Το Βιβλίο του Μόρμον

1 Και τώρα εγώ, ο Μόρμον, κάνω ένα χρονικό για τα πράγματα τα οποία έχω δει και ακούσει, και το αποκαλώ το Βιβλίο του Μόρμον.

2 Και περίπου κατά την εποχή που ο Αμμαρών έκρυψε τα χρονικά προς τον Κύριο, ήλθε προς εμένα (που ήμουν περίπου δέκα ετών και άρχισα να διδάσκομαι κάπως κατά τον τρόπο μάθησης του λαού μου) και ο Αμμαρών μου είπε: Αντιλαμβάνομαι ότι είσαι ένα παιδί γεμάτο σωφροσύνη, και οξύς στην παρατήρηση.

3 Γι’ αυτό, όταν γίνεις περίπου είκοσι τεσσάρων ετών, θα ήθελα να θυμηθείς αυτά που έχεις παρατηρήσει σχετικά με αυτόν τον λαό. Και όταν φτάσεις σε αυτήν την ηλικία, πήγαινε στη χώρα του Άντουμ, στον λόφο που θα ονομάζεται Σιμ και εκεί έχω καταθέσει προς τον Κύριο όλα τα ιερά χαράγματα σχετικά με αυτόν τον λαό.

4 Και ιδού, θα πάρεις μαζί σου τις πλάκες του Νεφί, και τα υπόλοιπα θα τα αφήσεις στο σημείο που βρίσκονται. Και θα χαράξεις επάνω στις πλάκες του Νεφί όλα όσα έχεις παρατηρήσει σχετικά με αυτόν τον λαό.

5 Και εγώ, ο Μόρμον, ων απόγονος του Νεφί (το δεν όνομα του πατέρα μου ήταν Μόρμον) θυμήθηκα αυτά που με πρόσταξε ο Αμμαρών.

6 Και συνέβη ώστε εγώ, ων ένδεκα ετών, μεταφέρθηκα από τον πατέρα μου στη χώρα προς τα νότια, δηλαδή στη χώρα του Ζαραχέμλα.

7 Ολόκληρο το πρόσωπο της χώρας είχε καλυφθεί με κτήρια, και ο λαός ήταν τόσο πολυάριθμος σχεδόν όσο η άμμος της θάλασσας.

8 Και συνέβη ώστε αυτόν τον χρόνο άρχισε πόλεμος μεταξύ των Νεφιτών, που αποτελούνταν από τους Νεφίτες και τους Ιακωβίτες και τους Ιωσηφίτες και τους Ζωραμίτες· και αυτός ο πόλεμος ήταν μεταξύ των Νεφιτών και των Λαμανιτών και των Λεμουηλιτών και των Ισμαηλιτών.

9 Τώρα οι Λαμανίτες και οι Λεμουηλίτες και οι Ισμαηλίτες αποκαλούνταν Λαμανίτες, και οι δύο ομάδες ήταν οι Νεφίτες και οι Λαμανίτες.

10 Και συνέβη ώστε ο πόλεμος άρχισε μεταξύ τους στα όρια της Ζαραχέμλα, κοντά στα νερά του Σιδώνα.

11 Και συνέβη ώστε οι Νεφίτες είχαν συγκεντρώσει έναν μεγάλο αριθμό ανδρών, τόσο που να υπερβαίνει τον αριθμό των τριάντα χιλιάδων. Και συνέβη ώστε αυτόν τον ίδιο χρόνο είχαν αρκετές μάχες, κατά τις οποίες οι Νεφίτες νίκησαν τους Λαμανίτες και θανάτωσαν πολλούς από αυτούς.

12 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες απέσυραν το σχέδιό τους, και στεριώθηκε ειρήνη στη χώρα, και η ειρήνη παρέμεινε για διάστημα περίπου τεσσάρων ετών, ώστε δεν υπήρχε αιματοχυσία.

13 Όμως η κακία υπερίσχυσε επάνω στο πρόσωπο όλης της χώρας, τόσο πολύ που ο Κύριος απομάκρυνε τους αγαπημένους Του μαθητές, και το έργο των θαυμάτων και της ίασης έπαψε εξαιτίας της ανομίας του λαού.

14 Και δεν υπήρχαν χαρίσματα από τον Κύριο, και το Άγιο Πνεύμα δεν ερχόταν σε κανέναν, εξαιτίας της κακίας και της απιστίας τους.

15 Και εμένα, ων δεκαπέντε ετών και ων κάπως σώφρων κατά τον νου, με επισκέφθηκε λοιπόν ο Κύριος, και γεύθηκα και γνώρισα την καλοσύνη του Ιησού.

16 Και προσπάθησα να κηρύξω σε αυτόν τον λαό, αλλά το στόμα μου ήταν κλειστό, και μου απαγορευόταν να κηρύξω σε αυτούς, γιατί, ιδού, με την θέλησή τους είχαν επαναστατήσει εναντίον του Θεού τους, και οι αγαπημένοι μαθητές απομακρύνθηκαν από τη χώρα, εξαιτίας της ανομίας εκείνων.

17 Όμως εγώ έμεινα ανάμεσά τους, αλλά μου απαγορεύθηκε να κηρύττω σε αυτούς, εξαιτίας της σκληρότητας της καρδιάς τους και εξαιτίας της σκληρότητας της καρδιάς τους έπεσε κατάρα στη χώρα για χάρη τους.

18 Και αυτοί οι ληστές του Γαδιάντον, οι οποίοι ήταν ανάμεσα στους Λαμανίτες, κατέκλυσαν τη χώρα, τόσο πολύ που οι κάτοικοί της άρχισαν να κρύβουν τους θησαυρούς τους μέσα στη γη, και έγιναν ολισθηροί επειδή ο Κύριος καταράστηκε τη χώρα, ώστε να μην μπορούν να τους συγκρατήσουν ούτε να τους επαναποκτήσουν.

19 Και συνέβη ώστε υπήρχαν μαγείες και μαγγανείες και μάγια. Και η δύναμη του πονηρού είχε χυθεί σε όλο το πρόσωπο της χώρας, μέχρι ακόμη που εκπληρώθηκαν όλα τα λόγια του Αβιναδί, και επίσης του Σαμουήλ, του Λαμανίτη.