Uitsluitend digitaal
Mislukking maakt deel uit van het plan
Vier lessen die we uit ‘mislukkingen’ in de Schriften kunnen halen.
Een groot gedeelte van het internet lijkt aan de ‘epic fail’, of totale mislukking, gewijd – van Pinterestfiasco’s tot mislukte flikflaks. Misschien snakken we er gewoon naar te weten dat we niet de enigen zijn als ons uiterste best niet voldoende is. Er is nog een manier om dat te ontdekken.
Put moed uit de Schriften als u het gevoel hebt dat uw leven uit mislukkingen bestaat. Die staan vol minder geslaagde pogingen van verbazingwekkende mensen. Hier zijn enkele lessen die u laten inzien dat u beter bezig bent dan u denkt.
1. Geloof voorkomt mislukking niet, maar maakt die zinvol.
Nephi had groot geloof toen hij met zijn broers de koperen platen ging halen, maar dat volstond niet. Het werd zelfs twee keer een totale mislukking (zie 1 Nephi 3). Maar zijn geloof in tijden van mislukking veranderde die mislukking in voorbereiding op succes. Waren de mislukte ontmoetingen met Laban een goede voorbereiding voor Nephi om hem te herkennen, na te doen, zijn huis te vinden en er met de heilige Schriften vandoor te gaan? Dat weten we niet. Maar we weten wel dat ons toekomstig succes vaak het resultaat van eerdere mislukking is.
2. God voorziet onze mislukkingen en heeft een plan.
Toen Joseph Smith vernam dat de 116 bladzijden van het manuscript van het Boek van Mormon verdwenen waren, riep hij: ‘Alles is verloren!’1 Hij wist dat hij gefaald had. Hij wist dat God hem zou berispen en misschien zelfs verstoten. En toch was alles niet verloren. God had Josephs mislukking bijna tweeduizend jaar eerder voorzien en was erop voorbereid.
Zo heeft God ook onze mislukkingen lang voor de schepping van de wereld voorzien.2 Hij kan onze fouten zelfs in zegeningen veranderen (zie Romeinen 8:28). En Hij heeft voor een Heiland gezorgd, zodat we, als we mislukken door te zondigen, ons kunnen bekeren en ‘leren van [onze] ervaringen zonder erdoor veroordeeld te worden’.3
3. Geef het niet op; we zien ons succes niet altijd.
Abinadi moest het volk tot bekering roepen. Als Abinadi zijn succes gemeten had aan de hand van het aantal mensen dat zich bekeerd had, zou hij gestorven zijn denkende dat hij een totale mislukkeling was. Toen hij het volk van koning Noach voor het eerst tot bekering riep, werd hij verworpen. Hij kon nog net aan de dood ontkomen. (Zie Mosiah 11:20–29.) Maar hij gaf het niet op. Hij probeerde het nog eens, hoewel hij wist dat ze hem konden doden – en dat deden ze ook.
Maar omdat hij het niet opgaf, bekeerde het volk zich uiteindelijk (zie Mosiah 21:33). Bovendien bekeerde Alma zich, die velen onderwees en doopte, en de kerk onder de Nephieten oprichtte. Alma’s nakomelingen leidden de kerk, en soms ook het land, tot aan de komst van Jezus Christus. Ze bekeerden duizenden, onder wie de meeste Lamanieten (zie Helaman 5:50). Eén persoon die het in tijden van mislukking niet opgeeft, kan een ongelooflijk verschil maken.
4. Soms is het belangrijker om iets van het probleem te leren dan het op te lossen.
Oliver Granger was gewend het gezag te hebben om anderen aan het werk te zetten. Voor hij in de jaren 1830 lid van de kerk werd, was hij sheriff geweest, kolonel in de militie en bevoegd prediker in zijn kerk. Na zijn doop ging hij twee keer op zending en was hij in de hoge raad van Kirtland werkzaam. Maar toen gaf Joseph Smith Oliver de haast onmogelijke taak om de zaken te regelen van de kerkleiders die uit Kirtland verdreven waren.4
Oliver voelde zich een mislukkeling en ging naar Joseph. Hij hoorde de Heer zeggen: ‘Ik ben mijn dienstknecht Oliver Granger indachtig […] en wanneer hij valt, zal hij wederom opstaan, want zijn offer zal Mij heiliger zijn dan zijn toename’ (LV 117:12–13). We leren van Oliver dat God niet altijd van ons verwacht dat we de oplossing voor onze problemen vinden. Hij wil dat we groeien door ze het hoofd te bieden.
Vooruitgang is niet altijd makkelijk
We zijn hier om te leren en te groeien, maar bij groei hoort ook tegenstand. President Dieter F. Uchtdorf, tweede raadgever in het Eerste Presidium, heeft gezegd dat we allemaal fouten maken, maar ‘ons lot wordt niet bepaald door het aantal keren dat we struikelen, maar door de keren dat we opstaan, het stof van ons afschudden en verder gaan.’5