ការប្រជុំ​ធម្មនិដ្ឋាន​ឆ្នាំ ២០១៧
អ្នក​ជា​យ៉ូសែប


36:31

អ្នក​ជា​យ៉ូសែប

ល្ងាច​មួយ​ជាមួយ​នឹង​អែលឌើរ ឃីម ប៊ី ក្លាក

ការប្រជុំ​ធម្មនិដ្ឋាន​សម្រាប់​យុវមជ្ឈិមវ័យ​ទូទាំង​ពិភពលោក • ថ្ងៃទី ៧ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៧ • រោងឧបោសថ សលត៍ លេក

ប្អូនៗ​ប្រុស​ស្រី​ជា​ទី​ស្រឡាញ់ ខ្ញុំ​មាន​អំណរគុណ​ដែល​មាន​វត្តមាន​ជាមួយ​ប្អូនៗ​នា​ល្ងាច​នេះ ។ ខ្ញុំ​ទទួល​អារម្មណ៍​នៃ​ក្ដីស្រឡាញ់​ធំធេង​សម្រាប់​ប្អូនៗ ។ រាល់​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​មាន​វត្តមាន​ជាមួយ​ពួក​យុវមជ្ឈិមវ័យ​នៃ​សាសនាចក្រ​នេះ ខ្ញុំ​ទទួល​អារម្មណ៍​នៃ​ក្ដីស្រឡាញ់ និង អំណរ !

ខ្ញុំ​អញ្ជើញ​ប្អូនៗ​ឲ្យ​ផ្ដោត​អារម្មណ៍​ជាមួយ​ខ្ញុំ​នា​ល្ងាច​នេះ ទៅ​លើ​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​សង្ឃឹម ថា​នឹង​ក្លាយ​ជា​ដំណើរ​នៃ​ការរកឃើញ ក្ដីជំនឿ និង ការបំផុសគំនិត ។ ខ្ញុំ​ចង់​នាំ​ប្អូនៗ​ត្រឡប់​ទៅ​ជំនាន់​ដំបូង​នៃ​ការស្ដារឡើងវិញ ជា​ពេល​ដែល យ៉ូសែប ស៊្មីធ នៅ​ជា​យុវមជ្ឈិមវ័យ ។ ខ្ញុំ​អញ្ជើញ​ប្អូនៗ​ឲ្យ​រួម​ដំណើរ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​មាន ។ ខ្ញុំ​បាន​ចំណាយ​ពេល​ស្ទើរតែ​មួយ​ជីវិត​ដើម្បី​សិក្សា ហើយ​បង្រៀន​អំពី​ថ្នាក់ដឹកនាំ និង អង្គការ​ដែល​ពួក​លោក​បាន​ដឹកនាំ ។ ខ្ញុំ​មាន​ពរ​ដែល​បាន​ស្គាល់​ថ្នាក់ដឹកនាំ​ដ៏​ឆ្នើមៗ ហើយ​បាន​ធ្វើការ​ជាមួយ​អង្គការ​ដ៏​អស្ចារ្យ ដែល​មនុស្ស​បាន​បង្កើត​ពាសពេញ​ផែនដី ។ ប៉ុន្តែ​ដំណើរ​ត្រឡប់​ទៅ​រក​បទពិសោធន៍​ដំបូងៗ​របស់ យ៉ូសែប​នៅ​ក្នុង​ការស្ដារឡើង​វិញ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ជឿ​ថា ប្អូនៗ និង ខ្ញុំ​គឺ​ជា​ចំណែក​នៃ​អង្គការ​ដ៏​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​បំផុត​លើ​ផ្ទៃ​ផែនដី ដែល​ជា​សាសនាចក្រ​ពិត ហើយ​សកម្ម​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ។

ខ្ញុំ​ចង់​នាំ​ប្អូនៗ​ត្រឡប់​ទៅ​ជំនាន់​ដែល យ៉ូសែប បាន​រស់នៅ​ជា​គ្រា​ដែល​លោក​បាន​សង្ស័យ ហើយ​មាន​ការលំបាក ។ នោះ​គឺ​ជា​គ្រា​ដែល​លោក​បាន​ដឹង​ថា​ខ្លួន​លោក​ជា​នរណា ហើយ​ព្រះអម្ចាស់​ជា​នរណា និង​របៀប​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​ធ្វើការ​ជាមួយ​លោក ។

នឹង​មាន​ពេល​មួយ​ដែល យ៉ូសែប ក្លាយ​ជា​ព្យាការី​ដ៏​អស្ចារ្យ​នៃ​ការស្ដារឡើង​វិញ ជា​ពេល​ដែល​លោក​បាន​បន្ទោស​ដល់​ឆ្មាំ​យាម​គុក​រិចម៉ន្ត ដោយ​ប្រើ​អំណាច​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួកគេ​ញ័រ ជា​ពេល​ដែល​លោក​ស្ថាបនា​សាសនាចក្រ ធ្វើ​អព្ភូតហេតុ​ដ៏​អស្ចារ្យ ប្រកាស​ដំណឹងល្អ​ដោយ​ប្រាជ្ញា​មោះ​មុត ស្ថាបនា​ទីក្រុង និង ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ ហើយ​ដាក់​គ្រឹះ​សម្រាប់​ការប្រមូលផ្ដុំ​សាសន៍​អ៊ីស្រាអែល និង កិច្ចការ​នៃ​សេចក្ដីសង្គ្រោះ​នៅ​ទាំង​សងខាង​វាំងនន ។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​ប្អូនៗ​ទៅ​រក​ជំនាន់​ពី​មុន​នោះ​ទៀត ជា​គ្រា​ដែល យ៉ូសែប មិន​ទាន់​ក្លាយ​ជា​អ្នក​ដឹកនាំ​នៅ​ឡើយ ។ ខ្ញុំ​ចង់​ត្រឡប់​ទៅ​ជំនាន់​ទាំង​នោះ​វិញ ព្រោះ​ជំនាន់​ដែល យ៉ូសែប​រស់នៅ​នោះ គឺ​ដូច​ជំនាន់​របស់​ប្អូនៗ​ពេល​បច្ចុប្បន្ន​ដែរ ។ ខ្ញុំ​ជឿ​ថា មាន​មេរៀន​សំខាន់ៗ​ជា​ច្រើន​សម្រាប់​ប្អូនៗ​ដើម្បី​រៀន​អំពី​ព្រះអម្ចាស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រមទាំង​ព្យាការី​ទ្រង់​គឺ​យ៉ូសែប ស៊្មីធ មក​ពី​ជំនាន់​កាល យ៉ូសែប នៅ​ជា​យុវមជ្ឈិមវ័យ​នៅ​ឡើយ ។ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ពេល​ប្អូនៗ​ស្ដាប់​នា​ល្ងាច​នេះ​ដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះអម្ចាស់ នោះ​ក្ដីស្រឡាញ់​របស់​ប្អូនៗ​ចំពោះ​ព្រះអម្ចាស់ ព្រមទាំង​ក្ដីជំនឿ​លើ​ទ្រង់ និង​ព្រះវរបិតាសួគ៌ នឹង​កើន​ឡើង ហើយ​សាក្សី​របស់​ប្អូនៗ​អំពី​ការស្ដារឡើងវិញ និង អំពី​ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ នឹង​កាន់តែ​រឹងមាំ ។

ប្រវត្តិ

ខ្ញុំ​ចាប់ផ្ដើម​ប្រវត្តិ​ជាមួយ​នឹង​ផ្ទាំង​មាស ។ យ៉ូសែប ស៊្មីធ អាយុ ២១​ឆ្នាំ បាន​ទទួល​ផ្ទាំង​ទាំងនោះ​ពី​ទេវតា​មរ៉ូណៃ​នៅ​ក្នុង​ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨២៧ មាន​មក​ជាមួយ​ត្បូង​ពីរ​ដុំ​នៅ​ក្នុង​ស៊ុម​ប្រាក់ ដែល​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ​បាន​ហៅ​ថា ប្រដាប់​បកប្រែ ឬ​យូរីម និង ធូមីម ។​ កាល​ផុត​សរទរដូវ​នោះ​ទៅ យ៉ូសែប និង ភរិយា​លោក​គឺ អិមម៉ា បាន​ផ្លាស់​ទីលំនៅ​ទៅ ភូមិ​ហារម៉ូនី រដ្ឋ​ផែនសីលវេញ៉ា ដែល​ជា​ភូមិ​កំណើត​របស់​អិមម៉ា ដោយសារតែ​មាន​សេចក្ដីបៀតបៀន​ខ្លាំង​នៅ​ភូមិ​ប៉ាលម៉ៃរ៉ា នូវ យ៉ោក ។

នៅ​ភូមិ​ហារម៉ូនី យ៉ូសែប បាន​ចម្លង​តួអក្សរ​ទាំងឡាយ​ចេញ​ពី​ផ្ទាំង ហើយ​សិក្សា​តួអក្សរ​ទាំងនោះ ។ លោក​បាន​សុំ​ឲ្យ​មិត្ត​លោក​គឺ ម៉ាទីន ហារីស ស្វែងរក​នរណា​ម្នាក់​មក​បកប្រែ​ផ្ទាំង​ទាំងនោះ ប៉ុន្តែ ម៉ាទីន រក​មិន​បាន​ឡើយ ។

ក្នុង​ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨២៨ យ៉ូសែប បាន​ដឹង​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា លោក​នឹង​ត្រូវ​បកប្រែ​បញ្ជីប្រវត្តិ​នោះ​ដោយ​ខ្លួន​លោក ដោយ​មាន​ជំនួយ​ពី​ប្រដាប់​បកប្រែ ។ ពេល​មក​ដល់ យ៉ូសែប បាន​រៀន​បកប្រែ​បញ្ជីប្រវត្តិ « ដោយ​អំណោយទាន និង ដោយ​ព្រះ​ចេស្ដា​នៃ​ព្រះ » ។

អិមម៉ា ដែល​កំពុង​ពរពោះ​កូន​ដំបូង បាន​ធ្វើ​ជា​អ្នក​សរសេរ​ឲ្យ យ៉ូសែប ។ នាង និង យ៉ូសែប បាន​បកប្រែ​បញ្ជីប្រវត្តិ​រហូត​ដល់​ខែ​មេសា ឆ្នាំ ១៨២៨ ជា​ខែ​ដែល ម៉ាទីន ហារីស បាន​មក​ដល់ ភូមិ​ហារម៉ូនី ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​អ្នក​សរសេរ​ឲ្យ យ៉ូសែប ។

ត្រឹម​ខែ​មិថុនា យ៉ូសែប បាន​បញ្ចប់​ការបកប្រែ​ផ្នែក​ទី​មួយ​នៃ​បញ្ជីប្រវត្តិ រួម​ទាំង​បញ្ជី​ដែល​លោក​ហៅ​ថា​គម្ពីរ​លីហៃ ។ ម៉ាទីន ហារីស ចង់​យក​ច្បាប់​សរសេរ​ដៃ​ទៅ នូវ យ៉ោក ដើម្បី​បង្ហាញ​ដល់​ភរិយា និង គ្រួសារ​គាត់​យ៉ាង​ខ្លាំង ។ យ៉ូសែប បាន​ទូល​សូម​ការអនុញ្ញាត​ពី​ព្រះអម្ចាស់​ពីរ​លើក ប៉ុន្តែ​រាល់​លើក​ព្រះអម្ចាស់​មាន​បន្ទូល​ថា ទេ ។ ម៉ាទីន នៅ​តែ​ទទូច​ចង់​បាន ហើយ យ៉ូសែប បាន​ទូល​សូម​ដល់​ព្រះអម្ចាស់​ជា​លើក​ទី​បី ។ លើក​នេះ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រទាន​ការអនុញ្ញាត​ក្រោម​លក្ខខណ្ឌ​ថា ម៉ាទីន ហារីស ត្រូវ​សន្យា​ថា​នឹង​បង្ហាញ​ច្បាប់​សរសេរ​ដៃ​តែ​ដល់​ភរិយា​គាត់ និង មនុស្ស​ដទៃ​ពីរ​បី​នាក់​ប៉ុណ្ណោះ ។ ដោយ​ចិត្ត​រីករាយ ម៉ាទីន បាន​ចេញ​ទៅ ភូមិ​ប៉ាល់ម៉ៃរ៉ា ទាំង​មាន​ច្បាប់​សរសេរ​ដៃ​ផង ។

ប៉ុន្តែ យ៉ូសែប នៅ​តែ​បារម្ភ ។ អំឡុង​ពេល​នេះ ទេវតា​មរ៉ូណៃ​បាន​យាង​មក​ជួប យ៉ូសែប ហើយ​បាន​វាយផ្ចាល​លោក​ដែល​បាន​ទូល​សូម​ច្រើន​ដង ដើម្បី​អនុញ្ញាត​ឲ្យ ម៉ាទីន យក​ច្បាប់​សរសេរ​ដៃ​នោះ​ទៅ ។ យ៉ូសែប​ត្រូវ​ប្រគល់​ប្រដាប់បកប្រែ និង ផ្ទាំង​ទៅ​ឲ្យ​មរ៉ូណៃ​វិញ ។

ការបារម្ភ​នោះ​មិន​គ្រប់គ្រាន់​នៅ​ឡើយ​ទេ អិមម៉ា បង្កើត​បាន​កូន​ប្រុស​មួយ ប៉ុន្តែ​ទារក​នោះ​បាន​ស្លាប់ ។ អិមម៉ា​ស្ទើរតែ​មិន​អាច​រស់រាន​មាន​ជីវិត​ផង ហើយ យ៉ូសែប​បាន​ចំណាយ​ពេល​មើលថែ​នាង​យ៉ាង​ជាប់លាប់​ពីរ​សប្ដាហ៍ ។ ពេល​នាង​ចាប់ផ្ដើម​ធូរស្បើយ អិមម៉ា​បាន​ជំរុញ​ឲ្យ យ៉ូសែប សួរ​ដំណឹង​ថា​មាន​រឿង​អ្វី​កើតឡើង​ចំពោះ ម៉ាទីន និង ច្បាប់​សរសេរ​ដៃ​នោះ ។

នៅ​ថ្ងៃ​ដែល​យ៉ូសែប​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ប៉ាលម៉ៃរ៉ា​វិញ ម៉ាទីន ហារីស បាន​ប្រាប់​យ៉ូសែប​ទាំង​ភ័យ​ថា—ច្បាប់​សរសេរ​ដៃ​នោះ​បាន​បាត់​ហើយ ។ ម្ដាយ​របស់​យ៉ូសែប​បាន​ពិពណ៌នា​ទិដ្ឋភាព​នោះ​ដូចនេះ ៖

« យ៉ូសែប … បាន​ក្រោក​ចេញ​ពី​តុ ស្រែក​ថា ‹ ម៉ាទីន លោក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​បាត់​ច្បាប់​សរសេរដៃ​នោះ​ឬ ? …›

ម៉ាទីន​បន្លឺ​តប​ថា « ‹ បាទ វា​បាន​បាត់​ហើយ ហើយ​ខ្ញុំ​ពុំ​ដឹង​ថា​វា​នៅ​ឯ​ណា​ទេ › ។

យ៉ូសែប​បាន​ពោល​ទាំង​ក្ដាប់​ដៃ​ថា « ‹ ឱ … ! ‹ បាត់​អស់​ហើយ! បាត់​អស់​ហីយ ! › តើ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ដូចម្ដេច​ទៅ ? ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​បាប​ហើយ ។ … ខ្ញុំ​គួរតែ​បាន​ស្កប់​ចិត្ត​នឹង​ចម្លើយ​ដំបូង ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រទាន​ឲ្យ … › ។ គាត់​បាន​យំ ហើយ​ថ្ងូរ ហើយ​បាន​បន្ត​ដើរ​ទៅ​មុខ ។…

‹ …តើ​ខ្ញុំ​សម​នឹង​ការបន្ទោស​មក​ពី​ទេវតា​នៃ​ព្រះ​ដ៏​ខ្ពស់​បំផុត​យ៉ាង​ណា ? ›

« … តើ​ខ្ញុំ​អាច​ថ្លែង​ពាក្យ​អ្វី​ដើម្បី​លួមលោម​ចិត្ត​គាត់ កាល​គាត់​ឃើញ​ក្រុមគ្រួសារ​ទាំង​មូល​មាន​ស្ថានភាព​ដូច​រូប​គាត់​ដែរ ដ្បិត​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ការយំ និង ការស្រែកថ្ងូរ ព្រមទាំង​ការទួញសោក​ដ៏​ល្វីងជូរចត់ ។ … ហើយ​គាត់​បន្ត​ដើរ​ចុះឡើង​ទាំង​យំ ហើយ​ទួញសោក​ផង រហូត​ដល់​ថ្ងៃ​ហៀប​នឹង​លិច កាល​ពួក​យើង​លួងលោម​គាត់ គាត់​ក៏​បាន​បរិភោគ​អាហារ​បន្តិចបន្តួច ។

« នៅ​ព្រឹក​ឡើង [ គាត់ ] បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ផ្ទះ​វិញ ។ យើង​បាន​ចេញ​ទៅ​ទាំង​ចិត្ត​សោកសៅ ដ្បិត​ឥឡូវ​នេះ អ្វី​ដែល​យើង​ប្រាថ្នា​ចង់​បាន … បាន​រលាយ​អស់​ទៅ​ហើយ » ។

ការធ្វើដំណើរ​ត្រឡប់​ទៅ​ភូមិ​ហារម៉ូនី​វិញ​រយៈ​ពេល​បួន​ថ្ងៃ ច្បាស់​ជា​លំបាក​សម្រាប់​យ៉ូសែប ។ លោក​បាន​បារម្ភ​អំពី​អិមម៉ា ហើយ​លោក​ពុំ​ទាន់​បាន​រំសាយ​ភាពសោកសៅ​ចំពោះ​ការស្លាប់​កូន​ដំបូង​របស់​លោក​នៅ​ឡើយ ។ លោក​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​បាត់​ច្បាប់​សរសេរដៃ ហើយ​ពុំ​មាន​ផ្ទាំង ឬ ប្រដាប់​បកប្រែ​ទៀត​ឡើយ ។ វា​ជា​ការធ្វើដំណើរ​លើ​ផ្លូវ​ដ៏​វែង​ឆ្ងាយ ។

យ៉ូសែប​បាន​ធ្វើ​ការសម្រេចចិត្ត​ដើម្បី​ងាក​ទៅ​រក​ព្រះអម្ចាស់ ។ លោក​បាន​ពិពណ៌នា​លើ​ហេតុការណ៍​ដែល​បាន​កើតឡើង​តាម​របៀប​នេះ បន្ទាប់​ពី​លោក​បាន​ត្រឡប់​មក​ដល់​ភូមិហារម៉ូនី​វិញ ៖

« មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​បន្ទាប់ពី​ខ្ញុំ​បាន​មក​ដល់ ខ្ញុំ​បាន​ចាប់ផ្ដើម​បន្ទាបខ្លួន​អធិស្ឋាន​ទៅកាន់​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ … ខ្ញុំ [ បាន​ស្លុង ] ព្រលឹង​ទៅ​ក្នុង​ការទូលអង្វរ​ដល់​ព្រះ​ថា តើ​ខ្ញុំ​អាច​បាន​ព្រះគុណ​ពី​ព្រះហស្ត​ទ្រង់ ហើយ​បាន​អត់ទោស​ពី​អំពើបាប​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ ដែល​ប្រឆាំង​នឹង​ព្រះឆន្ទៈ​ទ្រង់​ឬ​ទេ » ។

« ខ្ញុំ​បាន​ដើរ​បាន​ឆ្ងាយ​បន្តិច កាល … សារទូត​សួគ៌ា​ដែល​ឆ្លាប់​យាង​មក​ជួប​ខ្ញុំ​នោះ​បាន​យាង​មក​ម្ដង​ទៀត ហើយ​បាន​ប្រទាន យូរីម និង ធូមីម [ ប្រដាប់​បកប្រែ ] មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​វិញ ។ … ខ្ញុំ​បាន​ទូល​សួរ​ព្រះអម្ចាស់​តាមរយៈ​ត្បូង​ទាំងនោះ ហើយ​បាន​ទទួល​វិវរណៈ​ដូច​ខាង​ក្រោម » ។១០

វិវរណៈ​ដែល​យ៉ូសែប​បាន​ទទួល ត្រូវបាន​កត់ត្រា​ទុក​នៅ​ក្នុង គោលលទ្ធិ និង​សេចក្ដីសញ្ញា​កណ្ឌ​ទី ៣ ។ វិវរណៈ​នោះ​គឺ​ជា​ការបន្ទោស​ដ៏​ធ្ងន់ធ្ងរ និង ជា​ការហៅ​ឲ្យ​ប្រែចិត្ត​បន្ថែម​ទៀត​ដោយ​មាន​ការសន្យា​មួយ ។ ការបន្ទោស​ទី​មួយ ៖

« ហើយ​មើល​ចុះ អ្នក​តែងតែ​រំលង​ព្រះបញ្ញត្តិ និង ក្រឹត្យវិន័យ​ទាំងឡាយ​នៃ​ព្រះ ហើយ​បាន​ទៅ​តាម​ការ​បញ្ចុះបញ្ចូល​ទាំងឡាយ​នៃ​មនុស្ស​លោក ។

« ដ្បិត​មើល​ចុះ អ្នក​មិន​ត្រូវ​ខ្លាច​មនុស្ស​ជាង​ព្រះ​ឡើយ ។ ទោះ​ជា​មនុស្ស​លោក​ចាត់​ដំបូន្មាន​ទាំងឡាយ​នៃ​ព្រះ​ទុក​ជា​គ្មាន​តម្លៃ ហើយ​មើល​ងាយ​ព្រះបន្ទូល​ទាំងឡាយ​នៃ​ទ្រង់​ក៏​ដោយ—

« ប៉ុន្តែ​អ្នក​គួរតែ​មាន​ចិត្ត​ស្មោះត្រង់ នោះ​ទ្រង់​ក៏​នឹង​សន្ធឹង​ព្រះពាហុ​របស់​ទ្រង់ ហើយ​ទ្រទ្រង់​អ្នក​ពី​អស់​ទាំង​ព្រួញ​ភ្លើង​របស់​មារសត្រូវ ហើយ​ទ្រង់​ក៏​នឹង​គង់​នៅ​ជាមួយ​អ្នក​គ្រប់​ពេល​វេលា​មាន​ការខ្វល់ខ្វាយ​ដែរ » ។១១

យ៉ូសែប​ត្រូវបាន​ជំរុញចិត្ត​ដោយ​ការបញ្ចុះបញ្ចូល​នៃ​មនុស្ស​លោក ហើយ​ខ្លាច​មនុស្ស កាល​លោក​បាន​ទូល​សូម​ការអនុញ្ញាត​ពី​ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បី​ប្រគល់​ច្បាប់​សរសេរដៃ​ទៅ​ឲ្យ ម៉ាទីន ហារីស ។ យ៉ូសែប​បាន​ចាប់ផ្ដើម​ប្រែចិត្ត ប៉ុន្តែ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​បង្រៀន​ថា លោក​មាន​រឿង​ច្រើន​ទៀត​ត្រូវ​ធ្វើ ៖

« មើលចុះ អ្នក​ជា​យ៉ូសែប ហើយ​អ្នក​ត្រូវ​បាន​រើស​ឲ្យ​ធ្វើ​កិច្ចការ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ ប៉ុន្តែ​មក​ពី​ការរំលង បើ​សិន​ជា​អ្នក​មិន​ប្រយ័ត្នប្រយែង នោះ​អ្នក​នឹង​ធ្លាក់ ។

« ប៉ុន្តែ​ចូរ​ចាំ​ចុះ​ថា ព្រះ​ទ្រង់​ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដី​មេត្តាករុណា ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ចូរ​ប្រែ​ចិត្ត​ពី​អ្វី​ដែល​អ្នក​បាន​ធ្វើ​ដែល​ផ្ទុយ​ទៅ​នឹង​បញ្ញត្តិ ដែល​យើង​បាន​ឲ្យ​ដល់​អ្នក​ចុះ ហើយ​អ្នក​ក៏​នឹង​នៅ​ជា​អ្នក​ជម្រើស​ដដែល ហើយ​អ្នក​ត្រូវ​បាន​ហៅ​ឲ្យ​ធ្វើ​កិច្ចការ​ម្ដង​ទៀត » ។១២

ទេវតា​មរ៉ូណៃ​បាន​តម្រូវ​យ៉ូសែប​ឲ្យ​ប្រគល់​ប្រដាប់​បកប្រែ និង ផ្ទាំង​ទៅ​វិញ ប៉ុន្តែ​ទ្រង់​បាន​សន្យា​ថា « បើ​អ្នក​បន្ទាបខ្លួន ហើយ​សោកស្ដាយ​នឹង​ទង្វើ​ខ្លួន​បាន​ប្រព្រឹត្ត អ្នក​អាច​នឹង​ទទួល​បាន​របស់​ទាំងនេះ​ម្ដង​ទៀត ។១៣ យ៉ូសែប​បាន​បន្ត​ប្រែចិត្ត ហើយ​មិន​យូរ​ប៉ុន្មាន​ក្រោយ​មក លោក​បាន​ទទួល​ផ្ទាំង និង ប្រដាប់​បកប្រែ​ពី​ទេវតា​មរ៉ូណៃ​វិញ ។១៤

ក្រោយមក​ដោយ​បារម្ភ​ពី​ដំណើរការ​បកប្រែ​យឺត​អំឡុង​រដូវ​រងា​ឆ្នាំ ១៨២៩ យ៉ូសែប​បាន​ទូល​សូម​ព្រះអម្ចាស់​ឲ្យ​បញ្ជូន​អ្នក​សរសេរ​ឲ្យ​លោក ។១៥ ក្នុង​ខែ មេសា ព្រះអម្ចាស់​បាន​បញ្ជូន អូលីវើរ ខៅឌើរី ឲ្យ​ទៅ​ភូមិ​ហារម៉ូនី ដើម្បី​បម្រើ​ជា​អ្នក​សរសេរ​ឲ្យ​យ៉ូសែប បន្ទាប់​ពី​អូលីវើរ​បាន​ប្រែចិត្តជឿ​ដ៏​ខ្លាំង ។១៦

នៅ​ពេល​អូលីវើរ​មក​ដល់ ដំណើរការ​បកប្រែ​បាន​ឆ្ពោះ​ទៅ​មុខ​ក្នុង​ល្បឿន​មួយ​គួរ​ឲ្យ​កត់សម្គាល់ ។

ការបកប្រែ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​បាន​ពេញ​ដោយ​អព្ភូតហេតុ និង ពរជ័យ​សម្រាប់​យ៉ូសែប ។

យ៉ាង​ណា​ក្ដី សំណួរ​អំពី​តើ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដូចម្ដេច​ចំពោះ​គម្ពីរ​លីហៃ ពិត​ជា​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​អំពល់ចិត្ត​ណាស់ ។ បើ​គ្មាន​បញ្ជីប្រវត្តិ​លីហៃ​ទេ នោះ​នឹង​គ្មាន​ដំណើររឿង​នៃ​ក្រុមគ្រួសារ​លីហៃ ការធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ដែនដី​សន្យា ឬ ដើម​កំណើត​នៃ​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ និង លេមិន​ឡើយ ។

ក្នុង​ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៨២៩ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ត្រាស់សម្ដែង​ផែនការ​មួយ​ដល់​យ៉ូសែប ដែល​បាន​ចំណាយ​ពេល​រាប់​សតវត្សរ៍​ដើម្បី​បង្កើត​ឡើង ដើម្បី​ដាក់​ជំនួយ​ឲ្យ​គម្ពីរ​លីហៃ ដែល​ឥឡូវ​នេះ​យើង​ស្គាល់​ថា ផ្ទាំង​តូច​នៃ​នីហ្វៃ ។ ផ្ទាំង​ទាំងនេះ​មាន​នូវ​សេចក្ដីសង្ខេប​នៃ​គម្ពីរ​លីហៃ និង ការព្យាករ ព្រមទាំង​ការបង្រៀន​នានា​របស់​នីហ្វៃ និង ព្យាការី​ឯ​ទៀតៗ ។ ការសរសេរ​ទាំងនេះ​មាន​នៅ​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​ចាប់​ពី នីហ្វៃទី១ ដល់ ពាក្យសម្ដី​នៃ​មរមន ដែល​ត្រូវបាន​បំផុសគំនិត​ដោយ​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​បាន​រក្សាទុក​រាប់​ពាន់​ឆ្នាំ ហើយ​ត្រូវបាន​បញ្ចូល​ទៅ​ក្នុង​បញ្ជីប្រវត្តិ​ដោយ​មរមន​ក្រោម​ការដឹកនាំ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ។១៧

យ៉ូសែប និង អូលីវើរ ពុំ​បាន​បកប្រែ​គម្ពីរ​លីហៃ​ឡើយ ។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ព្រមាន​យ៉ូសែប​ថា មនុស្ស​អាក្រក់​បាន​កែប្រែ​ច្បាប់​សរសេរដៃ​ដើម ហើយ​សរសេរ​បង្ខូច​ដើម្បី​បង្អាក់​ដល់​កិច្ចការ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ។ យ៉ូសែប​បាន​បកប្រែ​ផ្ទាំង​តូច​នៃ​នីហ្វៃ ហើយ​បាន​ដាក់​ការបកប្រែ​នោះ​នៅ​ដើម​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ។

ការបកប្រែ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​បាន​នាំ​ឲ្យ​មាន​បទពិសោធន៍​គួរ​ឲ្យ​ស្ញប់ស្ញែង ។ បព្វជិតភាព​ត្រូវបាន​ស្ដារឡើងវិញ ហើយ យ៉ូសែប និង អូលីវើរ បាន​ទទួល​បុណ្យជ្រមុជទឹក និង​អំណោយទាន​ជា​ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។១៨ សាក្សី​ទាំង​ដប់មួយ​រូប​បាន​ឃើញ​ផ្ទាំង ហើយ​បាន​ថ្លែងទីបន្ទាល់​អំពី​ភាពពិត​នៃ​ផ្ទាំង​នោះ ។

ព្រះគម្ពីរ​មរមន​ត្រូវបាន​បោះពុម្ព​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៨៣០ ដោយ​មាន​ទាំង​ទីបន្ទាល់​នៃ​សាក្សី​ទាំង​ដប់មួយ​រូប​ផងដែរ ។ ម៉ាទីន ហារីស ដែល​ជា​សាក្សី​មួយ​រូប​ក្នុង​ចំណោម​សាក្សី​ទាំងនោះ បាន​ដាក់​បញ្ចាំ​កសិដ្ឋាន​របស់​គាត់​ដើម្បី​បង់ថ្លៃ​ការបោះពុម្ព ។

ខ្ញុំ​មាន​រតនសម្បត្តិ​ចំនួន​ពីរ​នៅ​ជាមួយ​ខ្ញុំ​ចេញ​ពី​ការជ្រើសរើស​ជា​ប្រវត្តិសាស្ត្រ​នៃ​សាសនាចក្រ ដែល​ខ្ញុំ​ចង់​បង្ហាញ​ដល់​ប្អូនៗ ។ ទំព័រ​ទី​មួយ​នៃ​ច្បាប់​សរសេរដៃ​ដើម​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ។ ទំព័រ​នេះ​មាន​នូវ​ការបកប្រែ​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស​នៃ នីហ្វៃទី១ ៣:៧ ៖

« ខ្ញុំ​នឹង​ទៅ ហើយ​ធ្វើ​នូវ​អ្វីៗ ដែល​ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​បាន​បញ្ជា ដ្បិត​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ព្រះ​អម្ចាស់​ទ្រង់​មិន​ចេញ​បញ្ជា​ដល់​កូនចៅ​មនុស្ស​ណា​ឡើយ លើក​លែង​តែ ទ្រង់​នឹង​រៀប​ចំ​ផ្លូវ ដើម្បី​ឲ្យ​គេ​អាច​សម្រេច​នូវ​អ្វីៗ ដែល​ទ្រង់​បាន​បញ្ជា​ដល់​ពួកគេ​ទុក​ជា​មុន​សិន » ។

រតនសម្បត្តិ​ទី​ពីរ គឺ​ជា​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​ដែល​បាន​បោះពុម្ព​លើក​ដំបូង​បង្អស់ ។

អ្វី​ដែល​យ៉ូសែប​បាន​ទទួល​តាមរយៈ​វិវរណៈ​ត្រូវបាន​បោះពុម្ព​នៅ​ភូមិ​ប៉ាល់ម៉ៃរ៉ា ហើយ​មាន​នៅ​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​ច្បាប់​នេះ ។ ប្រវត្តិ​ដែល​ខ្ញុំ​តំណាល​អំពី យ៉ូសែប កាល​នៅ​ជា​យុវមជ្ឈិមវ័យ​អំពី អិមម៉ា ម៉ាទីន ហារីស អូលីវើរ ខៅឌើរី ទេវតា​មរ៉ូណៃ និង ព្រះគម្ពីរ​មរមន​គឺ​ជា​ការពិត ។

អត្ថន័យ​នៃ​ប្រវត្តិ​នេះ​មាន​ចំពោះ​ប្អូនៗ

ខ្ញុំ​អញ្ជើញ​ប្អូនៗ​ប្រុសស្រី​ជា​ទីស្រឡាញ់ ឲ្យ​មើល​បទពិសោធន៍​របស់​ខ្លួន​នៅ​ក្នុង​ចំណេះដឹង​នៃ​ប្រវត្តិ​នេះ ។ ព្រះអម្ចាស់​រៀបចំ​ប្អូនៗ ហើយ​បង្រៀន​ប្អូនៗ ដូច​ទ្រង់​បាន​បង្រៀន​យ៉ូសែប កាល​លោក​នៅ​ជា​យុវមជ្ឈិមវ័យ​ដែរ ។ ទាំងនេះ​គឺ​ជា​មេរៀន​ដ៏​សំខាន់​សម្រាប់​ប្អូនៗ នៅ​ក្នុង​បទពិសោធន៍​របស់​យ៉ូសែប ។ ល្ងាច​នេះ ខ្ញុំ​ចង់​ផ្ដោត​សំខាន់​លើ​ចំណុច​បី​យ៉ាង ៖ ក្ដីជំនឿ និង ការទុកចិត្ត​លើ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការប្រែចិត្ត និង អំណាច​ខាង​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ។

មេរៀន​ទី​១ ៖ ក្ដីជំនឿ និង ការទុកចិត្ត​លើ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ខ្ញុំ​ចាប់ផ្ដើម​ពី​មេរៀន​ទី​១ ៖ ក្ដីជំនឿ និង ការទុកចិត្ត​លើ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ខ្ញុំ​ចង់​ឲ្យ​ប្អូនៗ​គិត​មួយ​ភ្លែត​អំពី​ស្ថានភាព​របស់​យ៉ូសែប កាល ម៉ាទីន ហារីស បាន​សុំ​យ៉ូសែប​ឲ្យ​ទូល​សូម​ជា​លើក​ទី​បី ។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា​ទេ​ពីរ​ដង​មក​ហើយ ។ សំណើ​លើក​ទី​បី​របស់​ម៉ាទីន បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យ៉ូសែប​អល់អែក ។ នោះ​គឺ​ជា​ការសាកល្បង​ដល់​ក្ដីជំនឿ​របស់​លោក ។

សូម​គិត​ពី​ការណ៍​នេះ ។ ម្យ៉ាង​ទៀត យ៉ូសែប មាន​ក្ដីជំនឿ​លើ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង​ព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយ​ត្រូវបាន​ប្រទានពរ​ឲ្យ​មាន​បទពិសោធន៍​អស្ចារ្យ​ជា​ច្រើន​ខាង​វិញ្ញាណ ។ លោក​បាន​ឃើញ ហើយ​បាន​ទូល​ជាមួយ​ព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា ។ លោក​បាន​ជួប​ជាមួយ​ទេវតា​មរ៉ូណៃ និង ព្យាការី​ជា​ច្រើន ។ លោក​ទើបតែ​បាន​មាន​បទពិសោធន៍​នៃ​ការបកប្រែ​គម្ពីរ​លីហៃ​ដ៏​អស្ចារ្យ ដោយ​ប្រើ​ប្រដាប់​បកប្រែ និង ត្បូង​មើល​ឆុត​របស់​លោក ។១៩

ផ្ទុយទៅវិញ យ៉ូសែប​មាន​អាយុ ២២ឆ្នាំ ហើយ​មាន​ការបារម្ភ ។ លោក​មាន​ភរិយា​ដ៏​ស្រស់ស្អាត ដែល​បាន​ពរពោះ​កូន​ដំបូង​របស់​ពួកលោក ។ លោក​គ្មាន​ប្រាក់ គ្មាន​ការចំណេះដឹង ហើយ​គ្មាន​មុខរបរ​ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​គ្រួសារ​ឡើយ ។ លោក​ត្រូវបាន​ហ៊ុមព័ទ្ធ​ទៅ​ដោយ​ជន​ដែល​មិន​ជឿ និង អ្នក​បៀតបៀន ហើយ​មាន​មិត្ត​តែ​ប៉ុន្មាន​នាក់​ប៉ុណ្ណោះ ។ លោក​គ្មាន​អ្នក​ប្រឹក្សា​ដែល​អាច​ពឹងពាក់​បាន គ្មាន​ក្រុម​ប្រឹក្សាភិបាល​នាយក និង គ្មាន​ធនាគារ​រិក​ដើម្បី​ធ្វើ​ហិរញ្ញប្បទាន ហើយ​ផ្ដល់​ការប្រឹក្សា​ឡើយ ។ លោក​បាន​ដឹង​ថា លោក​ត្រូវ​យក​បញ្ជីប្រវត្តិ​ទៅ​បោះពុម្ព ប៉ុន្តែ​លោក​មិន​ដឹង​ថា​យក​ប្រាក់​មក​ពី​ណា​ទេ បើ ម៉ាទីន ហារីស បោះបង់​លោក​ចោល​នោះ ។ ជីវិត​របស់​លោក​ពេញ​ទៅ​ដោយ​ភាពសង្ស័យ ។

ទោះជា​លោក​មាន​បទពិសោធន៍​ខាង​វិញ្ញាណ​ដ៏​សម្បូរ​បែប​ក្ដី យ៉ូសែប « ខ្លាច​មនុស្ស​ជាង​ព្រះ »២០ ហើយ​សម្រេចចិត្ត​ទូល​សូម​ជា​លើក​ទី​បី ដូច្នេះ​ក៏​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ព្រះអម្ចាស់​មិន​សព្វព្រះទ័យ ហើយ​បាន​ឈាន​ទៅ​ដល់​ព្រឹត្តិការណ៍​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​បាត់​ច្បាប់​សរសេរដៃ ។ ប៉ុន្តែ​ព្រះអម្ចាស់​នៅ​តែ​មាន​ក្ដីមេត្តាករុណា​ដល់​យ៉ូសែប ។ ទ្រង់​បាន​ជួយ​យ៉ូសែប​ឲ្យ​ប្រែចិត្ត​ដោយ​ប្រើ​ក្ដីជំនឿ​ដែល​លោក​មាន​ស្រាប់ ហើយ​ទ្រង់​បាន​រៀបចំ​មធ្យោបាយ​ដើម្បី​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នៃ​ការបាត់បង់​ច្បាប់​សរសេរដៃ ។

ស្ថានភាព​របស់​ប្អូនៗ​ក៏​ដូច​នឹង​ស្ថានភាព​របស់​យ៉ូសែប​ដែរ ។ ប្អូនៗ​គឺ​ជា​យុវមជ្ឈិមវ័យ​ដែល​មាន​ការបារម្ភ និង ភាពសង្ស័យ​អំពី​អាពាហ៍ពិពាហ៍ និង ក្រុមគ្រួសារ ការអប់រំ និង ការងារ និង​អំពី​ការស្វែងរក​ទីតាំង​នៅ​ក្នុង​លោកិយ និង ក្នុង​នគរ​ព្រះ ។ អាច​នឹង​មាន​ឧបសគ្ក និង បញ្ហា​ដទៃទៀត​ក្នុង​ជីវិត​ប្អូនៗ ។

ប្អូនៗ​មាន​ធនធាន និង បទពិសោធន៍​ខាង​វិញ្ញាណ​ស្រាប់​ដូច​យ៉ូសែប​ដែរ ។ ប្អូនៗ​បាន​ទទួល​អារម្មណ៍​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​ព្រះអម្ចាស់​ក្នុង​ការអធិស្ឋាន ក្នុង​បទគម្ពីរ និង​ក្នុង​ការបម្រើ​ដល់​មនុស្ស​ដទៃ ។ ប្អូនៗ​មាន​បទពិសោធន៍​នៃ​ក្ដីស្រឡាញ់ ព្រះគុណ និង ព្រះចេស្ដា​របស់​ព្រះអម្ចាស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​ក្នុង​ការប្រែចិត្ត ក្នុង​ពិធីសាក្រាម៉ង់ និង ក្នុង​ព្រះវិហារ​ដ៏​បរិសុទ្ធ ។

នៅ​ពេល​ប្អូនៗ​ជួប​នឹង​ការសាកល្បង ប្រាកដ​ណាស់​ប្អូនៗ​នឹង​ជួប​ការសាកល្បង ចូរ​កុំ​ឲ្យ​ភាពភ័យខ្លាច​មាន​ឥទ្ធិពល​លើ​ប្អូន ឬ ពឹងផ្អែក​លើ​ការបញ្ចុះបញ្ចូល​នៃ​មនុស្ស​ឡើយ ។ ផ្ទុយទៅវិញ ខ្ញុំ​អញ្ជើញ​ប្អូនៗ​ឲ្យ​ធ្វើ​កិច្ចការ​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ជួយ​យ៉ូសែប​ឲ្យ​ធ្វើ ។ ខ្ញុំ​សន្យា​ថា កិច្ចការ​ទាំងនោះ​នឹង​នាំ​យក​អំណាច​ខាង​វិញ្ញាណ​ចូល​ក្នុង​ជីវិត​ប្អូនៗ ។

ទីមួយ ចូរ​ប្រើ​បទពិសោធន៍ និង ធនធាន​ខាង​វិញ្ញាណ​ដែល​ប្អូនៗ​មាន​ស្រាប់ ដើម្បី​បង្កើន​ក្ដីជំនឿ និង ការទុកចិត្ត​លើ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ចូរ​ពឹងផ្អែក​លើ​ពរជ័យ​ខាង​វិញ្ញាណ​ដែល​ប្អូនៗ​ធ្លាប់​ទទួល​អារម្មណ៍ ហើយ​បាន​ដក​ពិសោធន៍​សម្រាប់​ភាពរឹងមាំ ដើម្បី​ឆ្ពោះ​ទៅ​មុខ​ដោយ​ក្ដីជំនឿ​លើ​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ទ្រង់​គឺ​ជា​ពរជ័យ​សំខាន់​ជាង​អ្វីៗ​ទាំងអស់ ។ ក្ដីស្រឡាញ់​ទ្រង់​មិន​ដែល​ផុត​ឡើយ ។ ទ្រង់​នឹង​គង់​ជាមួយ​ប្អូនៗ​គ្រប់​ពេល​ដែល​ប្អូនៗ​មាន​ទុក្ខព្រួយ ។

ទីពីរ ចូរ​សម្លឹង​ទៅ​មុខ​ដោយ​ភ្នែក​នៃ​ក្ដីជំនឿ ដើម្បី​ឃើញ​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​ធ្វើការ​ក្នុង​ជីវិត​ប្អូនៗ ។ ចូរ​ចាំ​អំពី​របៀប​ដែល​ទ្រង់​បាន​រៀបចំ អូលីវើរ ខៅឌើរី ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​អ្នក​សរសេរ​សម្រាប់​យ៉ូសែប ហើយ​ជួយ​លោក​ដោះស្រាយ​បញ្ហា​នៃ​ការបាត់ ១១៦​ទំព័រ​ជាមួយ​នឹង​ផ្ទាំង​តូច​នៃ​នីហ្វៃ ។២១ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ធ្វើការ​ជាមួយ​ជីវិត​របស់​យ៉ូសែប ហើយ​ទ្រង់​ធ្វើការ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ប្អូនៗ​ដែរ ។ ប្អូនៗ​មាន​អត្តសញ្ញាណ និង គោលបំណង​អស់កល្ប​មួយ ព្រមទាំង​ជោគវាសនា​ជា​ព្រះ ។ ព្រះអម្ចាស់​កំពុង​ធ្វើការ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ប្អូនៗ ។ ទ្រង់​យាង​ទៅ​ពី​មុខ​ប្អូនៗ បើកទា្វរ​ឲ្យ​ប្អូនៗ រៀបចំ​មនុស្សដទៃ​ឲ្យ​ជួយ​ប្អូនៗ ហើយ​រៀបចំ​ផ្លូវ​សម្រាប់​ប្អូនៗ ។

មេរៀន ទី​២ ៖ ការប្រែចិត្ត

ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​បន្ត​ទៅ​មេរៀន ទី​២ ៖ ការប្រែចិត្ត ។

ចូរ​ត្រឡប់​ទៅ​ខណៈ​ពេល​ដែល​យ៉ូសែប បាន​ដឹង​ថា ច្បាប់​សរសេរដៃ​បាន​បាត់ ។ យ៉ូសែប​បាន​ធ្វើ​បាប​ទាស់​នឹង​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​បាន​រំលង​ព្រះបញ្ញត្តិ​ទ្រង់ ។ លោក​បាន​ពុះពារ​លើ​កំហុស និង ទុក្ខព្រួយ ។ ប៉ុន្តែ​យ៉ូសែប​បាន​ងាក​ទៅ​រក​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​បាន​រក​ឃើញ​អព្ភូតហេតុ​នៃ​ការអត់ទោស និង អំណរ​នៃ​ការប្រោសលោះ ។

ព្រះអម្ចាស់​បាន​ជួយ​យ៉ូសែប​ឲ្យ​ស្ថិត​ក្នុង​បទដ្ឋាន​ខ្ពស់​បំផុត ដោយ​គ្មាន​ការលើកលែង​ឡើយ ។ ទ្រង់​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​យ៉ូសែប​ដូច​ជា​ព្យាការី​ដ៏​អស្ចារ្យ ដែល​ទ្រង់​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​លោក​ក្លាយ​ទៅ​ជា ។ យ៉ូសែប​បាន​ខ្លាច​មនុស្ស​ជាង​ព្រះ ។ លោក​បាន​ទុកចិត្ត​លើ​ការយល់ដឹង​របស់​ខ្លួន មិន​ទុកចិត្ត​លើ​ព្រះ​ឡើយ ។ សម្រាប់​យ៉ូសែប ការប្រែចិត្ត​មាន​អត្ថន័យ​ធំធេង​ជាង​ការគ្រាន់តែ​ពោល​ថា « ទូល​បង្គំ​បាន​ធ្វើ​កំហុស ។ សូម​ព្រះអង្គ​ព្រះរាជ​ទាន​ទោស ទូល​បង្គំ​បាន​ធ្វើ​បាត់​ច្បាប់​សរសេរដៃ​ហើយ » ។ យ៉ូសែប​ចាំបាច់​ត្រូវ​យកឈ្នះ​លើ​ឥរិយាបថ ភាពភ័យខ្លាច និង ទំនោរ​ពី​ធម្មជាតិ​ក្នុង​ជីវិត​លោក​ដែល​ជា​ឫសគល់​នៃ​អំពើបាប​របស់​លោក ។ ហើយ​លោក​ចាំបាច់​ត្រូវ​រីកចម្រើន ហើយ​រៀន ហើយ​ផ្លាស់ប្ដូរ​ពេញ​មួយ​ជីវិត ។

យ៉ូសែប​ចាំបាច់​ត្រូវ​ផ្លាស់ប្ដូរ​ដួងចិត្ត ដែល​កើតឡើង​តែ​តាមរយៈ​ក្ដីមេត្តាករុណា ក្ដីស្រឡាញ់ និង ព្រះចេស្ដា​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​ប៉ុណ្ណោះ ។ នោះ​ជា​អ្វី​ដែល​យ៉ូសែប​បាន​ទទួល​ជា​ប្រាកដ ។ ព្រះអម្ចាស់​ជ្រាប​អំពី​លក្ខណៈសម្បត្តិ​ដ៏​ថ្លៃថ្នូរ​របស់​យ៉ូសែប ។ កាល​ទ្រង់​មាន​បន្ទូល​ទៅ​យ៉ូសែប​ថា « អ្នក​ជា​យ៉ូសែប ។ … ចូរ​ប្រែចិត្ត … ហើយ​អ្នក​ក៏​នឹង​នៅ​ជា​អ្នក​ជម្រើស​ដដែល »២២ ប្អូនៗ​អាច​ឮ​បន្ទូល​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​ជួយ​ដល់​យ៉ូសែប​ប្រកប​ដោយ​ក្ដីស្រឡាញ់ និង ក្ដីមេត្តា្កករុណា ដែល​ទទូច​ឲ្យ​យ៉ូសែប​ផ្លាស់ប្ដូរ ។

ប្អូនៗ​ក៏​អាច​ឮ​ព្រះអម្ចាស់​បង្រៀន​យ៉ូសែប​ថា​លោក​ជា​នរណា​ដែរ ។ លោក​អាច​ធំ​ឡើង​ជា​ក្មេង​ប្រុស​ក្រីក្រ ក្មេង​កសិករ​មិន​បាន​រៀនសូត្រ​ជ្រៅជ្រះ ប៉ុន្តែ​នោះ​មិន​មែន​ជា​អត្តសញ្ញាណ​ពិត​របស់​លោក​ទេ ។ លោក​គឺ​ជា​យ៉ូសែប​ជា​ព្យាការី ជា​អ្នក​មើល​ឆុត​ដ៏​ជម្រើស ដែល​តាមរយៈ​លោក នោះ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​នឹង​ស្ដារ​ភាពពេញលេញ​នៃ​ដំណឹងល្អ​របស់​ទ្រង់​លើ​ផែនដី​វិញ ។

ពេល​ព្រះអម្ចាស់​ត្រាស់​បង្គាប់​ឲ្យ​យ៉ូសែប​ប្រែចិត្ត នោះ​ជា​ការត្រាស់បង្គាប់​ឲ្យ​លោក​ធ្វើ​ការផ្លាស់ប្ដូរ​ចាំបាច់ៗ ដើម្បី​សម្រេច​សក្ដានុពល ហើយ​ក្លាយ​ជា​អត្តសញ្ញាណ​ដ៏​ពិត​របស់​លោក តាមរយៈ​ព្រះចេស្ដា​នៃ​ដង្វាយធួន​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​បាន​រងទុក្ខ​អ្វី​គ្រប់​យ៉ាង​ដែល​យ៉ូសែប​បាន​រងទុក្ខ​នោះ​ស្រេច​បាត់​ហើយ ដែល​ជា​រឿង​ពិត ហើយ​លំបាក​ទ្រាំ និង ខ្វល់ខ្វាយ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​បាន​ប្រទាន​មធ្យោបាយ​ដល់​យ៉ូសែប ឲ្យ​បាន​ការអត់ទោស និង ការប្រោសលោះ ។ អស់​រយៈ​ពេល​ច្រើន​ថ្ងៃ ច្រើន​សប្ដាហ៍ និង​ច្រើន​ខែ ដែល​យ៉ូសែប​បាន​ទូល​សូម​ការអត់ទោស និង ព្រះចេស្ដា​នៃ​ការប្រោសលោះ​ពី​ទ្រង់ ហើយ​លោក​បាន​ទទួល​មែន ។

ប្អូនៗ​ប្រុសស្រី ព្រះអម្ចាស់​ក៏​បាន​បង្កើត​បទដ្ឋាន​ខ្ពស់​បំផុត​មួយ​សម្រាប់​ប្អូនៗ​ដែរ ដោយ​គ្មាន​ការលើកលែង​ឡើយ ។ ទ្រង់​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះ​ប្អូនៗ​ដូចជា​សិស្ស​ដ៏​ក្លាហាន និង ដ៏​មាន​ការអាណិតអាសូរ ដែល​ទ្រង់​សព្វព្រះទ័យ​ឲ្យ​ប្អូនៗ​ប្រែក្លាយ ។ ប៉ុន្តែ​ទ្រង់​ក៏​ស្រឡាញ់​ប្អូនៗ ដូច​ទ្រង់​ស្រឡាញ់​យ៉ូសែប​ដែរ ។ យើង​ទាំងអស់​គ្នា​ធ្លាក់​ម្ដង​ម្កាល ហើយ​យើង​ម្នាក់ៗ​ត្រូវការ​ពរជ័យ​នៃ​ការប្រែចិត្ត ។

ដូច​ប្អូនៗ​បាន​ឃើញ​ក្នុង​បទពិសោធន៍​របស់​យ៉ូសែប ការប្រែចិត្ត​មាន​អត្ថន័យ​លើស​ពី​ការទូល​ប្រាប់​ព្រះអម្ចាស់ និង ប្រាប់​ប៊ីស្សព​របស់​អ្នក​ថា អ្នក​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ខុស​ទៅ​ទៀត ។ ការប្រព្រឹត្ត​បាប គឺ​ជា​ការបែរ​ចេញ​ពី​ព្រះអម្ចាស់ ។ ការប្រែចិត្ត គឺ​ជា​ការត្រឡប់​មក​រក​ទ្រង់​វិញ ។ ការប្រែចិត្ត​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ការផ្លាស់ប្ដូរ​ដួងចិត្ត និង គំនិត ការផ្លាស់ប្ដូរ​ជីវិត​កែប្រែ​ទៅ​តាម​ស្ថានភាព​ផ្ទាល់ខ្លួន​របស់​ប្អូនៗ ។

លើស​ពី​នេះ ការប្រែចិត្ត​ផ្ដល់​ពរ​ដល់​ប្អូនៗ​ឥត​ឈប់ឈរ ។ នេះ​គឺ​ជា​មធ្យោបាយ​ដែល​ព្រះអម្ចាស់​ជួយ​យើង ឲ្យ​បាន​កាន់តែ​ប្រសើរ​ឡើងៗ​ពេញ​មួយ​ជីវិត​យើង ។ នេះ​គឺ​ជា​មធ្យោបាយ​ដែល​ប្អូនៗ​សម្រេច​សក្ដានុពល ហើយ​ប្រែក្លាយ​អត្តសញ្ញាណ​អស់កល្ប ជា​បុត្រាបុត្រី​នៃ​ព្រះ និង​ជា​អ្នក​ដើរតាម​ដ៏​ពិត​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

បងប្អូន​ប្រុសស្រី​ការសន្យា​នោះ​គឺ​ពិត ។ ចូរ​បែរ​ទៅ​រក​ព្រះអម្ចាស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រែចិត្ត​ពី​អំពើបាប ហើយ​គោរព​ព្រះបញ្ញត្តិ​ទ្រង់ ។ ទ្រង់​មាន​ក្ដីមេត្តាករុណា​គ្មាន​ទី​បញ្ចប់២៣ ហើយ​ដូច​យ៉ូសែប​បាន​បង្រៀន​ក្រោយ​មក​ថា « ព្រះវរបិតាសួគ៌​យើង​មាន … ក្ដីមេត្តាករុណា និង ពរជ័យ​ច្រើន​ជាង​អ្វី​ដែល​យើង​អាច​ជឿ ឬ ទទួល​បាន​ទៅ​ទៀត » ។២៤ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​បាន​ជ្រើសរើស​រងទុក្ខ​សម្រាប់​អំពើបាប​របស់​ប្អូនៗ និង ការឈឺចាប់ និង ទុក្ខព្រួយ ដើម្បី​ទ្រង់​អាច​អត់ទោស ប្រោស​ឲ្យ​ជា ផ្លាស់ប្ដូរ ពង្រឹង ហើយ​ប្រទានពរ​ប្អូនៗ​ឲ្យ​មាន​អំណរ ។ ទ្រង់​ពិត​ជា​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ជា​ព្រះប្រោសលោះ ។

មេរៀន ទី​៣ ៖ អំណាច​ខាង​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន

ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំ​បន្ត​ទៅ​មេរៀន ទី​៣ ៖ អំណាច​ខាង​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ។

ពេល​យ៉ូសែប​ត្រូវបាន​អត់ទោស​ពី​អំពើបាប​ហើយ លោក​បាន​រីករាយ​ដែល​បាន​ទទួល​ផ្ទាំង និង ប្រដាប់​បកប្រែ​ម្ដង​ទៀត ។២៥ បទពិសោធន៍​របស់​លោក​ជាមួយ​នឹង​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​បាត់​ច្បាប់​សរសេរដៃ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​លោក​ទទួល​អារម្មណ៍​ដ៏​អានុភាព​ទៅ​ក្នុង​ព្រលឹង​លោក អំពី​សារៈសំខាន់​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​នៅ​ក្នុង​កិច្ចការ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ ។ សារលិខិត​សំខាន់​របស់​ពួកព្យាការី​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​មរមន គឺ​ជា​សាក្សី​របស់​ពួក​លោក​អំពី​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង គោលលទ្ធិ​របស់​ទ្រង់ ។ មាន​អំណាច​ខាង​វិញ្ញាណ​នៅ​ក្នុង​ព្រះគម្ពីរ​នោះ ។

យើង​អាច​ឃើញ​អំណាច​នោះ​នៅ​ក្នុង​បទពិសោធន៍​នៃ​ការបកប្រែ​របស់​យ៉ូសែប ។ ការបកប្រែ​នោះ​គ្មាន​ការប្រើប្រាស់​បច្ចេកវិទ្យា​ឡើយ ។ វា​គឺ​ជា​បទពិសោធន៍​ខាង​វិញ្ញាណ ហើយ​បទពិសោធន៍​នោះ​បាន​បង្រៀន​យ៉ូសែប អំពី​របៀប​ធ្វើការ​របស់​ព្រះអម្ចាស់ និង ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ។ ព្រះគម្ពីរ​មរមន គឺ​ជា​បទពិសោធន៍​នៃ​វិវរណៈ​សម្រាប់​យ៉ូសែប​តាំង​ពី​ដើម​រហូត​ដល់​ចប់ ។ ព្រះគម្ពីរ​មរមន​បាន​បង្រៀន​យ៉ូសែប​អំពី​គោលលទ្ធិ​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ត្រាស់បង្គាប់​ឲ្យ​លោក​រស់នៅ​តាម​គោលលទ្ធិ​នោះ—ដើម្បី​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​មាន​ក្ដីជំនឿ​លើ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រែចិត្ត ទទួល​បុណ្យជ្រមុជទឹក និង ទទួល​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ។២៦

ព្រះអម្ចាស់​ប្រទានពរ​យ៉ូសែប​ឲ្យ​មាន​អំណាច​ខាង​វិញ្ញាណ​កាន់តែ​ខ្លាំង​នៅ​ក្នុង​បទពិសោធន៍​ទាំងនេះ ។ ឧទាហរណ៍​បន្ទាប់​ពី​លោក​បាន​ទទួល​បុណ្យជ្រមុជទឹក លោក​មាន​ប្រសាសន៍​ថា លោក « ពេញ​ដោយ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ » ហើយ « អត្ថន័យ និង ចេតនា​ដ៏​ពិត​នៃ [ ព្រះគម្ពីរ ] » ត្រូវបាន « បើក​ឲ្យ​លោក​មាន [ ការយល់ដឹង ] » ។២៧

ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រើ​ការលេច​ចេញ​មក​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ដើម្បី​លើក​យ៉ូសែប​ឡើង ហើយ​នាំ​លោក​ទៅ​កាន់តែ​ជិត​ទ្រង់ ។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​បង្រៀន​យ៉ូសែប ហើយ​ពង្រឹង​លោក ដើម្បី​នាំ​ព្រះគម្ពីរ​ចេញ​មក​តាមរយៈ​ព្រះចេស្ដា​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ។

ព្រះគម្ពីរ​មរមន​អាច​ជា​បទពិសោធន៍​នៃ​វិវរណៈ​សម្រាប់​ប្អូនៗ​ដូច​យ៉ូសែប​ដែរ ។

ពួក​ព្យាការី​ដែល​បាន​សរសេរ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន បាន​ឃើញ​ជំនាន់​របស់​យើង ។ ពួក​លោក​បាន​សរសេរ​សម្រាប់​យើង ។ ប្រសាសន៍​របស់​ពួក​លោក​ថ្លែង​មក​កាន់​ជំនាន់​យើង សេចក្ដីត្រូវការ និង គោលបំណង​យើង ។ បើ​ដូងចិត្ត​ប្អូនៗ​បើក​ទូលាយ​ពេល​ប្អូនៗ​អាន ហើយ​អធិស្ឋាន​អំពី​ព្រះគម្ពីរ​មរមន នោះ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ២៨ នឹង « សម្ដែង​សេចក្តី​ពិត​នៃ​ការណ៍​នេះ​ដល់​ប្អូនៗ » ។២៩ ប្អូនៗ​នឹង​ដឹង​ថា ព្រះអម្ចាស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​គឺ​ជា​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ព្រះប្រោសលោះ ហើយ​ថា​យ៉ូសែប ស្មីធ គឺ​ជា​ព្យាការី​នៃ​ការស្ដារ​ឡើង​វិញ ។

ទោះជា​ប្អូនៗ​មិន​ទាន់​ជា​សមាជិក​សាសនាចក្រ ឬ ក្លាយជា​សមាជិក​ច្រើន​ឆ្នាំ ឬ តិច​ឆ្នាំ​ក្ដី ខ្ញុំ​អញ្ជើញ​ប្អូនៗ​ឲ្យ​ធ្វើ​ដូច​អ្វី​ដែល​យ៉ូសែប​បាន​ធ្វើ—អាន​ព្រះគម្ពីរ​មរមន អធិស្ឋាន​អំពី​វា ហើយ​ប្រព្រឹត្ត​ដោយ​ក្ដីជំនឿ​លើ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​ដើម្បី​ប្រែចិត្ត ទទួល​បុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយ​ទទួល​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ។ បន្ទាប់​មក ឆ្ពោះ​ទៅ​មុខ​ដើម្បី​ទទួល ហើយ​រក្សា​រាល់​ពិធីបរិសុទ្ធ និង សេចក្ដីសញ្ញា​នៃ​សេចក្ដីសង្គ្រោះ រួម​មាន​ពិធីបរិសុទ្ធ​នៃ​ការផ្សារភ្ជាប់​ក្នុង​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ ។

ខ្ញុំ​ស្គាល់​ព្រះចេស្ដា​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ចេញ​ពី​បទពិសោធន៍​ផ្ទាល់ខ្លួន​ជា​ច្រើន ។ ខ្ញុំ​ចង់​ចែកចាយ​បទពិសោធន៍​មួយ​ក្នុង​ចំណោម​បទពិសោធន៍​ទាំងនោះ ដែល​បាន​កើតឡើង​កាល​ខ្ញុំ​នៅ​ជា​យុវមជ្ឈិមវ័យ ។ ខ្ញុំ​បាន​ចេញ​ទៅ​បេសកកម្ម​នៅ​ប្រទេស​អាល្លឺម៉ង់​បាន​ពីរ​ខែ ។ វា​ជា​ការលំបាក​អស់​ពេល​ពីរ​ខែ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​បាក់​ទឹក​ចិត្ត ។ នា​ព្រឹក​មួយ ខ្ញុំ​បាន​លុតជង្គង់​អធិស្ឋាន ហើយ​ទូល​ប្រាប់​ព្រះវរបិតាសួគ៌​អំពី​បញ្ហា​របស់​ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំ​ទូល​ប្រាប់​ទ្រង់​ថា « ព្រះវរបិតាសួគ៌​អើយ សូម​ជួយ​ទូល​បង្គំ​ផង » ។ ពេល​ខ្ញុំ​អធិស្ឋាន ខ្ញុំ​បាន​ឮ​ព្រះសូរសៀង​យ៉ាង​ច្បាស់ ដូច​មាន​នរណា​ម្នាក់​ឈរ​នៅ​ក្បែរ​ខ្ញុំ​ដូច្នោះ​ដែរ ។ ព្រះសូរសៀង​បន្លឺ​ថា « ចូរ​ជឿ​លើ​ព្រះ » ។

ខ្ញុំ​បាន​អង្គុយ​លើ​គ្រែ ហើយ​បាន​បើក​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​ទៅ​ម៉ូសាយ​ជំពូក ៤ ខ ៩ និង ១០ ហើយ​បាន​អាន​ព្រះបន្ទូល​ស្ដេច​បេនយ៉ាមីន ៖

« សូម​ជឿ​ដល់​ព្រះ​ចុះ សូម​ជឿ​ថា ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ជន្ម​រស់នៅ ហើយ​ថា ទ្រង់​បាន​បង្កើត​វត្ថុ​សព្វ​សារពើ ទាំង​នៅ​លើ​ស្ថានសួគ៌ និង​នៅ​លើ​ផែនដី​ផង …

« … អ្នក​រាល់​គ្នា​ត្រូវ​តែ​ប្រែ​ចិត្ត​ពី​អំពើ​បាប​ទាំង​ឡាយ​របស់​ខ្លួន ហើយ​លះបង់​ចោល​អំពើ​បាប​ទាំង​នោះ​ទៅ ហើយ​បន្ទាប​ខ្លួន​ចំពោះ​ព្រះ … ហើយ​ឥឡូវ​នេះ បើ​សិន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជឿ​នូវ​ការណ៍​ទាំង​អស់​នេះ នោះ​សូម​ឲ្យ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ចាប់ផ្ដើម​ប្រព្រឹត្ត​ភ្លាម​ទៅ » ។៣០

ពេល​ខ្ញុំ​អាន​បន្ទូល​ទាំងនោះ ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ស្ដេច​បេនយ៉ាមីន​កំពុង​មាន​បន្ទូល​មក​ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំ​ទទួល​អារម្មណ៍​ពី​ព្រះចេស្ដា​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​ក្នុង​ចិត្ត​ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​ថា នោះ​គឺ​ជា​ចម្លើយ​ចំពោះ​ការអធិស្ឋាន​របស់​ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំ​ចាំបាច់​ត្រូវ​ទុកចិត្ត​លើ​ព្រះអម្ចាស់ ប្រែចិត្ត ហើយ​ទៅ​ធ្វើការ ។ តាំង​ពី​ថ្ងៃ​នោះ​មក​ដល់​ពេល​នេះ ព្រះគម្ពីរមរមន​បាន​ក្លាយ​ជា​ធនធាន​នៃ​អំណាច​ខាង​វិញ្ញាណ​ក្នុង​ជីវិត​ខ្ញុំ ។

ប្អូនៗ​ប្រុសស្រី​ជា​ទីស្រឡាញ់ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​នឹង​ដឹកនាំ​ប្អូនៗ​ទៅ​រក​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង គោលលទ្ធិ​ទ្រង់ ។ ចូរ​អាន​ព្រះគម្ពីរ​មរមន សិក្សា អធិស្ឋាន​អំពី​វា ចូរ​រក្សាទុក​ក្នុង​គំនិត និង ចិត្ត​របស់​ប្អូនៗ​រាល់​ថ្ងៃ ដូច​ប្រធាន ម៉នសុន ទូន្មាន​ឲ្យ​យើង​ធ្វើ ។ គ្រប់​ពេល​ក្នុង​ជីវិត​ប្អូនៗ តាមរយៈ​ព្រះគម្ពីរ​នេះ ព្រះអម្ចាស់ និង ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​នឹង​មាន​បន្ទូល​ភាពសុខសាន្ត​ចូល​ក្នុង​ព្រលឹង​ប្អូនៗ លើកស្ទួយ​ប្អូនៗ ហើយ​ពង្រឹង​ប្អូនៗ ហើយ​នាំ​ប្អូនៗ​ទៅ​កាន់តែ​ជិត​ទ្រង់ តាមរយៈ​ព្រះចេស្ដា​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។

ទីបន្ទាល់

មេរៀន​ទាំងបី​នេះ​ចេញ​ពី​ជីវិត​របស់​យ៉ូសែប​កាល​លោក​ជា​យុវមជ្ឈិមវ័យ ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​អំពី​ព្រះចេស្ដា​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និង គោលលទ្ធិ​ទ្រង់ ។ ខ្ញុំ​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​ថា ព្រះយេស៊ូវ​គឺ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ ជា​ព្រះរាជបុត្រា​នៃ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះជន្មរស់ ។ មាន​ព្រះប្រោសលោះ​មួយ​អង្គ ។ ទ្រង់​មាន​ព្រះជន្មរស់ !

ខ្ញុំ​សង្ឃឹម ហើយ​អធិស្ឋាន​ថា ប្អូនៗ​នឹង​រៀន​ចេញ​ពី​ជីវិត​របស់​យ៉ូសែប ។ ទោះជា​លោក​ពុះពារ​ក្នុង​ជីវិត​យុវមជ្ឈិមវ័យ​របស់​លោក​ក្ដី លោក​បាន​ទុកចិត្ត​លើ​ព្រះអម្ចាស់ ហើយ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រទានពរ​លោក ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​ព្យាការី​ដ៏​ឆ្នើម​នៃ​ការស្ដារ​ឡើង​វិញ ។ យ៉ូសែប​បាន​ធ្វើ​កិច្ចការ​ដ៏​បរិសុទ្ធ របស់​ព្រះ ។ ការស្ដារឡើងវិញ​គឺ​ជា​រឿង​ពិត ! ចូរ​ចងចាំ​ចំណុច​នេះ ៖ ព្រះយេស៊ូវ​គឹ​ជា​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​យ៉ូសែប​គឺ​ជា​ព្យាការី​ទ្រង់ ។ មាន​ច្រវ៉ាក់​ដែល​មិន​អាច​បណ្ដាច់​បាន​នៃ​បព្វជិតភាព សិទ្ធិអំណាច និង អំណាច ដែល​បង្កើត​ជា​តំណ​ពី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ដល់ ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ។ ប្រធាន ម៉នសុន គឺ​ជា​ព្យាការី​នៃ​ព្រះអម្ចាស់​នៅ​លើ​ផែនដី​សព្វថ្ងៃ​នេះ ។ នេះ​ជា​រឿង​ពិត​ទាំងអស់ ។

ដូច្នេះ ប្អូនៗ​ប្រុសស្រី​ទូទាំង​ពិភពលោក​ជា​ទីស្រឡាញ់ ខ្ញុំ​ថ្លែង​ទៅ​កាន់​ប្អូនៗ​ថា ចូរ​ទុកចិត្ត​លើ​ព្រះអម្ចាស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទ្រង់​ស្គាល់​ឈ្មោះ​យ៉ូសែប ដូច្នេះ​ទ្រង់​ក៏​ស្គាល់​ឈ្មោះ​ប្អូនៗ​ដែរ ។ ទ្រង់​ស្រឡាញ់​ប្អូនៗ ហើយ​ទ្រង់​ធ្វើការ​ក្នុង​ជីវិត​ប្អូនៗ ។ តាមរយៈ​ក្ដីមេត្តាករុណា ព្រះគុណ និង ក្ដីស្រឡាញ់ ប្អូនៗ​អាច​សម្រេច​សក្ដានុពល​ដូច​យ៉ូសែប​ដែរ បាន​យកឈ្នះ​លើ​ការសាកល្បង ហើយ​ក្លាយ​ជា​អ្វី​ដែល​ជោគវាសនា​បាន​កំណត់​ឲ្យ​គឺ ៖ ពួក​បរិសុទ្ធ​ថ្ងៃ​ចុងក្រោយ​ដ៏​ក្លាហាន ស្មោះត្រង់ ថ្នាក់​ដឹកនាំ​ក្នុង​គ្រួសារ​អស់កល្ប​របស់​ប្អូនៗ និង ក្នុង​សាសនាចក្រ​ដ៏​ពិត ហើយ​សកម្ម សិស្ស​ដ៏​ពិត​របស់​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពេញ​ដោយ​ពន្លឺ និង ក្ដីស្រឡាញ់​ទ្រង់ ត្រៀមខ្លួន​ដើម្បី​ទទួល​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​ពេល​ទ្រង់​យាង​មក​ម្ដង​ទៀត ។ ខ្ញុំ​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​ដូច្នោះ ក្នុង​ព្រះនាម​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។

កំណត់ចំណាំ

  1. មរ៉ូណៃ​បាន​ទូន្មាន បង្រៀន ហើយ​ប្រឹក្សា​យ៉ូសែប​អស់​រយៈ​ពេល​បួន​ឆ្នាំ ។ យ៉ូសែប​បាន​ទៅ​ភ្នំ​គូម៉ូរ៉ា​នៅ​ថ្ងៃ​ដដែលៗ​ក្នុង​ខែ​កញ្ញា ជា​រៀង​រាល់​ឆ្នាំ​ចាប់​ពី​ឆ្នាំ ១៨២៣ ។ រាល់​ឆ្នាំ លោក​បាន​ទៅ​ទីនោះ​ដោយ​មាន​សង្ឃឹម​ខ្លាំង​ថា លោក​អាច​ទទួល​បាន​ផ្ទាំង ប៉ុន្តែ​ទេវតា​មាន​បន្ទូល​ថា លោក​( យ៉ូសែប )​មិន​ទាន់​រៀបចំ​ខ្លួន​រួចរាល់​នៅ​ឡើយ ។ ត្រឹម​ខែ​កញ្ញា​ឆ្នាំ ១៨២៧ លោក​បាន​រៀបចំ​ខ្លួន​រួចរាល់ ។ ទាក់ទង​នឹង​ប្រដាប់​បកប្រែ​សូម​មើល អាលម៉ា ៣៧:២១–២៤ស្ដីពី​ប្រដាប់​បកប្រែ ។ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា ត្បូង​ពីរ​ដុំ​នោះ​ត្រូវបាន​បង្កើត​ឡើង​ពី​បុរាណ​ហៅ​ថា យូរីម និង ធូមីម ។ សូម​មើល យ៉ូសែប ស្មីធ—ប្រវត្តិ ១:៣៥ សូមមើល​ផងដែរ Richard E. Turley Jr., Robin S. Jensen និង Mark Ashurst-McGee, “Joseph the Seer,” Ensign ខែ តុលា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ៤៩–៥៥ ។

  2. អ៊ីសាក ហេល, ឪពុក​របស់​អែមម៉ា បាន​ផ្តល់​ចម្ការ ផ្ទះ ជង្រុកស្រូវ និង​អ្វីៗ​ជាច្រើន​ទៀត​ឲ្យទៅ អិមម៉ា និង​យ៉ូសែប ប្រសិនបើ​ពួកគេ​ប្តូរ​ទៅ​រស់នៅ ហាម៉ូនី រដ្ឋ​ផែនសីលវេញ៉ា​វិញ ( សូមមើល The Joseph Smith Papers, Documents, Volume 1: July 1828–June 1831, ed. Michael Hubbard MacKay និង​ឯកសារ​ផ្សេង​ទៀត [ ឆ្នាំ ២០១៣ ] ទំព័រ ២៩ Michael Hubbard MacKay និង Gerrit J. Dirkmaat, From Darkness unto Light: Joseph Smith’s Translation and Publication of the Book of Mormon ( ឆ្នាំ ២០១៥ ) ទំព័រ ៣២–៣៣ ) ។ ម៉ាទីន ហារីស ជាមិត្ត និង​អ្នក​ចម្ការ​ក្នុង​មូលដ្ឋាន​ដ៏​មាន​ទ្រព្យ​ស្តុក​ស្តម្ភ​ម្នាក់ បាន​ផ្តល់​ប្រាក់ ៥០ ដុល្លារ​ឲ្យ យ៉ូសែប និង​អិមម៉ា ដើម្បី​ជួយ​សង​បំណុល និង​មាន​ប្រាក់​ដើម្បី​ប្តូរ​ទីលំនៅ​ទៅ​រដ្ឋ​ផែនសីលវេញ៉ា​វិញ ( សូមមើល The Joseph Smith Papers, Histories, Volume 1, Joseph Smith Histories, 1832–1844, ed. Karen Lynn Davidson និង​ឯកសារ​ផ្សេង​ទៀត [ ឆ្នាំ ២០១២ ] ទំព័រ ១៥ ) ។

  3. សម្រាប់​ការពិភាក្សា​អំពី​ការកត់ចម្លង​តួអក្សរ​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន និង​ការធ្វើ​ដំណើរ​របស់​ម៉ាទីន ហារីស សូមមើល Richard E. Bennett « Martin Harris’s 1828 Visit to Luther Bradish, Charles Anthon, and Samuel Mitchill » នៅក្នុងThe Coming Forth of the Book of Mormon: A Marvelous Work and a Wonder, ed. Dennis L. Largey និង​ឯកសារ​ផ្សេង​ទៀត ( ឆ្នាំ ២០១៥ ) ទំព័រ ១០៣–១៥ ។

  4. និទានកថា​មួយ​ចំនួន​គាំទ្រ​ដល់​ការយល់​ឃើញ​ដែល​ថា​យ៉ាង​ហោច​ណាស់ ម៉ាទីន ហារីស បាន​យក​អក្សរ​គំរូ​ទៅ​បង្ហាញ​បុគ្គល​បី​នាក់ « ដើម្បី​ស្ទង់​មើល​រក​អ្នក​បកប្រែ ហើយ [ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ] បាន​ចាប់ផ្តើម​បកប្រែ ក្រោយ​ពី​ហារីស​បាន​ត្រឡប់​មក​វិញ ដោយ​គាត់​ពុំ​បាន​ជួប​អ្នក​បកប្រែ​ណា​សោះ » ( នៅក្នុង The Joseph Smith Papers, Histories, Volume 1, Joseph Smith Histories, 1832–1844 ទំព័រ ២៤១ ) ។ នៅក្នុង​ប្រវត្តិ​ដំបូង​របស់​លោក យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បាន​កត់ត្រា​ថា ម៉ាទីន ហារីស « បាន​និយាយ​ថា ព្រះអម្ចាស់​បាន​បង្ហាញ​ដល់​គាត់​ថា គាត់​ត្រូវ​ទៅទីក្រុង នូវ យ៉ក ដោយ​យក​អត្ថបទ​មួយ​ចំនួន​ទៅ​ជាមួយ ដូច្នេះ​យើង​បាន​ធ្វើការ​ថត​ចម្លង​ឯកសារ​មួយ​ចំនួន​នោះ ហើយ​គាត់​បាន​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​កាន់​ទីក្រុង​នានា​នៅ​ភាគ​ខាង​កើត ហើយ​បាន​យក​វា​ទៅ​ឲ្យ​អ្នកប្រាជ្ញ ដោយ​និយាយ​ថា ‹ ខ្ញុំ​សូម​អង្វរ​លោក ឲ្យ​អាន​ឯកសារ​នេះ › ហើយ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​នោះ​បាន​និយាយ​ថា ‹ ខ្ញុំ​ពុំ​អាច​អាន​បាន​ទេ ប៉ុន្តែ​បើសិន​គាត់​យក…ផ្ទាំង​នោះ​មក​ នោះ​ពួកគេ​នឹង​អាន​វា ប៉ុន្តែ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​ហាម​ឃាត់​រឿង​នោះ ហើយ [ ម៉ាទីន ហារីស ] បាន​ត្រឡប់​មក​រក​ខ្ញុំ​វិញ ហើយ​បាន​ឲ្យ​ឯកសារ​ទាំង​នោះ​មក​ខ្ញុំ​ដើម្បី​បកប្រែ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​និយាយ​ថា ‹ [ ខ្ញុំ ] ពុំ​អាច​បកប្រែ​បាន​ទេ ដ្បិត​ខ្ញុំ​ពុំ​បាន​រៀន ប៉ុន្តែ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​រៀបចំ​វ៉ែនតា​សម្រាប់​អាន​គម្ពីរ​នេះ ហេតុដូច្នេះ​ហើយ ខ្ញុំ​បាន​ចាប់ផ្តើម​បកប្រែ​ឯកសារ​នោះ » ( នៅក្នុង The Joseph Smith Papers, Histories, Volume 1, Joseph Smith Histories, 1832–1844 ទំព័រ ១៥ ការដាក់​អក្សរ​ធំ វណ្ណយុត្តិ និង​ការប្រកប​ពាក្យ​ជា​បទដ្ឋាន​ត្រូវបាន​ធ្វើ​ឡើង​សម្រាប់​ភាព​ច្បាស់​លាស់ ) ។

  5. យ៉ូសែប ស៊្មីធ​អារម្ភកថា​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​បោះពុម្ព​ក្នុង​ឆ្នាំ ១៨៣០ ។ ដើម្បី​អាន​ទិដ្ឋភាព​ទូទៅ​នៃ​ការបកប្រែ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន សូម​មើល Gospel Topics លើ​ទំព័រ « Book of Mormon Translation » topics.lds.org ។

  6. សូមមើល Manuscript History of the Church, vol. A-1, p. 10, josephsmithpapers.org ។

  7. Lucy Mack Smith, Biographical Sketches of Joseph Smith, the Prophet, and His Progenitors for Many Generations ( ឆ្នាំ ១៨៥៣ ) ទំព័រ ១២១, ២២ ។

  8. វា​គឺ​ជា​ពរជ័យ​ដែល​យ៉ូសែប​រស់នៅ​នូវ យ៉ោក​ស្ថិត​នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​លោក នៅ​ពេល​លោក​បាន​ជ្រាប​ពី​ដំណឹង​ដ៏​អាក្រក់​នេះ ។ ពី​មុន​លោក​បាន​ចាកចេញ​ទៅ​ភូមិ​ហាម៉ូនី រដ្ឋ​ផែនសីលវេញ៉ា​វិញ ម្ដាយ​របស់​លោក​បាន​ទូន្មាន​ថា « ប្រហែល​ព្រះអម្ចាស់​នឹង​អត់ទោស​ឲ្យ​លោក បន្ទាប់​ពី​រយៈ​ពេល​មួយ​ខ្លី​នៃ​ភាពរាបសា និង ការប្រែចិត្ត » (Smith, Biographical Sketches, ទំព័រ ១២១ ។

  9. Smith Biographical Sketches ទំព័រ ១២៥ ។

  10. Joseph Smith នៅ​ក្នុង Manuscript History of the Church, vol. A-1, p. 10, josephsmithpapers.org ។

  11. គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:៦–៨ ។

  12. គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:៩–១០ ។

  13. សូម​មើល Smith, Biographical Sketchesទំព័រ ១២៥ ។

  14. មាន​ការតំណាល​ខុសៗ​គ្នា​អំពី​ពេល​ដែល​ផ្ទាំង​ព្រះគម្ពីរ​មរមន​ត្រូវបាន​ប្រទាន​មក​វិញ ។ ប្រវត្តិ​របស់​យ៉ូសែប សរសេរ​ថា វា​មាន​រយៈពេល​ពីរ​បី​ថ្ងៃ​ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែ​ប្រវត្តិ​របស់ លូស៊ី ម៉ាក ស្ម៊ីធ បាន​សរសេរ​ថា វា​គឺ​នៅ​ខែ​កញ្ញា ( សូមមើល Manuscript History of the Church, vol. A-1, p. 11, josephsmithpapers.org; Lucy Mack Smith, Biographical Sketches ទំព័រ ១២៦ ) ។

  15. អំឡុង​សរទរដូវ និង រដូវ​រងា​នោះ យ៉ូសែប​បាន​ធ្វើ​ការបកប្រែ​មួយ​ចំនួន​ជាមួយ​អិមម៉ា​ដែល​អ្នក​សរសេរ ប៉ុន្តែ​ភាគ​ច្រើន​នាង និង យ៉ូសែប​ត្រូវ​ធ្វើការ​ក្នុង​កសិដ្ឋាន ហើយ​មើលថែ​ក្រុមគ្រួសារ ( សូមមើល Smith, Biographical Sketches ទំព័រ ១៣១ ) ។

  16. អូលីវើរ ខៅឌើរី​បាន​ផ្ដល់​ទីស្នាក់នៅ​ដល់​គ្រួសារ​ស្ម៊ីធ​នៅ​ម៉ានឆែសស្ទើរ នូវ យ៉ោក​កាល​កំពុង​បង្រៀន​នៅ​សាលា ។ គាត់​បាន​ឮ​រឿង​អំពី​ផ្ទាំង​មាស និង ព្រះគម្ពីរ​មរមន ហើយ « យប់​មួយ​បន្ទាប់​ពី​បាន​ទៅ​សម្រាក គាត់​បាន​អំពាវនាវ​ដល់​ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បី​ដឹង​ថា​ព្រឹត្តិការណ៍​ទាំងនេះ​កើត​ឡើង​ប្រាកដ​មែន​ឬ​ទេ ហើយ​ព្រះអម្ចាស់​បាន​បង្ហាញ​ដល់​គាត់​ថា ព្រឹត្តិការណ៍​ទាំងនេះ​បាន​កើតឡើង​ពិត​ប្រាកដ » (Joseph Smith, in Manuscript History of the Church, vol. A-1, p. 15, josephsmithpapers.org) ។ នៅ​ពេល​បាន​ដឹង​ដូចនោះ គាត់​ក៏​ទទួល​អារម្មណ៍​ជំរុញ​ឲ្យ​គាត់​សរសេរ​សំបុត្រ​ទៅ​យ៉ូសែប ។

  17. សូម​មើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០:៣៨–៤២ ។ នីហ្វៃ​ត្រូវបាន​បំផុសគំនិត​ឲ្យ​បង្កើត​ផ្ទាំង​តូច ( សូម​មើល នីហ្វៃទី១ ៩:៣–៦ ) ហើយ​នេះ​គឺ​ជា​សេចក្ដី​ដែល​មរមន​បាន​ពិពណ៌នា​អំពី​ការបំផុសគំនិត​ដែល​លោក​បាន​ទទួល ដើម្បី​ដាក់​បញ្ចូល​ទៅ​ក្នុង​បញ្ជីប្រវត្តិ « …មើល​ចុះ ខ្ញុំ​នឹង​យក​ផ្ទាំង​ទាំងនេះ ដែល​មាន​ការព្យាករ​ទាំងឡាយ និង​វិវរណៈ​ទាំងឡាយ ហើយ​ដាក់​វា​ជាមួយ​នឹង​បញ្ជី​របស់​ខ្ញុំ​ដែល​នៅ​សល់​ទាំង​ប៉ុន្មាន ព្រោះ​សុទ្ធ​តែ​ជា​ការណ៍​ជម្រើស​ចំពោះ​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា សុទ្ធ​តែ​ជា​ការណ៍​ជម្រើស​ចំពោះ​បងប្អូន​ខ្ញុំ​ដែរ… ។ ហើយ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​យ៉ាង​នេះ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​មួយ​ដ៏​សំខាន់ ព្រោះ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​បាន​ខ្សឹប​ប្រាប់​ខ្ញុំ ស្រប​តាម​ការងារ​នៃ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​ដែល​នៅ​ក្នុង​ខ្ញុំ » ( ពាក្យសម្ដី​នៃ​មរមន ១:៦–៧ ) ។

  18. នៅ​ពេល​យ៉ូសែប​បាន​បញ្ចប់​ការបកប្រែ​បញ្ជី​ប្រវត្តិ លោក និង អូលីវើរ ត្រូវបាន​បំផុសគំនិត​ឲ្យ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ព្រៃ ហើយ​អធិស្ឋាន​អំពី​ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក​សម្រាប់​ការផ្ដាច់បាប ដែល​មាន​ចែង​នៅ​ក្នុង​ការបកប្រែ​នៃ​គម្ពីរ​នីហ្វៃទី​៣ ( សូមមើល នីហ្វៃ​ទី ៣ ១១:២១–២៨; ១៩:៩–១៣; ២៧:១៦–២០) ។ ការអធិស្ឋាន​របស់​ពួក​លោក​បាន​ទទួល​ចម្លើយ ។ យ៉ូសែប និង អូលីវើរ បាន​ទទួល​បព្វជិតភាព​អើរ៉ុន​ពី​យ៉ូហាន​បាទ្ទីស ហើយ​បាន​ធ្វើ​ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក​ឲ្យ​គ្នា​ទៅវិញ​ទៅមក ( សូមមើល យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៦៨–៧៣) ។ ក្រោយ​មក ពួកលោក​បាន​ទទួល​បព្វជិតភាព​មិលគីស្សាដែក​ពី​ពេត្រុស យ៉ាកុប និង យ៉ូហាន ដែល​បាន​ផ្ដល់​ឲ្យ​ពួក​លោក​នូវ​សិទ្ធិអំណាច​ដើម្បី​ប្រគល់​អំណោយទាន​ជា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ២៧:១២–១៣) ។

  19. សូមមើល The Joseph Smith Papers, Revelations and Translations, Volume 3, Part 1: Printer’s Manuscript of the Book of Mormon, 1 Nephi 1–Alma 35, ed. Royal Skousen និង Robin Scott Jensen [ ឆ្នាំ ២០១៥ ] ទំព័រ xvii–xix; MacKay និង Dirkmaat, From Darkness unto Light, ទំព័រ ៦៧–៦៩ ។

  20. គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:៧ ។

  21. នៅ​ពេល​យ៉ូសែប​បាន​ដឹង​ថា ម៉ាទីន ហារីស បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​បាត់​ច្បាប់​សរសេរដៃ លោក​មិន​បាន​ដឹង​ថា ព្រះអម្ចាស់​បាន​បំផុសគំនិត​ឲ្យ​មរមន​ដាក់​បញ្ចូល​ផ្ទាំង​តូច​នៃ​នីហ្វៃ​នៅ​ក្នុង​បញ្ជីប្រវត្តិ​ឡើយ ។ លោក​ពុំ​បាន​ដឹង​ថា ព្រះអម្ចាស់​បាន​បំផុសគំនិត​ឲ្យ ម៉ាទីន ហារីស ប្រែចិត្ត ធ្វើ​ជា​សាក្សី​អំពី​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ហើយ​បង់ថ្លៃ​សម្រាប់​ការបោះពុម្ព​ឡើយ ។ យ៉ូសែប​ពុំ​បាន​ដឹង​រឿង​ទាំងនោះ​ទេ ។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​យាង​នៅ​ពី​មុខ​យ៉ូសែប ដោយ​រៀបចំ​ផ្លូវ​សម្រាប់​លោក ។

  22. គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៣:៩–១០ ។

  23. សូមមើល ម៉ូសាយ ២៨:៤ ។

  24. Joseph Smith នៅក្នុង Manuscript History of the Church, vol. D-1, addenda, p. 4, josephsmithpapers.org ។

  25. ភាពផ្ទុយគ្នា​ជាមួយ​ភាពងងឹត​ដែល​លោក​បាន​មាន​បទពិសោធន៍​ជា​ច្រើន​ខែ ដោយ​គ្មាន​លទ្ធភាព​បកប្រែ​នោះ បាន​បង្ហាញ​យ៉ាង​ច្បាស់ ។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រទាន​អំណាច​ដល់​យ៉ូសែប « ដើម្បី​បកប្រែ​តាមរយៈ [ ប្រដាប់​បកប្រែ ] ប៉ុន្តែ​យ៉ូសែប​បាន « បាត់បង់​អំណោយ​ទាន​ [ នោះ ] … ហើយ​គំនិត [ របស់​លោក ] បាន​ប្រែ​ជា​ងងឹតងងល់​ទៅ​វិញ » (គោលលទ្ធិ និង​សេចក្តីសញ្ញា ១០:១–២) ។ គំនិត​របស់​យ៉ូសែប​ត្រូវបាន​បំភ្លឺ​តាមរយៈ​ព្រះចេស្ដា​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ហើយ​លោក​បាន​ទទួល​បទពិសោធន៍​ខាង​វិញ្ញាណ​ក្នុង​គំនិត​លោក ជាមួយ​នឹង​ការបាត់បង់​ពន្លឺ​នោះ ។ ការបាត់បង់​នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​វិញ្ញាណ​នៃ​វិវរណៈ និង ការដឹកនាំ​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​មាន​ភាពស្កប់ចិត្ត​ដល់​យ៉ូសែប ។

  26. វា​គឺ​ជា​ការបកប្រែ​នៃ​ដំណើររឿង​ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និង ការទទួល​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​នៅ​ជំនាន់​ដែល​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ​បាន​យាង​ទៅ​ជួប​ប្រជាជន​នៅ​ឯ​ព្រះវិហារ​បរិសុទ្ធ​លើ​ដែនដី​សន្យា ដែល​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​យ៉ូសែប និង អូលីវើរ​ស្វែងរក​វិវរណៈ​អំពី​សិទ្ធិអំណាច​ដើម្បី​ជ្រមុជទឹក ហើយ​ប្រគល់​អំណោយទាន​ជា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ( សូមមើល The Joseph Smith Papers, Histories, Volume 1: Joseph Smith Histories, 1832–1844 ទំព័រ ៤២ សូមមើល​ផងដែរ Oliver Cowdery សំបុត្រ​ផ្ញើ​ទៅ W. W. Phelps ចុះ​ថ្ងៃ​ទី ៧ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ១៨៣៤ នៅក្នុង Latter Day Saints’s Messenger and Advocate ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៨៣៤ ទំព័រ ១៥–១៦ ) ។

  27. យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ—ប្រវត្តិ ១:៧៣–៧៤ ។

  28. មនុស្ស​បាន​ទទួល​ពិធីបុណ្យ​ជ្រមុជទឹក​ចូល​សាសនាចក្រ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ​នៃ​ពួកបរិសុទ្ធ​ថ្ងៃ​ចុងក្រោយ ទទួល​អំណោយទាន​ជា​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដែល​ជា​សិទ្ធិ​ធ្វើ​ជា​ដៃគូ​ខ្ជាប់ខ្ជួន​នឹង​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ។ មនុស្ស​ដែល​ពុំ​ទាន់​បាន​ទទួល​ពិធីបុណ្យ​ជ្រមុជទឹក អាច​ទទួល​បាន​ព្រះចេស្តា​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ដើម្បី​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​អំពី​សេចក្ដីពិត​នៃ​ព្រះគម្ពីរ​មរមន ប៉ុន្តែ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ​នឹង​មិន​គង់​នៅ​ជាមួយ​ពួកគេ​ឡើយ ។

  29. មរ៉ូណៃ ១០:៤ ។

  30. ម៉ូសាយ ៤:៩–១០ ។