๑ และวันเวลาทั้งหมดของเอโนคคือสี่ร้อยสามสิบปี.

๒ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือ พระองค์มิได้ทรงรับเมธูเสลาห์, บุตรของเอโนคไป, เพื่อพันธสัญญาทั้งหลายของพระเจ้าจะเกิดสัมฤทธิผล, ซึ่งพระองค์ทรงทำไว้กับเอโนค; เพราะพระองค์ทรงทำพันธสัญญากับเอโนคอย่างแท้จริงว่าโนอาห์จะมาจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา.

๓ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือ เมธูเสลาห์พยากรณ์ว่าจากเอวเขาจะเกิดอาณาจักรทั้งปวงของแผ่นดินโลก (โดยทางโนอาห์), และเขารับเกียรติไว้กับตน.

๔ และเกิดความอดอยากใหญ่หลวงขึ้นในแผ่นดิน, และพระเจ้าทรงสาปแช่งผืนแผ่นดินด้วยการสาปแช่งอันสาหัส, และผู้อยู่อาศัยในนั้นล้มตายเป็นอันมาก.

๕ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือ เมธูเสลาห์มีชีวิตอยู่หนึ่งร้อยแปดสิบเจ็ดปี, และให้กำเนิดลาเมค;

๖ และเมธูเสลาห์มีชีวิตอยู่, หลังจากเขาให้กำเนิดลาเมค, เจ็ดร้อยแปดสิบสองปี, และให้กำเนิดบุตรและธิดา;

๗ และวันเวลาทั้งหมดของเมธูเสลาห์คือเก้าร้อยหกสิบเก้าปี, และเขาตาย.

๘ และลาเมคมีชีวิตอยู่หนึ่งร้อยแปดสิบสองปี, และให้กำเนิดบุตรคนหนึ่ง,

๙ และเขาเรียกชื่อบุตรว่าโนอาห์, โดยกล่าวว่า : บุตรคนนี้จะปลอบโยนเราเกี่ยวกับงานของเราและความเหนื่อยยากของมือเรา, เนื่องจากดินซึ่งพระเจ้าทรงสาปแช่งไว้.

๑๐ และลาเมคมีชีวิตอยู่, หลังจากเขาให้กำเนิดโนอาห์, ห้าร้อยเก้าสิบห้าปี, และให้กำเนิดบุตรและธิดา;

๑๑ และวันเวลาทั้งหมดของลาเมคคือเจ็ดร้อยเจ็ดสิบเจ็ดปี, และเขาตาย.

๑๒ และโนอาห์อายุสี่ร้อยห้าสิบปี, และให้กำเนิดยาเฟท; และสี่สิบสองปีต่อมาเขาให้กำเนิดเชมโดยนางผู้เป็นมารดาของยาเฟท, และเมื่อเขาอายุห้าร้อยปีเขาให้กำเนิดฮาม.

๑๓ และโนอาห์และบุตรทั้งหลายของเขาสดับฟังพระเจ้า, และเอาใจใส่, และพวกเขาได้รับการเรียกขานว่าบุตรทั้งหลายของพระผู้เป็นเจ้า.

๑๔ และเมื่อคนเหล่านี้เริ่มขยายเผ่าพันธุ์บนพื้นพิภพ, และเหล่าธิดากำเนิดแก่พวกเขา, บรรดาบุตรของมนุษย์เห็นว่าธิดาเหล่านั้นงดงาม, และพวกเขาจึงรับพวกนางเป็นภรรยา, แม้ตามแต่พวกเขาจะเลือก.

๑๕ และพระเจ้าตรัสกับโนอาห์ : เหล่าธิดาของบุตรเจ้าได้ขายตนเอง; เพราะดูเถิด ความโกรธของเราดาลเดือดกับบรรดาบุตรของมนุษย์, เพราะพวกเขาไม่ยอมสดับฟังเสียงของเรา.

๑๖ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือ โนอาห์พยากรณ์, และสอนเรื่องของพระผู้เป็นเจ้า, แม้ดังที่เคยเป็นมาในกาลเริ่มต้น.

๑๗ และพระเจ้าตรัสกับโนอาห์ : พระวิญญาณของเราจะไม่พากเพียรกับมนุษย์เสมอไป, เพราะเขาจะรู้ว่าเนื้อหนังทั้งปวงจะตาย; ทว่าวันเวลาของเขาจะเป็นหนึ่งร้อยยี่สิบปี; และหากมนุษย์ไม่กลับใจ, เราจะส่งน้ำท่วมไปยังพวกเขา.

๑๘ และในวันเวลาเหล่านั้นมียักษ์บนแผ่นดินโลก, และพวกเขาเสาะหาโนอาห์เพื่อเอาชีวิตเขา; แต่พระเจ้าทรงอยู่กับโนอาห์, และอำนาจของพระเจ้าอยู่กับเขา.

๑๙ และพระเจ้าทรงแต่งตั้งโนอาห์ตามระเบียบของพระองค์เอง, และทรงบัญชาเขาให้ออกไปประกาศพระกิตติคุณของพระองค์แก่ลูกหลานมนุษย์, แม้ดังที่ประทานแก่เอโนค.

๒๐ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือ โนอาห์เรียกหาลูกหลานมนุษย์ว่าพวกเขาพึงกลับใจ; แต่พวกเขาหาได้สดับฟังถ้อยคำของเขาไม่;

๒๑ นอกจากนี้, หลังจากที่พวกเขาได้ยินเขาแล้ว, พวกเขาเข้ามาอยู่ต่อหน้าเขา, โดยกล่าวว่า : ดูเถิด, เราเป็นบุตรของพระผู้เป็นเจ้า; เรามิได้รับธิดาของมนุษย์ให้ตนเองหรอกหรือ ? และเรามิได้กินและดื่ม, และแต่งงานและยกให้แต่งงานกันหรอกหรือ ? และภรรยาของเราคลอดลูกให้เรา, และคนเหล่านี้เป็นคนองอาจ, ซึ่งเป็นเหมือนคนในสมัยโบราณ, คนมีชื่อเสียงยิ่งนัก. และพวกเขาหาได้สดับฟังถ้อยคำของโนอาห์ไม่.

๒๒ และพระผู้เป็นเจ้าทรงเห็นว่าความชั่วร้ายของมนุษย์กลายเป็นความชั่วร้ายใหญ่หลวงในแผ่นดินโลก; และทุกคนทะนงตนในจินตนาการของความนึกคิดในใจตน, โดยมีแต่ความชั่วตลอดเวลา.

๒๓ และเหตุการณ์ได้บังเกิดขึ้นคือโนอาห์สืบต่อการสั่งสอนของเขาแก่ผู้คน, โดยกล่าวว่า : จงสดับฟัง, และเอาใจใส่ถ้อยคำของข้าพเจ้า;

๒๔ จงเชื่อและกลับใจจากบาปของท่านและรับบัพติศมาในพระนามของพระเยซูคริสต์, พระบุตรของพระผู้เป็นเจ้า, แม้ดังบรรพบุรุษของเรา, และท่านจะได้รับพระวิญญาณบริสุทธิ์, เพื่อท่านจะมีสิ่งทั้งปวงเป็นที่ประจักษ์; และหากท่านไม่ทำเช่นนี้, น้ำท่วมจะไหลบ่าเข้ามาถึงท่าน; กระนั้นก็ตามพวกเขายังหาได้สดับฟังไม่.

๒๕ และเรื่องนี้ทำให้โนอาห์เสียใจ, และใจเขาเจ็บปวดที่พระเจ้าทรงรังสรรค์มนุษย์ไว้บนแผ่นดินโลก, และมันทำให้เขาเศร้าสลดที่ใจ.

๒๖ และพระเจ้าตรัส : เราจะทำลายมนุษย์ผู้ที่เราสร้าง, ให้พ้นจากพื้นพิภพ, ทั้งมนุษย์และสัตว์, และสิ่งเลื้อยคลาน, และสัตว์ปีกในอากาศ; เพราะมันทำให้โนอาห์เสียใจที่เราสร้างสิ่งเหล่านั้น, และที่เรารังสรรค์สิ่งเหล่านั้น; และเขาเรียกหาเรา; เพราะพวกเขาหมายมั่นจะเอาชีวิตเขา.

๒๗ และโนอาห์ได้รับพระคุณในสายพระเนตรของพระเจ้าดังนั้น; เพราะโนอาห์เป็นคนเที่ยงธรรม, และดีพร้อมในรุ่นของเขา; และเขาเดินกับพระผู้เป็นเจ้า, ดังที่บุตรสามคนของเขา, เชม, ฮาม, และยาเฟทก็ทำเช่นกัน.

๒๘ แผ่นดินโลกเสื่อมทรามต่อพระพักตร์พระผู้เป็นเจ้า, และเต็มไปด้วยความรุนแรง.

๒๙ และพระผู้เป็นเจ้าทอดพระเนตรแผ่นดินโลก, และ, ดูเถิด, มันเสื่อมทราม, เพราะเนื้อหนังทั้งปวงทำให้วิถีของตนเสื่อมทรามบนแผ่นดินโลก.

๓๐ และพระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโนอาห์ : การสิ้นสุดของเนื้อหนังทั้งปวงมาอยู่ต่อหน้าเราแล้ว, เพราะแผ่นดินโลกเต็มไปด้วยความรุนแรง, และดูเถิด เราจะทำลายเนื้อหนังทั้งปวงให้พ้นไปจากแผ่นดินโลก.