1 Og nú, þegar Benjamín konungur hafði lokið að tala til þjóðarinnar, taldi hann ráðlegast að skrá nöfn allra, sem gjört höfðu sáttmála við Guð um að halda boðorð hans.

2 Og svo bar við, að hver einasta sál, að smábörnum undanskildum, hafði gjört sáttmálann og tekið á sig nafn Krists.

3 Og enn bar svo við, að þegar Benjamín konungur hafði lokið öllu þessu, hafði vígt son sinn Mósía til stjórnanda og konungs yfir þjóð sinni og falið honum alla umsjón ríkisins, útnefnt presta til að kenna fólkinu, svo að það gæti þar með heyrt og þekkt boðorð Guðs og haft í minnum eiðinn, sem það sór, sendi hann mannfjöldann burtu, og allir sneru aftur til eigin híbýla, hver og einn með fjölskyldu sinni.

4 Og Mósía tók við völdum í stað föður síns. Og hann tók við stjórn á þrítugasta aldursári sínu, og þá voru liðin samtals um fjögur hundruð sjötíu og sex ár, frá því að Lehí yfirgaf Jerúsalem.

5 Og Benjamín konungur lifði enn í þrjú ár, en þá dó hann.

6 Og svo bar við, að Mósía konungur gekk á vegum Drottins og virti ákvæði hans og reglur og hélt að öllu leyti þau boð, sem hann gaf honum.

7 Og Mósía konungur lét þegna sína yrkja jörðina. Og sjálfur yrkti hann jörðina til að verða ekki þegnum sínum til byrði og fór í einu og öllu að dæmi föður síns. Og enginn ágreiningur kom upp meðal þegna hans um þriggja ára bil.