uymadım.

3 Ve öyle oldu ki iki yüz yetmiş altı yıl geçti ve çoğu zaman barış içinde yaşadık; ve çoğu zaman da ciddi savaşlar ve cinayetler gördük. Evet ve sonunda iki yüz seksen iki yıl geçti ve ben, atalarımın emirlerine göre bu levhaları korudum; ve levhaları oğlum Amaron’a verdim. Ve sözlerime burada son veriyorum.

4 Ve şimdi ben Amaron, ne yazarsam yazayım, babamın kitabına yazacaklarım çok değil.

5 İşte, öyle oldu ki üç yüz yirmi yıl geçti ve Nefililer’in arasındaki kötülerin çoğu yok edildi.

6 Çünkü Rab izin vermeyecektir, onları Yeruşalem ülkesinden çıkardıktan ve düşmanlarının eline düşmemeleri için koruyup kurtardıktan sonra, evet, atalarımıza konuşup söylediği şu sözlerin doğrulanmamasına izin vermeyecektir: Emirlerimi yerine getirmediğiniz ölçüde, ülkede refaha kavuşmayacaksınız.

7 Bu nedenle, Rab onları yüce yargısıyla ziyaret etti; ama doğruları esirgedi; ölmesinler diye onları düşmanlarının elinden kurtardı.

8 Ve öyle oldu ki levhaları kardeşim Kemiş’e teslim ettim.

9 Şimdi, ben Kemiş, yazacağım birkaç şeyi kardeşim gibi aynı kitaba yazıyorum; çünkü işte, kardeşimin yazdıklarını, kendi eliyle yazdığı son sözleri gördüm; ve bunları levhaları bana teslim ettiği gün yazdı. Ve kayıtları atalarımızın emirlerine göre bu şekilde tutuyoruz. Ve ben sözlerime burada son veriyorum.

10 İşte ben, Kemiş’in oğlu Abinadom’um. İşte, öyle oldu ki halkım Nefililer’le Lamanlılar’ın arasında pek çok savaş ve çekişme gördüm; ve ben, kardeşlerimi savunmak için kendi kılıcımla birçok Lamanlı’nın canını aldım.

11 Ve işte, bu halkın levhalara yazılmış kayıtları kuşaktan kuşağa krallar tarafından korunup saklanmıştır; ve yazılanların dışında, ben başka bir vahiy ya da peygamberlik bilmiyorum; bu nedenle, yazılanlar yeterlidir. Ve ben sözlerime burada son veriyorum.

12 İşte, ben Abinadom’un oğlu Amaleki’yim. İşte, sizlere Zarahemla ülkesine kral seçilen Mosiya’nın hakkında biraz konuşmak istiyorum; çünkü işte Rab, Mosiya’yı uyararak, ona Nefi ülkesinden kaçmasını ve Rab’bin sesine kulak veren herkesin de onunla birlikte ülkeyi terk edip çöle gitmesini emretti.

13 Ve öyle oldu ki Mosiya, Rab’bin kendisine verdiği emri yerine getirdi. Ve Rab’bin sesine kulak vermek isteyen herkes ülkeden ayrılıp çöle gitti; ve birçok vaaz ve peygamberlikler aracılığıyla onlara yol gösterildi. Ve onlara sürekli olarak Tanrı sözü ile öğüt veriliyordu; ve onlara Tanrı kolunun gücü ile Zarahemla ülkesi denilen ülkeye varıncaya dek çölde yol gösterildi.

14 Ve orada Zarahemla halkı denen bir halkı keşfettiler. Şimdi Zarahemla halkı arasında büyük bir sevinç yaşandı; ve Zarahemla da sevinçten uçuyordu, çünkü Rab, Mosiya halkını beraberlerinde taşıdıkları Yahudiler’in kayıtlarını içeren pirinç levhalarla göndermişti.

15 İşte, öyle oldu ki Mosiya, Zarahemla halkının, Yahuda kralı Tsedekiya’nın Babil’e tutsak olarak götürüldüğü sıralarda Yeruşalem’den ayrılmış olduğunu öğrendi.

16 Ve onlar çölde yolculuk ettiler ve Rab’bin eliyle büyük suları aşarak Mosiya’nın onları bulduğu ülkeye getirildiler; ve o zamandan beri de buraya yerleşmişlerdi.

17 Ve Mosiya onları bulduğunda, sayıları oldukça artmıştı. Ancak aralarında birçok savaş ve ciddi çekişmeler çıkmış ve zaman zaman kılıçtan geçirilmişlerdi; ve konuştukları dil bozulmuştu; ve yanlarında hiçbir kayıt getirmemişlerdi; ve Yaratıcılarının varlığını inkâr ediyorlardı; ne Mosiya, ne de Mosiya halkı onları anlayabiliyordu.

18 Fakat öyle oldu ki Mosiya onlara kendi dilinin öğretilmesini sağladı. Ve öyle oldu ki onlara Mosiya’nın dili öğretildikten sonra Zarahemla atalarının soyağacını aklında kaldığı kadarıyla verdi; ve bunlar yazıya geçirildi, ancak bu levhalara yazılmadı.

19 Ve öyle oldu ki Zarahemla halkı ile Mosiya halkı birleşti ve Mosiya onların kralı olarak seçildi.

20 Ve öyle oldu ki krallığı sırasında Mosiya’ya üzerinde yazılar bulunan büyük bir taş getirildi; ve Mosiya, Tanrı’nın gücü ve armağanıyla bu yazıları tercüme etti.

21 Ve bunlar Koriyantumur adında birinin başından geçenleri ve onun halkının nasıl katledildiğini anlatıyordu. Ve Koriyantumur, Zarahemla halkı tarafından bulunmuştu; ve Koriyantumur dokuz ay boyunca onların yanında kalmıştı.

22 Ayrıca Koriyantumur’un ataları hakkında da birkaç söz edilmişti. Ve onun ilk ataları, Rab’bin halkın konuştuğu dili karıştırdığı zamandaki kuleden gelmişti; ve onlar Rab’bin adil olan yargılarına göre O’nun sert cezasına çarptırılmışlardı; ve onların kemikleri kuzeydeki ülkede saçılmış bir durumdadır.

23 İşte, ben Amaleki, Mosiya’nın zamanında doğdum ve onun ölümünü görecek kadar yaşadım; ve onun yerine oğlu Benyamin geçti.

24 Ve işte, Kral Benyamin’in zamanında Nefililer’le Lamanlılar arasında çıkan ciddi bir savaşa tanık oldum ve çok kan döküldüğünü gördüm. Fakat işte, Nefililer onlara karşı büyük bir üstünlük sağladılar; evet, o kadar ki Kral Benyamin onları Zarahemla ülkesinden kovdu.

25 Ve öyle oldu ki yaşlanmaya başladım; ve hiç çocuğum olmadığından ve Kral Benyamin’in Rab’bin önünde doğru bir adam olduğunu bildiğimden, bu nedenle, bu levhaları ona teslim edeceğim; bütün insanları Tanrı’ya, İsrail’in Kutsalı’na gelmeye ve peygamberliklere ve vahiylere ve meleklerin hizmetine ve dillerle konuşabilme armağanına ve dilleri tercüme edebilme armağanına ve iyi olan her şeye inanmaya teşvik ediyorum; çünkü Rab’den gelmeyen hiçbir şey iyi değildir; ve kötü olan her şey şeytandan gelir.

26 Ve şimdi, sevgili kardeşlerim, İsrail’in Kutsalı olan Mesih’e gelmenizi ve O’nun kurtarışını ve fidye ile kurtarış gücünü paylaşmanızı isterim. Evet, O’na gelin ve bütün canınızı bir adak gibi O’na sunun ve oruç tutmaya ve dua etmeye devam edin ve sonuna kadar dayanın; ve Rab’bin yaşadığı gibi, siz de kurtulacaksınız.

27 Ve şimdi, Nefi ülkesine geri dönmek üzere çöle çıkan bir grup insandan biraz söz etmek istiyorum; çünkü mirasları olan ülkeyi ele geçirmek isteyen insanların sayısı çoktu.

28 Bu nedenle çöle çıktılar. Ve liderleri güçlü ve kuvvetli bir adamdı ve dik kafalı bir adamdı; bu yüzden aralarında kavga çıkarttı; ve içlerinden ellisi dışında hepsi çölde öldü ve onlar tekrar Zarahemla ülkesine geri döndüler.

29 Ve öyle oldu ki yanlarına başka kimseleri de katarak epeyce kalabalıklaştılar ve yeniden çöle doğru yola çıktılar.

30 Ve benim (Amaleki’nin) bir kardeşim vardı; o da onlarla gitti; ve o zamandan beri onlardan hiç haber alamadım. Ve yakında mezarıma uzanacağım; ve bu levhalarda yazacak yer kalmadı. Ve ben sözlerime burada son veriyorum.