1 Και τώρα συνέβη ώστε κατά το εβδομηκοστό και δεύτερο έτος της βασιλείας των δικαστών, οι διαμάχες αυξήθηκαν, τόσο πολύ ώστε γίνονταν πόλεμοι σε όλη τη χώρα ανάμεσα σε όλο τον λαό του Νεφί.

2 Και ήταν αυτή η μυστική συμμορία ληστών που συνέχιζε αυτό το έργο του ολέθρου και της κακίας. Και αυτός ο πόλεμος διήρκεσε όλον εκείνο το έτος. Και κατά το εβδομηκοστό και τρίτο έτος διήρκεσε επίσης.

3 Και συνέβη ώστε αυτό το έτος ο Νεφί αναφώνησε προς τον Κύριο, λέγοντας:

4 Ω Κύριε, μην επιτρέψεις να καταστραφεί αυτός ο λαός από το σπαθί, αλλά, ω Κύριε, μάλλον ας γίνει λιμός στη χώρα, για να τους παρακινήσει στην ανάμνηση του Κυρίου του Θεού τους, και ίσως μετανοήσουν και στραφούν προς εσένα.

5 Έτσι και έγινε, σύμφωνα με τα λόγια του Νεφί. Και υπήρξε μεγάλος λιμός επάνω στη χώρα, ανάμεσα σε όλο τον λαό του Νεφί. Και έτσι κατά το εβδομηκοστό και τέταρτο έτος, ο λιμός εξακολουθούσε και σταμάτησε το έργο του ολέθρου από το σπαθί, αλλά έγινε οδυνηρό με τον λιμό.

6 Και αυτό το έργο του ολέθρου συνεχίστηκε και κατά το εβδομηκοστό και πέμπτο έτος. Γιατί η γη πατάχθηκε ώστε ήταν ξηρή και δεν απέφερε σιτηρά στην εποχή των σιτηρών, και όλη η γη είχε παταχθεί, ακόμα και ανάμεσα στους Λαμανίτες όπως και στους Νεφίτες, έτσι ώστε είχαν παταχθεί, ώστε χάνονταν κατά χιλιάδες στα πιο άνομα τμήματα της χώρας.

7 Και συνέβη ώστε οι άνθρωποι είδαν ότι επρόκειτο να χαθούν από λιμό και άρχισαν να θυμούνται τον Κύριο τον Θεό τους, και άρχισαν να θυμούνται τα λόγια του Νεφί.

8 Και οι άνθρωποι άρχισαν να ικετεύουν τους αρχιδικαστές τους και τους ηγέτες τους, για να πουν στον Νεφί: Ιδού, ξέρουμε ότι είσαι άνθρωπος του Θεού, και γι’ αυτό αναφώνησε προς τον Κύριο τον Θεό μας να απομακρύνει από εμάς αυτόν τον λιμό, μήπως και εκπληρωθούν όλα τα λόγια που έχεις πει σχετικά με τον όλεθρό μας.

9 Και συνέβη ώστε οι δικαστές είπαν στον Νεφί, σύμφωνα με τα λόγια που τους είχαν ζητηθεί. Και συνέβη ώστε όταν είδε ο Νεφί ότι οι άνθρωποι είχαν μετανοήσει και ταπείνωσαν τον εαυτό τους με τρίχινο ράσο μετάνοιας, αναφώνησε προς τον Κύριο, λέγοντας:

10 Ω Κύριε, ιδού, αυτός ο λαός μετανοεί, και έδιωξαν μακριά τους τη συμμορία του Γαδιάντον, τόσο ώστε εξολοθρεύτηκε και τα μυστικά σχέδιά της θάφτηκαν στη γη.

11 Τώρα, ω Κύριε, λόγω αυτής της ταπεινοφροσύνης τους σε παρακαλώ απόστρεψε τον θυμό σου, και ο θυμός σου ας κατευνασθεί με τον όλεθρο αυτών των ανόμων τους οποίους ήδη εσύ έχεις καταστρέψει.

12 Ω Κύριε, απόστρεψε τον θυμό σου, μάλιστα, τον άγριο θυμό σου, και κάνε ώστε αυτός ο λιμός να πάψει σε αυτήν τη χώρα.

13 Ω Κύριε, εισάκουσέ με και κάνε ώστε να γίνει σύμφωνα με τα λόγια μου και στείλε βροχή επάνω στο πρόσωπο της γης, ώστε να παράγει τον καρπό της, και τα σιτηρά της στην εποχή των σιτηρών.

14 Ω Κύριε, εσύ εισάκουσες τα λόγια μου όταν είπα, Ας γίνει λιμός, ώστε η πληγή του σπαθιού να πάψει, και ξέρω ότι εσύ, ακόμη και αυτήν τη φορά, θα εισακούσεις τα λόγια μου, γιατί είπες: Αν αυτός ο λαός μετανοήσει, θα τον αφήσω να ζήσει.

15 Μάλιστα, ω Κύριε, και βλέπεις ότι έχουν μετανοήσει, εξαιτίας του λιμού και της πληγής και του ολέθρου που έχει έλθει σε αυτούς.

16 Και τώρα, ω Κύριε, απόστρεψε τον θυμό σου, και δοκίμασε πάλι αν θα σε υπηρετήσουν; Και αν γίνει έτσι, ω Κύριε, μπορείς να τους ευλογήσεις σύμφωνα με τα λόγια σου, αυτά που έχεις πει.

17 Και συνέβη ώστε κατά το εβδομηκοστό και έκτο έτος, ο Κύριος απέστρεψε τον θυμό του από τον λαό, και έκανε ώστε να πέσει βροχή επάνω στη γη, τόσο πολύ ώστε αυτή απέφερε τον καρπό της κατά την εποχή των καρπών της. Και συνέβη ώστε απέφερε τα σιτηρά της την εποχή των σιτηρών της.

18 Και ιδού, οι άνθρωποι αγαλλίασαν και δόξασαν τον Θεό, και όλο το πρόσωπο της χώρας γέμισε με αγαλλίαση. Και δεν επεδίωκαν πια να καταστρέψουν τον Νεφί, αλλά τον θεωρούσαν μεγάλο προφήτη και άνθρωπο του Θεού, έχοντας δοθεί σε αυτόν μεγάλη δύναμη και εξουσία από τον Θεό.

19 Και ιδού, ο Λεχί, ο αδελφός του, δεν υστερούσε σε θέματα σχετικά με τη χρηστότητα.

20 Και έτσι συνέβη ώστε ο λαός του Νεφί άρχισε να ευημερεί πάλι στη χώρα, και άρχισαν να οικοδομούν τους έρημους τόπους τους, και άρχισαν να πληθύνονται και να επεκτείνονται, μέχρι που κάλυψαν ολόκληρο το πρόσωπο της χώρας, τόσο προς τα βόρεια όσο και προς τα νότια, από τη θάλασσα στη δύση ώς τη θάλασσα στην ανατολή.

21 Και συνέβη ώστε τελείωσε το εβδομηκοστό και έκτο έτος με ειρήνη. Και άρχισε το εβδομηκοστό και έβδομο έτος με ειρήνη, και η εκκλησία εξαπλώθηκε στο πρόσωπο όλης της χώρας, και οι περισσότεροι από τους ανθρώπους, τόσο οι Νεφίτες όσο και οι Λαμανίτες, ανήκαν στην εκκλησία, και είχαν υπερβολικά μεγάλη ειρήνη στη χώρα. Και έτσι τελείωσε το εβδομηκοστό και έβδομο έτος.

22 Και είχαν επίσης ειρήνη κατά το εβδομηκοστό και όγδοο έτος, εκτός από μερικές διαμάχες σχετικά με τα σημεία της διδαχής που είχαν καθιερωθεί από τους προφήτες.

23 Και κατά το εβδομηκοστό και ένατο έτος άρχισε να υπάρχει μεγάλη διαμάχη. Όμως συνέβη ώστε ο Νεφί και ο Λεχί και πολλοί από τους αδελφούς τους, που γνώριζαν σχετικά με τα αληθινά σημεία της διδαχής, έχοντας πολλές αποκαλύψεις καθημερινά, γι’ αυτό κήρυτταν στον λαό, τόσο ώστε έθεσαν τέλος στη διαμάχη τους αυτό το ίδιο έτος.

24 Και συνέβη ώστε κατά το ογδοηκοστό έτος της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί, υπήρχε ένας ορισμένος αριθμός αντιφρονούντων από τον λαό του Νεφί, που πριν από μερικά χρόνια είχαν πάει στους Λαμανίτες και είχαν πάρει το όνομα των Λαμανιτών επάνω τους, και επίσης ένας ορισμένος αριθμός που ήταν πραγματικοί απόγονοι των Λαμανιτών, που είχαν ξεσηκωθεί σε θυμό από αυτούς, δηλαδή από εκείνους τους αντιφρονούντες, γι’ αυτό ξεκίνησαν πόλεμο με τους αδελφούς τους.

25 Και διέπρατταν φόνο και λεηλασία, και κατόπιν αποσύρονταν πίσω στα βουνά και μέσα στην έρημο και στα κρυσφύγετά τους, και κρύβονταν ώστε να μην μπορούν να ανακαλυφθούν, και δέχονταν καθημερινά προσθήκες στον αριθμό τους, εφόσον υπήρχαν αντιφρονούντες που προσέρχονταν σε αυτούς.

26 Και έτσι με τον καιρό, μάλιστα, ακόμη και σε διάστημα όχι πολλών ετών, έγιναν μια υπερβολικά μεγάλη συμμορία ληστών. Και ερεύνησαν όλα τα μυστικά σχέδια του Γαδιάντον, και έτσι έγιναν ληστές του Γαδιάντον.

27 Λοιπόν ιδού, αυτοί οι ληστές προκαλούσαν μεγάλο χάος, μάλιστα, μεγάλη καταστροφή στον λαό του Νεφί, και επίσης στον λαό των Λαμανιτών.

28 Και συνέβη ώστε ήταν σκόπιμο να σταματήσει αυτό το έργο της καταστροφής. Γι’ αυτό έστειλαν στρατό από δυνατούς άνδρες στην έρημο και επάνω στα βουνά, για να ψάξουν αυτήν τη συμμορία ληστών και να τους καταστρέψουν.

29 Όμως ιδού, συνέβη ώστε κατά το ίδιο έτος αναγκάστηκαν να πάνε πίσω στα δικά τους εδάφη. Και έτσι τελείωσε το ογδοηκοστό έτος της βασιλείας των δικαστών επί του λαού του Νεφί.

30 Και συνέβη ώστε κατά την έναρξη του ογδοηκοστού και πρώτου έτους, πήγαν πάλι εναντίον αυτής της συμμορίας ληστών, και κατέστρεψαν πολλούς, και αυτοί επίσης επλήγησαν με μεγάλο όλεθρο.

31 Και υποχρεώθηκαν πάλι να επιστρέψουν έξω από την έρημο και έξω από τα βουνά, στις χώρες τους, εξαιτίας του εξαιρετικά μεγάλου αριθμού των ληστών εκείνων που λυμαίνονταν τα βουνά και την έρημο.

32 Και συνέβη ώστε έτσι τελείωσε αυτό το έτος. Και οι ληστές ακόμη αυξάνονταν και δυνάμωναν, τόσο πολύ ώστε αψηφούσαν όλα τα στρατεύματα των Νεφιτών, επίσης και των Λαμανιτών. Και προκάλεσαν να πέσει μεγάλος φόβος στον λαό σε όλο το πρόσωπο της χώρας.

33 Μάλιστα, γιατί επισκέπτονταν πολλά τμήματα της χώρας και τους έκαναν μεγάλη καταστροφή. Μάλιστα, σκότωναν πολλούς και άλλους έπαιρναν αιχμαλώτους στην έρημο, μάλιστα, και ειδικά τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους.

34 Τώρα, αυτό το μεγάλο κακό που έπεσε στον λαό εξαιτίας της ανομίας τους, τους ξεσήκωσε πάλι στο να θυμηθούν τον Κύριο τον Θεό τους.

35 Και έτσι τελείωσε το ογδοηκοστό και πρώτο έτος της βασιλείας των δικαστών.

36 Και κατά το ογδοηκοστό και δεύτερο έτος, άρχισαν πάλι να ξεχνούν τον Κύριο τον Θεό τους. Και κατά το ογδοηκοστό και τρίτο έτος άρχισαν να γίνονται ισχυροί στην ανομία. Και κατά το ογδοηκοστό και τέταρτο έτος δεν διόρθωσαν τις μεθόδους τους.

37 Και συνέβη ώστε κατά το ογδοηκοστό και πέμπτο έτος, γίνονταν όλο και ισχυρότεροι στην υπερηφάνειά τους και την κακία τους, και έτσι ωρίμαζαν πάλι για όλεθρο.

38 Και έτσι τελείωσε το ογδοηκοστό και πέμπτο έτος.