1 Ve şimdi öyle oldu ki yirmi altıncı yılda tüm Nefi halkı; her adam ailesini, sürülerini ve büyükbaş hayvanlarını, atlarını ve sığırlarını ve bütün mallarını alarak kendi topraklarına geri döndü;

2 Ve öyle oldu ki erzaklarının hepsini tüketmemişlerdi; bu nedenle yiyip bitirmedikleri her tür tahıllarını ve altınlarını ve gümüşlerini ve bütün değerli eşyalarını yanlarına alarak hem kuzeydeki hem de güneydeki, hem kuzey ülkesindeki hem de güney ülkesindeki topraklarına ve mülklerine geri döndüler.

3 Ve Lamanlı kalmak isteyip ülkede barışı sürdürmek üzere antlaşmaya girmiş olan bu eşkıyalara çalışıp geçimlerini sağlamaları için sayılarına göre toprak verdiler; ve böylece bütün ülkede barışı sağladılar.

4 Ve yeniden refaha kavuşup sayıca artmaya başladılar; ve yirmi altıncı ve yirmi yedinci yıllar geçti ve ülkede büyük bir düzen sağlandı; ve yasalarını eşitlik ve adalet üzerine kurmuşlardı.

5 Ve şimdi yasalara karşı gelmedikleri sürece tüm ülkede halkın sürekli olarak refaha kavuşmasını engelleyecek hiçbir şey yoktu.

6 Ve şimdi ülkede bu büyük barışı sağlayanlar Gidgidoni, hakim Lakoneyus ve seçilmiş olan diğer liderlerdi.

7 Ve öyle oldu ki pek çok şehir yeniden inşa edilip eski şehirlerin çoğu da onarıldı.

8 Ve pek çok cadde yapılıp şehirden şehre, ülkeden ülkeye ve bir yerden başka bir yere götüren yollar yapıldı.

9 Ve yirmi sekizinci yıl da böyle geçti ve halk sürekli olarak huzur içinde yaşadı.

10 Fakat öyle oldu ki yirmi dokuzuncu yılda halkın arasında birtakım tartışmalar çıkmaya başladı; ve bazı kimseler çok aşırı zenginlikleri nedeniyle gururlanarak ve övünerek kendilerini göklere çıkardılar, evet, hatta aşırı baskı uygulamaya başladılar.

11 Zira ülkede pek çok tüccar ve aynı zamanda pek çok avukat ve memur vardı.

12 Ve halk zenginliğine ve eğitim görme şansına göre sınıflara ayrılmaya başladı; evet, kimileri fakir olmaları nedeniyle cahil kalıyor, kimileri ise zengin oldukları için iyi eğitim görüyorlardı.

13 Bazıları gurura kapılıp kendini yüceltirken diğerleri gayet alçakgönüllü davranıyorlardı; bazıları küfüre küfürle karşılık verirken, diğerleri küfüre, baskıya ve her türlü sıkıntılara katlanıyor, karşılık vermiyor ve sövüp saymıyorlardı; tersine Tanrı’nın önünde alçakgönüllü ve tövbekârdılar.

14 Ve böylece bütün ülkede öyle büyük bir eşitsizlik ortaya çıkmıştı ki Kilise bölünmeye başladı; evet, öyle ki otuzuncu yılda gerçek inanca dönen birkaç Lamanlı topluluğu dışında Kilise ülkenin her tarafında bölündü; ve onlar inançlarını bırakmadılar, çünkü Rab’bin emirlerini canla başla yerine getirmek isteyen, sağlam, kararlı ve yerinden sarsılmayan insandılar.

15 Şimdi halkın bu kötülüğünün nedeni şuydu: Şeytanın, halkı her türlü kötülüğe kışkırtmaya, onların koltuklarını gururla kabartmaya ve onları güç ve yetki ve zenginlik ve dünyanın boş şeyleri peşinde koşturtmaya ayartacak büyük bir gücü vardı.

16 Ve böylece şeytan, halkın yüreğini her tür kötülüğü işlemeye sürükledi; bu nedenle halk barışın tadını sadece bir kaç yıl çıkarabildi.

17 Ve böylece otuzuncu yılın başlarında—uzunca bir süre şeytanın ayartmalarına teslim olan halk onun götürmek istediği her yere sürüklenmiş ve onun arzu ettiği hangi kötülük varsa işlemişti—ve böylece bu otuzuncu yılın başlarında, korkunç kötülük işledikleri bir durumdaydılar.

18 Şimdi onlar bilmeden günah işlemediler, çünkü Tanrı’nın kendilerinden ne istediğini biliyorlardı; çünkü bu onlara öğretilmişti; bu yüzden bile bile Tanrı’ya karşı geldiler.

19 Ve şimdi bunlar Lakoneyus’un oğlu Lakoneyus zamanında oluyordu; çünkü halkı o yıl babasının yerine geçen Lakoneyus yönetiyordu.

20 Ve göklerden vahiy alan adamlar olmaya başladı ve gönderildi; bütün ülkede yaşayan halkın arasında durup onların işlediği günahlar ve kötülükler hakkında cesurca vaaz vererek tanıklık ettiler ve Rab’bin, halkı için gerçekleştireceği fidye ile kurtuluş hakkında ya da başka bir deyişle, Mesih’in dirilişi hakkında onlara tanıklık ettiler; ve O’nun ölümü ve çekeceği acılar hakkında cesaretle tanıklık ettiler.

21 Şimdi halkın arasından birçok kişi bu şeylere tanıklık edenlere çok kızıyordu; ve kızanlar ise genelde başhakimler, yüksek rahiplik ve avukatlık yapmış kişilerdi; evet, avukat olanların hepsi bu şeylere tanıklık edenlere kızıyordu.

22 Şimdi ülkenin valisi tarafından cezası onaylanmadan ne bir avukatın, ne bir hakimin, ne de bir yüksek rahibin bir kimseyi ölüm cezasına çarptırmaya yetkisi vardı.

23 Şimdi Mesih’le ilgili konularda tanıklık edenlerin, cesaretle tanıklık edenlerin pek çoğu hakimlerin aracılığıyla yakalanıp gizlice idam edildi; onların ölüm haberi ülke valisine ölümlerinden önce ulaşmadı.

24 Şimdi işte, ülkenin valisi tarafından yetki verilmeksizin bir kişinin idam edilmesi ülke yasalarına aykırıydı.

25 Bu yüzden Zarahemla ülkesine, ülkenin valisine, yasalara aykırı olarak Rab’bin peygamberlerini ölüm cezasına çarptıran bu hakimler hakkında şikayet geldi.

26 Şimdi öyle oldu ki onlar yakalanıp halk tarafından verilmiş olan yasalara göre işlemiş oldukları suçlardan yargılanmak üzere hakim önüne çıkarıldılar.

27 Şimdi öyle oldu ki bu hakimlerin pek çok dostu ve akrabası vardı; ve geri kalanların, evet, hemen hemen bütün avukatların ve yüksek rahiplerin hepsi toplanıp yasalara göre yargılanacak olan bu hakimlerin akrabalarıyla birlik oldular.

28 Ve kendi aralarında bir antlaşma yaptılar, evet, geçmiştekilerin verdiği bu antlaşma tüm doğruluğa karşı birleşilmesi için şeytanın verip yönettiği antlaşmaydı.

29 Bu yüzden Rab’bin halkına karşı birleşip onları yok etmek ve cinayetten suçlu olanları yasalara göre uygulanmak üzere olan adaletin pençesinden kurtarmak için bir antlaşma yaptılar.

30 Ve ülkelerindeki yasaları ve hakları hiçe sayarak valiyi öldürmek ve ülkenin başına bir kral geçirmek için birbirleriyle antlaşma yaptılar; böylece ülke artık özgür olmayacak, fakat kralların yönetimi altına girecekti.