کتاب یعروم

۱ اینک بنگرید، من، یعروم، چند سخنی برپایۀ فرمان های پدرم، انوش، می نویسم که خاندان-نامۀ ما ثبت شود.

۲ و از آنجایی که این ورقه ها کوچک هستند و از آنجایی که این چیزها به نیّت سودمندی برای برادرانمان لامانیان نوشته می شوند، از این رو، ناگزیر باید که من کمی بنویسم؛ ولی من نه از چیزهای نبوّتم، نه از مکاشفه هایم خواهم نوشت. زیرا چه چیز بیشتری از آنچه که پدرم نوشته است می توانم بنویسم؟ زیرا آیا آنها برنامۀ رستگاری را آشکار نکرده اند؟ من به شما می گویم، آری؛ و این مرا کافی است.

۳ بنگرید، این لازم است که به سبب سخت دلی هایشان و ناشنوایی گوش هایشان و کوری ذهن هایشان، خیره سری هایشان، کار بسیاری می بایستی در میان این مردم انجام شود؛ با این وجود، خدا بی اندازه بر آنها مهربان است و هنوز آنها را از روی سرزمین جاروب نکرده است.

۴ و بسیاری در میان ما هستند که مکاشفه های بسیاری دارند، زیرا آنها همه خیره سر نیستند. و همۀ کسانی که خیره سر نیستند و ایمان دارند، با روح مقدّس که بر فرزندان آدمی برپایۀ ایمانشان چیزها را پدیدار می کند، ارتباط الهی دارند.

۵ و اینک، بنگرید، دویست سال گذشته بود و مردم نیفای در سرزمین نیرومند شده بودند. آنها در نگهداری قانون موسی و مقدّس نگاه داشتن روز سَبّت برای سَروَر پای بند بودند. و آنها بی حرمتی نمی کردند؛ کُفر هم نمی گفتند. و قوانین سرزمین بی اندازه دقیق بودند.

۶ و آنها و همچنین لامانیان بر روی بیشترِ سرزمین پراکنده شده بودند. و آنها در تعداد، بی اندازه بیشتر از نیفایان بودند؛ و آنها عاشق آدم کشی بودند و خون جانوران را می نوشیدند.

۷ و چنین گذشت که آنها چندین بار علیه ما، نیفایان، آمدند تا نبرد کنند. ولی پادشاهان ما و فرماندهان ما در ایمان به سَروَر مردان توانایی بودند؛ و به مردم راه های سَروَر را آموزش دادند؛ از این رو، ما در برابر لامانیان ایستادگی کردیم و آنها را از سرزمین هایمان بیرون راندیم، و شروع به توانمند کردن شهرهایمان یا هر مکان میراثیمان نمودیم.

۸ و ما بی اندازه افزایش یافته و بر روی سرزمین گسترش یافتیم، و بی اندازه در طلا و در نقره و در چیزهای گرانبها، و در ظریف کاری با چوب، در ساختمان ها و در دستگاه ها، و نیز در آهن و مس، و برنج و پولاد ثروتمند شدیم؛ همه گونه ابزاری از هر گونه برای کِشت زمین و سلاح های جنگی ساختیم — آری، تیرهای نوک تیز و تیر و تیردان و نیزه، و همه گونه آماده سازی برای جنگ.

۹ و بدین گونه برای رویارویی با لامانیان آماده بوده، آنها علیه ما پیشرفتی نداشتند. بلکه درستی سخن سَروَر، که او بر پدرانمان گفت، ثابت شد، گفتا که: تا جایی که شما فرمان هایم را نگاه دارید شما در این سرزمین کامروا خواهید شد.

۱۰ و چنین گذشت که پیامبران سَروَر، برپایۀ سخن خدا مردم نیفای را هشدار می دادند، که اگر آنها فرمان ها را نگه ندارند، بلکه به سرپیچی افتند، آنها از روی سرزمین نابود خواهند شد.

۱۱ از این رو، پیامبران و کشیشان و آموزگاران با کوشایی، با همۀ شکیبایی به نصیحت کردن مردم با کوشایی زحمت می کشیدند؛ با آموزش قانون موسی و نیّتی برای چیزی که داده شده بود؛ با ترغیب آنها به چشم به راه بودن به مسیح و ایمان آوردن به آمدن او گویی او پیشاپیش آمده است. و به همین شیوه آنها را آموزش می دادند.

۱۲ و چنین گذشت که آنها با این کار آنان را از نابود شدن بر روی سرزمین نگاه داشتند؛ زیرا دل های آنها را با سخن و پیوسته آنها را به توبه برانگیختن، تحریک می کردند.

۱۳ و چنین گذشت که دویست و سی و هشت سال گذشته بود — برای مدّت زیادی، در پی جنگ ها و درگیری ها و ناسازگاری ها.

۱۴ و من، یعروم، بیشتر نمی نویسم، زیرا ورقه ها کوچک هستند. ولی بنگرید، برادرانم، شما می توانید به ورقه های دیگر نیفای نگاه کنید؛ زیرا بنگرید، بر روی آنها نگاشته های جنگ های ما، برپایۀ نوشته های پادشاهان، یا آنچه که آنان واداشتند تا نوشته شود، کنده کاری شده اند.

۱۵ و من این ورقه ها را به دست پسرم عُمنی می سپارم، که آنها برپایۀ فرمان های پدرانم ثبت شوند.