1 Και συνέβη ώστε αυτό το ίδιο έτος, ιδού, ο Νεφί παρέδωσε τη δικαστική έδρα σε έναν άνδρα του οποίου το όνομα ήταν Σεζόραμ.

2 Γιατί καθώς οι νόμοι τους και οι κυβερνήσεις τους καθιερώνονταν από την ψήφο του λαού, και αυτοί που επέλεγαν το κακό ήταν περισσότεροι από αυτούς που επέλεγαν το καλό, γι’ αυτό ωρίμαζαν για καταστροφή, γιατί οι νόμοι είχαν διαφθαρεί.

3 Μάλιστα, και αυτό δεν ήταν όλο. Ήταν σκληροτράχηλος λαός, τόσο που δεν μπορούσαν να κυβερνηθούν από τον νόμο ούτε από τη δικαιοσύνη, παρά μόνο για την καταστροφή τους.

4 Και συνέβη ώστε ο Νεφί κουράστηκε από την ανομία τους, και παρέδωσε τη δικαστική έδρα, και απεδέχθη να πάρει επάνω του την ευθύνη να κηρύττει τον λόγο του Θεού όλο το υπόλοιπο των ημερών του, και ο αδελφός του ο Λεχί, κι εκείνος, όλο το υπόλοιπο των ημερών του.

5 Γιατί θυμήθηκαν τα λόγια που τους είπε ο πατέρας τους ο Ήλαμαν. Και αυτά είναι τα λόγια που είπε:

6 Ιδού, υιοί μου, επιθυμώ να θυμάστε να τηρείτε τις εντολές του Θεού. Και θα ήθελα να διακηρύξετε στον λαό αυτά τα λόγια. Ιδού, σας έχω δώσει τα ονόματα των πρώτων γονέων μας οι οποίοι ήλθαν από τη γη της Ιερουσαλήμ. Και αυτό το έχω κάνει ώστε όταν θυμάστε το όνομά σας να τους θυμάστε, και όταν θυμάστε εκείνους να θυμάστε τα έργα τους, και όταν θυμάστε τα έργα τους να ξέρετε πώς έχει ειπωθεί και γραφεί ότι ήταν καλοί.

7 Γι’ αυτό, υιοί μου, θα ήθελα να κάνετε αυτό που είναι καλό, ώστε να ειπωθεί για σας και να γραφεί επίσης, όπως έχει ειπωθεί και γραφεί για εκείνους.

8 Και τώρα υιοί μου, ιδού, έχω κάτι ακόμα που επιθυμώ από εσάς, και η επιθυμία αυτή είναι, να μην τα πράττετε αυτά για να καυχιέστε, αλλά να τα πράττετε αυτά για να εναποθέτετε για τον εαυτό σας θησαυρό στους ουρανούς, μάλιστα, που είναι αιώνιος και που δεν χάνεται. Μάλιστα, για να μπορείτε να έχετε αυτό το πολύτιμο δώρο ζωής αιώνιας, το οποίο έχουμε λόγο να υποθέτουμε ότι έχει δοθεί στους πατέρες μας.

9 Ω, να θυμάστε, να θυμάστε, υιοί μου, τα λόγια που είπε ο βασιλιάς Βενιαμίν στον λαό του. Μάλιστα, να θυμάστε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος ούτε μέσο διά του οποίου να μπορέσει ο άνθρωπος να σωθεί, παρά μόνο μέσω του εξιλεωτικού αίματος του Ιησού Χριστού, ο οποίος θα έλθει. Μάλιστα, να θυμάστε ότι έρχεται για να λυτρώσει τον κόσμο.

10 Και να θυμάστε επίσης τα λόγια που είπε ο Αμουλέκ στον Ζηεζρώμ, στην πόλη του Αμμωνίχα. Γιατί του είπε ότι ο Κύριος ασφαλώς θα έλθει να λυτρώσει τον λαό Του, αλλά δεν θα έλθει να τους λυτρώσει μέσα στις αμαρτίες τους, αλλά να τους λυτρώσει από τις αμαρτίες τους.

11 Και έχει δύναμη που του έχει δοθεί από τον Πατέρα να τους λυτρώσει από τις αμαρτίες τους λόγω της μετάνοιας. Γι’ αυτό έστειλε τους αγγέλους Του να διακηρύξουν τα νέα σχετικά με τους όρους της μετάνοιας, που φέρνει προς τη δύναμη του Λυτρωτή, προς τη σωτηρία της ψυχής τους.

12 Και τώρα, υιοί μου, να θυμάστε, να θυμάστε ότι επάνω στον βράχο του Λυτρωτή μας, ο οποίος είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, εκεί πρέπει να κτίσετε το θεμέλιό σας, ώστε όταν ο διάβολος στείλει τους ισχυρούς του ανέμους, μάλιστα, τα κοντάρια του στον ανεμοστρόβιλο, μάλιστα, όταν όλο το χαλάζι του και η ισχυρή του θύελλα κτυπά επάνω σας, δεν θα σας εξουσιάσει για να σας σύρει κάτω στο χάσμα της δυστυχίας και αιώνιων δεινών, λόγω του βράχου επάνω στον οποίο έχετε οικοδομηθεί, που είναι γερό θεμέλιο, θεμέλιο επί του οποίου αν κτίσουν οι άνθρωποι δεν μπορούν να πέσουν.

13 Και συνέβη ώστε αυτά ήταν τα λόγια τα οποία ο Ήλαμαν δίδαξε στους υιούς του. Μάλιστα, τους δίδαξε πολλά τα οποία δεν έχουν γραφεί και πολλά επίσης τα οποία έχουν γραφεί.

14 Και αυτοί θυμούνταν τα λόγια του, και γι’ αυτό πήγαν, τηρώντας τις εντολές του Θεού, να διδάξουν τον λόγο του Θεού σε όλο τον λαό του Νεφί, αρχίζοντας από την πόλη Αφθονία.

15 Και από εκεί, στην πόλη του Γιδ, και από την πόλη του Γιδ στην πόλη του Μουλέκ.

16 Και μάλιστα από τη μια πόλη στην άλλη, μέχρι που είχαν πάει σε όλο τον λαό του Νεφί που βρισκόταν στη χώρα προς τα νότια, και από εκεί στη γη του Ζαραχέμλα, ανάμεσα στους Λαμανίτες.

17 Και συνέβη ώστε κήρυτταν με μεγάλη δύναμη, τόσο που ταπείνωσαν πολλούς από αυτούς τους αντιφρονούντες που είχαν πάει εκεί από τους Νεφίτες, τόσο που ήλθαν και εξομολογήθηκαν τις αμαρτίες τους και βαπτίσθηκαν προς μετάνοια, και αμέσως επέστρεψαν στους Νεφίτες για να επιχειρήσουν να επανορθώσουν σε αυτούς τα άδικα που είχαν πράξει.

18 Και συνέβη ώστε ο Νεφί και ο Λεχί κήρυτταν στους Λαμανίτες με τόσο μεγάλη δύναμη και εξουσία, γιατί τους είχε δοθεί δύναμη και εξουσία να μπορούν να μιλούν, και επίσης δόθηκε προς αυτούς αυτό το οποίο έπρεπε να πουν –

19 Γι’ αυτό, μιλούσαν, προς μεγάλη κατάπληξη των Λαμανιτών, για να τους πείσουν, τόσο που οκτώ χιλιάδες Λαμανίτες στη γη του Ζαραχέμλα και τριγύρω βαπτίσθηκαν προς μετάνοια και πείστηκαν για την κακία των παραδόσεων των πατέρων τους.

20 Και συνέβη ώστε ο Νεφί και ο Λεχί προχώρησαν από εκεί για να πάνε στη γη του Νεφί.

21 Και συνέβη ώστε συνελήφθησαν από μια στρατιά Λαμανιτών και ρίχτηκαν στη φυλακή. Μάλιστα, σε αυτήν την ίδια φυλακή στην οποία ο Αμμών και οι αδελφοί του ρίχτηκαν από τους υπηρέτες του Λίμχι.

22 Και αφού ρίχτηκαν στη φυλακή επί πολλές ημέρες χωρίς τροφή, ιδού, πήγαν στη φυλακή να τους πάρουν ώστε να τους σκοτώσουν.

23 Και συνέβη ώστε ο Νεφί και ο Λεχί περικυκλώθηκαν ολόγυρα σαν από φωτιά, και μάλιστα τόσο πολύ που εκείνοι δεν τόλμησαν να απλώσουν τα χέρια τους επάνω τους από φόβο να μην καούν. Παρά ταύτα, ο Νεφί και ο Λεχί δεν κάηκαν, και ήταν σαν να στέκονταν στη μέση της φωτιάς και δεν κάηκαν.

24 Και όταν είδαν ότι περικυκλώθηκαν από στήλη φωτιάς, και ότι δεν τους έκαψε, η καρδιά τους πήρε θάρρος.

25 Γιατί είδαν ότι οι Λαμανίτες δεν τολμούσαν να απλώσουν τα χέρια τους επάνω τους, ούτε τολμούσαν να έλθουν κοντά τους, αλλά στέκονταν σαν να είχαν κεραυνοβοληθεί άφωνοι από κατάπληξη.

26 Και συνέβη ώστε ο Νεφί και ο Λεχί στάθηκαν εμπρός και άρχισαν να τους μιλούν, λέγοντας: Μη φοβάστε, γιατί ιδού, είναι ο Θεός που σας έχει δείξει αυτό το θαυμάσιο πράγμα, κατά το οποίο σας φανερώνεται ότι δεν μπορείτε να απλώσετε τα χέρια σας επάνω μας για να μας σφάξετε.

27 Και ιδού, όταν είπαν αυτά τα λόγια, η γη σείσθηκε υπερβολικά, και οι τοίχοι της φυλακής σείσθηκαν σαν να επρόκειτο να γκρεμιστούν στη γη. Όμως ιδού, δεν έπεσαν. Και ιδού, αυτοί που ήταν μέσα στη φυλακή ήταν Λαμανίτες και Νεφίτες που ήταν αντιφρονούντες.

28 Και συνέβη ώστε επισκιάσθηκαν από νέφος σκότους, και τους κατέλαβε ένας απαίσιος επιβλητικός φόβος.

29 Και συνέβη ώστε ήλθε μια φωνή σαν να ήταν επάνω από το νέφος σκότους, λέγοντας: Μετανοήστε, μετανοήστε, και μην επιζητείτε πλέον να αφανίσετε τους δούλους Μου αυτούς που εγώ σας έχω στείλει για να σας διακηρύξουν χαράς ευαγγέλια.

30 Και συνέβη ώστε όταν άκουσαν αυτήν τη φωνή, και είδαν ότι δεν ήταν φωνή κεραυνού, ούτε ήταν φωνή μεγάλου θυελλώδους θορύβου, αλλά ιδού, ήταν μια σιγαλή φωνή τέλειας απαλότητας, σαν να ήταν ψίθυρος, και τους διαπέρασε ακόμα και μέχρι την ψυχή –

31 Και παρά την απαλότητα της φωνής, ιδού, η γη σείστηκε υπερβολικά και οι τοίχοι της φυλακής πάλι δονήθηκαν, σαν να ήταν έτοιμοι να γκρεμιστούν στη γη, και ιδού, το νέφος σκότους, το οποίο τους είχε επισκιάσει, δεν διαλύθηκε –

32 Και ιδού, ήλθε πάλι η φωνή, λέγοντας: Μετανοήστε, μετανοήστε, γιατί η βασιλεία των ουρανών έφθασε, και μην επιδιώκετε πλέον να καταστρέφετε τους δούλους Μου. Και συνέβη ώστε η γη πάλι σείστηκε και οι τοίχοι έτρεμαν.

33 Και πάλι ήλθε για τρίτη φορά η φωνή, και τους είπε θαυμάσια λόγια τα οποία δεν μπορεί να τα προφέρει ο άνθρωπος. Και έτρεμαν πάλι οι τοίχοι, και σείστηκε η γη σαν να επρόκειτο να χωριστεί στα δύο.

34 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες δεν μπορούσαν να τραπούν σε φυγή εξαιτίας του σύννεφου σκότους το οποίο τους επισκίαζε. Μάλιστα, και ήταν επίσης ακίνητοι εξαιτίας του φόβου που τους είχε κυριεύσει.

35 Λοιπόν ήταν κάποιος ανάμεσά τους ο οποίος ήταν Νεφίτης από γέννηση, ο οποίος κάποτε ανήκε στην εκκλησία του Θεού αλλά είχε αποστάσει από αυτούς.

36 Και συνέβη ώστε στράφηκε, και ιδού, είδε μέσα από το νέφος σκότους τα πρόσωπα του Νεφί και του Λεχί, και ιδού, έλαμπαν υπερβολικά, σαν πρόσωπα αγγέλων. Και είδε ότι ύψωναν τα μάτια τους στους ουρανούς, και ήταν σαν να μιλούσαν δηλαδή σαν να ύψωναν τη φωνή τους προς κάποιο ον το οποίο έβλεπαν.

37 Και συνέβη ώστε αυτός ο άνθρωπος φώναξε προς το πλήθος να στραφούν και να κοιτάξουν. Και ιδού, τους δόθηκε δύναμη ώστε στράφηκαν και κοίταξαν, και είδαν τα πρόσωπα του Νεφί και του Λεχί.

38 Και είπαν στον άνθρωπο: Ιδού, τι σημαίνουν όλα αυτά και ποιος είναι αυτός με τον οποίο συνομιλούν αυτοί οι άνθρωποι;

39 Λοιπόν το όνομα του ανθρώπου ήταν Αμμιναδάβ. Και ο Αμμιναδάβ τους είπε: Συνομιλούν με τους αγγέλους του Θεού.

40 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες του είπαν: Τι να κάνουμε, ώστε αυτό το νέφος σκότους να αφαιρεθεί από το να μας επισκιάζει;

41 Και ο Αμμιναδάβ τους είπε: Πρέπει να μετανοήσετε και να κραυγάζετε προς τη φωνή, μέχρι που να έχετε πίστη στον Χριστό, τον οποίο σας δίδαξε ο Άλμα και ο Αμουλέκ και ο Ζηεζρώμ, και όταν το κάνετε αυτό, το νέφος σκότους θα αφαιρεθεί από το να σας επισκιάζει.

42 Και συνέβη ώστε όλοι τους άρχισαν να κραυγάζουν προς τη φωνή εκείνου που είχε σείσει τη γη. Μάλιστα, κραύγαζαν μέχρι που το νέφος σκότους διαλύθηκε.

43 Και συνέβη ώστε όταν έριξαν τα μάτια τους τριγύρω και είδαν ότι το νέφος σκότους διαλύθηκε από το να τους επισκιάζει, ιδού, είδαν ότι είχαν περικυκλωθεί, μάλιστα κάθε ψυχή, από στήλη φωτιάς.

44 Και ο Νεφί και ο Λεχί ήταν στο μέσον τους. Μάλιστα, ήταν περικυκλωμένοι ολόγυρα. Μάλιστα, ήταν σαν να βρίσκονταν στη μέση μιας φλεγόμενης φωτιάς, κι όμως δεν τους έβλαπτε, ούτε έπιανε τους τοίχους της φυλακής. Και ήταν γεμάτοι με την αγαλλίαση αυτή η οποία είναι ανείπωτη και γεμάτη δόξα.

45 Και ιδού, το Άγιο Πνεύμα του Θεού κατέβηκε από τους ουρανούς, και μπήκε μέσα στην καρδιά τους και ήταν πλήρεις σαν από φωτιά και μπορούσαν να πουν θαυμάσια λόγια.

46 Και συνέβη ώστε ήλθε μια φωνή προς αυτούς, μάλιστα, μια ευχάριστη φωνή, σαν να ήταν ψίθυρος, λέγοντας:

47 Ειρήνη, ειρήνη σε σας, λόγω της πίστης σας στον Πολύ Αγαπητό Μου, ο οποίος υπήρξε από καταβολής κόσμου.

48 Και τότε, όταν το άκουσαν αυτό, έριξαν προς τα επάνω τα μάτια τους σαν για να δουν από πού ερχόταν η φωνή. Και ιδού, είδαν τους ουρανούς ανοικτούς, και άγγελοι κατέβηκαν από τους ουρανούς και τέλεσαν διακονία προς αυτούς.

49 Και ήταν περίπου τριακόσιες ψυχές που είδαν και άκουσαν όλα αυτά, και διατάχθηκαν να προχωρήσουν και να μην απορούν, ούτε να αμφιβάλλουν.

50 Και συνέβη ώστε αυτοί πήγαν και τέλεσαν διακονία στον λαό, διακηρύττοντας σε όλες τις περιοχές ολόγυρα όλα όσα άκουσαν και είδαν, τόσο ώστε το μεγαλύτερο μέρος των Λαμανιτών πείσθηκε από αυτούς, λόγω της υπεροχής των αποδεικτικών στοιχείων τα οποία είχαν αποδεχθεί.

51 Και όσοι πείσθηκαν εγκατέλειψαν τα πολεμικά τους όπλα όπως επίσης και το μίσος τους και την παράδοση των πατέρων τους.

52 Και συνέβη ώστε παραχώρησαν στους Νεφίτες τα εδάφη της κατοχής τους.