1 Λοιπόν συνέβη ώστε αφού έκαναν όλα αυτά οι υιοί του Μωσία, πήραν έναν μικρό αριθμό μαζί τους και επέστρεψαν στον πατέρα τους, τον βασιλιά, και επιθυμούσαν από αυτόν να τους δώσει άδεια να πάνε, μαζί με αυτούς που είχαν επιλέξει, στη γη του Νεφί για να κηρύξουν αυτά που είχαν ακούσει, και για να γνωστοποιήσουν τον λόγο του Θεού στους αδελφούς τους, τους Λαμανίτες –

2 Ώστε ίσως να μπορέσουν να τους φέρουν στη γνώση του Κυρίου του Θεού τους, και να τους πείσουν για την ανομία των πατέρων τους. Και ώστε ίσως να μπορέσουν να τους θεραπεύσουν από το μίσος τους προς τους Νεφίτες, ώστε και αυτοί να φθάσουν στο σημείο να αγαλλιάζουν με τον Κύριο τον Θεό τους, ώστε να έχουν φιλικές διαθέσεις ο ένας προς τον άλλον, και να μην υφίστανται πια διχόνοιες σε όλη τη χώρα, αυτήν που τους είχε δώσει ο Κύριος ο Θεός τους.

3 Λοιπόν επιθυμούσαν να διακηρυχθεί η σωτηρία σε κάθε πλάσμα, γιατί δεν μπορούσαν να αντέχουν να αφανιστεί οποιαδήποτε ανθρώπινη ψυχή. Μάλιστα, ακόμη και οι απλές σκέψεις ότι οποιαδήποτε ψυχή θα υπέφερε ατελείωτη τυραννία τους έκανε να σείονται και να τρέμουν.

4 Και έτσι επέδρασε επάνω τους το Πνεύμα του Κυρίου, γιατί αυτοί ήταν οι πιο αχρείοι από τους αμαρτωλούς. Και θεώρησε ο Κύριος σκόπιμο στην απέραντη ευσπλαχνία του να τους σώσει. Παρά ταύτα υπέφεραν μεγάλη αγωνία εξαιτίας των ανομιών τους, υποφέροντας πολύ και φοβούμενοι ότι θα εκδιωχθούν για πάντα.

5 Και συνέβη ώστε ικέτευσαν τον πατέρα τους επί πολλές ημέρες για να μπορέσουν να ανέβουν στη γη του Νεφί.

6 Και πήγε ο βασιλιάς Μωσίας και ρώτησε τον Κύριο αν έπρεπε να αφήσει τους υιούς του να ανέβουν ανάμεσα τους Λαμανίτες για να κηρύξουν τον λόγο.

7 Και ο Κύριος είπε στον Μωσία: Ας ανέβουν, γιατί πολλοί θα πιστέψουν στα λόγια τους, και θα έχουν αιώνια ζωή. Και εγώ θα ελευθερώσω τους υιούς σου από τα χέρια των Λαμανιτών.

8 Και συνέβη ώστε τους επέτρεψε να πάνε και να κάνουν σύμφωνα με το αίτημά τους.

9 Και ξεκίνησαν για το ταξίδι τους μέσα στην έρημο, για να ανέβουν και να κηρύξουν τον λόγο ανάμεσα στους Λαμανίτες. Και θα διηγηθώ τα τεκταινόμενά τους στο μέλλον.

10 Λοιπόν, ο βασιλιάς Μωσίας δεν είχε κανέναν για να του αποδώσει το βασίλειο, γιατί δεν υπήρχε ούτε ένας από τους υιούς του που να δεχόταν το βασίλειο.

11 Γι’ αυτό, πήρε τα χρονικά που ήταν εγχαραγμένα στις πλάκες από ορείχαλκο, και επίσης τις πλάκες του Νεφί, και όλα όσα είχε κρατήσει και διαφυλάξει σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, αφού είχε μεταφράσει και βάλει να γράφουν τα χρονικά που ήταν στις πλάκες από χρυσό, οι οποίες είχαν βρεθεί από τον λαό του Λίμχι, οι οποίες του είχαν παραδοθεί από το χέρι του Λίμχι.

12 Και αυτό το έκανε λόγω της μεγάλης αγωνίας του λαού του. Γιατί αυτοί επιθυμούσαν σε πολύ μεγάλο βαθμό να μάθουν σχετικά με εκείνον τον λαό που είχε καταστραφεί.

13 Και λοιπόν τις μετέφρασε με αυτές τις δύο πέτρες που ήταν δεμένες στα δύο άκρα ενός τόξου.

14 Τώρα αυτά τα αντικείμενα είχαν προετοιμασθεί από την αρχή, και είχαν μεταβιβασθεί από γενεά σε γενεά, με σκοπό τη διερμηνεία γλωσσών.

15 Και έχουν κρατηθεί και διαφυλαχθεί από το χέρι του Κυρίου, για να αποκαλύψει σε κάθε πλάσμα που θα κατείχε τη χώρα τις ανομίες και τα βδελύγματα του λαού του.

16 Και όποιος έχει αυτά τα αντικείμενα καλείται βλέπων, κατά τον τρόπο των αρχαίων καιρών.

17 Λοιπόν, αφού τελείωσε ο Μωσίας να μεταφράζει αυτά τα χρονικά, ιδού, αυτό διηγείτο για τον λαό που καταστράφηκε, από τον καιρό που καταστράφηκαν και πίσω, μέχρι το κτίσιμο του μεγάλου πύργου, τον καιρό που ο Κύριος σύγχυσε τη γλώσσα του λαού και αυτοί διασκορπίσθηκαν μακριά επάνω στο πρόσωπο όλης της γης, μάλιστα, και ακόμα από εκείνη την εποχή και πίσω, μέχρι τη δημιουργία του Αδάμ.

18 Λοιπόν, αυτή η αφήγηση έκανε τον λαό του Μωσία να θρηνήσει υπερβολικά. Μάλιστα, γέμισαν θλίψη. Όμως τους έδωσε πολλή γνώση, για την οποία αγαλλίασαν.

19 Και αυτή η αφήγηση θα γραφεί μελλοντικά· γιατί ιδού, είναι σκόπιμο όλοι οι λαοί να γνωρίσουν αυτά που έχουν γραφεί σε αυτήν την αφήγηση.

20 Και τώρα, όπως σας είπα, αφού έκανε όλα αυτά ο βασιλιάς Μωσίας, πήρε τις πλάκες από ορείχαλκο, και όλα τα αντικείμενα που είχε κρατήσει, και τα απένειμε στον Άλμα, που ήταν ο υιός του Άλμα. Μάλιστα, όλα τα χρονικά, και επίσης τους διερμηνείς, και τα απένειμε σε αυτόν, και τον πρόσταξε να τα κρατήσει και να τα διαφυλάξει, και επίσης να τηρεί χρονικό του λαού, μεταβιβάζοντάς τα από τη μία γενεά στην άλλη, ακριβώς όπως είχαν μεταβιβασθεί από την εποχή που ο Λεχί έφυγε από την Ιερουσαλήμ.