ការប្រជុំ​ធម្មនិដ្ឋាន​ឆ្នាំ ២០១៨
ដំណើរផ្សង​ព្រេង​នៃជីវិតរមែងស្លាប់


2:3

ដំណើរផ្សង​ព្រេង​នៃជីវិតរមែងស្លាប់

ជំនួប​ជាមួយ​នឹង​អែលឌើរ ឌៀថើរ អេហ្វ អុជដូហ្វ

ការប្រជុំ​ធម្មនិដ្ឋាន​សម្រាប់​យុវមជ្ឈិមវ័យ​ទូទាំង​ពិភពលោក• ថ្ងៃ​ទី ១៤ ខែ​មករា ឆ្នាំ​២០១៨• មជ្ឈមណ្ឌល​សន្និសីទ

បងប្អូន​ប្រុស​ស្រី និង​មិត្ត​ភក្ដិ​វ័យក្មេង​ជាទីស្រឡាញ់ ខ្ញុំ​សូម​នាំ​យក​សេចក្ដីស្រឡាញ់​ចំពោះ​បងប្អូន​ទាំង​អស់​គ្នា​មក​ពី​កូរ៉ុម​នៃ​ពួក​សាវក​ដប់​ពីរ​នាក់ ។

ខ្ញុំ​នឹក ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ។ លោក​គឺជា​មិត្ត និង​ជាអ្នក​បង្ហាត់​បង្រៀន​ដ៏រីករាយ ហើយ​គួរ​ឲ្យ​រាប់​អាន​របស់ខ្ញុំ ។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​អាច​អះអាង​ដល់​បងប្អូន​ថា ព្រះអម្ចាស់​គង់​ជា​សិរសា​នៃ​សាសនាចក្រ​នេះ ជា​សាសនាចក្រ​របស់​ទ្រង់ ជា​សាសនាចក្រ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ​នៃ​ពួក​បរិសុទ្ធថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ ។ ព្រះអម្ចាស់បាន​ប្រទាន​ផែនការ​ដ៏​ទេវភាព​មួយ ដើម្បី​ឲ្យ​សាសនាចក្រ​របស់​ទ្រង់​តែង​តែ​ដឹកនាំ​ដោយ​ពួក​ព្យាការី ពួក​អ្នក​មើល​ឆុត និង​ពួក​អ្នក​ទទួល​វិវរណៈ ។

ពួក​យើង​តែង​គិត​ពី​បងប្អូន ។ ពួកយើង​អធិស្ឋាន​សម្រាប់​បងប្អូន ហើយ​ពួក​យើង​ស្រឡាញ់ និង​កោតសរសើរ​បងប្អូន ។

ព្រឹត្តិការណ៍​ប្រមូល​ផ្ដុំ និង​ចែកចាយ ​ជា​សាកល​ដែល​បាន​ចាប់ផ្ដើម ហើយ​នឹង​បន្ត​បន្ទាប់​ពី​ការ​ប្រជុំ​នេះ​គឺ​ជា​គំរូ​មួយ​នៃ​សេចក្ដី​ល្អ​របស់​បងប្អូន​ ។ បងប្អូន​រាប់​ពាន់​នាក់​បាន​ចូលរួម​តាម​របៀប​ដ៏​អស្ចារ្យ មកពី​ការ​ជួយ​ដល់​អ្នក​ដែល​អស់សង្ឃឹម លើក​តម្កើង​វិញ្ញាណ​របស់​អ្នកដទៃ​ដោយ​បទចម្រៀង ។ ហើយ​បងប្អូន​ត្រូវ​បាន​កំណត់​ឲ្យ​ចែកចាយ​ដំណឹងល្អ​នៃ​ព្រះ​សិក្ខាបទ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ តាម​រយៈ​សារ​ប្រព័ន្ធ​សង្គម និង​មធ្យោបាយ​ផ្សេងៗ​ទៀត និង​តាមរយៈ​គំរូ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​បងប្អូន ។ សូម​អរគុណ​ចំពោះ​ការ​បង្ហាញ​ឆន្ទៈ​របស់​បងប្អូន​ដើម្បី​បម្រើ​​ព្រះ​ និង​មនុស្ស​ដទៃ​ទៀត ។

វា​គឺ​ជា​ការ​ល្អ​ណាស់​ដើម្បី​នៅ ជាមួយ​បងប្អូន​នា​ថ្ងៃ​នេះ ហើយ​ទទួល​ដឹង​ពី​ស្មារតី ភាពខ្លាំង និង​ថាមពល​របស់​បងប្អូន ។ ខ្ញុំ​រីករាយ​ណាស់​ដែល​យើង​មាន​ឱកាស​ស្ដាប់​ឮ​ភរិយា​របស់​ខ្ញុំ ។ ពិតណាស់ ហារីត គឺជា​ម្ចាស់​ជីវិត​ខ្ញុំ ។ មនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​ដែល​ស្គាល់គាត់ ស្រឡាញ់​គាត់ ។ គាត់​គឺជា​មនុស្ស​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជុំវិញ​ខ្លួន​កាន់តែល្អ​ប្រសើរ​ហើយ​រីករាយ ។ គាត់​មាន​ឥទ្ធិពល​ចំពោះ​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ប្រាកដ ។

យើង​ទើប​តែ​អបអរ​ពិធីគម្រប់​ខួប​អាពាហ៍​ពិពាហ៍​លើក​ទី ៥៥ ឆ្នាំ របស់យើង ។ នៅ​ពេល​យើង​ក្រឡេក​ទៅ​មើល​កូន​ទាំង​ពីរ​នាក់​របស់យើង និង​ស្វាមី ឬ​ភរិយា​របស់​ពួកគេ ចៅ​ទាំង​ប្រាំមួយ​នាក់​របស់​យើងជាមួយ​នឹង​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​ពួកគេ ព្រមទាំង​ចៅ​ទួត​ទាំង​បី​នាក់​របស់​យើង យើង​បាន​ងឿង​ឆ្ងល់​ចំពោះដំណើរ​ផ្សង​ព្រេង​ដ៏​អស្ចារ្យ​ដែល​យើង​មាន ។

យុគសម័យ​នៃ​ចម្លើយ​ភ្លាមៗ

មាន​គំនិត​គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​មួយ​បាន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ខ្ញុំ នៅ​ពេល​ខ្ញុំ​កំពុង​រៀបចំ​សម្រាប់​ព្រឹត្តិការណ៍​នេះ ។ មែន​ហើយ វា​គឺជា​ការ​ពិត​ណាស់ កាល​ខ្ញុំ​នៅ​វ័យ​ចន្លោះ​ពី ១៨ ដល់ ៣០ ឆ្នាំ ខ្ញុំ​កម្រ​នៅ​មុខ​កញ្ចក់​ណាស់ ប៉ុន្តែ​ទោះ​ជា​ខ្ញុំ​មាន​វ័យ​ចំណាស់​នៅ​ពេល​នេះ​ក្ដី ក៏​ខ្ញុំនៅ​តែ​មាន​អារម្មណ៍​ថា​នៅក្មេង​ដែរ ។ពិតណាស់ ពួកយើង​ភាគច្រើន​ដែល​មាន​វ័យ​ចំណាស់​ចាត់​ទុក​ថា ខ្លួន​ឯង​នៅ​ក្មេង​ដែល​បាន​រស់​នៅ​យូរ​ហើយ ។

​ជំនាន់​មុនៗ​មាន​បទពិសោធន៍ស្រដៀងគ្នា​នឹង​ជំនាន់​របស់​បងប្អូន​ដែរ ​ដែល​បងប្អូន​នឹក​ស្មាន​មិន​ដល់ ។ ខ្ញុំ​ជឿ​ថា វា​មាន​ភាព​ខុស​គ្នា​តិច​តួច​ណាស់​រវាង​​បុត្រា​បុត្រីរបស់ព្រះវរបិតា​សួគ៌ ទោះ​ជា​ពួកគេ​មាន​វ័យ​ប៉ុណ្ណា​ក្ដី ។ ឧទាហរណ៍ មាន​បងប្អូន​ជាច្រើន​បាន​សួរ​​សំណួរអំពី​ព្រះ និង​អំពី​ខ្លួន​ឯង​​—គឺជា​សំណួរ​ជ្រៅៗ ហើយ​សំខាន់ ដែលស្រដៀង​គ្នា​នឹង​សំណួរ​ដែល​បាន​ចោទ​សួរ​មក​ពី​មនុស្ស​ដែល​មាន​វ័យ​ច្រើន​ជាង​បងប្អូន​ដែរ ៖

« តើ​ពិត​ជា​មាន​ព្រះ​ឬ ? តើ​ទ្រង់​មាន​ព្រះទ័យ​ខ្វល់​ខ្វាយ​ដែរ​ឬ​ទេ ?

« តើ​ខ្ញុំ​ស្ថិត​នៅ​លើ​ផ្លូវ​ត្រូវ​ដែរ​ឬ​ទេ ? »

« ហេតុអ្វី​ពេល​ខ្លះ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ថា ឥតន័យ ថប់​បារម្ភ ត្រូវ​គេ​មើល​រំលង ឬ​ឯកោ ? »

« ហេតុអ្វី​បាន​ជា​ព្រះ​មិន​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ខ្ញុំ ?

« ហេតុអ្វី​ទ្រង់​មិន​ឆ្លើយ​តប​នឹង​ការ​អធិស្ឋាន ? »

« ហេតុអ្វី​ទ្រង់​បណ្ដោយ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ដក​ពិសោធន៍​នូវ​ភាព​សោកសៅ ជំងឺ ឬ​សោកនាដកម្ម​នេះ ? »

សំណួរ​ទាំង​នេះ​អាចជា​សំណួរ​ដ៏​ពិបាក​ឆ្លើយ ។

នៅ​ក្នុង​យុគសម័យ​នៃ​ចម្លើយ​ភ្លាមៗ​នេះ—វា​ទំនងដូច​ជា​ចំណេះ​ដឹងដែលគ្មានចម្លើយ អាច​ទទួល​បាន​ភ្លាម ​ដោយ​គ្រាន់​តែ​ស្រាវ​ជ្រាវ​ក្នុង​ Google —នោះ​ពេលខ្លះ​យើង​មាន​ការ​ស្មុគស្មាញ​ចិត្ត នៅ​ពេល​ចម្លើយ​ចំពោះ​សំណួរ​បន្ទាន់​ដ៏​សំខាន់​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​យើង​ត្រូវ​បាន​ពន្យារ​ពេល​ ។ យើង​បាន​បង្វែរដួង​ចិត្ត​របស់​យើង​ទៅ​ស្ថានសួគ៌ ប៉ុន្តែ​អ្វី​ដែល​យើង​ទទួល​បាន​គឺ​ជា « ទស្សន៍​ទ្រនិច​រង់ចាំ » ​ដែល​វិល​ចុះ​ឡើង​ធ្វើ​ឲ្យ​រសាយ​ចិត្ត ។

យើង​មិន​ចូល​ចិត្ត​រង់​ចាំ​ទេ ។

នៅ​ពេល​យើង​ត្រូវ​រង់​ចាំ​ច្រើន​ជាង​ពីរ​បី​នាទី ដើម្បី​ម៉ាស៊ីន​ស្រាវជ្រាវ​រកចម្លើយ យើង​អាច​នឹង​សន្មត​ថា តំណភ្ជាប់​នោះ​បាន​ចុះ​ខ្សោយ ឬ​ត្រូវ​បាន​កាត់​ផ្ដាច់ ។ នៅ​ក្នុង​ការ​រសាយ​ចិត្ត​របស់​យើង យើង​អាច​នឹង​បោះបង់​ចោល​ការ​ស្វែង​រក​នោះ ។ ប៉ុន្តែ​នៅ​ពេល​សំណួរ​ដ៏​អស់​កល្ប​ជានិច្ច បញ្ហា​នៃ​ព្រលឹង​​កើត​មាន នោះ​យើង​ត្រូវ​តែ​មាន​ការ​អត់ធ្មត់ ។

​ពុំ​មែន​ចម្លើយ​ទាំងអស់​សុទ្ធ​តែ​មាន​តម្លៃ​ស្មើ​គ្នា​នោះ​ទេ ។ ចម្លើយ​ដែល​កើត​មក​ពី​ប្រាជ្ញា​ខាង​លោកិយ ឬ​គំនិត​ពេញ​និយម​គឺ​ងាយ​នឹង​ទទួល​បាន​ណាស់ ប៉ុន្តែ​វា​បាត់​បង់​តម្លៃ​របស់​វា​យ៉ាងឆាប់រហ័ស នៅ​ពេល​ទ្រឹស្ដី ឬ​និន្នាការ​ថ្មី​កើត​មាន ។ ចម្លើយ​សួគ៌ា—ចម្លើយ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច—គឺ​មាន​តម្លៃ​ប្រៀប​ផ្ទឹម​ពុំ​បាន​ឡើយ ។ ការ​ទទួល​ចម្លើយ​ទាំង​នេះ ជារឿយៗ វា​តម្រូវ​ឲ្យ​មាន​ការ​លះបង់ ការងារ និង​ការ​អត់ធ្មត់ ។

ចម្លើយ​ទាំង​នេះ​មាន​តម្លៃ​ស័ក្ដិសម​នឹង​រង់ចាំ ។

គោលបំណង​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​គឺ​ដើម្បី​ផ្ដល់​នូវ​សាក្សី​ដ៏​ជាក់​លាក់​របស់​ខ្ញុំ​ថា ព្រះវរបិតា​របស់​បងប្អូន​ដែល​គង់​នៅស្ថានសួគ៌​ស្គាល់​បងប្អូន ទ្រង់​ស្ដាប់​បងប្អូន ហើយ​ទ្រង់​នឹង​ពុំ​ដែល​បោះបង់​បងប្អូន​ឡើយ ។ នៅ​ពេល​បងប្អូន​បង្វែរ​ដួង​ចិត្ត​ទៅ​រក​ទ្រង់ ហើយ​ខិតខំ​ធ្វើ​តាម​របៀប​របស់​ទ្រង់ នោះ​ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​អន្តរាគមន៍​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​បងប្អូន ហើយ​ដឹកនាំ​ផ្លូវ​របស់​បងប្អូន នៅ​ពេល​បងប្អូន​ធ្វើ​ដំណើរ​ឆ្លង​កាត់​ដំណើរ​ផ្សង​ព្រេង​ដ៏​អស្ចារ្យ និង​រំភើប​នៃ​ជីវិត​រមែង​ស្លាប់​នេះ ។

ការ​តភ្ជាប់​ចំណុច​ទាំងឡាយ

អ្នក​ច្នៃ​ប្រឌិត​ដ៏​អស្ចារ្យ​នៅ​ក្នុង​ជំនាន់​របស់​យើង ឈ្មោះ​ស្ទីវ ចបស៍ របស់​ក្រុម​ហ៊ុន Apple មាន​ការ​យល់​ដឹងស៊ីជម្រៅ​នេះ​ គាត់​ពោល​ថា « អ្នក​មិន​អាច​ភ្ជាប់​ចំណុច​ទាំងឡាយ​ដោយ​មើល​ទៅ​អនាគត​បាន​ទេ ។ « អ្នក​អាច​ភ្ជាប់​វា​ដោយ​មើល​ទៅ​អតីតកាល​តែប៉ុណ្ណោះ ។ ដូច្នេះ អ្នក​ត្រូវ​ទុកចិត្ត​ថា ចំណុច​ទាំងនោះ​នឹង​ភ្ជាប់គ្នា​នៅ​ក្នុង​ពេល​អនាគត​របស់​អ្នក តាម​របៀប​ណា​មួយ » ។

តើ​គាត់​ចង់​មាន​ន័យ​ថា​យ៉ាង​ម៉េច ? ប្រហែល​ជា​ រូបភាព​មួយ​អាច​នឹង​ជួយបក​ស្រាយ​បាន ។ នៅ​ចុង​ទសវត្សរ៍​ទី ១៩ ពួក​វិចិត្រករ ដូចជា ចច ស៊ឺរ៉ាត់ និង​ផល ស៊ីគណាក់ បាន​ចាប់ផ្ដើម​គូរ​គំនូរ​នៅ​ក្នុង​របៀប​ថ្មី​មួយ​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ថា​ជាសម័យ​អារម្មណ៍​និយម​ថ្មី ។ បច្ចេកទេស​របស់​ពួកគាត់​មាន គឺ​ការ​ដៅ​​ចំណុចនៅ​លើ​​ផ្ទាំង​ក្រណាត់នូវ​ពណ៌​តូចៗ ។ បើ​មើល​ឲ្យ​ជិត ចំណុច​ទាំង​នេះ គឺ​វា​មិន​ទាក់​ទង​គ្នា​ទេ ហើយទំនងដូចជាចៃដន្យ ។ ប៉ុន្តែ​នៅពេល​បងប្អូន​មើល​ផ្ទាំង​គំនូរ​ទាំង​មូល បងប្អូន​​អាច​ឃើញ​ថា​ចំណុច​ទាំងនោះ​លាយបញ្ចូល​ទៅ​ជាពណ៌ចម្រុះ និង​ពណ៌​បង្កើត​ចេញ​ជា​រូបរាង​ដែល​បង្ហាញ​នូវ​ទិដ្ឋភាព​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត​មួយ​ ។ អ្វី​ដែល​ហាក់​ដូចជា​គ្មាន​ឯកសណ្ឋាន ទាំង​ច្របូក​ច្របល់ បាន​ចាប់ផ្ដើម​មាន​ន័យ ។ ពេលខ្លះ ជីវិត​របស់យើង​ប្រៀប​បាន​នឹង​សិល្បៈ​នៃ​អារម្មណ៍​និយម​ថ្មី​នោះ​ដែរ ។ ចំណុច​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ពណ៌​ដែល​បង្កើត​ជាគ្រា និង ​ព្រឹត្តិការណ៍​នានា នៃ​ជំនាន់​របស់​យើង ពេល​ខ្លះ​អាច​មើល​ទៅ​ហាក់ដូចជា​មិន​ទាក់​ទង​គ្នា ហើយ​មាន​ភាពវឹកវរ ។ យើង​មិន​អាច​មើល​ឃើញ​លំដាប់​វា​ឡើយ ។ យើង​មិន​អាច​នឹក​ស្រមៃ​ដល់​ថា វា មាន​គោលបំណង​មួយ​នោះ​ទេ ។

ប៉ុន្តែនៅ​ពេល​យើង​ឈាន​ជើង​ថយ​ក្រោយ ហើយ​មើល​ដោយ​ទស្សន​វិស័យ​ដ៏​អស់​កល្ប​ជានិច្ច​មួយ នៅ​ពេល​យើង​មើល​ទៅ​ជីវិត​របស់​យើង​ក្នុង​ក្របខណ្ឌ​នៃ​ដំណឹងល្អ​នៃ​ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ នោះ​យើង​អាច​ចាប់ផ្ដើម​មើល​ឃើញ​របៀប​ដែល​ចំណុច​ខុសៗ​គ្នា​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​យើង​បាន​តភ្ជាប់​គ្នា ។ យើង​ប្រហែល​ជា​ពុំ​អាច​មើល​ឃើញ​នូវ​រូបភាព​ទាំង​ស្រុង​នៅ​ឡើយ ប៉ុន្តែ​យើង​នឹង​មើល​ឃើញ​គ្រប់​គ្រាន់ ដើម្បី​ទុក​ចិត្ត​ថា មាននូវ​ការ​រចនា​ដ៏​ធំ ហើយ​ស្រស់​ស្អាត​មួយ ។ ហើយ​នៅ​ពេល​យើងព្យាយាម​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ ហើយ​ធ្វើ​តាម​ព្រះរាជបុត្រា​ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូវ​គ្រីស្ទ នៅ​ថ្ងៃ​មួយ​យើង​នឹង​មើល​ឃើញ​ផលិតផល​សម្រេច​នោះ ហើយ​យើង​នឹង​ដឹង​ថា ព្រះហស្ដ​របស់​ព្រះ​បាន​ដឹកនាំ ហើយ​បង្ហាញ​ផ្លូវ​យើង ។

យើង​នឹង​ដឹង​ថា ព្រះ​បាន​មាន​ផែនការ​មួយ​សម្រាប់​ចំណុច​ចៃដន្យ​ទាំង​ឡាយ​នោះ ។ យើង​នឹង​ឃើញ​ថា ទ្រង់​បាន​ពង្រីក​ទេពកោសល្យ​របស់​យើង បាន​រៀបចំ​ឱកាស ហើយ​បាន​ណែនាំ​យើងឲ្យ​ស្គាល់​ឱកាស​ដ៏​រុងរឿង​លើស​អ្វី​ដែលយើង​នឹក​ស្រមៃ​ស្មាន​ដល់ ឬ​អាច​សម្រេច​បាន​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ទៅ​ទៀត ។

ខ្ញុំ​ពិត​ជា​បាន​ឃើញ​រឿង​នេះ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​ខ្ញុំ​មែន ។

ដំណើរផ្សង​ព្រេង​របស់​ខ្ញុំក្នុង​ជីវិតរមែងស្លាប់

បងប្អូន​ជាច្រើន​ដឹង​ថា កាល​ខ្ញុំ​នៅ​ក្មេង គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​បង្ខំ​ឲ្យ​ភៀសខ្លួន​ចេញ​ពី​ផ្ទះ​របស់​យើង​ចំនួន​ពីរ​លើក ហើយ​បាន​ទុក​ចោល​អ្វីៗ​គ្រប់​យ៉ាង ។ នៅ​គ្រា​ទាំង​ពីរ​នោះ វា​បាន​ស-បញ្ជាក់​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា មនុស្ស​ដែល​នៅ​ក្នុង​ទីតាំង​ថ្មី​របស់​យើង​បាន​ចាត់​ទុក​យើង​ថា យើង​មាន​តម្លៃ​ « តិច​ » ​ជាង​ពួកគេ ។ នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ក្មេង​ដែល​មាន​អាយុ​ស្របាល​ខ្ញុំ ការ​បញ្ចេញ​សំឡេង​របស់​ខ្ញុំ​បាន​បង្ហាញ​ថា ខ្ញុំ​ជា​ក្មេង​មក​ពី​បរទេស និង​ជា​ប្រភព​មួយ​នៃ​ការ​សើច​ចំអក​សម្រាប់​ពួកគេ ។

ឪពុក​ម្ដាយ​របស់​ខ្ញុំ​មាន​ការ​លំបាក​ក្នុង​ការ​ផ្គត់​ផ្គង់​ដល់​គ្រួសារ​របស់​យើង ។ ម្ដាយ​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ចាប់ផ្ដើម​អាជីវកម្ម​បោក​សម្លៀក​បំពាក់ ហើយ​បាន​ធ្វើ​ជា​« អ្នក​ជំនាញ​ផ្នែក​ដឹកជញ្ជូន​ដល់​ផ្ទះ » ​សម្រាប់​អាជីវកម្ម​នោះ​ដោយ​ប្រើ​កង់ និង​រទេះ​របស់​ខ្ញុំ ក្រោយ​ពី​ម៉ោង​រៀន ។

ការ​តក់​ស្លុត និង​សម្ពាធ​នៃ​ការ​ផ្លាស់ប្ដូរ​ទីតាំង និង​បរិយាកាស​ដ៏​ធំ​របស់​យើង បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​រៀន​មិន​ទាន់​គេ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ខក​រៀន​ពេញ​មួយ​ឆ្នាំ ។

នៅ​ប្រទេស​អាល្លឺម៉ង់​ភាគ​ខាង​កើត​ ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ភាសា​រុស្សី​ជា​ភាសា​ទីពីរ ។ វា​ពិបាក ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​អាច​ធ្វើ​វា​បាន ។ លុះ​មក​ដល់​ប្រទេស​អាល្លឺម៉ង់​ភាគ​ខាង​លិច ខ្ញុំ​តម្រូវ​ឲ្យ​រៀន​ភាសា​អង់​គ្លេស ។

វា​មាន​ការ​ពិបាក​សម្រាប់​ខ្ញុំ​ណាស់ ! ខ្ញុំ​បាន​ជឿ​ថា មាត់​របស់​ខ្ញុំត្រូវបាន​បង្កើត​មក​ពុំ​មែន​សម្រាប់​និយាយ​ភាសា​អង់គ្លេស​ឡើយ ។

កាល​ខ្ញុំ​នៅ​វ័យ​ជំទង់ ខ្ញុំ​បាន​លង់​ស្នេហ៍​នឹង​នារី​ដ៏​អស្ចារ្យ​បំផុត​ម្នាក់ ដែល​មាន​កែវ​ភ្នែក​ធំៗ​ពណ៌​ត្នោត ។ ជា​អកុសល ហារីត ទំនង​ដូចជា​មិន​ចាប់​អារម្មណ៍​នឹង​ខ្ញុំ​សោះ ។ ទោះ​ជា​ខ្ញុំ​ខិតខំ​យ៉ាង​ណា ក៏​វា​ហាក់​ដូចជាខ្ញុំ​គ្មាន​សង្ឃឹម​សោះ ។ បងប្អូន​បាន​ស្ដាប់ឮ​គាត់​រៀបរាប់​រួចហើយ ។

ដូច្នេះ ខ្ញុំ​ជា​យុវជន​ម្នាក់​មិន​សូវ​សំខាន់ និង​មាន​ការ​លំបាក ដែល​រស់នៅ​ក្នុង​ប្រទេស​អាល្លឺម៉ង់​ក្រោយ​សង្គ្រាម ​ដែល​ទំនង​ជា​គ្មាន​ឱកាស​ជោគជ័យ​ច្រើន​នៅ​ក្នុង​ជីវិត ។

ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​មាន​រឿង​ល្អៗ​មួយ​ចំនួន​កើត​ឡើង​ចំពោះ​ខ្ញុំ ។

ខ្ញុំ​បានដឹង​ថា គ្រួសារ​របស់​ខ្ញុំ​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ។ នៅ​ឯសាលារៀន និង​ព្រះវិហារ មាន​ពួក​គ្រូបង្រៀន​ដែល​បាន​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ដាក់​គោលដៅ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ខ្ពស់​ជានិច្ច ។ ខ្ញុំ​នៅ​ចាំ​ថា នៅ​ពេល​អ្នក​ផ្សព្វផ្សាយ​វ័យ​ក្មេង​ជន​ជាតិ​អាមេរិកាំង​ម្នាក់​បាន​បង្រៀនគោលការណ៍​នេះ​មក​ពី​ព្រះគម្ពីរ​ថា « បើ​សិន​ជា​ព្រះ​កាន់​ខាង [អ្នក] តើ​អ្នក​ណា​អាច​ទាស់​នឹង [អ្នក]​បាន ? »

គំនិត​នេះ​វា​ហាក់​ដូចជា​មាន​អ្វី​មួយ​ដែល​អស្ចារ្យ​ចំពោះ​ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំ​បាន​គិតថា បើ​វា​ដូច្នោះ​មែន ហេតុអ្វី​ខ្ញុំ​គួរ​ភ័យ​ខ្លាច ?

ដូច្នោះ​ខ្ញុំ​បាន​ជឿ ។ ហើយ​បាន​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ ។

ខ្ញុំបាន​នៅ​ក្នុង​កម្មសិក្សា​អស់​មួយរយៈ ។ មាន​គ្រូបង្រៀន​របស់​ខ្ញុំ​ម្នាក់​បាន​សំណូម​ពរ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​បំណង​ប្រាថ្នា​កាន់តែខ្ពស់ ហើយ​ចូល​រៀន​នៅ​សាលា​ពេល​យប់​ដើម្បី​សិក្សាវិស្វកម្ម​មេកានិច ។ វា​តម្រូវ​ឲ្យ​មានការ​ខិតខំ​យ៉ាង​ខ្លាំង ប៉ុន្តែ​វា​បាន​ដឹកនាំ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រក​ឃើញ​ចំណង់​ចំណូល​ចិត្ត​របស់​ខ្ញុំ​ខាង​អាកាសចរណ៍ ! ខ្ញុំ​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើល​ជា​ខ្លាំង​ នៅ​ពេល​បាន​ដឹង​ថា ដើម្បីក្លាយជា​អ្នក​បើក​យន្តហោះ​ម្នាក់​ខ្ញុំចាំបាច់​ត្រូវ​ចេះ​ភាសា​អង់គ្លេស ។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ចង់​ក្លាយ​ជា​អ្នក​បើក​យន្តហោះ​ម្នាក់ ហើយ​ដោយ​អព្ភូតហេតុ មាត់​របស់​ខ្ញុំ​ទំនង​ជា​បាន​ផ្លាស់ប្ដូរ ហើយភាសា​អង់គ្លេស​លែង​ជា​ភាសា​ពិបាក​សម្រាប់​ខ្ញុំ​ទៀត​ហើយ ។

ដោយ​មាន​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ថ្មី ការ​តាំង​ចិត្ត​ថ្មី​ដើម្បីខិតខំ​ធ្វើ​ការ ហើយ​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះវរបិតា​សួគ៌ ខ្ញុំ​បាន​បោះ​ជំហាន​បន្តិច​ម្ដងៗ​ដែល​បាន​ជួយ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​ស្ថាបនា​ទំនុក​ចិត្ត​ថា ខ្ញុំ​អាច​ធ្វើ​វាបាន ។

ពិតណាស់ នោះ​ពុំ​មែន​មាន​ន័យ​ថា រឿង​​ទាំងឡាយ​បាន​ដំណើរ​ការ​ទៅ​ដោយគ្មានឧបសគ្គនោះ​ទេ ។

កាល​ខ្ញុំ​មាន​វ័យ ១៩ ឆ្នាំ ខ្ញុំ​បានធ្វើ​ដំណើរ​​ទៅ​ទីក្រុង សាន់ អាន់តូនីញ៉ូ រដ្ឋ​តិចសាស ដើម្បី​ចាប់ផ្ដើម​ការ​បំពាក់​បំប៉ន​របស់​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​បើក​យន្តហោះ​ទ័ព​អាកាស ។ នៅ​លើ​យន្តហោះនោះ ខ្ញុំ​បាន​អង្គុយ​នៅ​ក្បែរ​បុរស​ម្នាក់​និយាយជា​អ្នក​តិច​សាស ។ ខ្ញុំ​បារម្ភ​ជាខ្លាំង​ដោយ​ដឹង​ថា ភាសា​អង់គ្លេស​ដែល​បាន​ខំ​រៀន​ ពុំមែន​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស​ដែល​ពួកគេនិយាយ​នៅ​រដ្ឋ​តិច​សាស​ទេ !

នៅ​ឯ​សាលា​បំពាក់​បំប៉ន​អ្នក​បើក​យន្ត​ហោះ មាន​រឿង​ជា​ច្រើន​ពិបាកៗ​ផង​ដែរ ។ វា​គឺជា​កម្មវិធី​មួយ​ដែល​មាន​ការ​ប្រកួត​ប្រជែង​យ៉ា​ង​ខ្លាំង ព្រោះមនុស្ស​គ្រប់​គ្នា​ចង់​បាន​ចំណាត់​ថ្នាក់​កំពូល​នៅ​ពេល​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា ។ ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​ភ្លាម​ថា ខ្ញុំ​មាន​ផលវិបាក​មួយ ដោយសារ​មិត្ត​រួម​ថ្នាក់​របស់​ខ្ញុំ​ភាគច្រើន​សុទ្ធ​តែ​អ្នក​មាន​ដើម​កំណើត​និយាយ​ភាសា​អង់​គ្លេស ។

គ្រូបង្រៀន​របស់​ខ្ញុំ​បាន​ព្រមានខ្ញុំ​អំពី​ផលវិបាក​មួយ​ទៀត—គឺ​ខ្ញុំ​បាន​ចំណាយ​ពេល​ច្រើន​នៅ​ឯ​ព្រះវិហារ ។ សមាជិក​ក្នុង​មូលដ្ឋាន​បាន​ស្វាគមន៍​ខ្ញុំ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​សាខា​ និង​ក្នុង​ផ្ទះ​របស់​ពួកគេ ហើយ​យើង​ថែម​ទាំង​បាន​សាង​សង់​សាលា​ប្រជុំ​មួយ​នៅ​ប៊ីក ស្ព្រីង រួម​គ្នា​ទៀត​ផង ។ ពួក​គ្រូបង្រៀន​របស់​ខ្ញុំ​មាន​ការ​ព្រួយ​បារម្ភថា សកម្មភាព​ទាំង​នេះ​នឹង​រារាំង​ឱកាស​របស់​ខ្ញុំ​ពី​ការ​ទទួល​ចំណាត់​ថ្នាក់​ខ្ពស់ ។ ខ្ញុំ​​មិន​បាន​​គិត​​ដូច្នោះ​ទេ ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំ​បាន​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ ហើយ​បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​អស់​ពី​លទ្ធភាព​របស់​ខ្ញុំ ។

នៅ​ទីបំផុត ខ្ញុំ​បាន​រៀន​ចេះ​ភាសា​អង់គ្លេស​ ( តែ​ខ្ញុំ​នៅ​តែ​រៀន ) ។ ខ្ញុំ​បាន​បញ្ចប់​ការ​បំពាក់​បំប៉ន​របស់​ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​បើក​យន្ត​ហោះ​ ( ហើយ​បានជាប់​លេខ​មួយក្នុង​ថ្នាក់​របស់​ខ្ញុំ ) ។ ខ្ញុំ​បាន​ក្លាយ​ជា​អ្នក​បើក​យន្តហោះ ហើយ​ក្រោយ​មក​បាន​ក្លាយ​ជា​មេក្រុម​នៅ​ក្រុម​ហ៊ុន​អាកាសចរ​មួយ ។ ហើយ​ចុះ​នារីដ៏​ស្រស់​ស្អាត​ដែល​មាន​កែវ​ភ្នែក​ពណ៌​ត្នោត​ក្នុង​ក្ដី​ស្រមៃ​របស់​ខ្ញុំ​វិញ ? មែនហើយ គាត់​នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រជុំ​នេះ​ជាមួយ​នឹង​ខ្ញុំ ។

ចូរ​ធ្វើ​រឿង​តូចៗ​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ

មាន​មេរៀន​មួយ​នៅ​ក្នុង​រឿង​នេះ​មែនទេ ? ខ្ញុំ​គិត​ថា វា​មាន​មេរៀន​ខ្លះៗ !

មេរៀន​ទីមួយ​ប្រហែល​ជា​មេរៀន​នេះ ៖ សូម​កុំថប់​បារម្ភ​ដោយ​កិច្ចការ​ធំៗ ហើយ​ពិបាកៗ​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​ឡើយ ។ ប្រសិនបើ​បងប្អូន​តាំង​ចិត្ត​ធ្វើកិច្ចការ ​« ងាយៗ »—ជា​កិច្ចការ ​« តូចៗ » ​ដែល​ព្រះ​បាន​សុំ​ឲ្យ​បងប្អូន​ធ្វើ—ហើយ​បងប្អូន​ធ្វើ​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ឥតខ្ចោះ​តាម​ដែល​អាច​ធ្វើ​បាន កិច្ចការ​ធំៗ​នឹង​កើត​មាន​តាម​ក្រោយ ។

កិច្ចការ « តូច ហើយ​ងាយៗ »​ ទាំង​នេះ​មួយ​ចំនួនដែល​បងប្អូន​អាច​ធ្វើ​បាន​យ៉ាង​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​ រួម​មាន ការ​អធិស្ឋាន​ប្រចាំ​ថ្ងៃ ការ​សិក្សា​ព្រះគម្ពីរ ការ​រស់​នៅ​តាម​ពាក្យ​សម្ដី​នៃប្រាជ្ញា​វាង​វៃ ការ​ទៅ​ព្រះវិហារ ការ​អធិស្ឋាន​​ដោយ​ស្មោះ​អស់​ពី​ចិត្ត និង​ការ​ថ្វាយ​ដង្វាយ​មួយ​ភាគ​ក្នុង​ដប់ និង​ដង្វាយ​ផ្សេងៗ ។

សូម​ធ្វើ​កិច្ចការ​ទាំង​នេះ សូម្បី​នៅ​ពេល​ដែល​បងប្អូន​ពុំ​ចង់​ធ្វើ​វា​ក្ដី ។ « ពលិកម្ម »​ទាំង​នេះ​អាច​មើល​ទៅ​ជា​រឿង​តូចតាច ប៉ុន្តែ​វា​មាន​សារៈសំខាន់ ដោយសារ​ « ពលិកម្ម​នាំ​មក​នូវ​ពរជ័យ​ពី​ស្ថាន​សួគ៌ » ។

វា​មាន​ន័យ​ថា ពលិកម្ម​ « តូច ហើយ​សាមញ្ញ » ​គឺជា​ចំណុច​នៃ​ការ​រស់​នៅ​ប្រចាំ​ថ្ងៃដែល​បង្កើត​ផ្ទាំង​គំនូរ​នៃ​ជីវិត​របស់​បងប្អូន ។ បងប្អូន​ប្រហែល​ជា​មិន​ឃើញ​អំពី​របៀប​ដែល​ចំណុច​ទាំង​នោះ​តភ្ជាប់​គ្នានៅ​ពេល​នេះ ហើយ​បងប្អូន​ពុំ​ទាន់​ត្រូវ​ការ​តភ្ជាប់​វា​នៅ​ឡើយ ។ គ្រាន់​តែ​មាន​សេចក្ដី​ជំនឿ​គ្រប់​គ្រាន់​សម្រាប់​គ្រា​ដែល​បងប្អូន​កំពុង​រស់នៅ​នា​ពេល​នេះ ។ សូម​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ ហើយ​ « ចេញ​ពី​ការណ៍​ដ៏​តូច​តាច នោះ​បណ្ដាល​ឲ្យ​មាន​ការណ៏​ដ៏​ធំ​ធេង​ឡើង » ។

ទុកចិត្ត​លើ​ព្រះ

ឥឡូវ​នេះ ​បងប្អូន​អាច​នឹងកំពុងគិត​ថា « មែន​ហើយ អែលឌើរ អុជដូហ្វ នោះ​គឺជា​រឿង​ល្អ​ណាស់សម្រាប់​លោក ។ ប៉ុន្តែ​លោក​គឺជា​សាវក​ម្នាក់ ។ ខ្ញុំ​មិន​មែន​ដូចលោកទេ ។ ខ្ញុំ​ពុំ​មែន​ជា​មនុស្ស​សំខាន់​ចំពោះ​ព្រះ​ទេ ។ ការ​អធិស្ឋាន​របស់​ខ្ញុំ​គ្មាន​ចម្លើយ​ទេ ។ ជីវិត​របស់​ខ្ញុំ​គ្មាន​ការ​ដឹកនាំ​ទេ ។ ប្រសិន​បើ​មាន​ផែនការ​មួយ​សម្រាប់​ខ្ញុំ គឺ​វា​តូច​តាច ។ ជា​ផែនការ​ដែល​នៅ​សេស​សល់​សម្រាប់​ខ្ញុំ​ប៉ុណ្ណោះ ។ ជា​ផែនការ​ដែល​គ្រាន់​តែ​បញ្ជាក់​ថា ព្រះ​ដឹង ហើយ​អ្នក​ត្រូវ​រីករាយ​នឹង​អ្វី​ដែល​អ្នក​មាន​ទៅ​បាន​ហើយ » ។

មិត្ត​ជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ​អើយ សូម​ចាំ​អ្វី​ដែល​ស្ទីវ ចបស៍ បាន​និយាយ ៖ « អ្នក​មិន​អាច​ភ្ជាប់​ចំណុច​ទាំងឡាយ​ដោយ​មើល​ទៅ​អនាគត​បាន​ទេ ។ អ្នក​អាច​ភ្ជាប់​វា​ដោយ​មើល​ទៅ​អតីតកាល​តែប៉ុណ្ណោះ » ។

នៅ​ពេលខ្ញុំ​​មាន​អាយុ​ស្របាលបងប្អូន ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​ថាត្រូវ​ដើរ​នៅ​លើ​ផ្លូវ​ណា​នោះ ទេ ។ ខ្ញុំ​ពិត​ជា​ពុំ​បាន​មើល​ឃើញ​អំពី​ចំណុច​នានា​ដែល​តភ្ជាប់​គ្នា​នៅ​ពី​មុខ​ខ្ញុំ​ឡើយ ។

ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​បាន​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ ។ ខ្ញុំបាន​ស្ដាប់​ពាក្យ​ទូន្មាន​របស់​គ្រួសារ​ជា​ទីស្រឡាញ់ និង​មិត្ត​ដ៏​ឈ្លាស​វៃ ហើយ​បោះ​ជំហាន​បន្តិច​ម្ដងៗ​ដោយ​សេចក្ដី​ជំនឿ ដោយ​ជឿ​ថា ប្រសិន​បើ​ខ្ញុំ​ធ្វើ​ឲ្យអស់​ពីលទ្ធភាព​នៅ​គ្រា​នោះ ព្រះ​នឹង​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​នៅសេស​សល់ ។

ទ្រង់​បាន​ធ្វើ​មែន ។

ទ្រង់​បាន​ជ្រាប​តាំង​ពី​ដើម​ដល់​ចប់ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​ពុំ​បាន​ដឹង​ទេ ។

ខ្ញុំ​ពុំ​អាច​មើល​ឃើញ​ពី​អនាគត​ឡើយ ប៉ុន្តែ​ទ្រង់​អាច ។

សូម្បី​តែ នៅ​ក្នុង​គ្រា​លំបាក​ទាំងនោះ​ដែល​ខ្ញុំ​បាន​គិត​ថា ខ្ញុំត្រូវ​គេ​បោះ​បង់​ចោល នោះ​ទ្រង់​គង់​នឹង​ខ្ញុំ—ខ្ញុំ​មើល​ឃើញ​ការណ៍នោះ​នៅពេល​នេះ ។

នៅ​ក្នុង​សុភាសិត យើង​រក​ឃើញ​ការ​សន្យា​ដ៏​ធំ​នេះ​ថា « ទី​ពឹង​ដល់​ព្រះយេហូវ៉ា​ឲ្យ​អស់​អំពី​ចិត្ត កុំ​ឲ្យ​ពឹង​ផ្អែក​លើ​យោបល់​របស់​ខ្លួន​ឡើយ ។ ត្រូវ​ឲ្យ​ទទួល​ស្គាល់​ទ្រង់​នៅ​គ្រប់​ទាំង​ផ្លូវ​ឯង​ចុះ នោះ​ទ្រង់​នឹង​តម្រង់​អស់​ទាំង​ផ្លូវ​ច្រក​របស់​ឯង » ។

ខ្ញុំ​មិន​ជឿ​ថា មាន​សញ្ញា​សួរ​នៅ​ចុង​បញ្ចប់​នៃ​ខគម្ពីរ​នោះ​ទេ ។

ទេ ខ្ញុំ​គិត​ថា វា​គួរ​តែជា​ឧទាន​សញ្ញា​វិញ !

ដូច្នេះ​បងប្អូន​ត្រូវ​សួរ​ខ្លួន​ឯង​ថា « តើ​ខ្ញុំ​អាច​មាន​ជំនឿ​គ្រប់គ្រាន់​ដើម្បី​ជឿ​លើ​ព្រះ​បាន​ដែរ​ឬ​ទេ ? តើ​ខ្ញុំ​នឹង​យល់​ព្រម​ទុក​ចិត្ត​ថា ទ្រង់​ស្រឡាញ់​ខ្ញុំ ហើយ​សព្វ​ព្រះទ័យ​ដឹកនាំ​ផ្លូវ​របស់​ខ្ញុំ​ដែរ​ឬ​ទេ ? »

ពិតណាស់ ​បងប្អូនអាច​ធ្វើ​កិច្ចការជាច្រើន​​​ដោយ​ខ្លួន​បាន ។ ប៉ុន្តែ​ខ្ញុំ​សូម​ជម្រុញ​បងប្អូន​ឲ្យ​ជឿថា ​ជីវិត​របស់​បងប្អូន​នឹង​កាន់​តែ​ប្រសើរ​ឡើង ប្រសិន​បើ​បងប្អូន​ពឹង​ផ្អែក​លើ​ព្រះ ឲ្យ​ដឹកនាំ​ផ្លូវ​របស់​បងប្អូន ។ ទ្រង់​ជ្រាប​កិច្ចការ​ទាំងឡាយដែល​បងប្អូន​មិន​អាច​ដឹង ហើយ​ទ្រង់​បាន​រៀបចំ​អនាគត​សម្រាប់​បងប្អូន ដែល​បងប្អូន​ពុំ​អាច​នឹក​ស្រមៃ​ដល់ ។ សាវក​ប៉ុល​ដ៏​អស្ចារ្យ​បាន​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​ថា « សេចក្តី​ដែល​ភ្នែក​មិន​ដែល​ឃើញ ត្រចៀក​មិន​ដែល​ឮ ហើយ​ចិត្ត​នឹក​មិន​ដែល​ដល់ គឺ​សេចក្តី​នោះ​ឯង​ដែល​ព្រះ​បាន​រៀបចំ​ទុក សម្រាប់​ពួក​អ្នក​ដែល​ស្រឡាញ់​ទ្រង់ » ។

តើ​បងប្អូន​ចង់​ឲ្យ​ព្រះវរបិតា​សួគ៌​ដឹកនាំ​​បងប្អូន ប្រទាន​ពរ​បងប្អូន ហើយ​គាំទ្រ​បងប្អូន​ដែរ​ឬ​ទេ ?

ដូច្នេះ សូម​ជឿ ។

សូម​ស្រឡាញ់​ទ្រង់ ។

សូមស្វែងរកទ្រង់​ឲ្យ​អស់​ពី​ដួង​ចិត្ត​របស់​បងប្អូន ។

សូម​ដើរ​លើ​មាគ៌ា​ទ្រង់—មាន​ន័យ​ថា ការ​គោរព​បទបញ្ញត្តិ​ទាំងឡាយ ការ​គោរព​សេចក្ដី​សញ្ញា​របស់​បងប្អូន ការ​ធ្វើ​តាម​ការ​បង្រៀន​របស់​ពួក​ព្យាការី និង​ការ​ស្ដាប់​តាមការបំផុស​គំនិត​ពី​ព្រះវិញ្ញាណ ។

សូម​ធ្វើ​កិច្ចការ​នេះ ហើយ​ព្រះ​នឹង​ចម្រើន​ដល់​បងប្អូន​ច្រើន​ជាង ​« ​១​ពាន់​ដង​ទៅ​ទៀត​ចុះ ហើយ​ប្រទាន​ពរ ដូច​ជា​ទ្រង់​បាន​មាន​ព្រះបន្ទូល​នឹង​[បងប្អូន]​ដែរ » !

យើង​ឆ្លើយ​ទៅ​កាន់​ព្រះ

ខ្ញុំ​យល់​ថា សម្រាប់​បងប្អូន​ខ្លះ កិច្ចការ​នេះ​ទំនង​ជា​ងាយ​ស្រួល​ក្នុង​ការ​និយាយ ប៉ុន្តែ​វា​ពិបាក​ធ្វើ ។ ខ្ញុំ​យល់​ស្រប​ថា ក្នុង​វប្បធម៌​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ​បងប្អូន​ពុំ​ចាំបាច់​ទៅ​ឆ្ងាយ​នៅ​ដើម្បី​ស្ដាប់​ឮសំឡេងជំទាស់​ដែល​បំបាក់​ទឹក​ចិត្ត ឬ​ចំអក​ដល់​ជំនឿ​លើ​ព្រះ និង​ដល់​សាសនា​របស់​យើង​ជាក់​លាក់ឡើយ ។

សំឡេង​ទាំងនេះ​មាន​ការ​កើន​ឡើង​នៅ​ក្នុង​ជំនាន់​របស់​យើង តាមរយៈ​ភាព​ជឿន​លឿន​ដែល​ពុំ​ធ្លាប់​មាន​នៅ​ក្នុង​ការ​ប្រាស្រ័យ​ទាក់ទង ។

នោះ​គឺជា​ការ​ប្រឈម​របស់​បងប្អូន ។ ប៉ុន្តែ​វា​ក៏​ឯកសិទ្ធិ​របស់​បងប្អូន​ដែរ ។

ខ្ញុំ​ជឿជាក់​ថា បងប្អូន​នឹង​រក​ឃើញ​មធ្យោបាយ​ដើម្បី​តតាំង​តាម​របៀប​របស់​ព្រះអម្ចាស់ !

វា​គឺជា​ផ្នែក​នៃ​ដំណើរ​ផ្សង​ព្រេង​ក្នុង​ជីវិត​រមែង​ស្លាប់​របស់​បងប្អូន ។ របៀប​ដែល​បងប្អូន​ធ្វើ​វានឹង​ជះឥទ្ធិពល​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដល់​អនាគត​របស់​បងប្អូន និងផ្នែក​ដែល​បងប្អូន​មាន​នៅ​ក្នុង​កិច្ចការ​របស់​ព្រះ​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ ។

ទោះ​ជា​យ៉ាងណា អ្វី​ដែល​បងប្អូន​កំពុង​ដក​ពិសោធន៍​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​នេះ​ពុំ​មែន​អស្ចារ្យ​ទាំងអស់​នោះ​ទេ ។ ជំនាន់​របស់​បងប្អូន​ពុំ​មែន​ជាជំនាន់​តែ​មួយ​គត់​ដែល​សេចក្ដី​ជំនឿ​លើ​ព្រះ​ត្រូវ​ជួប​នឹង​ការ​ប្រឈម និង​ការ​សើច​ចំអក​នោះ​ទេ ។ ពិតណាស់ ការណ៍នេះ​ទំនង​ជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ការ​សាល្បង​ក្នុងជីវិត​រមែង​ស្លាប់​សម្រាប់​បុត្រា​បុត្រី​ទាំងអស់​របស់​ព្រះ ។

ព្រះយេស៊ូវ​បាន​មាន​បន្ទូល​ទៅ​ពួក​សិស្ស​របស់ទ្រង់​ថា « បើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​របស់​ផង​លោកីយ៍ នោះ​លោកីយ៍​នឹង​ស្រឡាញ់​អ្នក​រាល់​គ្នា តែ​ដោយ​ព្រោះ​ខ្ញុំ​បាន​រើស​ចេញ​ពី​លោកីយ៍​មក ហើយ​អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​មែន​ជា​របស់​ផង​លោកីយ៍​ទៀត នោះ​បាន​ជា​លោកីយ៍​ស្អប់​អ្នក​រាល់​គ្នា​វិញ» ។

បងប្អូន​អាច​នឹង​ទទួល​យក​ភាព​ស្រដៀង​គ្នា​នោះ​ផង​ដែរថា នៅ​ពេល​បងប្អូន​ធ្វើ​ការ​តាំង​ចិត្ត​ដើម្បី​ធ្វើ​តាម​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ នោះ​អស់​អ្នក​ដែល​បាន​រស់​នៅ​ក្នុង​អគារ​ដ៏​ធំ ហើយ​ទូលាយ​នឹង​បដិសេធ—ពេល​ខ្លះ បាន​ស្រែក​ឡើង​យ៉ាង​ខ្លាំង ។ ពួកគេ​ថែមទាំងអាច​នឹង​ល្បង​ធ្វើ​បាប​ដល់​បងប្អូ​ន ហើយ​ធ្វើ​ឲ្យ​បងប្អូន​ខ្មាស់​អៀន​ទៀត​ផង ។

ប៉ុន្តែ​សូមចាំ​ថា បងប្អូន​ពុំ​ឆ្លើយ​ទៅ​កាន់​ពួកគេ​នោះ​ទេ ។ បងប្អូន​​ឆ្លើយ​ទៅ​កាន់​ព្រះ ។ នៅ​ថ្ងៃ​មួយ បងប្អូន​នឹង​ឈរ​នៅ​ចំពោះ​ទ្រង់​ដើម្បី​រៀបរាប់​អំពី​ជីវិត​របស់​បងប្អូន ។

ទ្រង់​នឹង​សួរ​អំពី​អ្វី​ដែល​​បងប្អូន​បាន​ធ្វើ​ដើម្បី​យក​ឈ្នះ​លើ​ការ​ល្បួង​នៃ​លោកិយ​នេះ ហើយ​ធ្វើតាម​មាគ៌ា​នៃ​សេចក្ដី​សុចរិត ។ ទ្រង់​នឹង​សួរ​ថាតើ​បងប្អូនបាន​ធ្វើ​តាម​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​ដែរ​ឬ​ទេ តើ​បងប្អូន​បាន​ស្រឡាញ់​អ្នក​ជិតខាង​របស់​បងប្អូន​ដែរ​ឬ​ទេ តើ​បងប្អូន​បាន​ខិតខំ​ដោយ​ស្មោះ​ដើម្បី​បន្ត​ដើរ​នៅ​លើ​មាគ៌ា​នៃភាព​ជា​សិស្ស​ដែរ​ឬ​ទេ ។

មិត្ត​វ័យ​ក្មេង និង​បងប្អូន​ប្រុស​ស្រី​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ​អើយ បងប្អូន​មិន​អាច​ដើរ​នៅ​លើ​ផ្លូវ​ទាំង​ពីរ​នោះ​បាន​ទេ ។ បងប្អូន​មិន​អាច​ទទួលពរជ័យ​ដ៏ច្រើនឥតគណនា​នៃភាព​ជា​សិស្ស​បាន​ទេ កាល​កំពុង​រក្សា​កំណត់ត្រា​សមាជិកភាព​របស់​បងប្អូន​នៅ​ក្នុង​វួដ​បាប៊ីឡូ​ទី​មួយ​នោះ ។ បងប្អូន​ប្រុសស្រី​ជា​ទីស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ​អើយ ឥឡូវ​នេះ​គឺជា​ពេល​ដើម្បី​តាំង​ចិត្ត​ចំពោះ​ព្រះគ្រីស្ទ ហើយ​ដើរ​តាម​មាគ៌ា​របស់​ទ្រង់ ។

នៅ​ថ្ងៃ​មួយ រាល់​បុត្រា​បុត្រី​របស់​ព្រះ​នឹង​ដឹង​រឿង​ត្រឹមត្រូវ—រួមទាំង​អ្នក​ដែល​ចំអក​ដល់​សេចក្ដី​ពិត​នៅ​ពេល​នេះ​ផងដែរ ។ ពួកគេ​នឹង​លុត​ជង្គង់​ចុះ ហើយ​សារភាព​ថា ព្រះ​យេសូវ គឺ​ជា​ព្រះ​គ្រីស្ទ ជា​ព្រះ​ដ៏​ប្រោសលោះ ជាព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​នៃ​ពិភពលោក ។​១០ ពួកគេ​នឹង​ដឹង​ថា ទ្រង់​បាន​សុគត​ជំនួស​ពួកគេ ។

នៅ​ថ្ងៃ​នោះ វា​នឹង​បង្ហាញ​យ៉ាង​ច្បាស់​ថា មាន​តែ​ព្រះសូរ​សៀង​ទ្រង់​ប៉ុណ្ណោះ​ដែល​សំខាន់ ។

បងប្អូននឹង​ដឹង​យ៉ាងប្រាកដថា បងប្អូន​មាន​ពរ​ប៉ុណ្ណា ដោយសារ​តែ​បងប្អូន​បាន​រក្សា​សេចក្ដីជំនឿ គោរព​បទបញ្ញត្តិ​របស់​ព្រះ បាន​បម្រើ​មនុស្ស​ដទៃ​ទៀត ហើយ​បាន​ស្ថាបនា​នគរ​ព្រះ​នៅ​លើ​ផែនដី​នេះ ។ មិត្ត​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ​អើយ សូម​ជឿ—ហើយ​ព្រះ​នឹង​គង់​ជាមួយ​បងប្អូន ។ សូម​បង្វែរ​ចិត្ត​បងប្អូន​មក​រក​ទ្រង់ ហើយ​ទ្រង់​នឹង​ដឹកនាំ​បងប្អូន​នៅក្នុងដំណើរ​ឆ្លង​កាត់​ដំណើរ​ផ្សង​ព្រេង​ដ៏​ធំ និង​រំភើប​នៃ​ជីវិត​រមែង​ស្លាប់នេះ ។

វា​មិន​សំខាន់​ដល់​យើង​ឡើយ

ឥឡូវ​នេះ នៅ​ពេល​យើង​និយាយ​អំពី​ការ​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ព្រះ​ដឹកនាំ​ជីវិត​របស់​យើង ខ្ញុំ​ចង់​បញ្ជាក់​រឿង​មួយ ។ បងប្អូន​អាច​មិន​ចូល​ចិត្ត​អ្វី​ដែល​ខ្ញុំ​នឹង​ប្រាប់​ដល់​បងប្អូន​ទេ ។ នៅ​ពេល​បងប្អូន​ទូល​សួរ​ព្រះ​ថាត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ចំពោះ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​នៅ​ក្នុង​ជីវិត​របស់​បងប្អូន—រួមទាំង ការ​សម្រេច​ចិត្ត​សំខាន់ៗ​មួយ​ចំនួន—ទ្រង់​ប្រហែល​ជា​នឹង​មិន​ប្រទាន​ចម្លើយ​យ៉ាង​ច្បាស់​មួយ​ដល់​បងប្អូន​ឡើយ ។ ការពិត​នោះ​គឺ​ថា ពេលខ្លះ វា​មិន​សំខាន់​ចំពោះ​ព្រះអម្ចាស់​ឡើយ​ ថា​បងប្អូន​សម្រេច​ចិត្ត​យ៉ាង​ណា​នោះ ដរាប​ណា​បងប្អូន​បន្ត​នៅ​ក្នុង​សេចក្ដីសញ្ញា និង​គោលការណ៍​សំខាន់​ៗ​នៃដំណឹងល្អ ។

នៅ​ក្នុង​ករណី​ជាច្រើន​ ការសម្រេច​ចិត្ត​​ដែល​បងប្អូន​ធ្វើ​អាច​នឹង​មិន​សំខាន់​ដូចជា​អ្វី​ដែល​បងប្អូន​ធ្វើ បន្ទាប់​ពីធ្វើ​ការសម្រេច​ចិត្ត​​នោះ​ឡើយ ។

ឧទាហរណ៍ ​ស្វាមី​ភរិយាមួយ​គូ​ជ្រើ​ស​យក​ការ​រៀបការ ទោះ​ជា​សមាជិក​គ្រួសារ​របស់​ពួកគេ​មួយ​ចំនួន ពុំ​បានគិត​ថា ពួកគេ​មិន​ស័ក្ដិសម​នឹង​គ្នា​ក្ដី ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំ​មាន​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​យ៉ាង​ខ្លាំង​សម្រាប់​ស្វាមី​ភរិយា​បែ​ប​នេះ ប្រសិន​បើ​ពួកគេ​បាន​បន្ត​តាំង​ចិត្ត​ទាំងស្រុង​ចំពោះ​គ្នា និង​ចំពោះ​ព្រះអម្ចាស់​ដោយ​អស់​ពី​ដួង​ចិត្ត និង​គំនិត​របស់​ពួកគេ បន្ទាប់​ពី​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​នោះបាន​ធ្វើ​ឡើង ។ តាមរយៈ​ការ​ប្រព្រឹត្តិ​ចំពោះ​គ្នា​ដោយ​សេចក្ដីស្រឡាញ់ និង​សន្ដាន​ចិត្ត​ល្អ និង​ដោយ​ផ្ដោត​លើ​តម្រូវការ​ខាងអារម្មណ៍ ខាង​វិញ្ញាណ និង​សាច់​ឈាម​ពី​គ្នា​ទៅ​វិញ​ទៅ​មក—តាមរយៈ​ការ​ធ្វើ​កិច្ចការ « តូចៗ »​ ជា​ទៀងទាត់—ពួកគេ​ក្លាយ​ជា​គូ​ដែល​សក្ដិសម​គ្នា​បំផុត ។

ផ្ទុយ​ទៅ​ពី​នេះ​វិញគឺ ស្វាមី​ភរិយា​ដែល​គិត​ថា ពួកគេ​បាន​រើស​មនុស្ស​ « ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ »​គេ​សន្មត់​ថា បន្ទុក​លំបាកៗ​ទាំងអស់​បាន​បញ្ចប់​ហើយ ។ ប្រសិន​បើពួកគេ​ឈប់​ធ្វើ​ការ​សាសង​ ហើយ​ឈប់​ប្រាស្រ័យ​ទាក់​ទង​នឹង​គ្នា ហើយ​បាន​វិល​ត្រឡប់​ទៅ​រក​ អហង្ការ​និយម និង​ជីវិត​ដែល​ផ្ដោត​លើ​ខ្លួន​ឯង—ស្វាមី​ភរិយា​រូប​នេះ​កំពុង​ធ្វើ​ដំណើរ​នៅ​លើ​ផ្លូវ​ដែលអាច​នឹង​នាំ​ទៅ​រក​ភាពសោកសៅ និង​ភាព​សោកស្ដាយ ។

គោលការណ៍​ដូចគ្នា​នេះ​អនុវត្ត​នៅ​ក្នុង​ជម្រើស​ការងារ​ផងដែរ ។ ខ្ញុំ​មាន​សង្ឃឹម​ច្រើន​ចំពោះ​អ្នក​ដែល​បាន​ការងារ​ដែល​មាន​ក្ដី​ស្រមៃ​តិច​តួច ប៉ុន្តែ​ជា​អ្នក​ដែល​ធ្វើ​អស់​ពី​លទ្ធភាព ដើម្បី​រក​វិធី​ធ្វើ​ឲ្យ​ការងារ​ពួកគេ​មាន​ចំណាប់​អារម្មណ៍ ហើយ​មាន​ការ​ប្រឈម ។

ខ្ញុំ​មាន​សង្ឃឹម​តិច​ចំពោះអស់​អ្នក​ដែល​ជ្រើស​ការ​ងារ​ធំៗ ប៉ុន្តែ​​បាត់​បង់​អារម្មណ៍​ដែល​ចាំបាច់​ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ពួកគេ​បាន​ទទួលការងារ​ជោគ​ជ័យ ។ ពិត​ណាស់ ការ​សម្រប​ខ្លួន​ដ៏​ល្អ​ទៅ​នឹង​ការ​ផ្លាស់​ប្ដូរ​ក្នុង​កន្លែង​ការងារ​ គឺ​ជា​ឥរិយាបថ​ដ៏​ប្រពៃ​មួយ​ដែល​ជំនាន់​របស់​បងប្អូននឹង​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​អភិវឌ្ឍ​ដើម្បី​ឲ្យ​ត្រូវ​នឹង​ពេល​អនាគត ។

ដូច្នេះ តើ​ព្រះអម្ចាស់​សព្វ​ព្រះទ័យ​ឲ្យ​បងប្អូន​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​សំខាន់ៗ​តាម​របៀប​ណា ?

សេចក្ដី​បង្គាប់​របស់​ទ្រង់​ទៅ​កាន់​អូលីវើរ ខៅឌើរី និង​យ៉ូសែប បាន​ជួយ​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ច្រើន ។ ព្រះអម្ចាស់​បាន​មាន​បន្ទូល​ប្រាប់​ពួក​លោកថា « អ្នកត្រូវសិក្សាក្នុងគំនិតរបស់ អ្នក រួចហើយ អ្នក​ត្រូវ​សូម​ដល់​យើង បើសិនជាការណ៍នោះត្រឹមត្រូវ »។១១

ព្រះវរបិតា​សួគ៌​បានប្រទាន​គំនិត និង​បេះដូង​ដល់​បងប្អូន ។ ប្រសិន​បើ បងប្អូន​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់​នឹង​ជួយ​បងប្អូន​ឲ្យ​ប្រើ​វា​យ៉ាង​ត្រឹមត្រូវ​នៅ​ក្នុង​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​របស់​បងប្អូន ។

ចំពោះ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ជាច្រើន បងប្អូន​មាន​ជម្រើស​ល្អៗ​ច្រើន​ជាង​មួយ​ដើម្បី​ជ្រើស​រើស ។ នៅ​ពេល​ការណ៍​នេះ​កើត​ឡើង​ចំពោះ​យ៉ូសែប និង​ដៃ​គូ​របស់​លោក ព្រះអម្ចាស់​បាន​ប្រើ​ឃ្លា​ដ៏គួរ​ឲ្យ​ចាប់​អារម្មណ៍​មួយ នៅ​ពេល​ពួកលោក​បាន​ស្វែង​រក​ការដឹកនាំ​របស់ទ្រង់ ។ ឃ្លា​នោះ​គឺ « វា​មិន​សំខាន់​ដល់​យើង​ឡើយ » ។១២

ប៉ុន្តែភ្លាម​នោះ ព្រះអម្ចាស់​បាន​បន្ថែម​ទៀត​ថា « គ្រាន់តែ​មាន​ចិត្ត​ស្មោះត្រង់ » ។១៣

កិច្ចការ​របស់បងប្អូន​គឺ​ត្រូវ​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​ដ៏​ល្អ​បំផុត​​ដោយ​ផ្អែក​លើ​ព័ត៌មានដែល​បងប្អូន​មាន ចាក់​គ្រឹះ​លើគុណ​តម្លៃ និង​គោលការណ៍​នៃ​ដំណឹងល្អ ។ បន្ទាប់​មក ខិតខំ​ឲ្យ​អស់​ពី​កម្លាំង​ដើម្បី​ទទួលបាន​ជោគជ័យ​នៅ​ក្នុង​កិច្ចការ​​ដែល​បងប្អូន​ចាប់ផ្ដើ​ម​ធ្វើ—ហើយ​ត្រូវ​ស្មោះ​ត្រង់ ។

សូម​ធ្វើ​កិច្ចការ​នោះ ហើយ​ចំណុច​ទាំង​ឡាយ​នឹង​តភ្ជាប់​គ្នា ។

ប្រហែល​វា​គឺជា​ខកបំណង​ដែល​ស្ដាប់​ឮ​ថា ព្រះនឹង​ពុំ​ប្រទាន​ព័ត៌មាន​លម្អិត​អំពី​ដំណើរ​ជីវិត​របស់​បងប្អូន​នោះ ។ ប៉ុន្តែ ​តើ​បងប្អូន​ពិត​ជា​ចង់ទទួល​បាន​ការ​ដឹកនាំ​ជាលម្អិត​នៅក្នុង​ជីវិត​របស់​បងប្អូន​មែន​ទេ ?

តើ​បងប្អូន​ពិត​ជា​ចង់​ឲ្យ​មនុស្ស​ម្នាក់​ឲ្យ​លេខ​កូដ​ក្លែង​បន្លំ​អំពី​ជីវិត​ដល់​បងប្អូន ពីមុន​បងប្អូន​មាន​ឱកាស​ដឹង​វា​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​មែន​ទេ ? តើ​នឹង​មាន​ការ​ផ្សង​ព្រេង​ប្រភេទ​ណា​ខ្លះ​ទៅ ?

មិត្ត​វ័យ​ក្មេង​ជាទីស្រឡាញ់​របស់​ខ្ញុំ​អើយ បងប្អូន​ឆ្លង​កាត់​ដំណើរ​ផ្សង​ព្រេង​នៃ​ជីវិត​រមែង​ស្លាប់​នេះ​តែម្ដង​ប៉ុណ្ណោះ ។ តើការ​យល់​ដឹង​អំពី​កិច្ចការ​មួយ​ដែលបាន​រៀបចំ​ឡើង​ដាច់​ដោយ​ឡែក​ពី​គ្នា​ រួម​បញ្ចូល​ទាំងអ្វី​ដែល​នឹង​កើត​មាន​នៅ​អនាគត និង​ចម្លើយ​ចំពោះ​សំណួរ​ដ៏​ធំ​នៃ​ជីវិត​នឹង​មិន​ដក​យក​អារម្មណ៍​ដ៏​ធំ​របស់​បងប្អូន​អំពី​ការ​សម្រេច​បាន និង​ការ​កើន​ឡើង​នៃ​ទំនុក​ចិត្ត​របស់​បងប្អូន​​​១៤លើ​ព្រះអម្ចាស់ និង​ខ្លួន​ឯង​ទេ​ឫ​អី ?

ដោយសារ​ព្រះ​បាន​ប្រទាន​សិទ្ធិ​ជ្រើស​រើស​ដល់​បងប្អូន មានទិសដៅ​ជាច្រើន​ដែល​បងប្អុន​អាច​ជ្រើសរើស​នឹង​ទៅ ហើយ​នៅ​តែ​ដឹកនាំ​ទៅ​រក​ជីវិត​មួយ​ពេញ​លេញ ។ ជីវិត​រមែង​ស្លាប់គឺជា​ដំណើរ​រឿង​ផ្សង​ព្រេង​ដែល​បងប្អូន​ជ្រើស​រើស​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​យ៉ាង​សេរី ។ បងប្អូន​មាន​បទបញ្ញត្តិ​ មាន​សេចក្ដី​សញ្ញា មាន​ការ​ប្រឹក្សា​ដ៏​បំផុស​គំនិត​ពី​ព្យាការី ហើយ​មាន​អំណោយទាន​នៃ​ព្រះវិញ្ញាណ​បរិសុទ្ធ ។ វា​ច្រើន​ល្មម​គ្រប់​គ្រាន់​ដើម្បី​ដឹកនាំ​បងប្អូន​ទៅរក​សុភមង្គល​ក្នុង​ជីវិត​នេះ និង​អំណរ​ដ៏​នៅ​អស់​កល្ប ។ លើស​ពី​នោះ​ទៀត សូម​កុំ​អស់​សង្ឃឹម ប្រសិន​បើ​បងប្អូន​បាន​ធ្វើ​ការ​សម្រេច​ចិត្ត​មួយ​ចំនួន​ដែល​ពុំ​បានល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​នោះ ។ នោះ​គឺជា​របៀប​ដែល​បងប្អូន​រៀនសូត្រ ។ នោះ​គឺជា​ផ្នែក​មួយ​នៃ​ដំណើរ​ផ្សង​ព្រេង​នេះ !

មែនហើយ ដំណើរ​ផ្សង​ព្រេង​ទាំងឡាយ​ពុំ​ដំណើរ​ការ​យ៉ាង​រលូន​តាំង​ពី​ដើម​រហូត​ដល់​ចប់​នោះ​ទេ ប៉ុន្តែ​ប្រសិន​បើ​បងប្អូន​ស្មោះត្រង់ បងប្អូន​អាច​ទទួល​បាន​ចុងបញ្ចប់​ដ៏​រីករាយ​មួយ ។ សូម​ពិចារណា​អំពី​គំរូ​របស់​យ៉ូសែប​នៅ​ស្រុក​អេស៊ីព្ទ ។ ជីវិត​របស់​គាត់​ជួប​គ្រោះ​មហន្តរាយ​ជាច្រើន ។ គាត់​បងប្រុស​របស់​គាត់​យក​ទៅ​លក់ ​ឲ្យ​ធ្វើ​ជា​ទាសករ ។ គាត់​បាន​ជាប់​ឃុំឃាំង​ដោយសារ​បទ​ឧក្រិដ្ឋ​ដែល​គាត់​ពុំ​បាន​ប្រព្រឹត្ត ។ ទោះ​ជា​គាត់​ជួប​ស្ថានភាព​ដ៏​អាក្រក់​ទាំងនោះ​ក្ដី ក៏​គាត់​នៅ​តែ​រក្សា​សេចក្ដី​ជំនឿ​របស់​គាត់ ។ គាត់​បាន​ទុក​ចិត្ត​លើ​ព្រះ ។ គាត់​បាន​ខិតខំ​យ៉ាង​អស់​ពី​លទ្ធភាព ។ ពី​មួយ​ឆ្នាំ​ទៅមួយ​ឆ្នាំ—សូម្បី​តែ​ពេល​ដែលគាត់​ត្រូវ​បាន​គេ​មើល​រំលង ឬ​បោះបង់​ចោលក្ដី—ក៏គាត់​នៅ​ជឿ ។ យ៉ូសែប​តែង​តែបង្វែរ​ដួង​ចិត្ត​គាត់​ទៅ​រក​ព្រះ ។ ហើយ​ព្រះ​បាន​បង្ហាញ​ថា ទ្រង់​អាច​បង្វែរ​រឿង​អវិជ្ជមាន​ឲ្យទៅ​ជា​រឿង​វិជ្ជមាន​វិញ ។១៥

នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ប្រមាណ​ជា ៤,០០០ ឆ្នាំ​ក្រោយ​មក យើង​នៅ​តែ​ទទួល​បាន​ការ​បំផុស​គំនិត​មក​ពី​ដំណើរ​រឿង​របស់​យ៉ូសែប ។

ដំណើរ​ផ្សងព្រេង​របស់​បងប្អូនប្រហែល​ជា​មិន​រំជើប​រំជួល​ដូចជា​យ៉ូសែប​ទេ ប៉ុន្តែ​វា​នឹង​មាន​នូវ​ពេល​រីករាយ និង​ពេល​សោកសៅ ។ ដូច្នេះ សូមចងចាំ​អំពី​គំរូ​របស់​យ៉ូសែប​ថា សូម​បន្ត​ស្មោះ​ត្រង់ ។ សូម​ជឿ ។ សូម​ស្មោះ​ត្រង់ ។ សូម​កុំ​ខឹង ។ សូម​កុំ​ធ្វើ​ជា​មនុស្ស​ដែល​សើច​ចំអក ។ ស្រឡាញ់​ព្រះ ស្រឡាញ់​បងប្អូន​របស់​អ្នក ។ សូម​ទុក​ចិត្ត​ព្រះអម្ចាស់ សូម្បី​តែ​ពេល​ដែល​រឿង​ទាំងឡាយ​​មើល​ទៅ​មាន​ភាព​ក្រៀម​ក្រំក្ដី ។

បងប្អូន​ប្រហែល​ជា​មិន​ឃើញ​វាទេ រហូតដល់​ពេល​ក្រោយ​មក​ទៀត ប៉ុន្តែ​បងប្អូន​នឹង​​ក្រឡេ​ក​មើល​ក្រោយ ហើយ​ដឹង​ថា ព្រះអម្ចាស់​ពិត​ជា​បាន​ដឹកនាំ ហើយ​បង្ហាញ​ផ្លូវ​របស់​បងប្អូន​មែន ។

ចំណុច​ទាំង​ឡាយ​ពិត​ជា​បាន​តភ្ជាប់​គ្នា ។

រឿង​ប្រាំ​យ៉ាង​ដែល​ត្រូវ​ចងចាំ

ដូច្នេះ តើ​ខ្ញុំ​សង្ឃឹម​ថា បងប្អូន​នឹង​ចងចាំ​អ្វីខ្លះ​មក​ពី​ការ​ពិភាក្សា​របស់​យើង​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ ?

ទីមួយ សូម​ដឹង​ថា ចម្លើយ​របស់​ព្រះ​ចំពោះ​សំណួរ​ដ៏​សំខាន់​ដែល​បងប្អូន​មាន ​អាច​នឹង​ត្រូវការ​ពេល​វេលា​បន្តិច ហើយ​វា​អាចនឹង​កើត​មាន​តាម​វិធី​ដែល​បងប្អូន​មិន​បាន​រំពឹង​ទុក ។ ​ចម្លើយ​របស់​ព្រះ​មាន​តម្លៃ​អស់​កល្ប​ជានិច្ច ។ វា​មាន​តម្លៃ​ដើម្បី​រង់​ចាំ ។

ទីពីរ សូម​មាន​សេចក្ដី​ជំនឿ​បន្តិច​ទៀត ។ សូម​បង្វែរ​ដួង​ចិត្ត​របស់​បងប្អូន​ទៅ​រក​ព្រះ ។ សូម​ជឿ​ថា បងប្អូន​មាន​សារៈសំខាន់​ចំពោះ​ព្រះ ហើយ​សូម​ទុក​ចិត្ត​ថា ទ្រង់​នឹង​ពង្រីក​សមត្ថភាព​បងប្អូន ច្រើន​ជាង​អ្វី​ដែល​បងប្អូនអាច​ធ្វើ​ដោយ​ខ្លួន​ឯង​ទៅ​ទៀត ។ សូម​រៀន​អំពី​ទ្រង់ ។ សូម​ស្រឡាញ់​ទ្រង់ ។ សូម​ជឿ​ទ្រង់ ។ ទូលទៅ​កាន់​ទ្រង់​ជា​ទៀងទាត់ ដោយ​ចេតនា​ពិត ។ សូម​ស្ដាប់​ព្រះសូរ​សៀង​ទ្រង់ ។

ទីបី សូម​ដើរ​ឲ្យ​ល្អ​បំផុត​នៅ​លើ​ផ្លូវ​នៃ​ភាព​ជាសិស្ស ។ សូម​កុំ​មាន​ការ​ថប់បារម្ភ ។ សូម​ធ្វើ​កិច្ចការ​តូចៗ​ឲ្យ​បាន​ល្អ​ឥត​ខ្ចោះ​តាម​ដែល​បងប្អូន​អាច​ធ្វើបាន នោះកិច្ចការ​ធំៗ​នឹង​មក​តាម​ក្រោយ ។

ទីបួន សូម​កុំ​បណ្ដោយ​ឲ្យ​សំឡេង​នានា​ដែល​បំបាក់​ទឹក​ចិត្តឃាត់​បងប្អូន​ពីការធ្វើ​ដំណើរ​ដោយសេចក្ដី​ជំនឿ ។ សូម​ចាំថា បងប្អូន​មិន​ឆ្លើយ​ទៅ​ពួក​អ្នក​រិះ​គន់​បងប្អូន​ឡើយ ។ បងប្អូន​ឆ្លើយ​ចំពោះ​ព្រះវរបិតា​របស់​បងប្អូន​ដែល​គង់​នៅ​ស្ថានសួគ៌ ។ គុណ​តម្លៃ​រ​បស់​ទ្រង់​ត្រូវ​បាន​រាប់ ។

ទីប្រាំ ធ្វើ​ការ​សម្រេចចិត្ត​ដ៏​ល្អ​បំផុត​ដែល​បងប្អូន​អាច​ធ្វើ​ទៅបាន ដោយ​ការ​ធ្វើ​តាម​ការ​បំផុសគំនិត ដែល​កើត​មាន​នៅ​ក្នុង​ដួងចិត្ត និង​គំនិត​របស់​បងប្អូន ។ សូម​ធ្វើ​ឲ្យ​អស់​ពី​លទ្ធភាព​ដើម្បី​ធ្វើ​តាម ។ សូម​មាន​សេចក្ដីជំនឿ ហើយ​ព្រះ​នឹង​ញែក​ការ​ខិតខំ​ដ៏​ស្មោះត្រង់​របស់​បងប្អូន​សម្រាប់​សេចក្ដី​ល្អ​ដ៏​អស់កល្ប​ជានិច្ច​របស់​បងប្អូន​ឲ្យ​បរិសុទ្ធ ។១៦

សូម​ធ្វើ​កិច្ចការ​នេះ ហើយ​នៅ​ចុង​បញ្ចប់ អ្វី​ទាំងអស់​នឹង​បាន​​ប្រសើរ​ឡើង ។

ខ្ញុំ​សូម​បន្សល់​ពរជ័យ​របស់​ខ្ញុំ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ នៅ​ដើម​ឆ្នាំ​ថ្មី​នេះ​ថា នៅ​ពេល​បងប្អូន​ខិតខំ​ដោយ​ស្មោះ​ដើម្បី​ស្គាល់​ព្រះ​របស់​បងប្អូន នោះ​សេចក្ដី​ជំនឿ​របស់​បងប្អូន​នឹង​កើន​ឡើង ។ នៅ​ពេល​បងប្អូន​ខិតខំ​ធ្វើ​តាម​ព្រះអង្គ​សង្គ្រោះ​របស់​បងប្អូន នោះ​ទំនុក​ចិត្ត​របស់​បងប្អូន​នឹង​កើន​ឡើង ។១៧ ហើយ​នៅ​ពេល​បងប្អូន​ដើរ​ក្នុង​ភាពស្មោះត្រង់ ហើយ​ដួង​ចិត្ត​របស់​បងប្អូន​ទៅ​រក​ពន្លឺ​នៃ​ព្រះគ្រីស្ទ នោះ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​បងប្អូន​ចំពោះ​ព្រះ​នឹង​មាន​ភាព​ចាស់​ទុំ ហើយ​សមត្ថភាព​របស់​បងប្អូន​ដើម្បីស្រឡាញ់​អ្នក​ជិត​ខាង​នឹង​ប្រសើរ​ឡើង ។

ហើយ​កិច្ចការ​ទាំង​នេះ​នឹង​នាំ​យក​សុភមង្គល និង ​​អំណរដល់​បងប្អូន ។

វា​នឹង​នាំ​យក​ភាព​សុខសាន្ត​ឲ្យ​បងប្អូន ។

នៅ​ថ្ងៃ មួយ វា​នឹង​នាំ​សិរីល្អ​ដ៏​អស់កល្ប​ដល់​បងប្អូន ។

នៅ​ថ្ងៃ​នា​ពេល​អនាគត​នោះ បងប្អូន​នឹង​ក្រឡេក​មក​មើល​ដំណើរ​ផ្សងព្រេង​ដ៏​រីករាយ និង​រំភើប​នៃ​ជីវិត​រមែង​ស្លាប់​នេះ ហើយ​បងប្អូន​នឹង​យល់ ។ បងប្អូន​នឹង​ឃើញ​ថា ចំណុច​ទាំងឡាយ​ពិត​បាន​តភ្ជាប់​គ្នា​ក្នុង​គន្លង​មួយ​ដ៏​ស្រស់​ស្អាត ល្អ​ជាង​អ្វី​ដែល​បងប្អូន​អាច​នឹក​ស្រមៃដល់​ទៅ​ទៀត ។ ដោយ​មាន​អំណរគុណ​ដែល​ពុំ​អាច​ថ្លែង​បាន បងប្អូន​នឹង​ឃើញ​ថា ព្រះ​តែង​ឃុំ​គ្រង​បងប្អូន ប្រទាន​ពរ​ដល់​បងប្អូន ហើយ​បង្ហាញ​ផ្លូវ​បងប្អូន ដើរ​ទៅ​រក​ទ្រង់ ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ ព្រះគុណ និង​សេចក្ដី​មេត្តា​ករុណា​ដ៏​ធំ​ធេង​របស់ទ្រង់ ។

ខ្ញុំ​សូម​ថ្លែង​ទីបន្ទាល់​អំពីការណ៍​នេះ ហើយ​ប្រទានពរ​ខ្ញុំ​ដល់​បងប្អូន​ក្នុងនាម​ជា​សាវក​នៃ​ព្រះអម្ចាស់ នៅ​ក្នុង​ព្រះនាម​ដ៏​ពិសិដ្ឋ​នៃ​លោក​ចៅ​ហ្វាយ​របស់​យើង នៅ ក្នុង​ព្រះនាម​នៃ​ព្រះអង្គប្រោសលោះ និង​ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។