Genel Bakış: Pavlus Müjde’yi yaymak için yaptığı ikinci yolculukta Selanik Kenti’ne uğradı. Bu işlek liman kenti, Roma İmparatorluğu’nun Makedonya eyaletinin de başkentiydi. Pavlus’un ziyareti oldukça kısa sürdü. O kadar çok kişiyi İsa’ya döndürdü ki, Yahudi önderler halkı ayaklandırarak onu kenti terk edip yoluna devam etmeye zorladı. Pavlus, ayrılışından sonra çeşitli sıkıntılarla karşılaşan yeni inanlılar için çok kaygı çekiyordu. Durumlarını öğrenmek ve onları yüreklendirmek için Timoteos’u Atina’dan Selanik’e gönderdi. Timoteos Selanik’teyken Pavlus Korint’e geçti. Mektup kaleme alındığı sıralarda Timoteos, Selanik’teki inanlıların gösterdiği gelişmelerle ilgili olumlu haberlerle Pavlus’un yanına dönmüştü. Elç. 18:12’de Pavlus’un Korint’teki Vali Gallio’nun önüne nasıl çıkarıldığını okuyoruz. Gallio’nun, İ.S. 51-52 yılları arasında Korint’te görev yaptığını belirten yazıt sayesinde, bu mektubun İ.S. 50 yılı dolaylarında yazıldığını anlıyoruz.

Mektubun İçeriği: Mektup, Selanik kilisesi için Tanrı’ya sunulan teşekkürle başlıyor. Selanik’teki inanlılar, baskılara dayanmakla kalmayıp Müjde’yi civar bölgede de yaymışlardı. Pavlus, arkadaşlarıyla birlikte Selanik’teyken nasıl bir yaşam sürdüğünü, Selanikliler için nasıl kaygılandığını hatırlatıyor ve onları tekrar görmeyi ne denli arzuladığını dile getiriyor. Pavlus, iman konusundaki eksiklerini tamamlamak istiyor. O güne kadarki gayretlerini överken daha da ilerlemelerini arzu ediyor. Böylece onları ahlaksızlıktan uzak kalmaya çağırıyor, birçok alanda yüreklendiriyor.

Pavlus, Selanik’teki inanlıların aklını kurcalayan şu soruya değiniyor: Mesih tekrar gelmeden ölen inanlılara ne olacak? Umudu olmayan öbür insanlar gibi kederlenmelerini önlemek için Mesih’in gelişinde ilk dirilecek olanların Mesih’e ait olarak ölenler olduğunu söylüyor. Mesih’in ikinci gelişi işlenen önemli konulardan biridir.