1 Και συνέβη ώστε κατά το πεντηκοστό και τέταρτο έτος υπήρξαν πολλές διαφωνίες στην εκκλησία, και υπήρχε επίσης διχόνοια ανάμεσα στον λαό, τόσο που υπήρξε πολλή αιματοχυσία.

2 Και το απείθαρχο τμήμα θανατώθηκε και εκδιώχθηκε από τη χώρα και πήγε στον βασιλιά των Λαμανιτών.

3 Και συνέβη ώστε προσπαθούσαν να ξεσηκώσουν τους Λαμανίτες σε πόλεμο εναντίον των Νεφιτών. Όμως ιδού, οι Λαμανίτες φοβούνταν υπερβολικά, τόσο που δεν εισάκουγαν τα λόγια αυτών των αντιφρονούντων.

4 Και συνέβη ώστε κατά το πεντηκοστό και έκτο έτος της βασιλείας των δικαστών, υπήρχαν αντιφρονούντες που πήγαν από τους Νεφίτες στους Λαμανίτες. Και επέτυχαν με αυτούς τους άλλους να τους ξεσηκώσουν σε θυμό εναντίον των Νεφιτών. Και όλον αυτόν τον χρόνο προετοιμάζονταν για πόλεμο.

5 Και κατά το πεντηκοστό και έβδομο έτος, κατέβηκαν εναντίον των Νεφιτών σε μάχη, και άρχισαν το έργο του θανάτου. Μάλιστα, τόσο ώστε κατά το πεντηκοστό και όγδοο έτος της βασιλείας των δικαστών επέτυχαν να αποκτήσουν στην κατοχή τους τη γη του Ζαραχέμλα. Μάλιστα, και όλα τα εδάφη, ακόμη και μέχρι τη γη που ήταν κοντά στη γη Αφθονία.

6 Και οι Νεφίτες και τα στρατεύματα του Μορονιχά εκδιώχθηκαν ακόμη και μέχρι τη γη της Αφθονίας.

7 Και εκεί οχυρώθηκαν εναντίον των Λαμανιτών, από τη δυτική θάλασσα, μέχρι και την ανατολική, που ήταν μιας μέρας ταξίδι για έναν Νεφίτη, στη γραμμή που είχαν οχυρώσει και τοποθετήσει τα στρατεύματά τους για να υπερασπιστούν τη βόρεια χώρα τους.

8 Και έτσι, αυτοί οι αντιφρονούντες των Νεφιτών, με τη βοήθεια ενός πολυάριθμου στρατού των Λαμανιτών, είχαν αποκτήσει όλη την κτήση των Νεφιτών η οποία ήταν στη χώρα προς τα νότια. Και όλα αυτά έγιναν κατά το πεντηκοστό και όγδοο και ένατο έτος της βασιλείας των δικαστών.

9 Και συνέβη ώστε κατά το εξηκοστό έτος της βασιλείας των δικαστών, ο Μορονιχά επέτυχε με τα στρατεύματά του να αποκτήσει πολλά τμήματα της χώρας. Μάλιστα, επανέκτησαν πολλές πόλεις οι οποίες είχαν πέσει στα χέρια των Λαμανιτών.

10 Και συνέβη ώστε κατά το εξηκοστό και πρώτο έτος της βασιλείας των δικαστών, επέτυχαν να επαναποκτήσουν ακόμη και τις μισές από όλες τις κτήσεις τους.

11 Λοιπόν αυτή η μεγάλη απώλεια των Νεφιτών και η μεγάλη σφαγή η οποία έγινε ανάμεσά τους, δεν θα είχε συμβεί αν δεν ήταν η κακία τους και τα βδελύγματά τους που ήταν ανάμεσά τους. Μάλιστα, και ήταν επίσης ανάμεσα σε εκείνους που ισχυρίζονταν ότι ανήκαν στην εκκλησία του Θεού.

12 Και ήταν εξαιτίας της υπερηφάνειας της καρδιάς τους, λόγω του υπέρμετρου πλούτου τους, μάλιστα, ήταν εξαιτίας της καταπίεσής τους προς τον φτωχό, παρακρατώντας τα τρόφιμά τους από τον πεινασμένο, παρακρατώντας τα ρούχα τους από τον γυμνό, και κτυπώντας τους ταπεινούς αδελφούς τους στο μάγουλο, χλευάζοντας αυτό που ήταν ιερό, αρνούμενοι το πνεύμα της προφητείας και της αποκάλυψης, δολοφονώντας, λεηλατώντας, λέγοντας ψεύδη, κλέβοντας, διαπράττοντας μοιχεία, εγειρόμενοι σε μεγάλες διαμάχες και λιποτακτώντας στη χώρα του Νεφί, ανάμεσα στους Λαμανίτες –

13 Και εξαιτίας αυτής της μεγάλης κακίας τους και της κομπορρημοσύνης τους για τη δική τους δύναμη, αφέθηκαν με τη δική τους δύναμη. Γι’ αυτό δεν ευημερούσαν, αλλά βασανίζονταν και πλήττονταν και υποχωρούσαν εμπρός στους Λαμανίτες, μέχρι που έχασαν από την κατοχή τους σχεδόν όλα τα εδάφη τους.

14 Όμως ιδού, ο Μορονιχά κήρυττε πολλά στον λαό εξαιτίας της ανομίας τους, όπως και ο Νεφί και ο Λεχί, οι οποίοι ήταν οι υιοί του Ήλαμαν, κήρυτταν πολλά στον λαό, μάλιστα, και προφήτευαν πολλά σε αυτούς σχετικά με τις ανομίες τους και το τι θα πάθαιναν, αν δεν μετανοούσαν για τις αμαρτίες τους.

15 Και συνέβη ώστε πράγματι μετανοούσαν και καθόσον μετανοούσαν άρχιζαν να ευημερούν.

16 Γιατί όταν είδε ο Μορονιχά ότι μετανοούσαν, επεχειρούσε να τους οδηγεί από τόπο σε τόπο και από πόλη σε πόλη, μέχρι που ανέκτησαν το ήμισυ από την περιουσία τους και το ήμισυ από όλα τα εδάφη τους.

17 Και έτσι τελείωσε το εξηκοστό και πρώτο έτος της βασιλείας των δικαστών.

18 Και συνέβη ώστε κατά το εξηκοστό και δεύτερο έτος της βασιλείας των δικαστών, ο Μορονιχά δεν μπορούσε πια να αποκτήσει περισσότερες κτήσεις από τους Λαμανίτες.

19 Γι’ αυτό εγκατέλειψαν το σχέδιό τους να αποκτήσουν τα υπόλοιπα εδάφη τους, γιατί τόσο πολυάριθμοι ήταν οι Λαμανίτες, που έγινε αδύνατον να υπερισχύσουν οι Νεφίτες περισσότερο επ’ αυτών. Γι’ αυτό, ο Μορονιχά μεταχειρίσθηκε όλα του τα στρατεύματα για τη διατήρηση εκείνων των τμημάτων που είχε πάρει.

20 Και συνέβη ώστε, εξαιτίας του μεγάλου αριθμού των Λαμανιτών, οι Νεφίτες είχαν μεγάλο φόβο, μήπως υπερνικηθούν και καταπατηθούν και θανατωθούν και καταστραφούν.

21 Μάλιστα, άρχισαν να θυμούνται τις προφητείες του Άλμα και τα λόγια του Μωσία. Και είδαν ότι ήταν σκληροτράχηλος λαός και ότι είχαν αγνοήσει τις εντολές του Θεού.

22 Και ότι είχαν μεταβάλλει και ποδοπατήσει τους νόμους του Μωσία, δηλαδή αυτά που ο Κύριος τον πρόσταξε να δώσει στον λαό. Και είδαν ότι οι νόμοι τους είχαν διαφθαρεί, και ότι αυτοί είχαν γίνει άνομος λαός, τόσο που ήταν άνομοι ακόμα και σαν τους Λαμανίτες.

23 Και εξαιτίας της ανομίας τους, η εκκλησία άρχισε να φθίνει, και άρχισαν να μην πιστεύουν στο πνεύμα της προφητείας και στο πνεύμα της αποκάλυψης. Και οι κρίσεις του Θεού τους ατένιζαν κατά πρόσωπο.

24 Και είδαν ότι είχαν γίνει αδύνατοι, σαν τους αδελφούς τους, τους Λαμανίτες, και ότι το Πνεύμα του Κυρίου δεν τους διαφύλαττε πλέον. Μάλιστα, είχε αποσυρθεί από αυτούς, επειδή το Πνεύμα του Κυρίου δεν κατοικεί σε ανόσιους ναούς –

25 Γι’ αυτό, έπαψε ο Κύριος να τους διαφυλάσσει με τη θαυμαστή και απαράμιλλη δύναμή του, επειδή είχαν πέσει σε κατάσταση απιστίας και τρομερής κακίας. Και είδαν ότι οι Λαμανίτες ήταν υπερβολικά πιο πολυάριθμοι από αυτούς, και αν δεν προσκολλούνταν στον Κύριο τον Θεό τους έπρεπε αναπόφευκτα να χαθούν.

26 Γιατί ιδού, είδαν ότι η δύναμη των Λαμανιτών ήταν τόσο μεγάλη όσο και η δική τους, άνδρας προς άνδρα. Και έτσι έπεσαν σε αυτήν τη μεγάλη παράβαση. Μάλιστα, έτσι έγιναν αδύναμοι, εξαιτίας της παράβασής τους, σε διάστημα όχι πολλών ετών.