1 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες δεν ήλθαν ξανά σε μάχη μέχρι που πέρασαν άλλα δέκα χρόνια. Και ιδού, επιστράτευσα τον λαό μου, τους Νεφίτες, στην προετοιμασία των εδαφών τους και των αρμάτων τους έναντι του καιρού μάχης.

2 Και συνέβη ώστε ο Κύριος μου είπε: Φώναξε σε αυτόν τον λαό – Μετανοήστε, και ελάτε προς εμένα και βαπτισθείτε και ανοικοδομήστε την εκκλησία μου, και θα γλιτώσετε.

3 Και όντως φώναξα σε αυτόν τον λαό, αλλά ήταν μάταιο. Και δεν συνειδητοποίησαν ότι ήταν ο Κύριος που τους γλίτωσε και τους χάρισε την ευκαιρία για μετάνοια. Και ιδού, αυτοί σκλήρυναν την καρδιά τους εναντίον του Κυρίου του Θεού τους.

4 Και συνέβη ώστε αφού πέρασε αυτό το δέκατο έτος, κάνοντας συνολικά τριακόσια εξήντα έτη από τον ερχομό του Χριστού, ο βασιλιάς των Λαμανιτών μου έστειλε μία επιστολή η οποία μου έδωσε να καταλάβω ότι ετοιμάζονταν να έλθουν πάλι σε μάχη εναντίον μας.

5 Και συνέβη ώστε εγώ έκανα τον λαό μου να συγκεντρωθεί στη γη Ερήμωση, σε μία πόλη η οποία βρισκόταν στα όρια, κοντά στο στενό πέρασμα το οποίο οδηγούσε στη γη προς τα νότια.

6 Και εκεί τοποθετήσαμε τα στρατεύματά μας, για να μπορέσουμε να σταματήσουμε τα στρατεύματα των Λαμανιτών, για να μην μπορέσουν να κατακτήσουν καμία από τις χώρες μας. Επομένως, οχυρωνόμασταν εναντίον τους με όλη μας τη δύναμη.

7 Και συνέβη ώστε κατά το τριακοσιοστό εξηκοστό και πρώτο έτος, οι Λαμανίτες ήλθαν στην πόλη της Ερήμωσης σε μάχη εναντίον μας. Και συνέβη ώστε εκείνο το έτος τους νικήσαμε, τόσο ώστε επέστρεψαν στα δικά τους εδάφη.

8 Και κατά το τριακοσιοστό εξηκοστό και δεύτερο έτος ήλθαν πάλι σε μάχη. Και τους νικήσαμε πάλι και σκοτώσαμε μεγάλο αριθμό από αυτούς, και οι νεκροί τους ρίχτηκαν στη θάλασσα.

9 Και τώρα, λόγω αυτού του σπουδαίου πράγματος που ο λαός μου, οι Νεφίτες, είχαν κάνει, άρχισαν να καυχώνται για τη δική τους δύναμη, και άρχισαν να ορκίζονται ενώπιον των ουρανών ότι θα εκδικούνταν για το αίμα των αδελφών τους οι οποίοι είχαν σκοτωθεί από τους εχθρούς τους.

10 Και ορκίστηκαν στους ουρανούς, και επίσης στον θρόνο του Θεού, ότι θα πήγαιναν σε μάχη εναντίον των εχθρών τους, και θα τους κατέστρεφαν από το πρόσωπο της χώρας.

11 Και συνέβη ώστε εγώ, ο Μόρμον, αρνήθηκα εντελώς από αυτή τη στιγμή κι εφεξής να είμαι αρχηγός και ηγέτης αυτού του λαού, εξαιτίας της κακίας και των βδελυγμάτων τους.

12 Ιδού, είχα ηγηθεί αυτών, παρ’ όλη την κακία τους είχα ηγηθεί αυτών στη μάχη πολλές φορές, και τους αγάπησα, σύμφωνα με την αγάπη του Θεού που ήταν μέσα μου, με όλη μου την καρδιά· και η ψυχή μου ξεχείλιζε σε προσευχή προς τον Θεό μου όλη μέρα διαρκώς γι’ αυτούς. Παρ’ όλα αυτά, ήταν χωρίς πίστη, εξαιτίας της σκληρότητας της καρδιάς τους.

13 Και τρεις φορές τους έχω ελευθερώσει από τα χέρια των εχθρών τους, και δεν έχουν μετανοήσει για τις αμαρτίες τους.

14 Και όταν είχαν ορκιστεί σε αυτά τα οποία τους είχαν όλα απαγορευτεί από τον Κύριο και Σωτήρα Ιησού Χριστό, ότι θα πήγαιναν προς τους εχθρούς τους σε μάχη, και θα έπαιρναν εκδίκηση για το αίμα των αδελφών τους, ιδού, η φωνή του Κυρίου ήλθε προς εμένα, και είπε:

15 Η εκδίκηση είναι δική μου, και εγώ θα ανταποδώσω· και επειδή αυτός ο λαός δεν μετανόησε αφού τους ελευθέρωσα, ιδού, θα καταστραφούν από το πρόσωπο της γης.

16 Και συνέβη ώστε εγώ αρνήθηκα εντελώς να πάω εναντίον των εχθρών μου. Και έκανα ακριβώς όπως με είχε προστάξει ο Κύριος, και στάθηκα ως άπραγος μάρτυρας για να φανερώσω στον κόσμο αυτά που είδα και άκουσα, σύμφωνα με τις φανερώσεις του Πνεύματος το οποίο είχε καταθέσει μαρτυρία γι’ αυτά που θα συνέβαιναν.

17 Γι’ αυτό γράφω σε εσάς, Εθνικοί, και επίσης σε εσάς, οίκε του Ισραήλ, όταν θα αρχίσει το έργο, που θα πρόκειται να ετοιμαστείτε να επιστρέψετε στη γη της κληρονομιάς σας.

18 Μάλιστα, ιδού, γράφω προς όλα τα πέρατα της γης. Μάλιστα, προς εσάς, δώδεκα φυλές του Ισραήλ, που θα κριθείτε σύμφωνα με τα έργα σας από τους δώδεκα τους οποίους ο Ιησούς διάλεξε να είναι μαθητές Του στη γη της Ιερουσαλήμ.

19 Και γράφω επίσης προς το υπόλειμμα αυτού του λαού, ο οποίος επίσης θα κριθεί από τους δώδεκα εκείνους που ο Ιησούς διάλεξε σε αυτήν τη χώρα, και θα κριθούν από τους άλλους δώδεκα τους οποίους ο Ιησούς διάλεξε στη γη της Ιερουσαλήμ.

20 Και μου τα φανερώνει αυτά το Πνεύμα. Γι’ αυτό γράφω σε εσάς όλους. Και για τον λόγο αυτόν γράφω σε εσάς, για να ξέρετε ότι πρέπει όλοι σας να σταθείτε εμπρός στο βήμα κρίσεως του Χριστού, μάλιστα, κάθε ψυχή που ανήκει σε όλη την ανθρώπινη οικογένεια του Αδάμ. Και πρέπει να σταθείτε για να κριθείτε για τα έργα σας, είτε είναι αγαθά είτε πονηρά.

21 Και επίσης για να πιστέψετε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, το οποίο θα έχετε ανάμεσά σας. Και επίσης για να έχουν οι Ιουδαίοι, ο λαός της διαθήκης του Κυρίου, άλλον μάρτυρα εκτός από εκείνον που είδαν και άκουσαν, ότι ο Ιησούς, τον οποίον εκείνοι σκότωσαν, ήταν αυτός ο ίδιος ο Χριστός και ο ίδιος ο Θεός.

22 Και θα ήθελα να πείσω όλα τα πέρατα της γης να μετανοήσουν και να προετοιμαστούν για να σταθούν εμπρός στο βήμα κρίσεως του Χριστού.