2016 թվականի հոգևոր հավաքներ
Գտնենք ուրախություն մեր առօրյայում


Գտնենք ուրախություն մեր առօրյայում

Երեկո Երեց Քվենթին  Լ. Քուքի հետ

Երիտասարդ ամուրիների հոգևոր հավատքի համաշխարհային հեռարձակում. Սեպտեմբերի 11, 2016 • Վաշինգտոն D.C. Ցցի կենտրոն

Ինձ համար մեծ օրհնություն է այս երեկո ձեզ հետ լինել:

Երբ մենք այս աշխարհ եկանք, որպես Աստծո զավակներ, մեզ հետ բերեցինք մեր աստվածային էությունը: Մեր անձնական արժանավորությունը գալիս է երկնքից: Երբ մենք հասկանում ենք մեր աստվածային էությունն ու երկրի վրա լինելու մեր նպատակը, մենք կարողանում ենք հաղթահարել դժվարություններն ու փորձությունները և մնալ հավատարիմ մեր ուխտերին:  Մեր կարծիքը մեր մասին սահմանում է, թե որքան հաջողակ կլինենք մեր մահկանացու ճամփորդության ընթացքում: Մեր ինքնագնահատականը բարձրանում է, երբ բավարարվում են որոշակի հիմնական մարդկային կարիքներ: Ես կնշեմ դրանցից երեքը. սիրված լինել, ընդունված զգալ և հաջողություն կամ նվաճումներ ունենալ:

Երբ այս կարիքները չեն բավարարվում, մենք մեզ զգում ենք չսիրված, չընդունված ու անհաջողակ: Սա իր հետ բերում է հիասթափության, հուսահատության, իր եսի նկատմամբ խղճահարության, մենակության ու միայնակության զգացումներ: Մենք բոլորս ունեցել ենք այդպիսի զգացումներ:

Մի օր ես զրուցում էի ընկերներիցս մեկի հետ, ով ինձ ցույց տվեց քոլեջի տարիքի ուսանողների հետ անցկացրած մի հարցում: Այն հարցին, թե որն է նրանց ամենամեծ մտահոգությունը, շատերը նշել էին «մենակությունը»: Մենք կարող ենք միայնակ զգալ, անկախ նրանից` ամուսնացած ենք, թե ամուրի:

Մենք բոլորս էլ զգում ենք մեզ միայնակ մեր կյանքի տարբեր ժամանակահատվածներում: Նախագահ Գորդոն  Բ. Հինքլին մի անգամ ասել է. «Ես կարծում եմ, որ մեզանից շատերի համար միենակության դեմ դեղամիջոց են հանդիսանում աշխատանքն ու ուրիշներին ծառայելը»:1

Կարծում եմ դա լավ խորհուրդ է:

Նախագահ Թոմաս  Ս.Մոնսոնն այսպես է ասել. «Երբեմն հուսահատությունը կարող է խավարեցնել մեր ճանապարհը, հիասթափությունը կարող է լինել մեր մշտական ուղեկիցը: … Տիրոջը վստահելով` եկեք … հավաստիանանք, որ մեր ոտքերն ամուր են կանգնած ծառայության ճանապարհին, ու մեր սրտերն ու հոգիները վճռական են հետևելու Տիրոջ օրինակին:2

Շարունակեք լինել զբաղված ու ջերմեռանդորեն ներգրավվեք Եկեղեցու աշխատանքի մեջ: Ձեր Երկնային Հոր հետ մտերիմ եղեք աղոթքի ու սուրբ գրությունների ուսումնասիրության միջոցով: Գտեք օրինակներ սուրբ գրություններում, երբ ուրիշները հաղթահարել են մենակությունը կամ առնչվել են դրա հետ: Մտածեք Մորոնիի մասին, թե որքան միայնակ էր նա իր ժողովրդի կործանման մասին գրառումները կատարելիս: Նա գրել է.

«Հետևաբար, ես կգրեմ և կթաքցնեմ հիշատակարանները հողում. և թե ուր կգնամ ես` դա կարևոր չէ:

…  Քանզի ես մենակ եմ: Իմ հայրը և բոլոր իմ ազգականները սպանվել են ճակատամարտում, և ես չունեմ ո՛չ ընկերներ, ո՛չ էլ որևէ տեղ գնալու. և որքան ժամանակ Տերը թույլ կտա, որ ես ապրեմ, ես չգիտեմ»: 3

Կարծում եմ, կարևոր է հիշել, որ իրականում մենք երբեք մենակ չենք: Փրկիչը մեզ սփոփանք է խոստացել: Եթե մենք արժանի լինենք, Սուրբ Հոգին կլինի մեր մշտական ուղեկիցը: Նրա ազդեցությունն օգնում է մեզ, երբ մենք միայնակ ենք զգում: Մենք կարող ենք մենակ լինել, բայց մենք չպետք է միայնակ լինենք: Ես շատ եմ սիրում «Ամեն վայրկյան Քո կարիքն ունեմ» օրհներգը:4

Սիրո և ընդունված զգալու կարիքն իսկական է:

Մոտ եղեք ձեր ընտանիքին, որտեղ ձեզ սիրում և ընդունում են ավելին, քան հնարավոր է բառերով արտահայտել: Ներգրավվեք ձեր ծխում կամ ճյուղում:  Տաճար գնալու համար միշտ արժանի եղեք: Եթե ամուրի եք, ժամադրվեք նրանց հետ, ովքեր արժանի են տաճար գնալուն: Մի հիասթափվեք նրանց թերություններից, ում հետ հանդիպում եք. մենք մեծացնում ենք մեր ունակություններն ու բարելավվում ենք` կյանքի ընթացքում զարգանալիս:

Հաջողակ լինելու կարիքը զորեղ է և ոգևորող:

Յուրաքանչյուր ոք Աստծուց ստացած պարգև ունի: 5Բացահայտեք ձեր առանձնահատուկ պարգևները և ուրախացեք դրանցով: Զարգացրեք դրանք: Կարդացեք ձեր հայրապետական օրհնությունն ու իմացեք դրա խորհուրդների, զգուշացումների, պարգևների ու խոստումների մասին:

Իմ ծնողները տաճար գնացին իմ ամուսնությունից և մեր երեխաների ծնունդից հետո: Ես չէի կարծում, որ մենք կկնքվեինք որպես հավերժական ընտանիք: Ես պետք է համբերատար լինեի ու հույսս դնեի Տիրոջ վրա այս օրհնության համար:

Ես հաճախ եմ մտածում համբերություն հատկանիշի մասին և այն բազմաթիվ եղանակների մասին, որոնցով Տերը մեզ սովորեցնում համբերատար լինել: Ինձ դուր է գալիս, թե ինչպես է այն բացատրվում Քարոզիր Իմ Ավետարանը գրքում. «Համբերությունն առանց զայրանալու, հուսահատվելու կամ տագնապելու, արգելքի, նեղության, ընդդիմության կամ տառապանքի դիմանալու ունակությունն է: Դա Աստծո կամքը կատարելու և Նրա ժամանակացույցն ընդունելու մեր ունակությունն է:Երբ դուք համբերատար եք, դիմանում եք փորձություններին և կարողանում եք հանգիստ և հույսով դիմակայել ձախորդությանը: … Դուք պետք է սպասեք Տիրոջ կողմից խոստացված օրհնությունների իրականացմանը»:6

Ինձ միշտ դուր է եկել Սաղմոս 27.14-րդ հատվածը. «Սպասիր Տիրոջը, թող սիրտդ պինդ և զօրավոր լինի. և սպասիր Տիրոջը»:

Անկախ ձեր ներկայիս իրավիճակից, գտեք ուրախություն ձեր առօրյայում: Միթե հրաշալի չէր լինի ամեն առավոտ արթնանալ ու ասել. «Ես ինձ սիրված, ընդունված ու հաջողակ եմ զգում»: Մենք բոլորս կարող ենք դա անել:

Թող որ դուք գտնեք ուրախություն ու երջանկություն այս մահկանացու կյանքի ուղիներում: Ես աղոթում եմ, որ արժանի ապրեք Սուրբ Հոգու մշտական ընկերակցությունն ունենալու համար և ստանաք ամեն մի օրհնություն, որ Տերը պատրաստել է ձեզ համար, Հիսուս Քրիստոսի սրբազան անունով, ամեն:

Հղումներ

  1. Gordon B. Hinckley, “A Conversation with Single Adults,” Ensign, Mar. 1997, 61.

  2. Thomas S. Monson, “The Path to Peace,” Ensign, May 1994, 62.

  3. Մորմոն 8.4–5

  4. “I Need Thee Every Hour,” Hymns,no. 98.

  5. Տես Վարդապետություն և Ուխտեր 46.11–12

  6. Քարոզիր Իմ Ավետարանը. Միսիոներական աշխատանքի ուղեցույց (2004), 137

Տպել