1 Και τώρα συνέβη ώστε κατά το τριακοσιοστό εξηκοστό και τρίτο έτος, οι Νεφίτες ανέβηκαν με τα στρατεύματά τους για να πολεμήσουν κατά των Λαμανιτών από τη χώρα Ερήμωση.

2 Και συνέβη ώστε τα στρατεύματα των Νεφιτών εξεδιώχθηκαν πάλι πίσω στη χώρα Ερήμωση. Και ενώ ήταν ακόμη αποκαμωμένοι, ένας ξεκούραστος στρατός των Λαμανιτών ήλθε κατεπάνω τους· και είχαν μια σκληρή μάχη, μέχρι που οι Λαμανίτες κατέλαβαν την πόλη Ερήμωση, και σκότωσαν πολλούς από τους Νεφίτες, και συνέλαβαν πολλούς αιχμαλώτους.

3 Και οι υπόλοιποι τράπηκαν σε φυγή και ενώθηκαν με τους κατοίκους της πόλης Τεάνκουμ. Τώρα, η πόλη Τεάνκουμ βρισκόταν στα όρια κοντά στην παραλία. Και ήταν επίσης κοντά στην πόλη Ερήμωση.

4 Και επειδή τα στρατεύματα των Νεφιτών προήλασαν κατά των Λαμανιτών, γι’ αυτό άρχισαν να δέχονται επίθεση, γιατί αλλιώς οι Λαμανίτες δεν θα μπορούσαν να είχαν υπερισχύσει αυτών.

5 Όμως, ιδού, οι κρίσεις του Θεού θα υπερβούν τους ανόμους. Και από τους ανόμους τιμωρούνται οι άνομοι, διότι είναι οι άνομοι που κεντρίζουν τις καρδιές των τέκνων των ανθρώπων έως αιματοχυσίας.

6 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες έκαναν προετοιμασίες για να έλθουν εναντίον της πόλης Τεάνκουμ.

7 Και συνέβη ώστε το τριακοσιοστό εξηκοστό τέταρτο έτος οι Λαμανίτες ήλθαν εναντίον της πόλης Τεάνκουμ, για να μπορέσουν να κυριεύσουν επίσης την πόλη Τεάνκουμ.

8 Και συνέβη ώστε αναχαιτίσθηκαν και εξεδιώχθησαν από τους Νεφίτες. Και όταν είδαν οι Νεφίτες ότι είχαν εκδιώξει τους Λαμανίτες, πάλι καυχήθηκαν για τη δύναμή τους, και προχώρησαν με τη δική τους ισχύ και κατέλαβαν πάλι την πόλη Ερήμωση.

9 Και τώρα όλα αυτά είχαν γίνει, και ήταν χιλιάδες οι σκοτωμένοι σε αμφότερες τις πλευρές, τόσο οι Νεφίτες όσο και οι Λαμανίτες.

10 Και συνέβη ώστε πέρασε το τριακοσιοστό εξηκοστό έκτο έτος, και οι Λαμανίτες ήλθαν πάλι σε μάχη κατά των Νεφιτών. Και όμως οι Νεφίτες δεν μετανόησαν για το κακό που είχαν κάνει, αλλά επέμεναν στην κακία τους συνέχεια.

11 Και είναι αδύνατον η γλώσσα να περιγράψει, δηλαδή άνθρωπος να γράψει τέλεια περιγραφή της φρικτής σκηνής αίματος και σφαγής που έγινε ανάμεσα στον λαό, τόσο των Νεφιτών όσο και των Λαμανιτών. Και κάθε καρδιά σκλήρυνε, τόσο που τέρπονταν με το χύσιμο του αίματος συνεχώς.

12 Και ποτέ πριν δεν υπήρξε τόσο μεγάλη κακία ανάμεσα σε όλα τα τέκνα του Λεχί, ούτε ακόμη ανάμεσα σε όλο τον οίκο του Ισραήλ, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, όπως ήταν ανάμεσα σε αυτόν τον λαό.

13 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες κατέλαβαν την πόλη Ερήμωση, και αυτό επειδή ο αριθμός τους υπερέβαινε τον αριθμό των Νεφιτών.

14 Και προήλασαν επίσης κατά της πόλης Τεάνκουμ, και εκτόπισαν τους κατοίκους από αυτήν, και έπιασαν πολλούς αιχμαλώτους, τόσο γυναίκες όσο και παιδιά, και τους προσέφεραν ως θυσίες στα είδωλα-θεούς τους.

15 Και συνέβη ώστε κατά το τριακοσιοστό εξηκοστό και έβδομο έτος, οι Νεφίτες όντες θυμωμένοι, επειδή οι Λαμανίτες είχαν θυσιάσει τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους, βάδισαν κατά των Λαμανιτών με υπερβολικά μεγάλο θυμό, τόσο πολύ, που νίκησαν πάλι τους Λαμανίτες, και τους εκτόπισαν από τα εδάφη τους.

16 Και οι Λαμανίτες δεν ήλθαν ξανά κατά των Νεφιτών έως το τριακοσιοστό και εβδομηκοστό και πέμπτο έτος.

17 Και κατά το έτος αυτό ήλθαν κατά των Νεφιτών με όλες τις δυνάμεις τους, και δεν αριθμούνταν εξαιτίας του πάρα πολύ μεγάλου αριθμού τους.

18 Και από εκείνη τη στιγμή και μετά, οι Νεφίτες δεν υπερίσχυσαν των Λαμανιτών, αλλά άρχισαν να αφανίζονται από εκείνους ακριβώς όπως η δρόσος εμπρός στον ήλιο.

19 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες ήλθαν εναντίον της πόλης Ερήμωσης, και έγινε μια υπερβολικά σκληρή μάχη στη χώρα Ερήμωση, κατά την οποία νίκησαν τους Νεφίτες.

20 Και εκείνοι τράπηκαν πάλι σε φυγή από αυτούς, και ήλθαν στην πόλη Βοόζ· και εκεί αντιστάθηκαν στους Λαμανίτες με υπερβολική τόλμη, τόσο πολλή ώστε οι Λαμανίτες δεν τους νίκησαν παρά μόνο όταν προήλασαν πάλι για δεύτερη φορά.

21 Και όταν προήλασαν για δεύτερη φορά, οι Νεφίτες εξεδιώχθησαν και εσφάγησαν με μια υπερβολική μεγάλη σφαγή. Οι γυναίκες τους και τα παιδιά τους θυσιάσθηκαν προς τα είδωλα.

22 Και συνέβη ώστε οι Νεφίτες πάλι τράπηκαν σε φυγή εμπρός τους, παίρνοντας όλους τους κατοίκους μαζί τους, τόσο των πόλεων όσο και των χωριών.

23 Και τώρα εγώ, ο Μόρμον, βλέποντας ότι οι Λαμανίτες επρόκειτο να ανατρέψουν τη χώρα, γι’ αυτό πήγα στον λόφο Σιμ, και πήρα όλα τα χρονικά τα οποία ο Αμμαρών είχε κρύψει προς τον Κύριο.