Ufajcie Bogu

Doroczny przekaz S&I 2024

Starszy D. Todd Christofferson

Kworum Dwunastu Apostołów

piątek, 26 stycznia 2024 r.

Zwrócenie się do was, którzy robicie tak wiele, aby prowadzić młode pokolenia do Chrystusa, jest błogosławieństwem. Macie zadanie nauczania i nawracania. Duch Święty jest waszym towarzyszem. Wasza nagroda jest nie do opisania. Zbawiciel powiedział: „Jakże wielka będzie wasza radość […] w królestwie mojego Ojca!”¹.

Cenię to, co usłyszeliśmy od komisarza ds. edukacji, Starszego Clarka G. Gilberta i administratora Seminariów i Instytutów, Brata Chada H. Webba. Podziwiam tych dwóch mężczyzn i raduję się służbą z nimi. Popieram mądre wskazówki i rady, które właśnie od nich otrzymaliśmy. Wiedzą, o czym mówią. Jestem podekscytowany wzrostem zarówno seminarium, jak i instytutu, o czym opowiadał Brat Webb. Gratuluję i dziękuję wszystkim osobom, które odegrały w tym swoją rolę.

Mam nadzieję, że zapamiętacie słowa Starszego Gilberta na temat studiowania i głębszego poznawania proroczych wskazań Prezydenta Russella M. Nelsona oraz innych apostołów i proroków. Szczególnie pomocne są przytoczone przez Starszego Gilberta przykłady, pokazujące, jak to robić i jak robić to skutecznie. Możecie odtworzyć niektóre z nich i znaleźć inspirację do innych zastosowań, pasujących do waszej sytuacji. Jest to ważna inicjatywa edukacji kościelnej i wyda istotny owoc.

Jestem szczególnie podekscytowany — a nawet zaintrygowany — tym, co ogłosił Brat Webb o lekcjach tematycznych w seminarium. Podkreślił, że w dalszym ciągu będziemy wykorzystywać podejście oparte na sekwencyjnym studiowaniu pism świętych jako podstawę programu nauczania seminarium, ale w większości tygodni będziemy dodawać różnorodne lekcje, które będą dotyczyły takich tematów, jak misja, świątynia, wykształcenie, umiejętności studiowania pism świętych, odporność emocjonalna, umiejętności życiowe, nauki proroków w dniach ostatnich itp. Dla mnie wygląda to tak, jak dodanie do ciasta dodatkowych owoców i świeżej szczypty przypraw. Będzie pysznie. Razem z wami bardzo pragnę uczyć się na podstawie tego podejścia i cieszę się, że mogę dodać coś ekstra tym, którzy podejmują wysiłek i poświęcają się, aby angażować się w seminarium. Tak czy inaczej, radujcie się tym ciastem!

Chciałbym poruszyć kwestię, która wydaje się nękać młode pokolenie jak nigdy dotąd. Mam na myśli bardzo realne uczucia lęku i depresji oraz gorzkie owoce, jakie te uczucia mogą wywołać — w tym, w skrajnych przypadkach, nadużywanie substancji psychoaktywnych, samookaleczenie, a nawet samobójstwo. Oto kilka statystyk:

Pomiędzy rokiem 2004 a 2021 światowe sprawozdania dotyczące depresji klinicznej wśród nastolatków wzrosły z 13,1% do 29,2% w przypadku kobiet i z 5% do 11,5% w przypadku mężczyzn². Wśród nastolatków w wieku od 12 do 17 lat 21% osób doświadczyło poważnego epizodu depresyjnego przynajmniej raz w życiu, a 15% w ostatnim roku³. Statystyki te nie uwzględniają mniejszego, ale również znaczącego wyzwania — depresji nieklinicznej i lęku, które dotykają znacznie więcej młodych osób⁴. Według WebMD, prawie 60% osób cierpiących z powodu lęku cierpi również na depresję i na odwrót⁵.

Długotrwałe badania w Kościele dotyczące młodych członków wykazały, że w 2018 r. na całym świecie 29% osób zmagało się z klinicznym poziomem lęku. Oczywiście wartości różnią się w zależności od kraju i mogą nie być reprezentatywne dla wszystkich młodych osób w każdym kraju, ale wynoszą one na przykład w Stanach Zjednoczonych 28%, Chile 32%, Francji i Belgii 16%, Republice Południowej Afryki 46%, Tajwanie 18%, Nowej Zelandii 32%⁶.

Oczywiście wiele czynników może przyczyniać się do rozwoju depresji i lęku lub być z nimi związane. W niektórych przypadkach w grę mogą wchodzić czynniki genetyczne. Istnieje również wiele zewnętrznych czynników, które mogą na to wpływać, takie jak przeciwności (w tym trauma i zaniedbanie), narażenie na stres, styl rodzicielstwa, orientacja seksualna, wpływ rówieśników i grup społecznych, czynniki szkolne czy temperament.

Stosunkowo nowym czynnikiem, związanym ze zwiększonym występowaniem lęku i depresji, jest korzystanie z mediów społecznościowych. Przykuło to uwagę i wywołało ostrzeżenia Biura Generalnego Chirurga USA. Szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych 95% nastolatków posiada profile w mediach społecznościowych, a prawie dwie trzecie korzysta z tych mediów każdego dnia. Badania wykazały, że ci nastolatkowie spędzają w mediach społecznościowych średnio trzy i pół godziny dziennie i że ma to negatywny wpływ na ich postrzeganie samych siebie. Istnieją pewne wzorce zaangażowania on-line, które przepowiadają negatywne skutki: na przykład cyberprzemoc, seksting i doomscrolling. (Nawiasem mówiąc, doomscrolling, dla tych z was, którzy, tak jak ja, nigdy o tym nie słyszeli, odnosi się do spędzania dużej ilości czasu na telefonie lub komputerze, skupiając się na negatywnych wiadomościach. Wydaje się, że dla niektórych osób ten nawyk jest kompulsywny i w jakiś sposób mrocznie pocieszający). Bierne korzystanie z mediów społecznościowych — to znaczy bezcelowe spędzanie czasu na przeglądaniu treści w mediach społecznościowych — zwiększa poczucie niższości i wywołuje negatywne porównywanie, podczas gdy aktywne lub celowe korzystanie z mediów społecznościowych, (takie jak zamieszczanie treści, komentowanie i nawiązywanie kontaktów), nie niesie takich samych negatywnych skutków.

Badania wskazują również, że istnieją pewne czynniki ochronne, które mogą powstrzymać lęk i depresję. Obejmują one aktywność fizyczną, przywiązanie, wytrwałość i samokontrolę.

Osobiście wierzę, że wiele zniechęcenia i lęku wynika z niezrozumienia lub zapominania o planie Boga oraz braku zaufania w Jego moc, gdy pojawiają się problemy. Bez przekonania o realności Boga, Jego miłości i Jego planie szczęścia dla Jego dzieci, młode umysły mogą postrzegać przyszłość jako ponurą i kruchą. Nie szukamy nauczycieli seminarium i instytutu, którzy mają zostać doradcami lub specjalistami ds. zdrowia psychicznego. Przeciwnie, zapewniamy przeciwwagę dla czynników społecznych, które przyczyniają się do wzrostu poziomu lęku i depresji. Jesteśmy nadzieją Izraela. Jesteśmy głosem nadziei zakorzenionej w wierze i zaufaniu w Bogu.

Zrozumienie planu odkupienia naszego Ojca Niebieskiego, a w szczególności kluczowego elementu tego planu, Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa, prowadzi do całkowitej pewności. Buduje i chroni duchową i emocjonalną odporność — poprzez znajomość celu naszego istnienia i celu życia doczesnego. Nauczamy, poprzez słowo i przykład, do kogo młode umysły mogą zwrócić się po wybawienie i wsparcie. Pozwólmy, aby słowa Zbawiciela żyły w naszych sercach: „To wam powiedziałem, abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie, ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat”⁷. Nasze przymierza wiążą nas z Nim, a z Nim również przezwyciężamy świat.

Możemy pomóc naszym uczniom i innym osobom ugruntować ich osobiste fundamenty „na opoce naszego Odkupiciela, którym jest Chrystus, Syn Boga”, aby „gdy diabeł wyśle swe potężne wichry, zaiste, swe strzały w trąbach powietrznych, zaiste, gdy uderzy w [nich] całym swym gradem i gwałtowną burzą, nie miał siły, aby przemóc [ich], ściągając [ich] w otchłań nieszczęścia i niekończącej się niedoli, z powodu opoki, na której [są] zbudowani”⁸. Prezydent Russell M. Nelson wyraził to następująco: „Pan oświadczył, że pomimo dzisiejszych bezprecedensowych wyzwań, osoby, które budują swoją podstawę na Jezusie Chrystusie i nauczyły się czerpać z Jego mocy, nie muszą ulegać typowym niepokojom tej epoki”⁹.

Mamy niezrównaną okazję studiowania w tym roku kursu dotyczącego Księgi Mormona. Żaden inny tom pism świętych nie przedstawia tak jasno planu odkupienia. Żaden inny tom nie naucza bardziej przekonująco o realności i znaczeniu Zadośćuczynienia Jezusa Chrystusa. Żaden inny element kanonu pism świętych nie posiada niosącej nawrócenie mocy Księgi Mormona, która świadczy, że Jezus jest Chrystusem i że przezwyciężył śmierć zarówno fizyczną, jak i duchową. Księga Mormona zawiera jasne objaśnienie prawdy ewangelii i radości, która płynie z przestrzegania przykazań ewangelii. Jej narracja pełna jest przykładów związanych z przezwyciężaniem czegoś. Księga Mormona jest słowem Bożym, a „mocą słowa Bożego”¹⁰ jest to, że buduje wiarę w Zbawiciela — wiarę, która wypędza zwątpienie, depresję i lęk, które w innym razie mogłyby nas przytłoczyć, i zastępuje je siłą i pewnością.

Rozważmy kilka przykładów.

Znamy obietnicę, wyrażoną przez króla Beniamina: „A ponadto pragnę, abyście rozważyli błogosławiony i szczęśliwy stan tych, którzy przestrzegają przykazań Boga. Albowiem oto oni są błogosławieni we wszystkim, zarówno sprawach doczesnych, jak i duchowych; i jeśli pozostaną wierni do końca, zostaną przyjęci w niebie, aby tam przebywać z Bogiem w stanie niekończącego się szczęścia. Pamiętajcie, że jest to prawda, albowiem Pan to powiedział”¹¹.

Pamiętajcie o niosącej pewność deklaracji Nefiego, który zmagał się z prześladowaniami i depresją w czasie śmierci ojca:

„Jednakże, pomimo ogromnej dobroci Pana w ukazaniu mi Jego wielkich i zdumiewających dzieł, moje serce woła: Och, nędzny ja człowiek! Zaiste, moje serce smuci się […] z powodu moich niegodziwości.

Jestem otoczony przez pokusy i grzechy, które tak łatwo mnie osaczają.

I gdy pragnę się radować, serce moje łka z powodu moich grzechów. Jednakże wiem, komu zaufałem […].

Skoro więc widziałem tak wielkie rzeczy, skoro Pan w Swej łaskawości dla dzieci ludzkich nawiedził ich w tak wielkim miłosierdziu, dlaczego moje serce miałoby łkać, moja dusza pozostawać w dolinie smutku, moje ciało niszczeć, a moja siła słabnąć z powodu mych udręk? […]

O Panie, Tobie zaufałem i będę Ci ufał na wieki”¹².

Alma opowiedział o radości płynącej z ponownych narodzin i polegania potem na Bogu:

„I przez trzy dni i trzy noce cierpiałem, czując ból potępionej duszy.

I gdy tak cierpiałem, dręczony wspomnieniem moich licznych grzechów, przypomniały mi się słowa ojca, gdy nauczał o przyjściu Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, który zadośćuczyni za grzechy świata.

I gdy mój umysł uchwycił się tej myśli, w sercu zawołałem: Jezusie, Synu Boży, zmiłuj się nade mną, który jestem pogrążony w goryczy żółci, skrępowany wiecznymi łańcuchami śmierci.

I wtedy oto, gdy to pomyślałem, nie pamiętałem więcej o bólu; zaiste, nie dręczyło mnie więcej wspomnienie moich grzechów.

I, och, jaką radość, i jakie zdumiewające światło zobaczyłem; zaiste, duszę moją przepełniła radość tak niezmierna, jak wcześniej moja boleść! […].

Zaiste, i od tej pory aż do teraz, pracowałem nieustannie, by przywieść dusze do pokuty; żebym mógł doprowadzić je do skosztowania tej niezmiernej radości, której ja skosztowałem; aby także mogły narodzić się z Boga i być napełnione Duchem Świętym […].

I otrzymałem wsparcie we wszelkich swych próbach i kłopotach, zaiste, i we wszelkiej niedoli; zaiste, Bóg wyzwolił mnie z więzienia, i z więzów, i ze śmierci; zaiste, i pokładam zaufanie w Nim, a On w dalszym ciągu będzie mnie ratować”¹³.

Któż mógłby mieć więcej powodów do lęku i głębokiej depresji niż Mormon, który ubolewał: „Trwały obraz niegodziwości i występków był przed moimi oczyma, odkąd mogłem pojmować postępowanie ludzi”¹⁴. Jednak pomimo życia pełnego wojen i traum, mógł powiedzieć Moroniemu: „Mój synu, bądź wierny Chrystusowi, i oby to, co ci napisałem, nie przygnębiło cię i nie ciążyło ci ku śmierci; lecz niech Chrystus cię podniesie na duchu, a Jego cierpienie i śmierć, i ukazanie się w ciele naszym ojcom [Jego zmartwychwstanie] i Jego miłosierdzie, i wytrwałość, i nadzieja Jego chwały i wiecznego życia niech pozostaną w twoim umyśle na zawsze”¹⁵.

Alma opisał przykład Zbawiciela, który mierzył się z niepojętym cierpieniem, oraz stwierdził, w jaki sposób my, zamiast popadać w rozpacz, możemy zwrócić się do Niego po ulgę i uzdrowienie.

„I pójdzie On cierpiąc boleści i udręki, i pokusy wszelkiego rodzaju; i stanie się to, aby wypełniło się słowo, że przejmie boleści i choroby Swego ludu.

I przyjmie śmierć, aby mógł zerwać jej więzy trzymające w niewoli Jego lud, i weźmie na siebie ich słabości, aby Jego serce przepełniło się miłosierdziem przez doświadczenia w ciele, aby przez doświadczenia w ciele poznał, jak może pomagać swoim w ich słabościach.

Syn Boga cierpi w ciele, aby mógł wziąć na siebie grzechy Swego ludu i wymazać jego wykroczenia według mocy Jego wyzwolenia; i teraz oto jest to świadectwo, które jest we mnie.

Teraz mówię wam, że musicie odpokutować i ponownie narodzić się, albowiem Duch mówi, że jeśli się ponownie nie narodzicie, nie możecie odziedziczyć królestwa niebieskiego; pójdźcie więc i zostańcie ochrzczeni dla pokuty, abyście mogli obmyć się z waszych grzechów, abyście mieli wiarę w Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata, który ma moc zbawienia i oczyszczenia z wszelkiej nieprawości”¹⁶.

W Księdze Mormona poznajemy prawdziwe znaczenie i proces ponownych narodzin i „[stawania się] świętym przez Zadośćuczynienie Chrystusa Pana”¹⁷. Jeśli uda się nam poprowadzić naszą młodzież i młodych dorosłych do ponownych duchowych narodzin, depresja zniknie, a wszelkie niepokoje w ich życiu (na przykład związane z wygłoszeniem przemówienia, które będzie transmitowane na cały świat) będą całkiem łatwe do opanowania. Nawet sama śmierć nie może zachwiać ich pokojem, jeśli narodzili się z Ducha i nauczyli się ufać Bogu.

Starszy Neal A. Maxwell mówił kiedyś o „trudnej sytuacji człowieka”; o tym, że wszystko kończy się śmiercią. Nasze osiągnięcia, nasze zdobycze, nasze powiązania mają swój koniec, a jeśli nie ma nic więcej, to, jak mówi kaznodzieja w Księdze Kaznodziei Salomona, „wszystko to jest marnością i gonitwą za wiatrem”¹⁸. Śmierć jest faktem i jesteśmy zmuszeni przyznać, że bez mocy, która pokona śmierć, nasze życie nie miałoby trwałego celu. Na szczęście wiemy, że śmierć została pokonana, życie ma cel i sens, i nie wszystko jest marnością. Poprzez Swoje Zadośćuczynienie Jezus Chrystus przezwyciężył ludzkie trudności związane ze śmiercią i, jak zauważył Starszy Maxwell, „istnieją jedynie osobiste trudności [nasze osobiste grzechy, błędy i niepowodzenia], od których także możemy zostać wyratowani, jeżeli będziemy postępować zgodnie z naukami Tego, który nas uchronił od powszechnej zagłady”¹⁹.

W tym wszystkim promujemy patrzenie dalekosiężne, o czym mówił ostatnio Prezydent Nelson w zdaniu: „Myślcie celestialnie!”. Musimy pomóc dorastającemu pokoleniu odrzucić postawę „jedzcie, pijcie i weselcie się, bo jutro umrzemy”, która staje się coraz bardziej widoczna w wielu kulturach. To defetystyczne podejście do życia ignoruje wielki plan odkupienia i szczęścia oraz skupia się wyłącznie na natychmiastowych przyjemnościach. Prowadzi do niezrównoważonych wzorców i postaw życiowych. Jest bezpośrednią drogą do osłabiającego lęku i niszczącej depresji. Prezydent Nelson poruszył tę kwestię w swoim przemówieniu podczas konferencji generalnej w październiku 2023 r. Radził on:

„Doczesność to mistrzowska klasa, w której uczymy się wybierać to, co jest najważniejsze pod względem wieczności. Zbyt wielu ludzi żyje, jakby nie było nic więcej poza tym życiem. Wasze dzisiejsze wybory określą jednak trzy rzeczy: gdzie będziecie żyć przez całą wieczność, z jakim ciałem zmartwychwstaniecie oraz z kim będziecie przebywać na wieki. A więc myślcie celestialnie”²⁰.

W wydanej niedawno książce zatytułowanej Heart of the Matter [Serce sprawy] Prezydent Nelson omówił tę myśl, przytaczając przerażające osobiste doświadczenie. Powiedział:

„Kilka razy w życiu stałem twarzą w twarz ze śmiercią. Jedna z takich sytuacji miała miejsce w Maputo w Mozambiku pod koniec maja 2009 roku. Gdy spożywałem posiłek w domu misyjnym wraz ze Starszym Williamem W. Parmleyem, Prezydentem Obszaru Afryki Południowo-Wschodniej, i jego żoną, Shanną, oraz Prezydentem Misji Mozambik Maputo, Blairem J. Packardem i jego żoną, Cindy, trzech mężczyzn uzbrojonych w broń automatyczną wtargnęło do pokoju.

W trakcie walki wręcz jeden z bandytów przyłożył mi pistolet do głowy, oznajmiając, że przybyli, aby mnie zabić i porwać moją żonę, po czym pociągnął za spust. Broń wydała dźwięk, ale nie wystrzeliła. Niewypał rozgniewał złodzieja, który następnie kopnął mnie w twarz i powalił na podłogę. Byłem pewien, że nadchodzi mój koniec. Pamiętam, jak myślałam: ‘właśnie opuszczam to życie i przechodzę do następnego. To będzie bardzo interesujące doświadczenie’.

W tym samym czasie inny bandyta wbił pistolet w plecy Wendy i zaczął kołysać jej krzesłem, próbując ją z niego ściągnąć, mówiąc: ‘Idziesz z nami. Idziesz z nami!’.

Dzięki serii cudownych wydarzeń i w dużej mierze dzięki bohaterskim czynom Siostry Cindy Packard, nasze życie zostało ocalone. Jednakże, podobnie jak przy kilku poprzednich przerażających okazjach, zdałem sobie sprawę, jak kruche jest życie i jak stosunkowo niewiele jest na tym świecie rzeczy, które mają wieczne znaczenie. Gdy ci złoczyńcy zagrażali naszemu życiu, nie myślałem o nagrodach, stopniach naukowych czy pochwałach. Myślałem o mojej rodzinie i o przymierzach, które zawarłem z Panem.

Obawiam się, że zbyt wielu z nas żyje tak, jakby to życie było jedynym, i że nie będzie kontynuowane po śmierci, a to, co tutaj robimy, nie ma żadnego wpływu na przyszłość. To najzwyczajniej w świecie nieprawda.

Konieczne jest, abyśmy nie dali się rozkojarzyć i nie zeszli ze ścieżki przymierza z powodu błyszczących przedmiotów tego świata, czyli honorów i zainteresowania ludzi. Nie mają one żadnego znaczenia w przyszłym świecie. Ważne będzie, czy zawarliśmy przymierza z Bogiem i czy ich dotrzymywaliśmy”²¹.

Modlę się, abyśmy mogli pomóc wszystkim, na których mamy jakikolwiek wpływ, zawrzeć przymierza z Bogiem i ich dotrzymywać. Pomóżcie im pielęgnować wiarę i zaufanie do Boga oraz znaleźć nadzieję. Pomóżcie im odpokutować, trwać w niosącej odkupienie łasce Zbawiciela oraz odnaleźć spokój. Pomóżcie im narodzić się na nowo jako dzieci Chrystusa, Jego synowie i Jego córki²², oraz znaleźć radość. Obyście otrzymali miłe słowo Boga: „Dobrze, sługo dobry i wierny”²³.

Składam wam moje niezachwiane i pewne świadectwo o Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. Fakt Jego Zmartwychwstania dowodzi prawdziwości tego, czego nauczamy w ewangelii Jezusa Chrystusa i potwierdza, że posiada On wszelką moc w niebie i na ziemi — że może On wypełnić Swoje obietnice i to zrobi. On żyje! Jesteście Jego pomocnikami w owczarni i błogosławię was Jego miłością oraz większą zdolnością do nauczania i troszczenia się o Jego owce. W imię Jezusa Chrystusa, amen.