Bada Din ke Sandesh
Swarg ke Gift


Swarg ke Gift

Chota Ladka

Koi chota ladka Bada Din ka intazaar hamaar rakam nahi karis hoi. Humme Pasand raha! Aur hamaar maata-pita maahir raha ghar me Bada Din ke sundar vatavaran laawe me. Wahan sajawat ke saamaan, sangeet, battiyaan, pakwaan, aur haan tohfe bhi the. Oh, mai apne gift ke intazaar me rehta hoon. Sab saal hum apan dil ke sabse bhaari ichcha long ke wish list banata hai.

Kyunki hum khet par rehte the, har Bada Din ke subha hum apne gift kholne se pehle, hum pehle garm kapde pahan lete taaki thand ko seh paaye aur khet ke jaanwar ka khyaal rakh sake. Kuch bhi cheez apne kaam khatm karne se behtar nahi tha aur jaldi se andar bhaagna us subha ke chamatkaar ka bhaag hone ke liye.

Hum abhi khali shuru kara raha i admi, Ishu Maseeh, ke baare me jaane ke jiske janam din hum long manata raha. Lekin i to bahut faeda ke baat raha. I Uske janam din raha, lekin hum long ke sab gift milta raha. Kon ladka ke nahi pasand rehta i baat! Bada Din bahut achcha tha.

Itna achcha hua, ki taaim beetne par, mere soch Uddhaarkarta ke baare me badha—Unka janam aur janam din, Unka jiwan aur chamatkaar, Unka shakti aur balidaan, Unka Praeshchit aur Punarjiwan, lekin zyaada karke Unka prabhutav aur Unka vichitra pyaar. Haan, Bada Din bahut achcha tha, lekin aysa tha kyunki Ishu Maseeh bahut achcha tha. Ya behtar ayse kahein, Ishu Maseeh bahut ashcharyejank tha!

Mishanary Sewa

Dher aur jawaan ladkan ke rakam, hum bahut mangta raha ek mishan serve kare, lekin hamaar pahla Bada Din ghar se dur la ek jhatka deis humme. Hamaar 19th janam din se thoda pahile, humme khali sochata raha mishan pe jaaega kaise rahi. Hum apan klaas la dher ladkan aur doston se chota raha, aur us me se dher jan apan mishan pe bhi chal deis raha, humme piche chodh ke. Humme lagta raha ki hum mishanary bane ke kostin tayaar hai. Hamaar janam din hi ek rukawat raha.

Jonchi ke intazaar kare ke janata raha bahut din lage hai, hamaar paari aai geis aur hum MTC giya. December ke shuruaat me, hum apan mishan Santiago, Chile jaawe laga raha plain me. Hum ab jaai ke apan mishan pe jaata raha, aur konchi acha raha, ki Bada Din bhi aawe la raha. Humme biswaas raha ki hum apan jindagi se sabse vishaal anubhav ke kostin tayaar raha.

Lekin jaise hum plain me se utra, hum i jaan giya raha ki yahan sab cheez bahut alag hai Utah se. Haan, Bada Din aawe la raha, lekin i toh garmi ke mausam raha. Barf kahan raha? Where were the boots and the coats?

Jaldi se humme kaam ke chunaoti long me shaamil hoi giya. Hum abhi bhi jet lag(thakaan) se guzarta raha aur kabhi kabhi shikhawe la taaim jhatka maare lagta raha. Sanskriti yahan alag raha, bhaasha ke baare me to bahut nahi pata raha—MTC me jonchi seekha raha uske rakam to nahi janata raha—aur khaana bhi bahut alag raha. Aur khaana ke baare me, hamaar saathi(companion) aur hum kuch kharaab janae khaae liya raha jisse hum long bahut beemaar hoi giya. U sab ke upar, Chile me humaar pahala raath ke bhukamb ai gais raha.

Ghar se dur i hamaar pehla Bada Din raha, aur hum bahut beemaar raha. Hum ek anjaan desh me ek khatia me leta raha, ek bhaasha seekhe ke koshish karta raha jiske hum nahi samajhta raha, aur ek aysan insaan ke sange rehta raha jiske bahut achcha se nahi jaanta raha. Kya yahi mishanry ka kaam tha, aur kaahe hum itna jaldi me raha?

Phir bhi i sab chunaoti long ke bawajood, humme Chile ke insaan long se pyaar howe laga raha. U long itna achcha raha aur pyaar kare ke itna aasaan—aur usme se dher jan Uddhaarkarta ke sandesh sune ke liye uthsuk raha. Asli duniya me, jahan sab koi Uddhaarkarta ke sandesh mangta raha, humme ayse laga ki Bada Din ke ped aur gift la stocking pehle ke rakam jaruri nahi hai. Agar Maseeh Apan swarg la ghar chod ke aur dharti pe aais kasht jhele ke aur hum long ke kostin mare ke liye, hum bhi to sakta apan ghar chode aur thoda bahut asuvidha sahe Uske sundar sandesh baate ke kostin.

U Bada Din humme sikhaais Swarg ke Pita ke sabse mahaan gift ke paawe me sab ke madad karna kitna sacha anand dewe hai, Uske shaandaar khushiyaali ke yojna—aur khushiyaali, jon hum jaana raha, wahi raha jon sabko zyaada jaruri hai, khali Bada Din pe nahi, par hamesha.

Jawaan Randwa aur Shaadi

Hamaar mishan ke thoda saal baad, humme ek aur nawa chunaoti mila. Hum niraash, thaka hua, aur akela raha. Thoda mahine pehle, hamaar patni jisse hum khali dui saal tak saath raha ke ek motar la durghatna me maara gais, hum aur hum long ke 7-mahina ke ladki hi bache the.

Hum yunivesity me studant raha, padhta, kaam karta, aur mushkil se seekhta raha kaise ek akela baap la jiwan sako jiyo. Bada Din aawe la raha, aur jab ki sab koi apan ghare jaata raha palwaar aur priyejano ke sange rehwe ke kostin chutti me, kaam ke kaaran, humme yahi skool me rehwe ke pada. Humme akelapan aur udaasi mehsoos hois. Bada Din aaya aur chala gaya, aur taaim beette ge.

Lagbhag ek saal baad, jab Bada Din phir aata raha, hum tab bhi avivaahit raha. Dharamshaastra me likha hai ki achcha nahi hai ki aadmi akela rahe (dekhiye Genesis 2:18aur hum ekdam dil se i maan liya. Humme ek saathi ke jarurat raha, aur hamaar chota ladki ke ek mummy ke jarurat raha.

Hum socha, “Hum saait utna sundar nahi hoi, par kon aurat Bada Din pe ek sachcha, jiwit chota ladki nahi maangi? Khali ek guddi nahi—lekin sachche ke ek ladki?” Aur agar kisi ko ladki chahiye thi, toh mai bhi saath milunga.

Hamaar bioloji klaas me humme Nancy naam ke ek jawaan aurat pasand raha, lekin semesta khalas howe la raha aur hum abhi usse puche nahi paaya raha. Swarg shayad humse khush tha kyunki ek din, ekdam ittefaaq se, aysa hua ki hum dono pariksha ke kamre se ekke taaim pe nikalta raha. Yahi hamaar maoka raha. Hum baat shuru kara, aur phir wahi raat ke hum Nancy ke call kara aur bola ki kya u date pe chali. Hum date pe gaye aur phir ek aur, aur ek aur. Haalaanki, mai jaanta tha Bada Din aane waala hai, aur apne Nancy ghar jaaegi. Hum konchi sakta raha kare kashish jinda rakhe ke kostin jon abhi hi hamare beech shuru hui thi?

Hum ek yojna banaya. Nancy ke bhaini aur uske boyfriend ke madad se, hum chuppe se Nancy sapraiz karege Bada Din se pehle la 12 dino me ek chota gift se.

Mera yojna kaam kar gaya. Nancy ke gift milta raha, lekin use nahi pata raha kaha se u sab awe hai. U aisan raaz hoi ge jon uske pura palwaar mil ke hal kare laga raha. Nancy ke bhaini aur uske boyfriend waada karis raha ki u long nahi batai u long isme shaamil raha. I to sach me ek gupt sangathan ho gaya tha—lekin jiske lakshye accha raha.

Haalaanki, ek raat palwaar ko ek ishara mil gaya. Darwaaze ka ghanta baja, pura palwaar darwaaze par gaye, aur unhonne ek gaadi ko dekha zor se jaate huwe. Unhonne license nambar likh liya, aur agle din unhonne gaadi chalak ke license waale jagah par call kiya yeh janne ke liye ki gaadi kiski hai. Unhonne jaana ki woh uski bahan ke boyfriend ki ek palwaar ki hai. Billi bag se baahar aa chuki thi. Nancy ki bahan aur uska boyfriend aage aaye aur unhonne hamare yojna ke baare me batla diya. Apne aap me, mai khush tha ki baat ka pata lag gaya tha kyunki tab hum aur Nancy saka Bada Din saath me bitawe, aur wahan se hum long apan rishta kaayam rakha.

Aur jaisa maine aasha kiya tha, Nancy ko Bada Din pe ek jeeta jaagta choti bachchi chahiye tha. Usne meri beti se apne hi jaisa pesh aaya. Aur saobhaagye se, mai bhi usi package me shaamil tha. Hum uske baat waale garmi ke mausam me shaadi ke bandhan me bandh gaye. Mere liye yeh sabse behtar gift tha.

Hum Swarg ke Pita ke khushiyaali ki mahaan yojna ke anubhav karta raha. Hamaar paas ek anant palwaar raha, aur hum long sab taaim ke kostin saathe juda raha. Anant vivaah aur palwaar ke gift aisan gift hai jon sab biswaasi ke mili, chaahe i jiwan ya aane waala jiwan me paawe. Isse badhiya kya aur gift ho sakta hai?

Jab hum apan akelapan aur dukh ke taaim ke baare me sochta hai, humme lage ki Ishu Maseeh bhi ek taaim pe thukraaya hua aur akela mehsoos karis hai. U, aur koi jan se jaada, janta raha hamaar peeda. Hamaar atyant akelapan la taaim pe bhi, humme kabhi nahi laga ki U hamme thukraai deis hai. U khali hamaar Uddhaarkarta nahi raha, U hamaar bhaai aur hamaar priye dost raha.

Jawaan Pita

Hum long ke chota palwaar bade laga raha, aur kuch hi saal baad humme ek aur bhaari chinta hone lagi. Jab Bada Din aawe la raha, hum aur Nancy ek dusre ke dekha aur jaana ki hum long ke paas apan chota ladkan ke Bada Din ke gift kharide ke kostin kuch bhi paisa nahi hai.

Hum abhi haal hi me collaj khalas kara raha, aur hum long ke aarthik stithi abhi theek nahi hois raha. Bhale hamaar paas achcha naokri raha, hum long jaan giya raha ki jiwan bitawe ke keemat hum long ke bajat me nahi hai. Hum long ek hi cheez sahi karta raha ki hum long pura daswa hissa deta raha. Bhale hi koi aur hum long ke takleef nahi janta raha, Swarg ke Pita aur Uddhaarkarta janta raha, aur U long chota chota Bada Din la chamatkaar bheje laga raha.

Ek roj door bell bajis. U ek padosi raha box me khilaona le ke. U bolis, “Hum long apan ghar safa karta raha aur hum long ke i sab khilaona mila jon hum long ke ladkan ab nahi khele. Hum long mangta raha jaane ki tum long ke ladkan saait i laaik kari. U long jarur laaik kari!

Ek roj aur door bell bajis. I taaim hum long ke ward ke kuch sadasye raha. U long wahan ek chota ladki ke baaiskil le ke khada raha. U long bolis, “Hum long ab i baaiskil nahi mangta hai aur aap ke palwaar ke baare me socha. Aap long sochta aap ke ladki i la yuz kari?” Hum long bahut khushi hoi giya raha!

Kuch hafta pehle hum long ke ladka ek dukaan pe ek coloring la pratiyogita me bhaag lis. Ek roj hum long ke call aais i khushkhabri ke saathe ki u pratiyogita jeet ge raha. U ek logpriye bachchon ke vidio jeetis raha. Hum long chaunk giya raha!

I sab chota chota chamatkaar—hum long ke ladkan ke thoda Bada Din gift to mili. Hum long apan daswa hissa diya raha, aur Swarg ke Pita aur Uddhaarkarta hum long ke kostin swarg ke khidki long kholis aur Apan ashirvaad deis raha—seedha chimni se niche.

Hum sochte reh giya raha ki chota Maseeh bahut vinamra parishthiti me paeda hua tha, phir bhi sab log use dhund paaye aur unhe anmol gift bhi diye. Dharti par ek pita ke rup me, hum etna mangta raha apan ladkan ke kuch dewe.

Hum long ke Swarg ke Pita bhi waise mehsoos kare hai. Phir bhi uske pyaar itna khubsurat hai, U maange hum long ke Apan sab kuchdewe. I gift ke anumaan nahi lagawa jaaye sake.

Samaapti

Bhaaiyo aur bahano, hum sab long ek na ek taaim pe akela, beemaar, dukhi, gareeb, ya ghar se dur mehsoos karega ya kara hoi. Khushnasibi se, hamare paas ek Anant Pita aur Uddhaarkarta hai jo hamein samajhte hai. Jab hum Unke paas jaaenge, Woh hamaar haath pakad kar har ek chunaoti ka saamna karenge.

Aur bhaaiyo aur bahano, ek na ek taaim hum sab koi ke jaane ga jon akela, beemaar, dukhi, gareeb, ya ghar se dur hai. Hum long ke Pita aur Uddhaarkarta saait hum long ke batai koi ke madad karo, aur u hum long ke saobhaagye rahi kare ke.

Bachche ke rup me, hum socha raha ki Bada Din khali saal me ek baar aawe hai. Bade hokar, maine jaana Bada Din sab roj rehwe hai. Hum long se pyaar kare la Swarg ke Pita aur hum long ke priye Uddhaarkarta, Ishu Maseeh ke daya ke kaaran, hamein hamesha swargiye gift milte rehwe hai—sab roj. Itna jaada Swargiye gift ke kaha bhi nahi jaa sakta hai.

Pita aur Putra ke kostin hamaar abhaar it jaada aur gehra hai, jitna puraane Ammon ka tha, “Mai jo mehsoos karta hoon [uske] baare me maamuli dhang se nahi keh sakta” (Alma 26:16).

Haan, Ishu Maseeh ka janam din hai jo hum Bada Din par manate hai, lekin Pita aur Putra ke achchaai ke kaaran, hamein tab bhi sab gift milenge. Iski gawahi mai Ishu Maseeh ke naam se deta hoon, amen.

Chaapo