๑ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือ พระเจ้ารับสั่งกับโมเสส, โดยตรัสว่า : ดูเถิด, เราเปิดเผยแก่เจ้าเกี่ยวกับฟ้าสวรรค์นี้, และแผ่นดินโลกนี้; จงเขียนถ้อยคำที่เราพูด. เราคือปฐมและอวสาน, พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงฤทธานุภาพ; โดยพระองค์เดียวที่ถือกำเนิดของเรา เราสร้างสิ่งเหล่านี้; แท้จริงแล้ว, ในกาลเริ่มต้นเราสร้างฟ้าสวรรค์, และแผ่นดินโลกซึ่งบนนั้นเจ้ายืนอยู่.

๒ และแผ่นดินโลกปราศจากรูปแบบ, และว่างเปล่า; และเราทำให้ความมืดเกิดขึ้นบนพื้นผิวของห้วงลึก; และพระวิญญาณของเราเคลื่อนไปบนผิวน้ำ; เพราะเราคือพระผู้เป็นเจ้า.

๓ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าว : จงบังเกิดความสว่าง; และความสว่างก็บังเกิด.

๔ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, เห็นความสว่าง; และความสว่างนั้นดี. และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, แยกความสว่างจากความมืด.

๕ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, เรียกความสว่างว่ากลางวัน; และความมืด, เราเรียกว่ากลางคืน; และการนี้เราทำโดยคำแห่งอำนาจของเรา, และสิ่งนั้นบังเกิดขึ้นดังที่เราพูดไว้; และเวลาค่ำและเวลาเช้าเป็นวันแรก.

๖ และอนึ่ง, เรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าว : จงเกิดท้องนภาท่ามกลางน้ำ, และมันเป็นเช่นนั้น, แม้ดังที่เราพูดไว้; และเรากล่าว : ให้มันแยกผืนน้ำจากผืนน้ำ; และสิ่งนั้นบังเกิดขึ้น;

๗ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, รังสรรค์ท้องนภาและแยกผืนน้ำ, แท้จริงแล้ว, ผืนน้ำกว้างใหญ่ภายใต้ท้องนภาจากผืนน้ำซึ่งอยู่เหนือท้องนภา, และมันเป็นเช่นนั้นแม้ดังที่เราพูดไว้.

๘ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, เรียกท้องนภาว่าฟ้าสวรรค์; และเวลาค่ำและเวลาเช้าเป็นวันที่สอง.

๙ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าว : จงให้ผืนน้ำภายใต้ฟ้าสวรรค์มารวมไว้ด้วยกันยังสถานที่แห่งหนึ่ง, และมันเป็นเช่นนั้น; และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าว : จงเกิดผืนดินแห้ง; และมันเป็นเช่นนั้น.

๑๐ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, เรียกผืนดินแห้งว่าแผ่นดิน; และการรวมไว้ด้วยกันของผืนน้ำ, เราเรียกว่าทะเล; และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, เห็นว่าสิ่งทั้งหลายทั้งปวงซึ่งเรารังสรรค์ไว้นั้นดี.

๑๑ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าว : แผ่นดินจงเกิดหญ้า, พืชพันธุ์ออกเมล็ด, ไม้ผลออกผล, ตามชนิดของมัน, และต้นไม้ออกผล, ซึ่งเมล็ดของมันจะอยู่ในตัวมันบนแผ่นดิน, และมันเป็นเช่นนั้นแม้ดังที่เราพูดไว้.

๑๒ และแผ่นดินเกิดหญ้า, พืชพันธุ์ทุกอย่างออกเมล็ดตามชนิดของมัน, และต้นไม้ออกผล, ซึ่งเมล็ดของมันจะอยู่ในตัวมัน, ตามชนิดของมัน; และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, เห็นว่าสิ่งทั้งปวงซึ่งเรารังสรรค์ไว้นั้นดี;

๑๓ และเวลาค่ำและเวลาเช้าเป็นวันที่สาม.

๑๔ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าว : จงบังเกิดแสงทั้งหลายในท้องนภาแห่งฟ้าสวรรค์, เพื่อแยกกลางวันจากกลางคืน, และให้มันเป็นเครื่องหมาย, และเป็นฤดูกาล, และเป็นวัน, และเป็นปี;

๑๕ และให้มันเป็นแสงในท้องนภาแห่งฟ้าสวรรค์เพื่อให้ความสว่างบนแผ่นดินโลก; และมันเป็นเช่นนั้น.

๑๖ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, รังสรรค์แสงเจิดจ้าสองดวง; แสงที่เจิดจ้ามากกว่าเพื่อปกครองกลางวัน, และแสงที่เจิดจ้าน้อยกว่าเพื่อปกครองกลางคืน, และแสงที่เจิดจ้ามากกว่าคือดวงอาทิตย์, และแสงที่เจิดจ้าน้อยกว่าคือดวงจันทร์; และดวงดาวรังสรรค์ขึ้นด้วยแม้ตามคำของเรา.

๑๗ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, วางสิ่งเหล่านั้นไว้ในท้องนภาแห่งฟ้าสวรรค์เพื่อให้ความสว่างบนแผ่นดินโลก,

๑๘ และดวงอาทิตย์เพื่อปกครองเหนือกลางวัน, และดวงจันทร์เพื่อปกครองเหนือกลางคืน, และเพื่อแยกความสว่างจากความมืด; และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, เห็นว่าสิ่งทั้งหลายทั้งปวงซึ่งเรารังสรรค์ไว้นั้นดี;

๑๙ และเวลาค่ำและเวลาเช้าเป็นวันที่สี่.

๒๐ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าว : ผืนน้ำจงบังเกิดอย่างอุดมด้วยสัตว์โลกเคลื่อนไหวที่มีชีวิต, และสัตว์ปีกซึ่งจะบินเหนือพื้นดินในท้องนภาอันโล่งกว้างแห่งฟ้าสวรรค์.

๒๑ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, รังสรรค์วาฬใหญ่, และสัตว์โลกมีชีวิตทุกอย่างที่เคลื่อนไหว, ซึ่งผืนน้ำบังเกิดอย่างอุดม, ตามชนิดของมัน, และสัตว์มีปีกทุกตัวตามชนิดของมัน; และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, เห็นว่าสิ่งทั้งปวงซึ่งเราสร้างไว้นั้นดี.

๒๒ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, อวยพรสิ่งทั้งหลาย, โดยกล่าวว่า : จงอุดมสมบูรณ์เถิด, และขยายเผ่าพันธุ์, และเติมเต็มผืนน้ำในทะเล; และให้สัตว์ปีกขยายเผ่าพันธุ์ในแผ่นดินโลก;

๒๓ และเวลาค่ำและเวลาเช้าเป็นวันที่ห้า.

๒๔ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าว : แผ่นดินโลกจงบังเกิดสัตว์โลกมีชีวิตตามชนิดของมัน, ฝูงปศุสัตว์, และสิ่งเลื้อยคลาน, และสัตว์แห่งแผ่นดินโลกตามชนิดของมัน, และมันเป็นเช่นนั้น;

๒๕ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, รังสรรค์สัตว์แห่งแผ่นดินโลกตามชนิดของมัน, และฝูงปศุสัตว์ตามชนิดของมัน, และทุกสิ่งซึ่งเลื้อยคลานบนแผ่นดินโลกตามชนิดของมัน; และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, เห็นว่าสิ่งทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ดี.

๒๖ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าวแก่พระองค์เดียวที่ถือกำเนิดของเรา, ซึ่งอยู่กับเรานับแต่กาลเริ่มต้น : ให้เรารังสรรค์มนุษย์ในรูปลักษณ์ของเรา, ตามลักษณะที่เหมือนเรา; และมันเป็นเช่นนั้น. และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าว : ให้พวกเขามีอำนาจปกครองเหนือสัตว์น้ำในทะเล, และเหนือสัตว์ปีกในอากาศ, และเหนือฝูงปศุสัตว์, และเหนือทั้งแผ่นดินโลก, และเหนือสิ่งเลื้อยคลานทั้งหมดที่เลื้อยคลานบนแผ่นดินโลก.

๒๗ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, สร้างมนุษย์ในรูปลักษณ์ของเราเอง, ในรูปลักษณ์ของพระองค์เดียวที่ถือกำเนิดของเรา เราสร้างเขา; ชายและหญิงเราสร้างพวกเขา.

๒๘ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, อวยพรพวกเขา, และกล่าวแก่พวกเขา : จงอุดมสมบูรณ์เถิด, และขยายเผ่าพันธุ์, และเพิ่มพูนให้เต็มแผ่นดินโลก, และทำให้มันศิโรราบ, และมีอำนาจปกครองเหนือสัตว์น้ำในทะเล, และเหนือสัตว์ปีกในอากาศ, และเหนือสิ่งมีชีวิตทุกอย่างที่เคลื่อนไหวบนแผ่นดินโลก.

๒๙ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, กล่าวแก่มนุษย์ : ดูเถิด, เราให้พืชพันธุ์ทุกอย่างที่เกิดเมล็ดแก่เจ้า, ซึ่งอยู่บนพื้นพิภพทั้งปวง, และต้นไม้ทุกต้นซึ่งในนั้นจะเป็นผลของต้นที่ออกเมล็ด; มันจะเป็นอาหารแก่เจ้า.

๓๐ และแก่สัตว์ทุกตัวในแผ่นดินโลก, และแก่สัตว์ปีกทุกตัวในอากาศ, และแก่ทุกสิ่งที่เลื้อยคลานบนแผ่นดินโลก, ซึ่งในนั้นเราให้ชีวิต, จะมีพืชพันธุ์สะอาดทุกอย่างให้ไว้เป็นอาหาร; และมันเป็นเช่นนั้น, แม้ดังที่เราพูดไว้.

๓๑ และเรา, พระผู้เป็นเจ้า, เห็นทุกสิ่งที่เรารังสรรค์ไว้, และ, ดูเถิด, สิ่งทั้งปวงซึ่งเรารังสรรค์ไว้นั้นดีมาก; และเวลาค่ำและเวลาเช้าเป็นวันที่หก.