1. I teraz stało się, że gdy Nefi powiedział te słowa, wielu sędziów należących do tajemnej bandy Gadiontona rozgniewało się na niego i podburzało lud przeciwko niemu, wołając: Dlaczego nie schwytacie tego człowieka, i nie sprowadzicie go, aby został skazany za zbrodnię, którą popełnił?

2. Jak możecie na niego patrzeć i słuchać, gdy złorzeczy temu ludowi i naszemu prawu?

3. Oto bowiem Nefi mówił im o zepsuciu ich prawa; zaiste, wiele rzeczy Nefi powiedział, które nie mogą być zapisane, i nie powiedział niczego wbrew przykazaniom Boga.

4. I sędziowie ci rozgniewali się na niego, gdyż jasno mówił im o ich tajemnych uczynkach ciemności; mimo to nie odważyli się go pojmać, bojąc się, że podburzą tym lud przeciwko sobie.

5. Dlatego wołali do ludzi tymi słowy: Dlaczego pozwalacie, aby ten człowiek nam złorzeczył? Oto potępia cały lud, mówiąc, że zasługuje na zagładę; zaiste, a także, że nasze wielkie miasta zostaną nam odebrane, że nie znajdziemy w nich miejsca.

6. I teraz wiemy, że to jest niemożliwe, gdyż jesteśmy silni, a nasze miasta potężne, a nasi wrogowie nie mogą zdobyć nad nami przewagi.

7. I stało się, że tak podburzali ludzi do gniewu przeciw Nefiemu, iż powstały pośród nich spory; gdyż niektórzy wołali: Zostawcie tego człowieka w spokoju, bo to dobry człowiek, i to, co mówi, na pewno nastąpi, jeśli nie odpokutujemy.

8. Zaiste, oto spadną na nas wszystkie sądy, o których nam świadczył; gdyż wiemy, że miał rację, świadcząc o naszych niegodziwościach. I oto jest ich dużo, i on wie o wszystkim, co nam się stanie, tak samo jak wie o naszych niegodziwościach.

9. Zaiste, zaiste, gdyby nie był prorokiem, nie mógłby świadczyć o tych sprawach.

10. I stało się, że ci ludzie, którzy chcieli zgładzić Nefiego, zostali powstrzymani, gdyż bali się go pojmać; przeto zaczął znowu do nich przemawiać, widząc, że zdobył poparcie w oczach niektórych, tak duże, że reszta się ich bała.

11. Przeto był zmuszony powiedzieć im więcej: Oto, moi bracia, czyż nie czytaliście, że Bóg dał moc jednemu człowiekowi, samemu Mojżeszowi, by uderzył wody Morza Czerwonego, że rozdzieliły się, aby Izraelici, nasi ojcowie, przeszli po suchej ziemi, i wody zamknęły się nad armiami Egipcjan, i pochłonęły je?

12. I teraz oto, jeśli Bóg dał temu człowiekowi taką moc, dlaczego dysputujecie między sobą, mówiąc, że On nie dał mi żadnej mocy, abym mógł wiedzieć o sądach, które na was spadną, jeśli nie odpokutujecie?

13. Lecz oto, nie tylko zaprzeczacie moim słowom, lecz również zaprzeczacie wszystkim słowom powiedzianym przez naszych ojców, a także słowom powiedzianym przez tego człowieka, Mojżesza, któremu dano tak wielką moc, zaiste, słowom powiedzianym o przyjściu Mesjasza.

14. Zaiste, czyż nie składał świadectwa, że Syn Boży przyjdzie? I tak jak podniósł mosiężnego węża na pustkowiu, tak samo zostanie podniesiony ten, który ma przyjść.

15. I tylu, ilu spojrzało na tego węża, zostało zachowanych przy życiu, tak samo tylu, ilu patrzy na Syna Boga z wiarą, mając skruszonego ducha, będzie dane życie, zaiste, życie wieczne.

16. I teraz oto nie tylko Mojżesz świadczył o tych sprawach, lecz również wszyscy święci prorocy od jego dni aż do dni Abrahama.

17. Zaiste, oto Abraham widział Jego przyjście i przepełniło go szczęście, i radował się.

18. Zaiste, zaiste mówię wam, że nie tylko Abraham wiedział o tym, ale było wielu do dni Abrahama, których powołano według porządku Boga; zaiste, według porządku Jego Syna; i stało się to, aby pokazano ludziom na wiele tysięcy lat przed Jego przyjściem, że, zaiste, odkupienie przyjdzie do nich.

19. I teraz pragnę, abyście wiedzieli, że nawet od dni Abrahama było wielu proroków, którzy świadczyli o tych rzeczach; zaiste, oto prorok Zenos śmiało świadczył; i został za to zabity.

20. I oto, także Zenok, a także Ezjasz, a także Izajasz i Jeremiasz (Jeremiasz był tym samym prorokiem, który świadczył o zagładzie Jerozolimy), i teraz wiemy, że Jerozolima uległa zagładzie zgodnie ze słowami Jeremiasza. Przeto dlaczego Syn Boży nie miałby przyjść zgodnie z jego proroctwem?

21. I teraz, czy będziecie dysputować o tym, czy Jerozolima uległa zagładzie? Czy powiecie, że synowie Sedekiasza nie zostali zabici, wszyscy, z wyjątkiem Muleka? Zaiste, i czy nie widzicie, że potomkowie Sedekiasza są pośród nas, i że musieli opuścić ziemię jerozolimską? Lecz oto, to nie wszystko —

22. Nasz ojciec Lehi został wygnany z Jerozolimy dlatego, że o tym świadczył. Także Nefi świadczył o tym, jak też prawie wszyscy nasi ojcowie aż po nasze czasy; zaiste, świadczyli o przyjściu Chrystusa i oczekiwali, i radowali się tym Jego dniem, który nastanie.

23. I, zaiste, jest On Bogiem, i jest z nimi, i objawił im się, że zostali przez Niego odkupieni; i oddawali Mu chwałę za to, co ma nastąpić.

24. I teraz, przekonawszy się, że o tym wiecie, i że tylko kłamiąc, możecie temu zaprzeczyć, przeto w tym zgrzeszyliście, albowiem odrzuciliście to wszystko pomimo tak wielu dowodów, które wam dano; zaiste, nawet otrzymaliście wszystko i na niebie, i wszystko na ziemi jako świadectwo, że jest to prawdą.

25. Lecz oto, odrzuciliście prawdę i zbuntowaliście się przeciw waszemu Świętemu Bogu; i nawet w tej chwili, zamiast odkładać sobie skarby w niebie, gdzie nic nie niszczeje i gdzie nie ma wstępu nic, co jest nieczyste, gromadzicie sobie gniew na dzień sądu.

26. Zaiste, nawet w tej chwili dojrzewacie do wiecznej zagłady z powodu swych morderstw i swego nierządu, i niegodziwości; zaiste, i jeśli nie odpokutujecie, wasza zagłada wkrótce nastąpi.

27. Zaiste, oto jest już u waszych drzwi; zaiste, idźcie do tronu sędziowskiego i szukajcie; i oto, zamordowano waszego sędziego, i leży w kałuży krwi; i został zamordowany przez swego brata, który chce zasiąść na tronie sędziowskim.

28. I oto, obydwaj należą do waszej tajemnej bandy, którą założył Gadianton oraz ta zła istota, która pragnie zniszczyć dusze ludzkie.