Wstęp

Doktryna i Przymierza to zbiór Bożych objawień i natchnionych wypowiedzi przekazanych dla założenia i kierowania królestwem Bożym na ziemi w ostatnich dniach. Mimo że większość rozdziałów skierowana jest do członków Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, to przesłania, ostrzeżenia i nawoływania dane są na pożytek całej ludzkości i zawierają zaproszenie dla wszystkich ludzi na całym świecie, aby słuchali głosu Pana Jezusa Chrystusa, który mówi do nich dla ich doczesnego dobra, a także dla wiecznego zbawienia.

Większość objawień w tym zbiorze została otrzymana za pośrednictwem Józefa Smitha jun., pierwszego proroka i prezydenta Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Inne objawienia zostały dane przez niektórych jego następców w Prezydium (zob. wprowadzenia do DiP 135, 136 i 138 oraz Deklaracje oficjalne Ⅰ i Ⅱ).

Księga Doktryna i Przymierza wraz z Biblią Świętą, Księgą Mormona oraz Perłą Wielkiej Wartości stanowi jedno z podstawowych pism świętych Kościoła. Jednakże Doktryna i Przymierza to księga jedyna w swoim rodzaju, ponieważ nie jest tłumaczeniem starożytnego dokumentu; jej zawartość została współcześnie przekazana przez Boga za pośrednictwem Jego wybranych proroków w celu odnowienia Jego świętego dzieła oraz założenia królestwa Bożego na ziemi w naszych czasach. W objawieniach tych słychać łagodny, lecz stanowczy głos Pana Jezusa Chrystusa ponownie przemawiającego w dyspensacji pełni czasów; a dzieło tutaj rozpoczęte przygotowuje na Jego Drugie Przyjście będące wypełnieniem słów wszystkich świętych proroków od początku świata oraz zgodne z nimi.

Józef Smith jun. urodził się 23 grudnia 1805 r. w Sharon w hrabstwie Windsor w stanie Vermont. W dzieciństwie przeniósł się wraz z rodziną do miejsca obecnie zwanego Manchester, w zachodniej części stanu Nowy Jork. W okresie, kiedy tam mieszkał, wiosną 1820 r., w wieku lat czternastu, doświadczył pierwszej wizji, w której odwiedzili go osobiście: Bóg, Wieczny Ojciec, i Jego Syn, Jezus Chrystus. Podczas tej wizji dowiedział się, że założony w czasach Nowego Testamentu prawdziwy Kościół Jezusa Chrystusa, który głosił pełnię ewangelii, nie istnieje na świecie. Po tym nastąpiły inne objawienia od Boga, podczas których nauczany był przez wielu aniołów; objawiono mu, że Bóg ma dla niego specjalną misję do spełnienia na ziemi i że Kościół Jezusa Chrystusa zostanie przez niego przywrócony na ziemi.

Po pewnym czasie, dzięki boskiej pomocy, Józef Smith był w stanie dokonać tłumaczenia i opublikować Księgę Mormona. W międzyczasie wraz z Oliverem Cowderym został ustanowiony przez Jana Chrzciciela do Kapłaństwa Aarona, w maju 1829 r. (zob. DiP 13). Wkrótce potem zostali razem ustanowieni do Kapłaństwa Melchizedeka przez starożytnych apostołów Piotra, Jakuba i Jana (zob. DiP 27:12). Potem nastąpiły inne ustanowienia, podczas których klucze kapłańskie zostały nadane przez Mojżesza, Eliasza, Eliasa i wielu starożytnych proroków (zob. DiP 110; 128:18, 21). Ustanowienia te były w rzeczywistości przywróceniem boskiego upoważnienia danego ludziom na ziemi. 6 kwietnia 1830 r., pod boskim kierownictwem, Prorok Józef Smith założył Kościół, i dlatego prawdziwy Kościół Jezusa Chrystusa ponownie funkcjonuje pośród ludzi jako instytucja posiadająca upoważnienie do nauczania ewangelii i udzielania obrzędów zbawienia (zob. DiP 20 i Perła Wielkiej Wartości, Józef Smith — Historia 1).

Te święte objawienia zostały otrzymane w odpowiedzi na modlitwy, w czasach potrzeby, i pochodzą z prawdziwych sytuacji dotyczących prawdziwych ludzi. Prorok wraz z towarzyszami szukał boskiego przewodnictwa, a objawienia te są dowodem na to, że je otrzymali. W objawieniach tych widać przywrócenie i odsłonięcie ewangelii Jezusa Chrystusa oraz wprowadzenie dyspensacji pełni czasów. Pokazują one także przemieszczanie Kościoła na zachód, ze stanu Nowy Jork i Pensylwanii do stanu Ohio, Missouri, Illinois, a w końcu do obszaru Wielkiej Kotliny zachodniej Ameryki; opisują one wielkie zmagania świętych w ich wysiłkach, aby zbudować Syjon we współczesnym świecie.

Kilka wcześniejszych rozdziałów dotyczy spraw związanych z tłumaczeniem i wydaniem Księgi Mormona (zob. rozdziały 3., 5., 10., 17. i 19.). Kilka późniejszych rozdziałów odzwierciedla pracę Proroka Józefa Smitha nad sporządzeniem natchnionego tłumaczenia Biblii, w którym to czasie otrzymał wiele ważnych rozdziałów doktrynalnych (zob. na przykład rozdziały 37., 45., 73., 76., 77., 86., 91. i 132., z których każdy ma jakiś bezpośredni związek z tłumaczeniem Biblii).

W objawieniach przekazane są doktryny ewangelii wraz z objaśnieniami co do tak fundamentalnych spraw, jak: charakter Boskiej Trójcy, pochodzenie człowieka, realność Szatana, cel życia w doczesności, konieczność posłuszeństwa, konieczność odpokutowania, działanie Ducha Świętego, obrzędy i praktyki zbawienia, przeznaczenie ziemi, przyszły stan człowieka po zmartwychwstaniu i sądzie, wieczność związków małżeńskich i wieczny charakter rodziny. W podobny sposób pokazują one stopniowo rozwój struktury administracyjnej Kościoła z powoływaniem biskupów, Pierwszego Prezydium, Rady Dwunastu, Siedemdziesiątych oraz ustanowieniem innych urzędów przywódczych i kworów. Na koniec świadectwo o Jezusie Chrystusie — Jego boskości, Jego majestacie, Jego doskonałości, Jego miłości i Jego odkupieńczej mocy — czyni tę księgę niezmiernie cenną dla rodziny ludzkiej i mającą „wartość bogactw całego świata” (zob. wprowadzenie do DiP 70).

Objawienia te zostały pierwotnie opublikowane przez skrybów Józefa Smitha i członków Kościoła, którzy z entuzjazmem dzielili się ze sobą tymi rękopisami. W celu utworzenia bardziej trwałego zapisu skrybowie wkrótce skopiowali te objawienia i zebrali je w księgi z manuskryptami, z których korzystali przywódcy Kościoła, przygotowując objawienia do druku. Józef oraz pierwsi święci postrzegali te objawienia w taki sam sposób, jak Kościół — jako aspekt żywy i dynamiczny oraz podstawę do dalszego ulepszenia w oparciu o dodatkowe objawienia. Byli także świadomi, że niezamierzone błędy wystąpiły podczas procesu kopiowania objawień i przygotowywania ich do publikacji. Tak więc w 1831 r. podczas konferencji Kościoła poproszono Józefa Smitha, aby „poprawił te błędy, które odkryje mocą Ducha Świętego”.

Po tym, jak objawienia zostały przejrzane i poprawione, członkowie Kościoła w stanie Missouri rozpoczęli publikację księgi zatytułowanej: A Book of Commandments for the Government of the Church of Christ [Księga przykazań do zarządzania Kościołem Chrystusa], która zawierała wiele z pierwszych objawień Proroka. Podjęcie tej pierwszej próby publikacji zakończyło się jednak niepowodzeniem, gdyż motłoch 20 lipca 1833 r. zniszczył należącą do świętych drukarnię w hrabstwie Jackson.

Usłyszawszy o zniszczeniu drukarni w stanie Missouri, Józef Smith oraz inni przywódcy Kościoła rozpoczęli przygotowania do publikacji objawień w Kirtland w stanie Ohio. Józef Smith osobiście nadzorował ponowną redakcję teksu w niektórych objawieniach, polegającą na poprawianiu błędów, korekcie słownictwa i uwzględnieniu informacji o rozwoju Kościoła w kwestii doktryn i organizacji, przygotowując go do publikacji w 1835 r. jako Doctrine and Covenants of the Church of the Latter Day Saints [Doktryna i Przymierza Kościoła Świętych w Dniach Ostatnich]. Józef Smith wyraził zgodę na kolejne wydanie księgi Doktryny i Przymierzy, która została opublikowana zaledwie kilka miesięcy przed męczeńską śmiercią Proroka w 1844 r.

Pierwsi święci w dniach ostatnich wielce cenili te objawienia i postrzegali je jako przesłania od Boga. Podczas pewnej okazji, pod koniec 1831 r., kilku starszych Kościoła złożyło uroczyste świadectwo, że Pan poświadczył ich duszom, iż objawienia te są prawdziwe. W 1835 r. świadectwo to zostało opublikowane w formie spisanego świadectwa Dwunastu Apostołów:

Świadectwo
Dwunastu Apostołów co do prawdy
Księgi Doktryny i Przymierzy

Oświadczenie świadków co do Księgi Przykazań Pana, które dał Swemu Kościołowi za pośrednictwem Józefa Smitha jun., wyznaczonego w tym celu głosem Kościoła:

Przeto chcemy dać świadectwo całemu światu i ludzkości, każdemu stworzeniu na powierzchni ziemi, że Pan poświadczył naszym duszom za pośrednictwem Ducha Świętego, który na nas zstąpił, iż przykazania te zostały objawione w natchnieniu od Boga, i że są z pożytkiem dla wszystkich ludzi, i że są prawdziwe.

Z pomocą Pana dajemy o tym świadectwo całemu światu; dzięki łasce Boga Ojca i Jego Syna, Jezusa Chrystusa, wolno nam mieć ten zaszczyt złożenia świadectwa dla świata; radujemy się z tego niezmiernie, zawsze prosząc Pana, aby dzieci ludzkie odniosły z tego korzyść.

Nazwiska Dwunastu:

Thomas B. Marsh
David W. Patten
Brigham Young
Heber C. Kimball
Orson Hyde
William E. McLellin
Parley P. Pratt
Luke S. Johnson
William Smith
Orson Pratt
John F. Boynton
Lyman E. Johnson

Kolejne wydania Doktryny i Przymierzy poszerzono o dodatkowe objawienia lub inne dokumenty w miarę ich otrzymywania i akceptacji przez kompetentne zgromadzenia lub konferencje Kościoła. W wydaniu z 1876 r., przygotowanym przez Starszego Orsona Pratta pod kierownictwem Brighama Younga, ułożono objawienia chronologicznie i opatrzono nowymi wprowadzeniami zawierającymi informacje historyczne.

Poczynając od wydania z 1835 r., załączono tu też serię siedmiu lekcji teologicznych zatytułowanych: Lectures on Faith [Wykłady o wierze]. Przygotowano je dla użytku Szkoły Proroków w Kirtland w stanie Ohio w latach 1834–1835. Chociaż były korzystne dla doktryny i nauczania, pominięto je w Doktrynie i Przymierzach od czasu wydania w 1921 r., gdyż nie zostały dane ani przedstawione całemu Kościołowi jako objawienia.

W wydaniu Doktryny i Przymierzy z 1981 r. w języku angielskim po raz pierwszy zawarto trzy dokumenty. Są to rozdziały 137. i 138., traktujące o doktrynie zbawienia dla zmarłych, oraz Deklaracja oficjalna Ⅱ., w której ogłoszono, że wszyscy godni mężczyźni — członkowie Kościoła — mogą być ustanowieni do kapłaństwa bez względu na rasę czy kolor.

W każdym nowym wydaniu Doktryny i Przymierzy poprawiono wcześniejsze błędy oraz dodano nowe informacje, szczególnie te dotyczące historycznych części wprowadzeń do rozdziałów. Niniejsze wydanie zawiera dokładniejsze daty, nazwy miejsc oraz inne poprawki. Zmiany te zostały poczynione, aby tekst był zgodny z najbardziej dokładnymi informacjami historycznymi. Do innych dodatków tego najnowszego wydania należą: poprawione mapy, ukazujące główne lokalizacje geograficzne miejsc, w których otrzymywano objawienia, jak też ulepszone zdjęcia miejsc historycznych Kościoła, odsyłacze, wprowadzenia do rozdziałów oraz podsumowania tematyczne. A wszystko to, aby ułatwić czytelnikom zrozumienie przesłania Pańskiego w Doktrynie i Przymierzach oraz dla czerpania z niego radości. Informacje dotyczące wprowadzeń do rozdziałów zostały zaczerpnięte z dokumentu Manuskrypty z Historii Kościoła oraz publikacji History of the Church [Historia Kościoła] (które są przytaczane we wprowadzeniach do rozdziałów jako: historia Józefa Smitha) oraz Joseph Smith Papers [Pisma Józefa Smitha].