1 Τώρα ο Άλμα, έχοντας προειδοποιηθεί από τον Κύριο ότι τα στρατεύματα του βασιλιά Νώε θα τους επετίθεντο, και έχοντάς το γνωστοποιήσει στον λαό του, γι’ αυτό συγκέντρωσαν τα ποίμνιά τους, και πήραν από τα σιτηρά τους, και αναχώρησαν στην έρημο, εμπρός στα στρατεύματα του βασιλιά Νώε.

2 Και ο Κύριος τους ενδυνάμωσε, ώστε οι άνθρωποι του βασιλιά Νώε δεν μπορούσαν να τους προσπεράσουν για να τους αφανίσουν.

3 Και έφευγαν ταξιδεύοντας επί οκτώ ημέρες στην έρημο.

4 Και έφθασαν σε μία χώρα, μάλιστα, μία πολύ όμορφη και ευχάριστη χώρα, μία χώρα με καθαρό νερό.

5 Και έστησαν τις σκηνές τους, και άρχισαν να οργώνουν το έδαφος, και άρχισαν να κτίζουν κτήρια. Μάλιστα, ήταν εργατικοί, και εργάζονταν υπερβολικά.

6 Και ο λαός επιθυμούσε να γίνει ο Άλμα βασιλιάς τους, επειδή ήταν πολύ αγαπητός στον λαό του.

7 Όμως εκείνος τους είπε: Ιδού, δεν είναι σκόπιμο να έχουμε βασιλιά· επειδή έτσι λέει ο Κύριος: Δεν πρέπει να θεωρείτε μία σάρκα υπεράνω μίας άλλης, δηλαδή ένας άνθρωπος δεν πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω ενός άλλου. Γι’ αυτό, σας λέω, δεν είναι κατάλληλο να έχετε βασιλιά.

8 Παρά ταύτα, αν ήταν δυνατόν να μπορείτε πάντα να έχετε δίκαιους ανθρώπους να είναι βασιλείς σας, θα ήταν καλό να έχετε βασιλιά.

9 Όμως θυμηθείτε την ανομία του βασιλιά Νώε και των ιερέων του. Και εγώ ο ίδιος πιάστηκα σε παγίδα, και έκανα πολλά πράγματα που ήταν απεχθή στα μάτια του Κυρίου, τα οποία μου προκάλεσαν οδυνηρή μετάνοια.

10 Παρά ταύτα, ύστερα από πολλά βάσανα, ο Κύριος άκουσε τις κραυγές μου, και απήντησε στις προσευχές μου, και με έχει κάνει όργανο στα χέρια του για να έλθουν τόσοι πολλοί από εσάς στη γνώση της αλήθειας του.

11 Παρά ταύτα, δεν καυχώμαι για αυτό, επειδή είμαι ανάξιος να καυχώμαι για τον εαυτό μου.

12 Και τώρα σας λέω, έχετε καταπιεστεί από τον βασιλιά Νώε, και υπήρξατε σε υποδούλωση από αυτόν και τους ιερείς του, και έχετε φθάσει σε ανομία από αυτούς. Γι’ αυτό, ήσαστε δεμένοι με τα δεσμά της ανομίας.

13 Και τώρα, όπως έχετε ελευθερωθεί με τη δύναμη του Θεού από αυτά τα δεσμά, μάλιστα, από τα χέρια του βασιλιά Νώε και των ανθρώπων του, και επίσης από τα δεσμά της ανομίας, έτσι επιθυμώ να σταθείτε σταθεροί στην ελευθερία αυτήν με την οποία έχετε καταστεί ελεύθεροι, και να μην εμπιστεύεστε κανέναν να γίνει βασιλιάς σας.

14 Και επίσης μην εμπιστεύεστε κανέναν να γίνει ο δάσκαλός σας ούτε ο ιεροκήρυκάς σας, παρά μόνο αν είναι άνθρωπος του Θεού, που βαδίζει στην οδό του και τηρεί τις εντολές του.

15 Έτσι δίδαξε ο Άλμα τον λαό του, ώστε κάθε άνθρωπος να αγαπά τον πλησίον του όπως τον εαυτό του, ώστε να μην υπάρχει διχόνοια ανάμεσά τους.

16 Και τώρα, ο Άλμα ήταν ο αρχιερέας τους, επειδή αυτός ήταν ο ιδρυτής της εκκλησίας τους.

17 Και συνέβη ώστε κανένας δεν έλαβε εξουσία να κηρύττει ή να διδάσκει παρά μόνο αν ήταν μέσω αυτού από τον Θεό. Γι’ αυτό αφιέρωσε όλους τους ιερείς τους και όλους τους δασκάλους τους. Και κανένας τους δεν αφιερωνόταν παρά μόνο αν ήταν δίκαιοι άνθρωποι.

18 Γι’ αυτό φρόντιζαν τον λαό τους, και τους γαλουχούσαν με θέματα που αφορούν στη χρηστότητα.

19 Και συνέβη ώστε άρχισαν να ευημερούν υπερβολικά στη χώρα. Και ονόμασαν τη χώρα Ήλαμ.

20 Και συνέβη ώστε πληθύνονταν και ευημερούσαν υπερβολικά στη χώρα του Ήλαμ. Και έκτισαν μία πόλη, την οποία ονόμασαν πόλη του Ήλαμ.

21 Παρά ταύτα ο Κύριος το κρίνει σωστό να επιπλήττει τον λαό του. Μάλιστα, δοκιμάζει την υπομονή τους και την πίστη τους.

22 Παρά ταύτα – όποιος βασίζεται σε εκείνον αυτός θα υψωθεί κατά την τελευταία ημέρα. Μάλιστα, και έτσι ήταν με αυτόν τον λαό.

23 Γιατί ιδού, θα σας δείξω ότι κατέληξαν σε υποδούλωση, και κανένας δεν μπορούσε να τους ελευθερώσει παρά μόνον ο Κύριος ο Θεός τους, μάλιστα, ο Θεός του Αβραάμ και του Ισαάκ και του Ιακώβ.

24 Και συνέβη ώστε όντως τους ελευθέρωσε, και τους έδειξε τη μεγάλη δύναμή του, και μεγάλη ήταν η αγαλλίασή τους.

25 Γιατί ιδού, συνέβη ώστε ενώ αυτοί ήταν στη γη του Ήλαμ, μάλιστα στην πόλη του Ήλαμ, ενώ όργωναν τη γη ολόγυρα, ιδού, ένας στρατός των Λαμανιτών ήταν στα σύνορα της χώρας.

26 Συνέβη λοιπόν ώστε οι αδελφοί του Άλμα τράπηκαν σε φυγή από τους αγρούς τους, και συγκεντρώθηκαν στην πόλη του Ήλαμ. Και ήταν πολύ φοβισμένοι εξαιτίας της παρουσίας των Λαμανιτών.

27 Όμως ο Άλμα προχώρησε και στάθηκε ανάμεσά τους, και τους ενεθάρρυνε να μην φοβούνται, αλλά να θυμηθούν τον Κύριο τον Θεό τους και αυτός θα τους ελευθέρωνε.

28 Γι’ αυτό καθησύχασαν τους φόβους τους, και άρχισαν να επικαλούνται τον Κύριο ώστε να μαλάκωνε την καρδιά των Λαμανιτών, ώστε να τους άφηναν να ζήσουν, και τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους.

29 Και συνέβη ώστε ο Κύριος όντως μαλάκωσε την καρδιά των Λαμανιτών. Και ο Άλμα και οι αδελφοί του πήγαν και παραδόθηκαν στα χέρια τους. Και οι Λαμανίτες κατέλαβαν τη γη του Ήλαμ.

30 Τώρα τα στρατεύματα των Λαμανιτών, τα οποία ακολουθούσαν τον λαό του βασιλιά Λίμχι, είχαν χαθεί στην έρημο για πολλές ημέρες.

31 Και ιδού, είχαν βρει εκείνους τους ιερείς του βασιλιά Νώε, σε ένα μέρος που το ονόμαζαν Αμουλών. Και είχαν αρχίσει να κατέχουν τη γη του Αμουλών και είχαν αρχίσει να οργώνουν το έδαφος.

32 Λοιπόν το όνομα του ηγέτη εκείνων των ιερέων ήταν Αμουλών.

33 Και συνέβη ώστε ο Αμουλών εκλιπαρούσε τους Λαμανίτες. Και έστειλε επίσης τις γυναίκες τους, οι οποίες ήταν οι θυγατέρες των Λαμανιτών, να εκλιπαρήσουν τους αδελφούς τους, για να μην αφανίσουν τους άνδρες τους.

34 Και οι Λαμανίτες είχαν συμπόνια για τον Αμουλών και τους αδελφούς του, και δεν τους αφάνισαν, λόγω των γυναικών τους.

35 Και ο Αμουλών και οι αδελφοί του ενώθηκαν με τους Λαμανίτες, και ταξίδευαν στην έρημο ψάχνοντας για τη γη του Νεφί, όταν ανακάλυψαν τη γη του Ήλαμ, την οποία κατείχαν ο Άλμα και οι αδελφοί του.

36 Και συνέβη ώστε οι Λαμανίτες υποσχέθηκαν στον Άλμα και στους αδελφούς του ότι αν τους έδειχναν τον δρόμο που οδηγούσε στη γη του Νεφί, θα τους χάριζαν τη ζωή τους και την ελευθερία τους.

37 Όμως αφού τους είχε δείξει ο Άλμα τον δρόμο που οδηγούσε στη γη του Νεφί, οι Λαμανίτες δεν τήρησαν την υπόσχεσή τους, αλλά έβαλαν φρουρούς ολόγυρα στη γη του Ήλαμ, για τον Άλμα και τους αδελφούς του.

38 Και οι υπόλοιποι από αυτούς πήγαν στη γη του Νεφί. Και ένα τμήμα από αυτούς επέστρεψε στη γη του Ήλαμ, και έφεραν επίσης μαζί τους τις γυναίκες και τα παιδιά των φρουρών οι οποίοι είχαν εγκαταλειφθεί στη χώρα.

39 Και ο βασιλιάς των Λαμανιτών είχε παραχωρήσει στον Αμουλών να είναι βασιλιάς και κυβερνήτης του λαού του, που ήταν στη γη του Ήλαμ. Όμως δεν θα είχε εξουσία να κάνει οτιδήποτε ενάντιο στο θέλημα του βασιλιά των Λαμανιτών.