Ayaw Kahadlok
Minahal nga mga kaigsoonan, nangpundok kita karong gabhiuna tungod sa gisaw-an natong gugma alang sa Pasko sa panahon sa Pasko. Aduna pa bay butang nga mas monindot pa kay sa matahum nga musika sa Pasko ug mga panaygon, sa panagpundok sa pamilya ug mga higala, sa mapahiyumon nga mga dagway, ug sa kamadasigon sa mga bata? Kining panahon adunay usa ka balaanon nga abilidad nga makapapundok kanato isip mga pamilya, mga higala, ug mga komunidad. Gipaabut nato ang pagbinayloay sa mga regalo, ug pagtagamtam sa buhong nga pagkaon sa holiday.
Sa Usa ka Panaygon sa Pasko, nga gitagik sa English nga tagsulat nga si Charles Dickens, ang pag-umangkon ni Scrooge nakakuha sa mahika niining sagrado nga panahon sa tuig pinaagi sa pagpamalandong nga “Sigurado nga kanunay nakong hunahunaon ang panahon sa Pasko, kon kini moabut na … isip usa ka maayo nga panahon; usa ka mabination, mapasayloon, manggiloy-on, maanindot nga panahon; ang bugtong panahon nga akong nahibaloan, sa tibuok tuig, kon ang mga kalalakin-an ug kababayen-an nga daw pinaagi sa usa ka pagtugot gawasnong mipadayag sa ilang … gugma, ug aron hunahunaon ang [ubang] mga tawo. … Ug busa … bisan og wala gayud kini nagbutang og bisan gamay nga kwarta sa akong bulsa, mituo ako nga kini nakahimo nakahimo kanako og kaayohan, ug mohimo pa og mga maayo, ug ako moingon, ang Dios mipanalangin niini!” (A Christmas Carol [1858], 5–6).
Isip usa ka ginikanan, ug karon usa na ka apohan, napahinumduman ko sa mahika sa Pasko samtang magtan-aw ko sa mga akong mga anak, ug karon ilang mga anak, nagsaulog sa natawhan sa Manluluwas ug nalingaw sa pakig-uban sa panagpundok sa among pamilya. Sigurado ko nga inyong nakita, sama nako, ang lunsay nga kalipay ug kainosente sa kabatan-on diin gipaabut sa mga kabataan ug gikalipay kining espesyal nga holiday. Ang pagtan-aw sa ilang kalipay nagpahinumdom kanato sa malipayong mga Pasko nga nangagi. Si Dickens gihapon ang nakaobserbar, “Nindot ang mahimong bata usahay, ug ilabina gayud sa panahon sa Pasko, kay ang makagagahum nga mipasiugda mismo usa ka bata.” (A Christmas Carol, 67).
Nagdako ko duol sa Los Angeles, diin ang among balay gilibutan og kakahilan (orange groves). Usa ka gabii sa kada Pasko, ang akong mga ginikanan midapit og pamilya, mga higala, ug mga silingan aron manganta og mga daygon sa Pasko ug motagamtan sa mga pagkaon. Maanindot nga tradisyon alang kanamong tanan, ug ang pagpanganta ingon og mopadayon sulod sa pila ka oras. Kaming mga bata manganta hangtud sa among gusto, ug dayon manglighut ngadto sa kakahilan aron magdula.
Ang akong asawa, si Kathy, ug ako mipadako usab sa among pamilya didto sa Southern California, duol ra sa baybayon. Ang Pasko didto makita pinaagi sa mga palm tree nga itabyug-tabyog sa huyuhoy. Kada tuid ang among mga anak magpaabut nga makaadto sa pantalan aron manan-aw sa tinuig nga parada sa mga bangka. Gatusan ka mga maanindot nga bangka, magkidlap kidlap uban sa mga suga sa lainlaing mga kolor, molibut sa pantalan samtang manan-aw kami nga ginindutan pag-ayo.
Karon nga nagpuyo na kami sa Salt Lake City, si Kathy, ug ako naghimo og tradisyon sa padala sa among mga anak ug mga apo ngadto sa usa ka lokal nga dula Usa ka Daygon sa Pasko. Kada tuig, samtang manan-aw kami ni Ebenezer Scrooge nga misinati sa iyang milagroso nga pag-usab gikan sa pagkawalay kalooy nga hermitanyo ngadto sa usa ka malipayon nga silingan nga napuno sa kalipay sa Pasko, mabati nako ang kadasig sa pagwagtang sa Scrooge nga anaa sa matag usa kanamo. Maaghat kamia sa pagbuhat og mas maayo sa among mga kinabuhi sa pagsunod sa ehemplo sa Manluluwas sa gugmang putli ngadto sa tanan.
Ang makapausab nga diwa sa panahon sa Pasko nakagamot sa matubsanong gahum ni Jesukristo sa pag-usab sa among mga kinabuhi alang sa mas maayo. Ang pinalanggang estorya sa pagkatawo sa Anak sa Dios sa kapin duha na ka libo ka tuig ang milabay didto sa Bethlehem narekord sa basahon ni Lucas:
“Ug nahitabo nga niadtong mga adlawa miabut gikan kang Cesar Augusto ang usa ka sugo sa pagpanglista sa tanang nanagpuyo sa tibuok kalibutan. …
“Ug ang tanan nangadto aron sa pagpalista, ang matag usa ngadto sa iyang kaugalingong lungsod.
“Ug si Jose usab gikan sa Galilea, sa lungsod sa Nazaret, mitungas sa Judea sa lungsod ni David, nga ginganlan og Bethlehem; …
“Aron sa pagpalista uban kang Maria, ang iyang pangasaw-unon nga nagsabak.
“Ug samtang didto sila, miabut ang panahon nga siya mag-anak.
“Ug iyang gianak ang iyang panganay nga usa ka lalaki, ug kini iyang giputos sa mga bakbak ug gipahigda sa pasungan; kay wala na may luna alang kanila sa balay nga abutanan.
“Ug niadtong dapita may mga magbalantay sa mga karnero didto sa sibsibanan, nga nanagtukaw sa kagabhion sa pagbantay sa ilang mga hayop.
“Ug mitungha kanila ang usa ka manolunda sa Ginoo, ug ang himaya sa Ginoo misidlak libut kanila, ug sila giabut ug dakung kalisang.
“Apan ang manolunda miingon kanila, Ayaw na kamo kalisang; kay tan-awa, gidad-an ko kamog maayong balita sa dakung kalipay nga magaabut sa tanang mga tawo.
“Kay alang kaninyo natawo karon sa lungsod ni David ang Manluluwas, nga mao ang Kristo nga Ginoo.
“Ug ang inyong ilhanan mao kini: inyong makaplagan ang usa ka gamayng bata nga naputos sa mga bakbak ug nagahigda sa pasungan.
“Ug sa kalit diha uban sa manolunda ang usa ka langitnong panon nga nanagdalayeg sa Dios ug nanag-ingon,
“Himaya sa Dios sa kalangitan, ug sa yuta panagdait sa mga tawo, nga iyang gikahimut-an.” (Lucas 2:1, 3–14).
Nasabtan sa anghel ang kahadlok sa mga magbalantay sa dihang mipakita siya kanila, misuli kanisa sa “ayaw kahadlok.” Ang makapahingangha nga himaya sa Dios, diin midan-ag gikan sa wala gipaabut nga mensahero, tinud-anay nga nakapahadlok sa ilang mga kasingkasing. Apan ang mga balita sa anghel walay lain kondili ang pagpakigbahin nga dili angayng mangahadlok. Miabut siya sa pag-pahibalo sa usa ka milagro, sa pagdala sa kinanindotan nga mga balita, aron sa pagsulti kanila nga ang katubsanan sa katawhan literal nga gisugdan. Walay laing mensahero nga mahisukad nagdala og mas malipayong pagtimbaya. Ang Bugtong Anak sa Amahan nagsugod na sa Iyang mortal nga panaw. “Kay alang kaninyo natawo karon sa lungsod ni David ang Manluluwas nga mao ang Kristo nga Ginoo.” Kini gayud ang tinud-anay nga maayong balita sa dakong kalipay.
Kada usa nato makasinati og mga panahon sa atong mga kinabuhi nga ang dakong kalipay nga gisaad sa anghel ingon og lumalabay lang ug dili makab-ot. Kitang tanan mahimutang sa kahuyang ug kalisud sa kinabuhi—balatian, kapakyasan, kahimangud, ug, sa katapusan, kamatayon. Samtang daghang mga katawhan ang napanalanginan nga makapuyo sa kahilwasan, ang uban wala. Daghan ang nag-atubang sa dakong kalisdanan sa pagkab-ot sa gibungat sa kinabuhi ug sa pisikal ug emosyonal nga balayranan nga dala niini.
Ug sanglit, bisan sa mga kalisdanan sa kinabuhi, ang mensahe sa Ginoo sa kada usa nato mao lang gihapon karon sama sa mga tigbalantay kaniadto nga naghulat duha ka libo na ka tuig ang milabay. “Ayaw kahadlok.” Tingali ang mando sa anghel nga dili mahadlok adunay mas klaro nga kalabutan ngari kanato karon kay sa pagpakalma sa mga kahadlok sa mga magbalantay alang sa ilang kaluwasan nianang unang gabii sa Pasko. Buot ba kaha usab niyang ipasabut kanato nga tungod sa Manluluwas, ang kahadlok dili gayud magmadaugon? aron sa pagpalig-on nga kanang dakong kahadlok dili gayud madawat? aron sa pagpahinumdum nato nga walay yutan-on problema nga magdugay, nga walay usa nato nga lisud matubos?
Ang labing tam-is nga gasa nga nahatag sa Pasko kanunay gayud ang hinatag sa Manluluwas Mismo ngari nato. Ang iyang hingpit nga kalinaw. Miingon siya: “Kaninyo ibilin ko ang kalinaw, kaninyo ihatag ko ang akong kalinaw: hatagan ko kamo niini dili sama sa hinatagan sa kalibutan. Kinahanglan dili magkaguol ang inyong kasingkasing, ni magtalaw” (Juan 14:27). Bisa ang kalibutan diin ang kalinaw ingon og layo ra kaayo, ang gasa sa kalinaw sa Manluluwas magpuyo sa atong mga kasingkasing sa bisan unsa nga kahimtang. Kon dawaton nato ang pagdapit sa Manluluwas sa pagsunod Kaniya, ang malungtaron nga kahadlok mahanaw hangtud sa kahangturan. Ang atong kaugmaon masiguro na. Kini ang “maayong balita sa dakong kalipay, nga magaabut sa tanang tawo.” “Ayaw kahadlok,” kay ania ako uban kanimo: ayaw pagtalaw; kay ako mao ang imong Dios: Palig-onon ko ikaw; … buligan ko ikaw; oo, ituboy ko ikaw sa tuong kamot sa akong pagkamatarung.” (Isaias 41:10).
Tungod kay ang Manluluwas natawo duha ka libo ka tuig nang milabay didto sa Bethlehem, adunay paglaum—ug mas daghan pa. Adunay katubsanan, paglingkawas, kalampusan, ug kadaugan. “The wrong shall fail, the right prevail” (“I Heard the Bells on Christmas Day,” Hymns, no. 214). Dili ikahibulong nga ang choir sa mga anghel kalit nga mipakita isip usa ka langitnong pahikurat ngadto ang mga pagpahibalo sa mga anghel sa pagkatawo sa Manluluwas, nag-awit sa, “Glory to God in the highest, and on earth peace, good will toward men” (Himaya ngadto sa Dios sa kahitas-an ug kalinaw sa yuta, maayong kabubut-on ngadto sa mga tawo). Walay mensahe nga molabaw ka mapasaligon. Walay mensahe nga mahisukad puno sa mas daghang kaayohan ngadto sa katawhan.
Hinaut kining panahon mahimong usa ka malinawon ug kalipay “alang [kanato] natawo karong adlawa [diha] sa siyudad ni David usa ka Manluluwas, nga mao si Kristo ang Ginoo.” Pinaagi sa pangalan ni Jesukristo, amen.