Γραφές
Μωσία 10


Κεφάλαιο 10

Ο βασιλιάς Λάμαν πεθαίνει. Ο λαός του είναι άγριος και θηριώδης και πιστεύει σε ψευδείς παραδόσεις. Ο Ζένιφ και ο λαός του υπερισχύουν εναντίον τους. Περίπου το 187–160 π.Χ.

1 Και συνέβη ώστε εμείς πάλι αρχίσαμε να εδραιώνουμε το βασίλειο και πάλι αρχίσαμε να κατέχουμε τη χώρα εν ειρήνη. Και εγώ έκανα ώστε να κατασκευαστούν κάθε είδους πολεμικά όπλα, ώστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να έχω όπλα για τον λαό μου σε περίπτωση που θα έρχονταν πάλι οι Λαμανίτες σε πόλεμο εναντίον του λαού μου.

2 Και έβαλα φρουρούς γύρω από τη χώρα, ώστε να μην έλθουν πάλι αιφνιδιαστικά οι Λαμανίτες εναντίον μας και μας καταστρέψουν. Και έτσι διαφύλαξα τον λαό μου και τα ποίμνια μου, και τους διατήρησα από το να πέσουν στα χέρια των εχθρών μας.

3 Και συνέβη ώστε κληρονομήσαμε τη γη των πατέρων μας για πολλά χρόνια, μάλιστα, για διάστημα είκοσι και δύο χρόνων.

4 Και έκανα ώστε οι άνδρες να καλλιεργούν τη γη, και να παράγουν κάθε είδους δημητριακό και κάθε είδους καρπό όλων των ειδών.

5 Και έκανα ώστε οι γυναίκες να γνέθουν, και να μοχθούν, και να εργάζονται, και να κατεργάζονται κάθε είδους λεπτό λινό, μάλιστα, και υφάσματα όλων των ειδών, για να ντύνουμε τη γύμνια μας. Και έτσι ευημερούσαμε στη χώρα – έτσι είχαμε συνεχή ειρήνη στη χώρα για διάστημα είκοσι και δύο χρόνων.

6 Και συνέβη ώστε πέθανε ο βασιλιάς Λάμαν, και άρχισε να βασιλεύει στη θέση του ο υιός του. Και αυτός άρχισε να ξεσηκώνει τον λαό του σε ανταρσία εναντίον του λαού μου. Γι’ αυτό, άρχισαν να ετοιμάζονται για πόλεμο, και να προελάσουν για μάχη εναντίον του λαού μου.

7 Όμως είχα στείλει τους κατασκόπους μου γύρω από τη γη του Σέμλον, για να ανακαλύψω τις προετοιμασίες τους, ώστε να τους προφυλάξω εναντίον τους, ώστε να μην επιτεθούν στον λαό μου και τον καταστρέψουν.

8 Και συνέβη ώστε προήλασαν προς τα βόρεια της γης του Σιλώμ, με τις πολυάριθμες δυνάμεις τους, άνδρες οπλισμένους με τόξα και με βέλη, και με σπαθιά, και με γιαταγάνια, και με πέτρες, και με σφενδόνες. Και είχαν τα κεφάλια τους ξυρισμένα ώστε ήταν γυμνά. Και ήταν ζωσμένοι με μία δερμάτινη ζώνη γύρω από την οσφύ τους.

9 Και συνέβη ώστε εγώ έκανα ώστε οι γυναίκες και τα παιδιά του λαού μου να κρυφτούν μέσα στην έρημο. Και έκανα επίσης ώστε όλοι οι γέροι άνδρες μου που μπορούσαν να φέρουν όπλα, και επίσης όλοι οι νέοι άνδρες μου που ήταν εις θέσιν να φέρουν όπλα, να συναθροιστούν για να πάνε σε μάχη εναντίον των Λαμανιτών. Και τους τοποθέτησα στους βαθμούς τους, καθέναν σύμφωνα με την ηλικία του.

10 Και συνέβη ώστε πήγαμε σε μάχη εναντίον των Λαμανιτών. Και εγώ, ακόμη και εγώ, στη γεροντική μου ηλικία, πήγα σε μάχη εναντίον των Λαμανιτών. Και συνέβη ώστε πήγαμε με τη δύναμη του Κυρίου σε μάχη.

11 Τώρα, οι Λαμανίτες δεν ήξεραν τίποτα για τον Κύριο, ούτε για τη δύναμη του Κυρίου, γι’ αυτό βασίζονταν στη δική τους δύναμη. Εντούτοις ήταν δυνατός λαός, ως προς τη δύναμη των ανθρώπων.

12 Ήταν άγριος και θηριώδης και αιμοδιψής λαός, που πίστευε στην παράδοση των πατέρων τους, η οποία είναι η έξης – Να πιστεύουν ότι οδηγήθηκαν έξω από τη γη της Ιερουσαλήμ εξαιτίας των ανομιών των πατέρων τους και ότι αδικήθηκαν στην έρημο από τους αδελφούς τους, και αδικήθηκαν επίσης ενώ διέσχιζαν τη θάλασσα.

13 Και πάλι, ότι αδικήθηκαν ενώ βρίσκονταν στη γη της πρώτης κληρονομιάς τους, αφού είχαν διασχίσει τη θάλασσα, και ότι όλα αυτά έγιναν επειδή ο Νεφί ήταν πιο πιστός στην τήρηση των εντολών του Κυρίου – γι’ αυτό ευνοήθηκε από τον Κύριο, επειδή ο Κύριος εισάκουσε τις προσευχές του, και αυτός πήρε την αρχηγία του ταξιδιού τους στην έρημο.

14 Και οι αδελφοί του ήταν οργισμένοι μαζί του επειδή δεν καταλάβαιναν τους τρόπους του Κυρίου. Ήταν επίσης οργισμένοι μαζί του επάνω στη θάλασσα, επειδή σκλήρυναν την καρδιά τους εναντίον του Κυρίου.

15 Και πάλι ήταν οργισμένοι μαζί του, όταν έφθασαν στη γη της επαγγελίας, επειδή έλεγαν ότι είχε πάρει τη διακυβέρνηση του λαού από τα χέρια τους. Και επεδίωκαν να τον σκοτώσουν.

16 Και πάλι, ήταν οργισμένοι μαζί του, επειδή αυτός έφυγε στην έρημο όπως τον είχε προστάξει ο Κύριος, και πήρε τα χρονικά που ήταν χαραγμένα επάνω στις πλάκες από ορείχαλκο, επειδή έλεγαν ότι τους λήστεψε.

17 Και έτσι έχουν διδάξει τα τέκνα τους ότι έπρεπε να τους μισούν, και ότι έπρεπε να τους δολοφονούν, και ότι έπρεπε να τους ληστεύουν και να τους λεηλατούν, και να κάνουν ό,τι μπορούν για να τους καταστρέψουν. Γι’ αυτό έχουν αιώνιο μίσος προς τα τέκνα του Νεφί.

18 Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο με εξαπάτησε ο βασιλιάς Λάμαν με την πανουργία και τη γεμάτη ψέματα πονηρία του, και τις όμορφες υποσχέσεις του, ώστε έφερα αυτόν τον λαό μου στη χώρα αυτή, για να τους καταστρέψουν. Μάλιστα, και έχουμε υποφέρει τόσα πολλά χρόνια στη χώρα.

19 Και τώρα εγώ, ο Ζένιφ, αφού είπα όλα αυτά στον λαό μου σχετικά με τους Λαμανίτες, τους υποκίνησα να προβούν σε μάχη με όλη τους τη δύναμη, βασιζόμενοι στον Κύριο. Γι’ αυτό μαχόμασταν μαζί τους, πρόσωπο με πρόσωπο.

20 Και συνέβη ώστε τους διώξαμε πάλι από τη γη μας· και τους φονεύσαμε με μεγάλη σφαγή, και μάλιστα τόσους πολλούς που δεν τους μετρήσαμε.

21 Και συνέβη ώστε επιστρέψαμε πάλι στη δική μας γη, και άρχισε πάλι ο λαός μου να βόσκει τα ποίμνια του και να καλλιεργεί τη γη του.

22 Και τώρα εγώ, που είμαι μεγάλος στην ηλικία, απένειμα τη βασιλεία σε έναν από τους υιούς μου. Γι’ αυτό, δεν λέω άλλα. Και είθε ο Κύριος να ευλογήσει τον λαό μου. Αμήν.