1 Vini re, tani ndodhi që pasi populli i Amonit u vendos në tokën e Jershonit, po, dhe gjithashtu pasi Lamanitët u shpartalluan e u hodhën matanë atij vendi dhe të vdekurit e tyre u varrosën nga njerëzit e vendit—

2 Tani, të vdekurit e tyre nuk u numëruan, për shkak të numrit të madh të tyre; as të vdekurit e Nefitëve nuk u numëruan—por ndodhi që pasi varrosën të vdekurit e tyre dhe gjithashtu pas ditëve të agjërimit dhe të zisë dhe të lutjes, (dhe ishte në vitin e gjashtëmbëdhjetë të mbretërimit të gjykatësve mbi popullin e Nefit) filloi të kishte paqe të vazhdueshme nëpër të gjithë vendin.

3 Po, dhe njerëzit respektonin zbatimin e urdhërimeve të Zotit; dhe ishin të rreptë në respektimin e ordinancave të Perëndisë, sipas ligjit të Moisiut, pasi atyre u ishte mësuar që të zbatonin ligjin e Moisiut, derisa ai të plotësohej.

4 Dhe kështu nuk pati trazira mes popullit gjatë gjithë vitit të gjashtëmbëdhjetë të mbretërimit të gjykatësve mbi popullin e Nefit.

5 Dhe ndodhi që në fillim të vitit të shtatëmbëdhjetë të mbretërimit të gjykatësve, pati paqe të vazhdueshme.

6 Por ndodhi që në mbarim të vitit të shtatëmbëdhjetë, në tokën e Zarahemlës erdhi një njeri dhe ai ishte Antikrisht, pasi filloi t’u predikonte njerëzve kundër profecive që qenë treguar nga profetët, në lidhje me ardhjen e Krishtit.

7 Tani, nuk kishte ndonjë ligj kundër besimit të një njeriu; pasi ishte rreptësisht në kundërshtim me urdhërimet e Perëndisë, që të kishte një ligj i cili do t’i sillte njerëzit në një gjendje pabarazie.

8 Pasi kështu thotë shkrimi i shenjtë: Zgjidhni ju sot se kujt do t’i shërbeni.

9 Tani, në qoftë se një njeri dëshironte t’i shërbente Perëndisë, ishte privilegji i tij; ose më mirë, në qoftë se ai besonte në Perëndi, ishte privilegji i tij që t’i shërbente atij; por në qoftë se nuk besonte në të, nuk kishte ndonjë ligj për ta ndëshkuar.

10 Por në qoftë se vriste, dënohej me vdekje; dhe në qoftë se grabiste, dënohej gjithashtu, në qoftë se vidhte, dënohej gjithashtu; dhe në qoftë se shkelte kurorën, dënohej gjithashtu; po, për të gjithë këtë ligësi ata dënoheshin.

11 Pasi kishte një ligj që njerëzit duhej të dënoheshin sipas krimeve të tyre. Megjithatë, nuk kishte ligj kundër besimit të një njeriu; prandaj një njeri dënohej vetëm për krimet që ai kishte bërë; prandaj të gjithë njerëzit trajtoheshin njëlloj.

12 Dhe ky Antikrisht, emri i të cilit ishte Korihor (dhe ligji nuk mund të vepronte mbi të) filloi të predikonte mes njerëzve se nuk do të kishte ndonjë Krisht. Dhe ai predikonte në këtë mënyrë, duke thënë:

13 O ju, që jeni lidhur pas një shprese të marrë dhe të kotë, përse u nënshtroheni të tilla marrëzirave? Përse prisni për një Krisht? Pasi asnjë njeri nuk mund të dijë ndonjë gjë që do të vijë.

14 Vini re, këto gjëra që ju i quani profeci që ju thoni se janë kaluar dorë më dorë nga profetët e shenjtë, vini re, ato janë tradita të marra të etërve tuaj.

15 Si e dini për sigurinë e tyre? Vini re, ju nuk mund të dini për gjërat që nuk i shihni; prandaj nuk mund të dini se do të ketë një Krisht.

16 Ju shikoni për të ardhmen dhe thoni se shihni një heqje të mëkateve tuaja. Por, vini re, kjo është pasoja e një mendjeje të tërbuar; dhe ky çrregullim i mendjeve tuaja, vjen për shkak të traditave të etërve tuaj, që ju çojnë në një besim të gjërave që nuk janë të vërteta.

17 Dhe shumë gjëra të tilla u tha ai atyre, duke u thënë se nuk mund të bëhet asnjë shlyerje për mëkatet e njerëzve, por që çdo njeri e kalonte këtë jetë sipas mënyrës së tij të sjelljes; prandaj çdo njeri përparonte sipas gjenisë së tij dhe se çdo njeri fitonte sipas fuqisë së tij; dhe çdo gjë që një njeri bënte nuk ishte krim.

18 Dhe kështu u predikonte ai atyre, duke nxjerrë zemrat e shumë prej tyre nga udha e drejtë, duke shkaktuar që të ngrinin kokat e tyre në ligësinë e tyre, po duke çuar shumë gra dhe gjithashtu burra të bënin lavirësi—duke u thënë se kur njeriu vdes, çdo gjë mbaron për të.

19 Tani ky njeri shkoi edhe në tokën e Jershonit, për të predikuar këto gjëra mes njerëzve të Amonit, që dikur kishin qenë pjesë e Lamanitëve.

20 Por, vini re se ata qenë më të zgjuar se shumë prej Nefitëve; pasi ata e morën dhe e lidhën dhe e çuan para Amonit, i cili ishte prift i lartë mbi atë popull.

21 Dhe ndodhi që ai bëri që ai të largohej nga vendi. Dhe vajti në tokën e Gideonit dhe filloi t’u predikonte atyre gjithashtu; dhe as këtu nuk pati shumë sukses, pasi u mor dhe u lidh dhe u çua para priftit të lartë, si edhe para kryegjykatësit të vendit.

22 Dhe ndodhi që prifti i lartë i tha atij: Përse vete poshtë e lart duke përdhosur udhët e Zotit? Përse u mëson këtyre njerëzve se nuk do të ketë Krisht, për të prishur gëzimin e tyre? Përse flet kundër të gjitha profecive të profetëve të shenjtë?

23 Tani, emri i priftit të lartë ishte Gidonah. Dhe Korihori i tha atij: Sepse unë nuk u mësoj traditat e marra të etërve tuaj dhe sepse nuk i mësoj këtij populli, që të lidhet pas ordinancave dhe ceremonive të marra, që u krijuan nga priftërinjtë e vjetër, për të pasur pushtet dhe autoritet mbi ta, për t’i mbajtur ata në padije, që ata të mos mund të ngrinin kokat, por t’i mbanin poshtë sipas fjalëve të tua.

24 Ju thoni se ky popull është një popull i lirë. Vër re, unë them se ai është në robëri. Ju thoni se ato profeci të vjetra janë të vërteta. Vër re, unë them se ju nuk e dini që ato janë të vërteta.

25 Ju thoni se ky popull është një popull fajtor dhe i rënë, për shkak të shkeljes së një prindi. Vër re, unë them se një fëmijë nuk është fajtor për shkak të prindërve të tij.

26 Dhe ju gjithashtu thoni se Krishti do të vijë. Por vër re, unë them se ju nuk e dini se do të ketë Krisht. Dhe ju gjithashtu thoni se ai do të vritet për mëkatet e botës—

27 Dhe kështu, ju e çoni këtë popull në udhën e gabuar pas traditave të marra të etërve tuaj dhe sipas dëshirave tuaja; dhe ju i mbani të shtypur, madje sikur të ishin në robëri, që ju të mbusheni me punët e duarve të tyre, që ata të mos mund të shikojnë me guxim dhe që ata të mos guxojnë të gëzojnë të drejtat dhe privilegjet e tyre.

28 Po, ata nuk guxojnë të përdorin atë që është e tyre, se mos fyejnë priftërinjtë e tyre të cilët i shtypin sipas dëshirave të tyre dhe i kanë bërë që të besojnë, nëpërmjet traditave të tyre dhe ëndrrave të tyre dhe tekave të tyre, dhe vegimeve të tyre, dhe gjoja mistereve të tyre, se ata, në qoftë se nuk bëjnë sipas fjalëve të tyre, do të fyejnë një qenie të panjohur që ata thonë se është Perëndia—një qenie që nuk është parë ose njohur ndonjëherë, e cila nuk ka qenë dhe as nuk do të jetë ndonjëherë.

29 Tani, kur prifti i lartë dhe kryegjykatësi panë zemërngurtësinë e tij, po, kur ata panë se ai do të rebelohej madje edhe para Perëndisë, ata nuk deshën t’u jepnin përgjigje fjalëve të tij; por bënë që të lidhej; dhe e dorëzuan në duart e oficerëve dhe e dërguan në tokën e Zarahemlës, që të sillej para Almës dhe kryegjykatësit që ishte guvernator mbi të gjithë vendin.

30 Dhe ndodhi që kur e çuan para Almës dhe kryegjykatësit, ai u soll në të njëjtën mënyrë sikurse në tokën e Gideonit; po, ai vazhdoi të blasfemonte.

31 Dhe para Almës, ai u fry me fjalë të mëdha dhe përdori fjalë të rënda kundër priftërinjve dhe mësuesve, duke i akuzuar se po e çonin popullin në udhën e gabuar pas traditave të marra të etërve të tyre, me qëllim që të përfitonin nga punët e njerëzve.

32 Tani Alma i tha atij: Ti e di se ne nuk përfitojmë nga puna e këtij populli; pasi, vër re, unë kam punuar, madje që nga fillimi i mbretërimit të gjykatësve deri tani, me duart e mia për të mbajtur veten, megjithë udhëtimet e mia të shumta që kam bërë rreth e përqark nëpër këtë vend, për t’i shpallur fjalën e Perëndisë popullit tim.

33 Dhe me gjithë punët e shumta që kam kryer në kishë, nuk kam marrë asnjë senine për punën time; ashtu edhe asnjë prej vëllezërve të mi, përveçse nga puna e fronit të gjykimit; dhe atëherë ne kemi marrë vetëm sipas ligjit, për kohën tonë.

34 Dhe tani, në qoftë se ne nuk kemi marrë gjë për punët në kishë, ç’përfitim kemi të punojmë në kishë, veçse të njoftojmë të vërtetën, që ne të kemi gëzim në gëzimin e vëllezërve tanë?

35 Përse atëherë thua se ne i predikojmë këtij populli për fitim, kurse ti vetë e di se ne nuk kemi fitim? Dhe tani, a beson ti se ne e mashtrojmë këtë popull, gjë që sjell gëzim të tillë në zemrat e tyre?

36 Dhe Korihori iu përgjigj: Po.

37 Dhe atëherë Alma i tha atij: A beson ti se ka një Perëndi?

38 Dhe ai u përgjigj: Jo.

39 Tani Alma i tha atij: A do të mohosh përsëri se ka një Perëndi dhe gjithashtu të mohosh Krishtin? Pasi vër re, unë të them ty se unë e di se ka një Perëndi dhe gjithashtu se Krishti do të vijë.

40 Dhe tani, çfarë prove ke se nuk ka Perëndi, ose se Krishti nuk do të vijë? Unë të them se ti s’ke asnjë, vetëm fjalën tënde.

41 Por, vër re, unë kam të gjitha gjërat si dëshmi se këto gjëra janë të vërteta; dhe ti gjithashtu ke të gjitha gjërat si dëshmi ndaj teje, se janë të vërteta; dhe do t’i mohosh ato? A beson se këto gjëra janë të vërteta?

42 Vër re, unë e di se ti beson, por ty të ka pushtuar një shpirt gënjeshtar dhe ke larguar Shpirtin e Perëndisë, që të mos ketë vend në ty; por djalli ka pushtet mbi ty dhe ai të çon këtej dhe andej, duke bërë dredhi, kështu që të mund të shkatërrojë fëmijët e Perëndisë.

43 Dhe tani Korihori i tha Almës: Në qoftë se ti do të më tregosh një shenjë, që unë të mund të bindem se ka një Perëndi, po, më trego se ai ka fuqi dhe atëherë do të bindem mbi vërtetësinë e fjalëve të tua.

44 Por Alma i tha atij: Ti ke pasur mjaft shenja; a mos do të tundosh Perëndinë? A do të thuash: Më trego një shenjë, kur ke dëshminë e të gjithë këtyre vëllezërve të tu dhe gjithashtu të gjithë profetëve të shenjtë? Shkrimet e Shenjta i ke para teje, po, dhe të gjitha gjërat tregojnë se ka një Perëndi; po, madje edhe toka e të gjitha gjërat që gjenden mbi faqe të saj, po edhe lëvizja e saj, po, dhe gjithashtu të gjithë planetët të cilët lëvizin në mënyrën e tyre të rregullt, dëshmojnë se ka një Krijues Suprem.

45 Dhe megjithatë, a nuk vete ti poshtë e lart, duke larguar nga udha e drejtë zemrat e këtyre njerëzve, duke u dëshmuar se nuk ka Perëndi? Dhe megjithatë, do të vazhdosh t’i mohosh të gjitha këto dëshmi? Dhe ai tha: Po, unë do t’i mohoj në qoftë se ti nuk më tregon një shenjë.

46 Dhe tani ndodhi që Alma i tha atij: Vër re, unë jam i brengosur për shkak të ngurtësisë së zemrës tënde, po, që ti i kundërshton gjithnjë shpirtit të së vërtetës që do të shkaktojë shkatërrimin e shpirtit tënd.

47 Por vër re, është më mirë që të humbasë shpirti yt, sesa ti të jesh mjeti për të çuar shumë shpirtra në shkatërrim me gënjeshtrat dhe me lajkat e tua, prandaj në qoftë se ti do ta mohosh përsëri, vër re, Perëndia do të të godasë dhe do të bëhesh memec, që të mos hapësh kurrë më gojën, që të mos mashtrosh më këtë popull.

48 Tani, Korihori i tha atij: Unë nuk e mohoj ekzistencën e një Perëndie, por nuk besoj se ka një Perëndi; dhe unë të them gjithashtu se ti nuk e di se ka një Perëndi; dhe në qoftë se ti nuk më tregon një shenjë, unë nuk besoj.

49 Tani Alma i tha atij: Këtë do të ta jap si një shenjë, se do të bëhesh memec, sipas fjalëve të mia; dhe unë them se në emër të Perëndisë ti do të bëhesh memec, që ti nuk do të mund të flasësh më.

50 Tani, kur Alma i tha këto fjalë, Korihori u bë memec dhe nuk mund të fliste më, sipas fjalëve të Almës.

51 Dhe tani, kur kryegjykatësi e pa këtë, ai zgjati dorën dhe i shkroi Korihorit, duke thënë: A je i bindur mbi fuqinë e Perëndisë, për të cilin doje që Alma të të tregonte një shenjë? A mos doje që ai të brengoste të tjerët, për të të treguar ty një shenjë? Vër re, ai të tregoi një shenjë; dhe tani, a do të dyshosh më?

52 Dhe Korihori zgjati dorën e tij dhe shkroi, duke thënë: Unë e di se jam memec, pasi nuk flas dot; dhe e di se asgjë përveç fuqisë së Perëndisë nuk mund ta sillte këtë mbi mua; po, dhe unë e dija gjithmonë se kishte një Perëndi.

53 Por vini re, djalli më mashtroi; pasi ai m’u shfaq në formën e një engjëlli dhe më tha mua: Shko dhe shpëto këtë popull, pasi të gjithë kanë marrë udhën e gabuar pas një Perëndie të panjohur. Dhe ai më tha mua: Nuk ka Perëndi; po, dhe ai më mësoi ato që duhej të thoja. Dhe unë ua mësova të tjerëve fjalët e tij; dhe unë ua mësova ato, sepse ishin të këndshme për mendjen e mishit; dhe ua mësova ato, madje derisa pata shumë sukses, aq sa me të vërtetë besova se ishin të vërteta; dhe për këtë shkak unë përballova të vërtetën, madje derisa i solla vetes sime këtë mallkim të madh.

54 Tani, pasi i tha këto, ai u lut që Alma t’i kërkonte Perëndisë, që mallkimi të mund të hiqej prej tij.

55 Por Alma i tha atij: Në qoftë se ky mallkim do të hiqej prej teje, ti do të çoje përsëri në udhën e gabuar zemrat e këtij populli; prandaj, ai do të qëndrojë me ty, madje si Zoti do.

56 Dhe ndodhi që mallkimi nuk u hoq nga Korihori; por ai u dëbua dhe shkoi nga shtëpia në shtëpi, duke lypur për ushqimin e tij.

57 Tani, lajmi se ç’i ngjau Korihorit u shpall menjëherë në tërë vendin; po, shpallja iu dërgua nga kryegjykatësi të gjithë njerëzve të vendit, duke u thënë atyre që u kishin besuar fjalëve të Korihorit të pendoheshin sa më shpejt, kështu që të mos pësonin të njëjtin ndëshkim.

58 Dhe ndodhi që ata të gjithë ishin të bindur për ligësinë e Korihorit; prandaj ata u kthyen përsëri në besimin e tyre te Zoti; dhe kjo i dha fund paudhësisë sipas mënyrës së Korihorit. Dhe Korihori shkoi nga shtëpia në shtëpi duke u lutur për ushqim për të jetuar.

59 Dhe ndodhi që ndërsa ai po shkonte mes njerëzve, po, mes njerëzve që ishin ndarë nga Nefitët dhe e quajtën veten Zoramitë, pasi udhëhiqeshin nga një njeri emri i të cilit ishte Zoram—dhe ndërsa po shkonte mes tyre, vini re, u sulmua dhe u shkel madje derisa vdiq.

60 Dhe kështu ne shohim fundin e atij që prish udhët e Zotit; dhe kështu shohim se djalli nuk do t’i përkrahë fëmijët e tij në ditën e fundit, por i tërheq me të shpejtë poshtë në ferr.