12CRAVEN-1
Kerstdevotional met het Eerste Presidium
6 december 2020
Een wikkeldeken en een hemelse knuffel
Zuster Becky Craven
Tweede raadgeefster in het algemeen jongevrouwenpresidium
Een van mijn fijnste herinneringen aan Kerstmis gaat terug naar het jaar dat ik 6 was. Het was kerstavond. Ik lag bovenop het stapelbed te slapen, mijn zusje in het onderste bed. We woonden toen in Berlijn (Duitsland). Ik keek ontzettend uit naar kerstochtend – zo erg zelfs dat ik kennelijk niet erg diep in slaap was. Ik werd ’s nachts namelijk wakker van klingelende kerstklokken. Toen hoorde ik de deur van onze slaapkamer piepend opengaan. Het licht uit de andere kamer viel op mijn gezicht. Ik ging snel rechtop zitten en keek naar de deur. Wat ik zag was ongelofelijk! De Kerstman stond in de deuropening. Ik maak geen grapje – hij was het echt! Hij bulderde ‘ho, ho, ho’ en vroeg toen of ik hem naar de woonkamer wilde volgen om de verlichte kerstboom te zien. Verbouwereerd en volkomen sprakeloos klauterde ik de ladder van mijn bed af en volgde hem naar de voorkamer. Daar stonden mijn moeder en broer bij de kerstboom. Toen ik de kamer rondkeek, zag ik mijn vader niet – hoe kon hij dit nu mislopen? Mijn moeder zei dat hij het vuilnis buiten aan het zetten was, maar tjonge, wat deed hij daar lang over! Ik vind het nog steeds heel jammer dat hij de Kerstman nooit heeft kunnen ontmoeten. De Kerstman vroeg of ik een braaf meisje was geweest, en dat beaamde ik blij. Ik zorgde ervoor dat hij van de koekjes en melk proefde die we voor hem hadden klaargezet. Daarna ging ik terug naar bed en werd ik een paar uur later op een heerlijke kerstochtend wakker.
De grootvader van mijn man, Heaton Lunt, had eind 1800 als jongetje in de kolonies van Mexico een heel andere kerstochtend. Hij vertelt dit verhaal in zijn geschiedenis: ‘Het werd Kerstmis, en we hadden de schapen binnen een omheining in de stal gezet. Er lag namelijk sneeuw op de grond. Ik stond op kerstochtend extra vroeg op om te zien of mijn schapen in orde waren. Ik hoorde zwak geblaat in de stal. Ik ging naar binnen en zag dat Nelly twee kleine lammetjes had – een tweeling. Ik holde zo hard ik kon naar huis terug […] en ik klapte in mijn handen en zei tegen mijn moeder: “Ik heb het mooiste kerstgeschenk van jullie allemaal. Ouwe Nelly heeft twee lammetjes gekregen.” Alle kinderen lieten hun sinaasappels en andere spulletjes op tafel achter en renden naar de stal om Nelly’s lammetjes te zien. Het was het grootste wonder van alles wat we ooit met Kerstmis hadden gekregen.’1 Wonderlijk genoeg werden het jaar erop en de jaren daarna weer op kerstochtend lammetjes bij Heatons schapen geboren.
Toen ik dit verhaal voor het eerst hoorde, gingen mijn gevoelens en gedachten meteen uit naar een ander Lam dat op die allereerste kerstdag werd geboren: Jezus Christus, het Lam van God. Net zoals Heaton rende om zijn nieuwe lammetjes te zien, stel ik me de herders voor die zich haasten om de pasgeboren Zoon van God te zien. Ziet u voor zich wat zij op die nederige en heilige plek moeten hebben aanschouwd? Ik zie een liefdevolle Jozef voor me die zijn vrouw, Maria, verzorgt, terwijl ze over de geboorte van de beloofde Messias mijmeren. Het verhaal van Maria die haar baby’tje in doeken wikkelt, raakt me in het bijzonder.
We mochten onlangs een nieuwe kleindochter in onze familie verwelkomen. Ik keek op een dag toe hoe haar moeder haar in een zachte, warme bakerdeken wikkelde en dicht tegen zich aanhield. Een baby’tje inbakeren betekent een beetje strak een doek of deken eromheen doen. Bakerdoeken en wikkeldekens zijn door de geschiedenis heen gebruikt om te troosten en zelfs een drukke baby te kalmeren. Toen ik onze schoondochter haar kindje in het dekentje zag wikkelen, dacht ik aan anderen die wel een warme wikkeldeken kunnen gebruiken, ook al is die virtueel. Een vriendelijk woord, een luisterend oor of een begripvol hart kan de verontruste ziel van een ander vertroosten en kalmeren.
Onze schoonzoon maakte bijna drie jaar geleden een ernstige medische crisis mee. Op zoek naar de oorzaak onderging hij allerlei onderzoeken en procedures. Uiteindelijk bleek dat hij een hartoperatie nodig had. Toen onze schoonzoon onder het mes lag, stuurde onze dochter haar schoonouders een berichtje over de stand van zaken. Haar schoonmoeder reageerde vanuit een ver land waar ze op zending waren met deze troostende woorden: ‘We sturen jullie hemelse knuffels.’
Even later kwam er een verpleegkundige langs die stopte. Ze zag de betraande ogen van onze dochter en vroeg of ze een deken wilde. Ze sloeg het aanbod af en zei dat het wel ging. De verpleegkundige ging weg, maar kwam meteen terug met een warme deken. Ze sloeg de deken om onze dochter heen en zei: ‘Volgens mij kun je wel een hemelse knuffel gebruiken.’
Het Lam van God, ook wel de goede Herder genoemd, kent ieder schaapje in zijn kudde. Op momenten dat we het nodig hebben, stuurt Hij vaak aardse engelen, zoals de zorgzame verpleegkundige naar onze dochter, om ons in de armen van zijn liefde te sluiten en te knuffelen.2 Hij kwam naar de aarde om vrede en welbehagen aan alle mensen te brengen.3 Hij vertroost wie vertroosting nodig hebben en treurt met hen die treuren.4
Als ik bedenk op hoeveel manieren de Heer ieder van ons liefheeft en voor ons zorgt, voel ik een groter verlangen om die liefde met anderen te delen. Ik wil ook graag beter de hemelse knuffels herkennen die ik heb gekregen, maar vaak pas achteraf herken.
In een wereld die zoveel behoefte aan vrede heeft, kunnen onze liefdevolle, vriendelijke daden voor een ander als een warme wikkeldeken aanvoelen. Ik ben gaan inzien dat hoe meer we handelen naar ingevingen om anderen van dienst te zijn, hoe meer hemelse dekens de Heer ons geeft die we om anderen heen kunnen slaan. Welke ingevingen hebt u ontvangen? Wie van uw kennissen heeft behoefte aan een hemelse knuffel? Onze persoonlijke of virtuele aanraking betekent heel veel voor een dierbare, of zelfs een vreemde.
Ik bid dat we bij de viering van de geboorte van onze Heiland niet alleen zijn liefde, zorgzaamheid en vrede voelen, maar die zegeningen ook met anderen delen. Als ik stilsta bij het geschenk van het Lam van God, de baby in doeken gewikkeld en in een kribbe gelegd, denk ik aan de woorden van de jonge Heaton. Hij is ‘het grootste wonder van alles wat we ooit met Kerstmis hebben gekregen [of ooit zullen krijgen]’.5
In de naam van Jezus Christus. Amen.