22. Bölüm
Doğuda Yerleşen Oymakların Dönüşü
1 Bundan sonra Yeşu, Ruben ve Gad oymaklarıyla Manaşşe oymağının yarısını topladı.
2 *Onlara, “Rab’bin kulu Musa’nın size buyurduğu her şeyi yaptınız” dedi, “Benim bütün buyruklarımı da yerine getirdiniz.
3 Bugüne dek, bunca zaman kardeşlerinizi yalnız bırakmadınız; Tanrınız Rab’bin sizi yükümlü saydığı buyruğu yerine getirdiniz.
4 Görüyorsunuz, Tanrınız Rab, kardeşlerinize söylediği gibi, onları rahata kavuşturdu. Şimdi kalkın, Rab’bin kulu Musa’nın, Şeria Irmağı’nın ötesinde size mülk olarak verdiği topraklardaki evlerinize dönün.
5 Rab’bin kulu Musa’nın size verdiği buyrukları ve Kutsal Yasa’yı yerine getirmeye çok dikkat edin. Tanrınız Rab’bi sevin, tümüyle gösterdiği yolda yürüyün, buyruklarını yerine getirin, O’na bağlı kalın, O’na candan ve yürekten hizmet edin.”
6 Sonra onları kutsayıp yolcu etti. Onlar da evlerine döndüler.
7 Musa Manaşşe oymağının yarısına Başan’da toprak vermişti. Yeşu da oymağın öbür yarısına Şeria Irmağı’nın batısında, öbür kardeşleri arasında toprak vermişti.
Bu oymakları kutsayıp evlerine gönderirken,
8 “Evlerinize büyük servetle, çok sayıda hayvanla, altın, gümüş, tunç, demir ve çok miktarda giysiyle dönün” dedi, “Düşmanlarınızdan elde ettiğiniz ganimeti kardeşlerinizle paylaşın.”
9 Böylece Rubenliler’le Gadlılar ve Manaşşe oymağının yarısı, Kenan topraklarındaki Şilo’dan, İsrailliler’in yanından ayrıldılar; Rab’bin buyruğu uyarınca, Musa aracılığıyla yurt edindikleri Gilat topraklarına –kendi mülkleri olan topraklara– dönmek üzere yola çıktılar.
10 Rubenliler’le Gadlılar ve Manaşşe oymağının yarısı, Şeria Irmağı’nın Kenan topraklarında kalan kesimine varınca, ırmak kıyısında büyük ve gösterişli bir sunak yaptılar.
11 Rubenliler’le Gadlılar ve Manaşşe oymağının yarısının Kenan sınırında, Şeria Irmağı kıyısında, İsrailliler’e ait topraklarda bir sunak yaptıklarını
12 duyan İsrail topluluğu, onlara karşı savaşmak üzere Şilo’da toplandı.
13 Ardından İsrailliler Kâhin Elazar’ın oğlu Pinehas’ı Gilat bölgesine, Rubenliler’le Gadlılar’a ve Manaşşe oymağının yarısına gönderdiler.
14 İsrail’in her oymağından birer temsilci olmak üzere on oymak önderini de onunla birlikte gönderdiler. Bunların her biri bir İsrail boyunun başıydı.
15 Gilat topraklarına, Rubenliler’le Gadlılar’a ve Manaşşe oymağının yarısına gelen temsilciler şunları bildirdiler:
16 *“Rab’bin topluluğu, ‘Bugün kendinize bir sunak yaparak Rab’be başkaldırdınız, O’nu izlemekten vazgeçtiniz’ diyor, ‘İsrail’in Tanrısı’na karşı bu hainliği nasıl yaparsınız?
17 *Peor’un günahı bize yetmedi mi? Rab’bin topluluğu onun yüzünden felakete uğradı. Bugüne dek kendimizi bu günahtan temizleyebilmiş değiliz.
18 Bugün Rab’bi izlemekten vaz mı geçiyorsunuz? Eğer bugün Rab’be isyan ederseniz, O da yarın bütün İsrail topluluğuna öfkelenir.
19 Eğer size ait olan topraklar murdarsa, Rab’bin Tapınağı’nın bulunduğu Rab’be ait topraklara gelip aramızda mülk edinin. Kendinize, Tanrımız Rab’bin sunağından başka bir sunak yaparak Rab’be ve bize karşı isyan etmeyin.
20 *Zerah oğlu Akan Rab’be adanan ganimete ihanet ettiğinde, bütün İsrail topluluğu Rab’bin öfkesine uğramadı mı? Akan’ın günahı yalnız kendisini ölüme götürmekle kalmadı!’ ”
21 Rubenliler’le Gadlılar ve Manaşşe oymağının yarısı, İsrail boy başlarına şöyle karşılık verdiler:
22 “Tanrıların Tanrısı Rab, tanrıların Tanrısı Rab her şeyi biliyor; İsrail de bilecek. Eğer yaptığımızı, Rab’be isyan etmek ya da O’na ihanet etmek için yaptıysak, ya Rab, bugün bizi esirgeme!
23 Eğer sunağı, Rab’bi izlemekten vazgeçip yakmalık sunular* ve tahıl ya da esenlik sunuları* sunmak için yaptıysak, Rab bizden hesap sorsun.
24 Bunu yaparken kaygımız şuydu: Oğullarınız ilerde bizim oğullarımıza, ‘İsrail’in Tanrısı Rab ile ne ilginiz var?
25 Ey Rubenliler ve Gadlılar, Rab Şeria Irmağı’nı sizinle bizim aramızda sınır yaptı. Sizin Rab’de hiçbir payınız yoktur’ diyebilir, oğullarımızı Rab’be tapmaktan alıkoyabilirler.
26 Bu nedenle, kendimize bir sunak yapalım dedik. Yakmalık sunu* ya da kurban sunmak için değil,
27 yalnız sizinle bizim aramızda ve bizden sonra gelecek kuşaklar arasında bir tanık olması için yaptık. Böylece Rab’bin Tapınağı’nda yakmalık sunularla, kurbanlarla ve esenlik sunularıyla Rab’be tapınacağız. Oğullarınız da ilerde bizim oğullarımıza, ‘Rab’de hiçbir payınız yok’ diyemeyecekler.
28 Şöyle düşündük: İlerde bize ya da gelecek kuşaklarımıza böyle bir şey diyecek olurlarsa, biz de, ‘Atalarımızın Rab için yaptığı sunağın örneğine bakın’ deriz. ‘Yakmalık sunu ya da kurban sunmak için değildir bu. Sizinle bizim aramızdaki birliğin tanığıdır.’
29 Rab’be isyan etmek, bugün Rab’bi izlemekten vazgeçmek, yakmalık sunu, tahıl sunusu ya da kurban sunmak için Tanrımız Rab’bin sunağından, tapınağının önündeki sunaktan başka bir sunak yapmak bizden uzak olsun.”
30 Kâhin Pinehas ve onunla birlikte olan topluluk önderleri, yani İsrail’in boy başları, Rubenliler’le Gadlılar’ın ve Manaşşeliler’in söylediklerini duyunca hoşnut kaldılar.
31 Bunun üzerine Kâhin Elazar’ın oğlu Pinehas, Rubenliler’le Gadlılar’a ve Manaşşeliler’e, “Şimdi Rab’bin aramızda olduğunu biliyoruz” dedi, “Çünkü O’na ihanet etmediniz. Böylece İsrailliler’i O’nun elinden kurtardınız.”
32 Kâhin Elazar’ın oğlu Pinehas ve önderler, Rubenliler’le Gadlılar’ın bulunduğu Gilat topraklarından Kenan topraklarına, İsrailliler’in yanına dönüp olan biteni anlattılar.
33 Anlatılanlardan hoşnut kalan İsrailliler Tanrı’ya övgüler sundular. Rubenliler’le Gadlılar’ın yaşadıkları toprakların üzerine yürüyüp savaşmaktan ve orayı yakıp yıkmaktan bir daha söz etmediler.
34 Rubenliler’le Gadlılar, “Bu sunak Rab’bin Tanrı olduğuna sizinle bizim aramızda tanıktır” diyerek sunağa “Tanık” adını verdiler.