การกระทำทารุณกรรม การรับบุตรบุญธรรม—และการเยียวยา

โดย บริวนา พี.

ครอบครัวของฉันมีพฤติกรรมทารุณกรรมและไม่มั่นคง แต่ด้วยพระคริสต์ ตอนนี้ฉันมีความหวังถึงครอบครัวในอนาคตของฉัน

ฉันเติบโตในสภาพแวดล้อมที่ไม่มั่นคง พ่อแม่ตามสายเลือดของฉันกระทำทารุณกรรมและละเลยฉัน และฉันประสบกับความลำบากมากมายมาโดยตลอด ฉันต่อสู้กับโรควิตกกังวล ปัญหาเรื่องรูปร่าง อาการเบื่ออาหาร และอาการซึมเศร้าที่คุมขังฉันไว้เป็นนักโทษอยู่นานหลายปี

พ่อแม่ตามสายเลือดของฉันผนึกในพระวิหาร แต่ไม่นานหลังจากที่ฉันรับบัพติศมาเมื่ออายุแปดขวบ พวกเขาก็เริ่มออกห่างจากศาสนจักร และยิ่งพวกเขาออกห่างจากพันธสัญญาเหล่านั้นมากเพียงใด สถานการณ์ของเราก็ยิ่งเลวร้ายลงเท่านั้น

เมื่อฉันอายุ 14 ฉันเป็นผู้ดูแลน้องชายที่เป็นออทิสติกและแม่ของฉัน ฉันหลงทางและไม่อาจควบคุมอะไรได้เลย ฉันเกลียดตัวเองและสถานการณ์ของฉันในตอนนั้น และเชื่อว่าชีวิตฉันจะไม่เปลี่ยนแปลงดีขึ้นกว่านี้

แต่แล้วปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น แม่ตามสายเลือดของฉันตระหนักว่าเธอไม่สามารถดูแลฉันได้ และโทรหาพี่ชายของเธอในสิงคโปร์เพื่อถามว่าเขาจะรับฉันไปเลี้ยงได้หรือไม่ ฉันขึ้นเครื่องบินไปพร้อมกระเป๋าที่จัดเตรียมไว้แล้วและดวงตาที่ปริ่มด้วยน้ำตา เดินทางไปเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่ถูกกระทำทารุณกรรมอีก แต่การปรับตัวให้เข้ากับครอบครัวบุญธรรมและวัฒนธรรมใหม่เป็นเรื่องยาก และฉันก็พยายามดิ้นรนที่จะฝ่าฟันไปให้ได้

ผู้ปกครองที่อุปการะฉันทำทุกอย่างที่พวกเขาทำได้เพื่อช่วยเหลือฉัน ฉันพบนักบำบัดและแพทย์ ฉันยังได้เริ่มไปโบสถ์อีกครั้ง แต่การเรียนรู้เรื่องพระบิดาบนสวรรค์ผู้ทรงรักฉันและมีจุดประสงค์ให้ฉันนั้นเป็นเรื่องที่ยากมากสำหรับฉัน เพราะฉันไม่เชื่อเรื่องนั้นเลยหลังจากที่ต้องทนทุกข์กับเรื่องราวทั้งหลายเหล่านั้นมาแล้ว

ฉันไม่มีความสุข ฉันไม่รู้ว่าจะเยียวยาจากอดีตได้อย่างไร และยังคงรู้สึกว่าไม่มีความหวังกับอนาคต

ปรารถนาจะได้รับการเยียวยา

วันหนึ่งฉันไตร่ตรองว่าชีวิตมนุษย์นั้นสั้นเพียงใด ฉันไม่ได้อยากใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุข ฉันจำเป็นต้องเรียนรู้จากการทดลองของฉัน ประยุกต์ใช้หลักธรรมพระกิตติคุณที่ฉันได้รับการสอน และเชื้อเชิญให้พระคริสต์เข้ามาในชีวิตของฉัน

ฉันเริ่มโดยศรัทธาเล็กน้อย และเริ่มต้นด้วยการคุกเข่าสวดอ้อนวอนพระบิดาบนสวรรค์ทุกวันเพื่อทูลขอพลังในการยกโทษให้พ่อแม่ตามสายเลือดของฉัน เพื่อการเปลี่ยนแปลงความกลัวของฉันให้เป็นศรัทธา เพื่อการเยียวยาและความสุข และเพื่อตระหนักถึงความรักในชีวิตของฉัน ฉันไปที่สถาบันและเริ่มศึกษาพระคัมภีร์และประยุกต์ใช้ความจริงพระกิตติคุณในชีวิตของฉัน

ฉันเฝ้าแสวงหาอย่างแท้จริงจากพลังเยียวยาของพระเยซูคริสต์และการขดใช้ของพระองค์ และเมื่อเวลาผ่านไป ชีวิตของฉันเริ่มเปลี่ยนแปลง ขณะที่ฉันเป็นผู้ป่วย ได้รับการรักษาทางอายุรเวทและยาต่างๆ เติมเต็มชีวิตด้วยพระวิญญาณทุกวัน ฉันจึงเริ่มเยียวยาตนเองได้: ฉันรู้สึกว่าเก็บตัวน้อยลงและมีความเป็นตัวฉันเองมากขึ้น ฉันรู้สึกปลอดภัย ฉันรับใช้ผู้อื่น ฉันรัก ให้อภัย และยอมรับตัวเอง ฉันสร้างความสัมพันธ์เชิงสร้างสรรค์ที่เปี่ยมด้วยรัก ฉันเริ่มรู้สึกถึงความรักที่พระบิดาบนสวรรค์ทรงมีต่อฉัน และเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันรู้สึกถึงปีติอย่างแท้จริง

พระเยซูคริสต์ประทานความหวังแก่อนาคตของเรา

ฉันไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอดีตของฉันได้แต่ตามที่กล่าวไว้ใน หลักคำสอนและพันธสัญญา 122:7 “สิ่งทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้จะเป็นประสบการณ์แก่ [ฉัน], และจะเกิดขึ้นเพื่อความดีของ [ฉัน]” ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าพระผู้ช่วยให้รอดทรงทำให้ฉันผ่านพ้นการต่อสู้ดิ้นรนมาได้ แม้ว่าจะต้องประสบเรื่องราวเหล่านั้น แต่ฉันเติบโตขึ้นอย่างมากเพราะความปรารถนาที่จะเปลี่ยนแปลงของฉันและเพราะฉันหันไปหาพระองค์อย่างต่อเนื่อง

ถ้าท่านอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากของครอบครัว ขอให้ท่านรู้ว่าท่านมีพระบิดาในสวรรค์ที่ทรงรู้จักท่านและรักท่าน และจะทรงเปิดประตูสู่อนาคตที่สดใสให้กับท่าน ก่อนจะถูกรับเป็นลูกบุญธรรม ฉันบอกตัวเองว่าสภาพการณ์ของฉันจะไม่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้นกว่านี้ และฉันจะไม่มีวันแต่งงานหรือมีลูกเพราะฉันกลัวว่าพวกเขาจะต้องทุกข์ทรมานอย่างที่ฉันเคยเป็นมา แต่ฉันได้เรียนรู้ว่า ไม่ว่าเราจะเผชิญกับความยากลำบากอะไรในครอบครัวของเรา เมื่อเราแสวงหาพระเยซูคริสต์ เราสามารถสร้างบ้านในอนาคตและครอบครัวนิรันดร์ของเราด้วยความหวัง ความจริงพระกิตติคุณ และความรัก

ตามที่เอ็ลเดอร์ คลาร์ค จี. กิลเบิร์ต แห่งสาวกเจ็ดสิบสอนว่า “เราทุกคน… เริ่มในตำแหน่งแตกต่างกันพร้อมด้วยต้นทุนชีวิตแตกต่างกัน บางคนเกิดมามีจุดตัดแกนสูง มีโอกาสมากมาย บางคนอาจประสบกับ… สถานการณ์ที่ยากลำบาก… จากนั้นเราก้าวหน้าไปตามแนวความชันของความก้าวหน้าส่วนตัว อนาคตของเราขึ้นอยู่กับจุดเริ่มต้นน้อยลงมาก แต่ขึ้นอยู่กับความชันของเรามากยิ่งขึ้นไปอีก พระเยซูคริสต์ทรงเห็นศักยภาพอันสูงส่งไม่ว่าเราจะเริ่มต้นจากที่ใด พระองค์จะทรงทำทุกอย่างที่ทรงทำได้เพื่อช่วยเราเปลี่ยนเส้นทางลาดชันของเราไปเป็นเส้นทางสู่สวรรค์”¹

ไม่ว่าสถานการณ์ของท่านจะเป็นอย่างไร ยังมีความหวังและการเยียวยาที่พบได้ในพระเยซูคริสต์! พระองค์ทรงอยู่กับท่าน และพระองค์จะทรงนำทางท่านไปสู่ความสงบสุขและปีติเมื่อท่านแสวงหาพระองค์—เสมอ