1 Και τώρα συνέβη ώστε όταν ο βασιλιάς Βενιαμίν σταμάτησε να λέει τα λόγια που του είχαν διαβιβασθεί από άγγελο Κυρίου, έριξε το βλέμμα του τριγύρω στο πλήθος και είδε ότι είχαν πέσει κάτω στη γη, γιατί φόβος Κυρίου τους είχε καταλάβει.

2 Και θεωρούσαν τον εαυτό τους, στη σαρκική τους κατάσταση, κατώτερους ακόμη και από το χώμα της γης. Και όλοι φώναξαν δυνατά με μια φωνή, λέγοντας: Αχ, έχε έλεος και χρησιμοποίησε το εξιλεωτικό αίμα του Χριστού, ώστε να μπορέσουμε να λάβουμε άφεση των αμαρτιών μας, και η καρδιά μας να εξαγνισθεί· επειδή πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό, τον Υιό του Θεού, ο οποίος δημιούργησε τον ουρανό και τη γη, και τα πάντα· ο οποίος θα κατεβεί ανάμεσα στα τέκνα των ανθρώπων.

3 Και συνέβη ώστε αφού είπαν αυτά τα λόγια, το Πνεύμα του Κυρίου τους κατέλαβε, και γέμισαν χαρά, έχοντας λάβει άφεση των αμαρτιών τους, και έχοντας ήρεμη συνείδηση χάρη στην υπερβολική πίστη που είχαν στον Ιησού Χριστό που θα ερχόταν, σύμφωνα με τα λόγια που τους είχε πει ο βασιλιάς Βενιαμίν.

4 Και ο βασιλιάς Βενιαμίν άνοιξε το στόμα του πάλι και άρχισε να τους μιλά, λέγοντας: Φίλοι μου και αδελφοί μου, συγγενείς μου και λαέ μου, πάλι θα επιστήσω την προσοχή, ώστε να ακούσετε και να καταλάβετε τα υπόλοιπα από τα λόγια μου που θα σας πω.

5 Γιατί ιδού, αν η γνώση της καλοσύνης του Θεού αυτήν τη στιγμή σάς αφύπνισε το αίσθημα της μηδαμινότητας, και της ανάξιας κατάστασης σας και της πτώσης σας –

6 Σας λέω, αν έχετε επίγνωση της καλοσύνης του Θεού, και της απαράμιλλης δύναμής του, και της σοφίας του, και της υπομονής του, και της μακροθυμίας του προς τα τέκνα των ανθρώπων, και επίσης της εξιλέωσης που έχει προετοιμαστεί από καταβολής κόσμου, ώστε με αυτή να μπορέσει να έλθει η σωτηρία σε εκείνον που θα θέσει την εμπιστοσύνη του στον Κύριο, και θα είναι επιμελής στην τήρηση των εντολών του, και θα συνεχίσει με πίστη μέχρι το τέλος της ζωής του, εννοώ τη ζωή του θνητού σώματος –

7 Λέω, ότι αυτός είναι ο άνθρωπος που λαμβάνει σωτηρία μέσω της εξιλέωσης η οποία προετοιμάσθηκε από καταβολής κόσμου για όλη την ανθρωπότητα, γι’ αυτούς που υπήρξαν από την πτώση του Αδάμ ή που υπάρχουν ή που θα υπάρξουν, ακόμη και μέχρι το τέλος του κόσμου.

8 Και αυτό είναι το μέσο διά του οποίου η σωτηρία επέρχεται. Και δεν υπάρχει καμία άλλη σωτηρία παρά μόνο αυτή για την οποία έγινε λόγος· ούτε υπάρχουν τίποτε συνθήκες με τις οποίες ο άνθρωπος να μπορεί να σωθεί εκτός από τις συνθήκες που σας έχω πει.

9 Να πιστεύετε στον Θεό. Να πιστεύετε ότι υπάρχει και ότι δημιούργησε τα πάντα στους ουρανούς και στη γη. Να πιστεύετε ότι έχει κάθε σοφία και κάθε δύναμη στους ουρανούς και στη γη. Να πιστεύετε ότι ο άνθρωπος δεν κατανοεί όλα όσα ο Κύριος μπορεί να κατανοεί.

10 Και πάλι να πιστεύετε ότι πρέπει να μετανοήσετε για τις αμαρτίες σας και να τις εγκαταλείψετε, και να ταπεινωθείτε εμπρός στον Θεό· και να ζητήσετε με ειλικρίνεια καρδιάς να σας συγχωρήσει. Και τώρα, αν τα πιστεύετε όλα αυτά, φροντίστε να τα τελείτε.

11 Και πάλι σας λέω όπως σας είπα και πριν, ότι όπως έχετε επίγνωση της δόξας του Θεού, δηλαδή αν γνωρίσατε την καλοσύνη του και δοκιμάσατε την αγάπη του, και λάβατε άφεση των αμαρτιών σας, πράγμα το οποίο προκαλεί τόσο υπερβολικά μεγάλη αγαλλίαση στην ψυχή σας, ακριβώς έτσι θα ήθελα να θυμάστε, και πάντα να διατηρείτε στη θύμησή σας τη μεγαλοσύνη του Θεού, και τη δική σας μηδαμινότητα, και την καλοσύνη και μακροθυμία του προς εσάς, ανάξια όντα, και να ταπεινώνεστε μέχρι βάθους ταπεινοφροσύνης, επικαλούμενοι το όνομα του Κυρίου καθημερινά, και μένοντας σταθεροί στην πίστη αυτού που πρόκειται να έλθει, το οποίο ελέχθη από το στόμα του αγγέλου.

12 Και ιδού, σας λέω ότι αν το κάνετε αυτό θα αγαλλιείτε πάντα, και θα είστε γεμάτοι από την αγάπη του Θεού, και πάντα θα διατηρείτε άφεση των αμαρτιών σας. Και θα προοδεύετε στη γνώση της δόξας εκείνου που σας έπλασε, δηλαδή στη γνώση αυτού που είναι δίκαιο και αληθινό.

13 Και δεν θα έχετε στον νου σας να τραυματίζετε ο ένας τον άλλον, αλλά να ζείτε ειρηνικά, και να αποδίδετε σε κάθε άνθρωπο σύμφωνα με εκείνο που του πρέπει.

14 Και δεν θα επιτρέψετε στα παιδιά σας να είναι πεινασμένα η γυμνά. Ούτε θα τους επιτρέψετε να παραβιάζουν τους νόμους του Θεού, και να μαλώνουν και να διαπληκτίζονται το ένα με το άλλο, και να υπηρετούν τον διάβολο, που είναι ο κύριος της αμαρτίας, που είναι δηλαδή το πονηρό πνεύμα για το οποίο μίλησαν οι πατέρες μας, αυτόν που είναι ο εχθρός κάθε χρηστότητας.

15 Όμως θα τα διδάξετε να βαδίζουν στις οδούς της αλήθειας και της σωφροσύνης. Θα τα διδάξετε να αγαπούν το ένα το άλλο και να υπηρετούν το ένα το άλλο.

16 Και επίσης εσείς οι ίδιοι θα συμπαρίστασθε σε εκείνους που έχουν ανάγκη της συμπαράστασής σας. Θα χορηγείτε από τα υπάρχοντά σας σε εκείνον που έχει ανάγκη. Και δεν θα επιτρέψετε ο ζητιάνος να σας ζητεί αδίκως, και να τον αποβάλετε για να αφανιστεί.

17 Ίσως πεις: Αυτός προκάλεσε μόνος του τη δυστυχία του. Γι’ αυτό θα συγκρατήσω το χέρι μου και δεν θα του δώσω από τα τρόφιμά μου, ούτε θα του παραχωρήσω από τα υπάρχοντά μου για να μην υποφέρει, γιατί δικαίως τιμωρείται –

18 Όμως σου λέω, άνθρωπε, οποιοσδήποτε το κάνει αυτό, αυτός έχει σπουδαίο λόγο να μετανοήσει. Και αν δεν μετανοήσει γι’ αυτό που έκανε θα αφανισθεί για πάντα, και δεν θα έχει μερίδιο στο βασίλειο του Θεού.

19 Γιατί, ιδού, δεν είμαστε όλοι ζητιάνοι; Δεν εξαρτώμεθα όλοι από το ίδιο Όν, δηλαδή τον Θεό, για όλα τα υπάρχοντα τα οποία έχουμε και για την τροφή και για τον ρουχισμό, και για το χρυσάφι και για το ασήμι, και για όλα τα πλούτη όλων των ειδών που έχουμε;

20 Και ιδού, ακόμη και αυτήν τη στιγμή, επικαλείστε το όνομά του, ζητιανεύοντας άφεση αμαρτιών. Σας άφησε λοιπόν να ζητιανεύετε ματαίως; Όχι. Εξέχυσε το Πνεύμα Του επάνω σας, και έκανε την καρδιά σας να γεμίσει με χαρά, και έκανε το στόμα σας να σταματήσει ώστε να μην μπορείτε να αρθρώσετε λέξη. Τόσο υπερβολικά μεγάλη ήταν η αγαλλίασή σας.

21 Και τώρα, αν ο Θεός που σας έχει πλάσει, στον οποίο βασίζεστε για τη ζωή σας και για όλα όσα έχετε και για ό,τι είστε, σας χαρίζει οτιδήποτε του ζητήσετε με πίστη, που να είναι σωστό, πιστεύοντας ότι θα το λάβετε, τότε, πόσο μάλλον θα πρέπει να παραχωρείτε από τα υπάρχοντά σας ο ένας προς τον άλλον.

22 Και αν κρίνετε τον άνθρωπο που σας ζητεί να του δώσετε από τα υπάρχοντά σας για να μην αφανιστεί, και τον καταδικάζετε, πόσο πιο δίκαιη θα είναι η δική σας καταδίκη που κατακρατείτε τα υπάρχοντά σας, που δεν ανήκουν σε εσάς αλλά στον Θεό, στον οποίο ανήκει ακόμα και η ζωή σας· και όμως, δεν ικετεύετε ούτε μετανοείτε γι’ αυτό που έχετε κάνει.

23 Σας λέω, αλίμονο στον άνθρωπο εκείνον, γιατί τα υπάρχοντά του θα αφανιστούν μαζί του· και τώρα, τα λέω αυτά για εκείνους που είναι πλούσιοι όσον αφορά στα εγκόσμια.

24 Και πάλι, λέω στους φτωχούς, εσείς που δεν έχετε και όμως έχετε αρκετά για να επιζήσετε από μέρα σε μέρα, εννοώ όλους εσάς που αρνείστε τον ζητιάνο, επειδή δεν έχετε, θα ήθελα να πείτε με την καρδιά σας: Δεν δίνω γιατί δεν έχω, αλλά αν είχα θα έδινα.

25 Και τώρα, αν το λέτε αυτό με την καρδιά σας παραμένετε αθώοι, διαφορετικά είστε καταδικασμένοι· και η καταδίκη σας θα είναι δίκαιη γιατί εποφθαλμιάτε αυτό που δεν έχετε λάβει.

26 Και τώρα, για χάρη όλων αυτών τα οποία σας έχω πει –δηλαδή για να διατηρείτε άφεση αμαρτιών από μέρα σε μέρα, για να βαδίζετε αθώοι εμπρός στον Θεό– θα ήθελα να δίνετε από τα υπάρχοντά σας στους φτωχούς, κάθε άνθρωπος ανάλογα με αυτό που έχει, δηλαδή να δίνετε τροφή στους πεινασμένους, να ντύνετε τους γυμνούς, να επισκέπτεστε τους ασθενείς και να τελείτε διακονία για την αρωγή τους, τόσο πνευματικά όσο και υλικά, σύμφωνα με τις ελλείψεις τους.

27 Και φροντίστε όλα αυτά να γίνονται με σοφία και τάξη, επειδή δεν απαιτείται να τρέχει κανείς γρηγορότερα από ό,τι έχει δύναμη. Και πάλι, είναι σκόπιμο να είναι επιμελής, ότι με αυτόν τον τρόπο να μπορεί να κερδίσει το βραβείο. Γι’ αυτό, τα πάντα πρέπει να γίνονται με τάξη.

28 Και θα ήθελα να θυμάστε ότι οποιοσδήποτε ανάμεσα σας δανείζεται από τον πλησίον του θα πρέπει να επιστρέφει αυτό που δανείζεται, ανάλογα με το πώς συμφωνεί, ειδάλλως θα διαπράξεις αμαρτία, και ίσως να προκαλέσεις και τον πλησίον σου να διαπράξει αμαρτία.

29 Και τελικώς, δεν μπορώ να σας αναφέρω όλους τους τρόπους με τους οποίους μπορείτε να διαπράξετε αμαρτία, επειδή υπάρχουν διάφοροι τρόποι και μέσα, ακριβώς τόσα πολλά που δεν μπορώ να τα απαριθμήσω.

30 Όμως μπορώ να σας πω αυτό, ότι αν δεν προσέχετε τον εαυτό σας και τις σκέψεις σας και τα λόγια σας και τις πράξεις σας, και δεν τηρείτε τις εντολές του Θεού, και δεν συνεχίσετε να πιστεύετε αυτά που έχετε ακούσει σχετικά με τον ερχομό του Κυρίου μας έως το τέλος της ζωής σας, πρέπει να αφανιστείτε. Και τώρα, άνθρωπε, να θυμάσαι, και να μην αφανιστείς.