Παίρνοντας Αποφάσεις: Ελεύθερη βούληση έναντι αποκάλυψης
Η συγγραφέας ζει στη Γιούτα των Η.Π.Α.
Όταν πρόκειται περί μεγάλων αποφάσεων, πόσο πολύ χρειάζεται να βασιζόμαστε στον Κύριο για να μας πει τι να κάνουμε;
Εικονογραφήσεις υπό David Green
Κάθε ημέρα καθένας από εμάς έρχεται αντιμέτωπος με πολλές αποφάσεις. Μερικές είναι πιο πεζές, όπως: «Τι θα πρέπει να φορέσω;» «Τι θα πρέπει να φάω για μεσημεριανό;» «Είναι καιρός να αγοράσω ένα νέο αυτοκίνητο ή μπορώ να κρατήσω το παλιό λίγο παραπάνω;» Αλλά μερικές φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία σημαντική απόφαση – «Θα πρέπει να επιστρέψω στις σπουδές μου;» «Θα πρέπει να δεχτώ αυτήν τη δουλειά;» «Θα πρέπει να μετακομίσω σε μια καινούργια πόλη;» «Θα πρέπει να αγοράσω ένα σπίτι;» «Θα πρέπει να βγαίνω ραντεβού με αυτό το άτομο;» «Θα πρέπει να παντρευτώ αυτόν τον άνθρωπο;» και ούτω καθεξής.
Όταν είμαστε αντιμέτωποι με σημαντικές αποφάσεις, έχουμε την τάση –κατάλληλα– να μας παίρνει λίγο περισσότερο να κάνουμε μία επιλογή. Ακολουθούμε τη συμβουλή που δόθηκε στον Όλιβερ Κάουντερυ στο Διδαχή και Διαθήκες 9:8-9, όπου ο Κύριος λέει:
«Όμως, ιδές, σου λέω ότι πρέπει να το μελετάς μέσα στο μυαλό σου. Έπειτα πρέπει να με ρωτάς αν είναι σωστό, και αν είναι σωστό θα κάνω ώστε ο κόλπος σου να φλέγεται μέσα σου. Απ’ αυτό θα αισθάνεσαι ότι είναι σωστό.
»Όμως αν δεν είναι σωστό δε θα έχεις κανένα τέτοιο συναίσθημα, αλλά θα έχεις ένα μούδιασμα της σκέψης που θα σε κάνει να ξεχνάς αυτό που είναι λάθος».
Παρ’ όλο που αυτή σίγουρα είναι μία καλή συμβουλή, όταν πρόκειται περί σημαντικών αποφάσεων, μερικές φορές βασιζόμαστε παραπάνω από το κανονικό στο ότι ο Θεός θα μας πει τι είναι σωστό και όχι αρκετά στο μέρος στο οποίο μας λέει να το μελετήσουμε στο μυαλό μας. Ανησυχούμε τόσο πολύ περιμένοντας από τον Θεό να μας επιβεβαιώσει τις αποφάσεις μας, που αφήνουμε απίστευτες ευκαιρίες να μας προσπεράσουν. Μπορεί ακόμη και να αναγνωρίζουμε τον ρόλο της ελεύθερης βούλησης, αλλά φοβόμαστε να πάρουμε μία απόφαση που θα μπορούσε να μας βγάλει από την πορεία του προαποφασισμένου «σχεδίου» και τελικά θεωρούμε ότι οτιδήποτε εκτός από μία φλόγα στον κόλπο ή μία φωνή από τον ουρανό, σημαίνει ότι η απόφασή μας είναι λάθος. Για πολλούς από εμάς, αυτή η ανείπωτη ένταση μεταξύ της ελεύθερης βούλησης και της προσωπικής αποκάλυψης οδηγεί σε μία σημαντική ερώτηση: Ποιος είναι ο ρόλος του Θεού στο να μας βοηθά να παίρνουμε αποφάσεις;
Ο ρόλος του Θεού στη λήψη αποφάσεων
Ίσως αυτή η ερώτηση απαντάται καλύτερα μέσω της ιστορίας του αδελφού του Ιαρέδ. Υπάρχει ένα ενδιαφέρον υπόδειγμα ανάπτυξης σε αυτήν την ιστορία που μας διδάσκει για τον τρόπο που περιμένει ο Θεός να παίρνουμε αποφάσεις. Μετά τη σύγχυση των γλωσσών στον πύργο της Βαβέλ, ο Ιαρέδ ζητεί από τον αδελφό του να ρωτήσει τον Κύριο αν θα έπρεπε να φύγουν από την χώρα και αν ναι, πού θα έπρεπε να πάνε (βλέπε Έθερ 1:36-43). Ο αδελφός του Ιαρέδ ρωτά και ο Κύριος τους οδηγεί στην ακτή. Καθώς ταξίδευαν, ο Κύριος τους μιλά από ένα σύννεφο και κατευθύνει κάθε βήμα του ταξιδιού τους. Τελικά έφτασαν στην ακτή, όπου μένουν για τέσσερα χρόνια.
Στο τέλος των τεσσάρων χρόνων, ο Θεός λέει στον αδελφό του Ιαρέδ να φτιάξει φορτηγίδες και να ετοιμαστούν να διασχίσουν τον ωκεανό. Όταν ο αδελφός του Ιαρέδ συνειδητοποιεί ότι τα πλοία δεν θα έχουν αέρα, ακολουθεί το ίδιο οικείο υπόδειγμα και πηγαίνει στον Θεό και να τον ρωτήσει τι να κάνει. Ως αναμενόμενο, ο Κύριος απαντά, δίνοντάς του λεπτομερείς οδηγίες να κάνει τρύπες στο επάνω και κάτω μέρος των πλοίων. Παρατηρήστε το υπόδειγμα αποκάλυψης μέχρι εδώ: ο Θεός τους δίνει ένα σχέδιο, ρωτούν πώς να το φέρουν εις πέρας και ο Θεός απαντά με λεπτομερείς και απόλυτες απαντήσεις.
Όμως αφού κάνει τις τρύπες στα πλοία, ο αδελφός του Ιαρέδ συνειδητοποιεί ότι τα πλοία δεν θα έχουν φως. Μία ακόμα φορά ρωτά τον Θεό τι να κάνει. Ωστόσο, αντί να του απαντήσει, ο Θεός τον ρωτά: «Τι θέλετε να σας κάνω για να έχετε φως στα σκάφη σας;» (Έθερ 2:23). Αντί να τους δώσει λεπτομερείς οδηγίες όπως έκανε πριν, αυτήν τη φορά ο Κύριος περιμένει ο αδελφός του Ιαρέδ να αποφασίσει τι να κάνει.
Μία τέτοιου είδους απάντηση από τον Κύριο είναι ίσως η δυσκολότερη να καταλάβουμε, όταν προσπαθούμε να πάρουμε μία απόφαση. Διδασκόμαστε να προσευχόμαστε και να περιμένουμε μία απάντηση και έτσι φυσικά ανησυχούμε όταν δεν έχουμε καμια ανταπόκριση. Συχνά αναρωτιόμαστε αν η έλλειψη ξεκάθαρης απάντησης χαρακτηρίζεται ως «μούδιασμα της σκέψης» δείχνοντας ότι η επιλογή μας είναι λανθασμένη. Άλλες φορές αναρωτιόμαστε αν σημαίνει ότι δεν είμαστε αρκετά ενάρετοι για να ακούσουμε την απάντηση ή αν δεν ρωτούμε με «πραγματική πρόθεση» (βλέπε Μορόνι 10:4). Όμως υπάρχει μία τρίτη επιλογή που μερικές φορές δεν λαμβάνουμε υπ’ όψιν – ίσως, όπως ο αδελφός του Ιαρέδ, ο Θεός περιμένει από εμάς να πάρουμε τη δική μας απόφαση.
Παίρνοντας μία απόφαση
Πρόσφατα, αντιμετώπισα μία κατάσταση που δοκίμασε τον τρόπο που σκεφτόμουν για την ελεύθερη βούληση και την προσωπική αποκάλυψη. Καθώς ήμουν κοντά στο τέλος του μεταπτυχιακού, είχα διαφορετικές προσφορές εργασίας σε διαφορετικές πόλεις και δεν ήξερα ποια να διαλέξω. Όπως ο αδελφός του Ιαρέδ είχα βιώσει πολλές στιγμές όπου προσευχήθηκα για μία σημαντική απόφαση και ο Θεός έδωσε μία πολύ καθοριστική απάντηση. Βάσει αυτών των προηγούμενων εμπειριών, άρχισα να προσεύχομαι και να ζητώ από τον Θεό να με βοηθήσει να αποφασίσω ποια δουλειά να δεχθώ. Έκανα επίσης αυτό που μου αναλογούσε, μαθαίνοντας για κάθε ευκαιρία εργασίας και ζητώντας συμβουλή από πολλούς ανθρώπους. Όμως όσο και να προσευχόμουν ή να νήστευα, οι ουρανοί έμεναν σιωπηλοί και δεν ελάμβανα καμία απάντηση.
Η διορία για να πάρω μία απόφαση έφτανε και άρχισα να πανικοβάλλομαι. Σίγουρα αυτό είναι το είδος της απόφασης που ο Κύριος θα πρέπει να νοιάζεται, λοιπόν γιατί δεν μου απαντούσε; Ίσως να μην τον ένοιαζε ποια δουλειά θα διάλεγα, αλλά πρέπει να νοιάζεται σε ποια πόλη θα μετακόμιζα, αφού χωρίς αμφιβολία θα είχε επίδραση στη ζωή μου. Ο Θεός πάντα νοιαζόταν για τις αποφάσεις μου στο παρελθόν, λοιπόν γιατί δεν θα νοιαζόταν για αυτήν επίσης;
Παρ’ όλη τη σκληρή προσπάθειά μου, δεν ήρθε καμία απάντηση. Άρχισα να αναρωτιέμαι αν είχα απομακρυνθεί τόσο πολύ από τον Θεό, που δεν μπορούσα να ακούσω την απάντησή Του. Επίσης αναρωτιόμουν αν δεν μπορούσα να ακούσω, επειδή υποσυνείδητα δεν ήθελα να ακούσω την απάντηση. Τελικά, την ημέρα πριν από την προθεσμία, ήξερα ότι έπρεπε να κάνω μία επιλογή, έτσι χρησιμοποίησα την κρίση μου και πήρα μία απόφαση. Εκείνη τη νύχτα απλώς προσευχήθηκα ρωτώντας αν θα μου έλεγε ότι η απόφασή μου ήταν λανθασμένη. Όμως δεν ήρθε καμία απάντηση, έτσι συνέχισα και δέχτηκα τη δουλειά.
Μερικούς μήνες αργότερα, ακόμα ήμουν προβληματισμένη με την απόφασή μου, κι έτσι ζήτησα μία ευλογία ιεροσύνης για να λάβω επιβεβαίωση. Στην ευλογία μού ειπώθηκε ότι δεν έλαβα απάντηση στην προσευχή μου, επειδή ο Κύριος ήταν χαρούμενος με όποια απάντηση θα έπαιρνα. Αυτή η ευλογία ενίσχυσε τη συμβουλή που προηγουμένως μου είχε δώσει ο πρόεδρος ιεραποστολής μου, ο οποίος μου είπε ότι μερικές φορές δεν έχει πραγματικά σημασία τι αποφάσεις παίρνουμε. Ο Θεός θέλει να μάθουμε να στεκόμαστε στα πόδια μας και να αποφασίσουμε πώς να ζούμε τη ζωή μας. Ο πρόεδρος ιεραποστολής μου επίσης μου θύμισε ότι ο Θεός, ως Επουράνιος Πατέρας μας, δεν θα μας τιμωρήσει και δεν θα μας αφαιρέσει υπεσχημένες ευκαιρίες, αν ειλικρινά προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τι να κάνουμε.
Ο αδελφός του Ιαρέδ πιθανώς θα μπορούσε να προτείνει σχεδόν οποιαδήποτε λύση για το φως στις φορτηγίδες και ο Κύριος θα την δεχόταν. Σκοπός αυτής της εμπειρίας δεν ήταν μόνο για να ενδυναμώσει την πίστη του αδελφού του Ιαρέδ, αλλά επίσης για να μάθει πώς να παίρνει αποφάσεις.
Ασκώντας την ελεύθερη βούληση
Από μία αιώνια προοπτική, το να ασκήσουμε την ελεύθερη βούληση είναι ένα απαραίτητο συστατικό της προσωπικής ανάπτυξης. Χωρίς αυτήν, δεν μπορούμε να πάρουμε τις αποφάσεις που θα μας βοηθήσουν να αξιοποιήσουμε πλήρως τις δυνατότητές μας. Η ανάπτυξη, όπως όλα τα υπόλοιπα του Ευαγγελίου, έρχονται «γραμμή επάνω στη γραμμή, δίδαγμα επάνω στο δίδαγμα» (Νεφί Β΄ 28:30). Ο Θεός θέλει να είμαστε προετοιμασμένα άτομα, όχι παραλυμένα, και περιμένει από εμάς να χρησιμοποιήσουμε την ελεύθερη βούλησή μας για να ζήσουμε τη ζωή μας όσο το καλύτερο μπορούμε.
Άπαξ και μάθουμε να βρίσκουμε την ισορροπία μεταξύ της ελεύθερης βούλησης και της αποκάλυψης, μπορούμε να βιώσουμε πραγματική πνευματική ανάπτυξη. Αυτό συνέβη στον αδελφό του Ιαρέδ. Αφού το γυλλογίσθηκε, δούλεψε 16 λιωμένες πέτρες βγαλμένες από έναν βράχο και ζήτησε από τον Θεό να τις αγγίξει και να τις κάνει να λάμψουν (βλέπε Έθερ 3:1-5). Αυτήν τη φορά, όταν ο Θεός απάντησε, όλα άλλαξαν. Αντί να ακούσει τη φωνή του Θεού από ένα σύννεφο, ο αδελφός του Ιαρέδ πράγματι είδε τον Κύριο, ο οποίος όχι μόνο εμφανίστηκε αυτοπροσώπως, αλλά επίσης έδειξε στον αδελφό του Ιαρέδ απίστευτα οράματα του κόσμου και τα πάντα που θα συνέβαιναν (βλέπε Έθερ 3:6-26). Είναι πιθανόν ότι ο αδελφός του Ιαρέδ δεν θα ήταν πνευματικώς προετοιμασμένος να λάβει το όραμα, αν δεν είχε βιώσει την προσωπική ανάπτυξη που ήρθε από το γεγονός ότι πήρε τη δική του απόφαση.
Καθώς παίρνουμε αποφάσεις, θα πρέπει ασφαλώς να ακολουθήσουμε τη συμβουλή του Άλμα: «Συμβουλεύσου τον Κύριο για όλες τις ενέργειές σου» (Άλμα 37:37). Όταν ο Κύριος χρειάζεται από εμάς να πάρουμε μία συγκεκριμένη απόφαση, θα μας την κάνει γνωστή και θα μας αποτρέψει από το να παραστρατήσουμε. Όμως πρέπει επίσης να είμαστε προετοιμασμένοι να σηκωθούμε και να προχωρήσουμε με πίστη, είτε έρθει μία απάντηση είτε όχι. Όσο τηρούμε τις διαθήκες μας και παραμένουμε αληθινοί στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, μπορούμε να αισθανόμαστε πεποίθηση στις ενάρετες αποφάσεις μας και ειρήνη ότι ο Κύριος είναι ευχαριστημένος με τις προσπάθειές μας.