Bada Din ke Sandesh
Bada Din—Ek Dusre ko Pyaar, Sewa, aur Maaf Kare la Taaim


Bada Din—Ek Dusre ko Pyaar, Sewa, aur Maaf Kare la Taaim

Bada Din la taaim humme acha lage ladkan ke chahal pahal aur utsukta dekho. Humme yaad hai kaise jab hum Argentina me Praemri bachchi raha hum bhi utsuk rehta raha. Ek saal, hum long ke Praemri tichaa long batais ki hum long ke chaahi apan puraana khilaona, guddi long ke baar dho, aur u long ke kapda ke siyo taaki hum long sakta chota ladkan ke daan kare jon Bada Din aspataal me bitaawe ke pade hai.

Beech hafta me jab hum apan guddi long ke sapa karta raha, hamaar mummy puchis hum konchi karta raha. Hum bataya ki hum long ke Praemri tichaa long batais karo, aur u bolis, “Tumme chaahi apan koi ek achcha khilaona bhi ladkan ke deo.”

I baat pe hum bola, “Hum kaae waise kari?”

Tab u ek baat bolis jon humme aaj tak yaad hai. U bolis, “Cris, bahut achcha baat hai u cheez deo jon tumme bahut achcha lage, jonchi dewe me bahut mushkil hai kyunki hum long ke pasand hai, jonchi ek balidaan rahi. Wahi rakam raha hum long ke Swarg ke Pita ke gift hum long ke kostin. U hum long ke kostin Apan Ladka, Ishu Maseeh ke bhejis—i nahin koi bhi ladka ke. U hum long ke Apan Pyaara aur pefekt Ladka deis taaki hum long sako Uske paas laut ke jaao.”

U saal jab hum apan ek faivrat khilaona diya, humme achcha se samajh aais Pita Parmeshwar ke gift konchi hai—Uske Priye Ladka, Ishu Maseeh, jon pyaar se aur bina koi laalach ke Apan jaan deis hum long ke kostin.

Sab saal, hum long ke Bada Din tyohaar me, hamaar daddy skripchas me Luke ke pustak la sundar kahani padhta raha:

“Aur aysa huwa un dinon me, ki Caesar Augustus ki or se aagya aai, ki pure duniya ke logon ke naam likhe jaaye tax ke liye. …

“Aur sab log naam likhwaane, apne apne shahar gaye.

“Aur Joseph bhi Galilee, Nazareth ke shahar se gaya, Judea me, David ke shahar me, jise Bethlehem kaha jaata hai; …

“Ki apne mangetar Mary ke saath, jo garbhwati thi, naam likhwaae.

“Aur aysa hua, ki, jab woh waha rehte the, unka bachcha paeda hone ka din aa gaya.

“Aur woh apna pehla janma ladka paeda ki, aur use kapde me lapet kar, aur charni me rakh diya; kyunki unke liye inn me jagah nahi tha.

“Aur waha usi desh me charwaahe the jo raat me kheton me, bhed ki rakhsha karte the.

“Aur, Prabhu ka ek farishta unke paas aa khada hua, aur Prabhu ka mahima unke chaaro or chamka: aur woh bahut dar gaye.

“Aur farishta ne unse kaha, Mat daro: kyunki, dekho , mai tumhe bade anand ka sandesh dene aaya hoon, jo sab logon ke liye hoga.

“Ki aaj David ke shahar mein ek Uddhaarkarta janma hai, aur yahi Masih Prabhu hai.”

“Aur yahi tumhare liye ek saain hoga; Tum ek baalak ko kapdo me lipta hua aur charni me pada paaoge.

“Aur achanak us farishte ke saath kayi farishte swarg se ikattha huwe aur Parmeshwar ke jayjaykaar karne lage, aur kaha,

“Ki aakaash me Parmeshwar ki Mahima, aur dharti par jin manushyon me woh prasann hai shaanti ho.”1

Bhaaiyo aur bahano, hum kaise sakta yahi shaanti aur prasannta aaj sab manushye ke liye rakhe?

Pichle kuch hafton me is sawaal par maine socha hai, yeh yaad rakh kar ki Bada Din dewe la taaim hai, teen rakam se—hum long sakta teen gift dewe—jon hum soch paaya. Hum long, toh, i sab gift saal bhar deta hai, lekin Bada Din ke sundar taaim pe, hum long Pita ke gift yaad karta Uske Ladka la aur sochta hai kaise hum long U long ke uddharan pe chale khud apan dewe ke shakti aur ichcha badhawe se.

1. Bada Din ke Taaim pe pyaar baata jaawe.

Hum long ke Swarg ke Pita aur Uddhaarkarta, Ishu Maseeh, pyaar ka sabse bada udharan hai. Ek jaanamana skripcha me sikhawe hai, “Kyunki Parmeshwar ne jagat se aysa pyaar kiya, ki usne apna iklautha Putra diya, taaki jo koi uspe vishwaas kare woh naash na howe, parantu anant jiwan paaye.”2

Hamare Uddhaarkarta ne hamein udharan se sikhaya kaise sabse pyaar karna hai. Usne hamein yeh bhi sikhaya ki Parmeshwar se pyaar karo aur apne padosiyon se bhi apne samaan pyaar karo.

Elder John A. Widtsoe batlaais raha:

“Shaayad hum pyaar ke pure aur asal rup ko nahi samajh paayen, lekin kuch imtihaan hai jinse use pehchaana jaa sakta hai.

“Pyaar hamesha sachchaai se shuru hota hai. … Jhut aur chal, a kisi aur tarah se naetik kanoon ka ulanghan, saboot deti hai pyaar ke na hone ki. Pyaar khatm ho jaata hai jhut ke upasthiti me. … Isiliye, … [woh] jo apne chahanewaale se jhut bolta hai, ya kuch bhi karta hai sachchai se hatt ke, vaastav me usse pyaar nahin karta hai.

“Iske saath saath, pyaar chahanewaale ko naraazgi ya chot ya zakhm nahi deta. … Kathorta utna hi pyaar me nahi hota hai … jitna sachchaai jhoot me nahin hota hai. …

“Pyaar ek aasha se bhara furtila taaqat hai. Usse priyejan ko madad milta hai. Agar koi zaroorat pade, pyaar use pura karne ki koshish karta hai. Agar koi kamzori ho, pyaar uski jagah pe laata hai. … Jo pyaar madad nahi karta ek nakli ya thode samay ka pyaar hai.

“Yeh imtihaan jitne achche lagte hai, isse bhi bada ek aur hai. Sachcha pyaar apne priyejan ke liye balidaan deta hai. … Yahi hai antim imtihaan. Maseeh ne Khud ko diya, hamare liye Apna jaan diya, aur isi tarah apne pyaar ki vaastvikta batlaya apne maransheel bhaaiyo aur bahano ke liye.”3

Hum long ke Swarg ke Pita hum long se bole hai, Apan ladkan se, i pyaar ke kostin deo aur balidaan karo. “Deo,” Uddhaarkarta bolis, “aur tumme diya jaai.”4 “Tumme muft me dewa ge hai, tum muft me do.”5

2. Bada Din ke Taaim pe sewa kara jaawe.

Hum long ke Prabhu aur Uddhaarkarta sab se apne jaaye ke milis raha, dukhi ke kush karis, niraash logon ko aasha diya, aur khoye huwon ko khojna. U andha long ke dekhe ke shakti deis, beemaar ke changa karis aur langda ke chalais, aur mara long ke jinda karis.

Bada Din ke taaim pe, hum mishanary long ke baare me sochta hai—elders, sisters, senior mishanary long, aur mishan pradhaan long duniya bhar me—jon, Ishu Maseeh ke pratinidhi ke rup me, apne taaim aur sewa sab insaan ke muft me dewe hai. Hum sab bhaai aur bahano ke baare me sochta hai jon apan calling me biswaas ke saath ghanto tak sewa kare. I taaim pe, hum u sab admi aur aurat long ke baare me sochta hai jon sena me sewa kare hum long suraksha ke kostin. Aapke sewa ke kaam ke liye dhanyevaad!

Lekin agar hum long Prabhu ya apne desh ko nahi sewa de rahe ho to bhi, hamare sewa dene ke mauke kayi hai. Daya ke shabd aur karm bojhon ko halka aur dilon ko khush kar sakte hai! Hamare Pita jo Swarg me hai humse kehta hai sewa kar. Aur jab hum aysa karte hai, “tab Raaja [hame] hume jawaab dega aur kahega, Mai tumse sach kehta hoon, ki tumne jo mere in chote bhaaiyo me se kisi ek ke bhi saath kiya, woh mere hi saath kiya.”6

3. Bada Din maaf kare la taaim hai.

Dusro ko maaf kare se hum long ke jiwan me shaanti aur anand mile hai. Pradhaan Heber J. Grant ne sikhaya: “Koi aur cheez se hame Parmeshwar ki Aatma zyaada milegi sirf … dayalu, khyaal rakhne waala, daani, lambe samay tak sehne waala aur maaf karne waala hone se. Koi bhi aysi cheez nahi hai jisse hum long ke jaada anand mili siwaae apan padosi ke galtiyon ke maaf kare ke kostin tayaar rehna aur dil se maaf karna, aur koi bhi aysi cheez nahi jon hum long ke naam kharaab kari sirf jab hum long apan dil kathor karega aur gussa aur badla ke bhaona rakhega apan aas paas ke logon ki or.”7

Apne paap se maafi paane ke liye, hamein dusro ko maaf karna chahiye.

Dusro ke maaf kare se hum long ke madad mile hai gussa, kathorta, ya badla ke ehsaas se dur howe me. Aur Bada Din ke taaim pe kon maange aisan ehsaas mehsoos kare? Maafi aatmik ghaao se changa kare sake hai aur u shaanti aur pyaar laawe sake jon khali Parmeshwar de paaye hai.

Hum long ke Swarg ke Pita maange ki hum long pashchataap karo aur sab ke maaf karo—apne aap ke bhi. Jaise Elder Jeffrey R. Holland bolis: “Chaahe tum sochta ki tum ketno bhi deri kar diya hai, chaahe kitna mauka tum sochta tum miss kar diya hai, chaahe jetna galti tum sochta tum kara hai ya ketno gun tumaar paas nahi hai, ya chaahe jetna bhi dur tum sochta tum ghar aur palwaar aur Parmeshwar se tum chal diya hoi, hum gawahi deta hai ki tum abhi divye pyaar ke pahunch se dur nahi giya hai. Yah sambhao nahi hai ki tum Maseeh ke Praeschit ke mahaan roshni se dur ho sakte ho.”8

Bhaaiyo aur bahano, is Bada Din ke taaim pe, aao hum long sabse achcha gift dewe. Aao hum long dhanyevaad se bhare dilon se apne manpasand khilaone ka balidaan dein—tuta-futa khilaona nahi. Aur aao hum pyaar ke gift, sewa ke gift dewe apan aas paas ke logon ke, aur maafi ka sachcha gift bhi. Kyunki jab hum pashchataap karte hai, Israel ka Pavitra Beta hamein maaf kare hai. Main gawahi deta hoon ki Woh jinda hai. Woh raajaaon ka Raaja hai, Shaanti ka Raajkumar hai, hum long ke Muktidaata hai, aur Dost hai. Ishu Maseeh ke naam se, amen.

Chaapo