សញ្ញាសម្គាល់នៃសាសនាចក្រពិត និងសកម្មរបស់ព្រះអម្ចាស់

អែលឌើរ ផាទ្រីក ខៀរ៉ុន

ក្នុងគណៈប្រធាននៃពួកចិតសិបនាក់

ជំនួបជាមួយនឹងអែលឌើរ ផាទ្រីក ខៀរ៉ុន

ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានទូទាំងពិភពលោកសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យ • ថ្ងៃទី ៦ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៨ • មជ្ឈមណ្ឌលសាកលវិទ្យាល័យព្រិកហាំ យ៉ង់–អៃដាហូ

ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះជេន ដែលរស់នៅតាមអ្វីដែលគាត់បង្រៀនយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ។ គាត់ស្គាល់ខ្លួនឯង ហើយរីករាយក្នុងការការស្គាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ។ គាត់ក្លាហានក្នុងការចែកចាយរឿងនោះជាមួយមនុស្សដទៃនៅគ្រប់កន្លែងដែលគាត់នៅ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណជាខ្លាំងដែលយើងបានជួបគ្នាបន្ទាប់ពីខ្ញុំបានចូលរួមនឹងសាសនាចក្របានរយៈពេលឆ្នាំ ។ គាត់គឺជាគំរូនៃពរជ័យមួយចំពោះខ្ញុំ និងសម្រាប់ខ្ញុំ ចាប់តាំងពីពេលនោះ និងរហូតតទៅ ។

វាជារឿងដ៏អស្ចារ្យដើម្បីគិតពីប្អូនៗដែលប្រមូលផ្តុំគ្នានៅទូទាំងពិភពលោក ។ នៅក្នុងស្មារតីនៃការអធិស្ឋានបើកដ៏អស្ចារ្យរបស់ឡែនដុន នោះខ្ញុំអធិស្ឋានសូមឲ្យប្អូនៗ ត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវអ្វីដែលប្អូនៗត្រូវការ ប្រសិនបើប្អូនៗត្រូវការការបំផុសគំនិត នោះប្អូនៗនឹងទទួលវា ។ ប្រសិនបើប្អូនៗត្រូវការអ្វីដែលពិសេស នោះវានឹងកើតឡើង ។ មានអំណាចដ៏ខ្លាំងក្លានៅពេលយើងប្រមូលផ្តុំគ្នាបែបនេះ នៅពេលយើងរៀបចំសម្រាប់ឱកាសបែបនេះ ។ មានអំណាចនៅក្នុងការប្រមូលផ្តុំ ។ ប្រសិនបើប្អូនៗត្រូវការការព្យាបាល នោះប្អូនៗអាចទទួលបានការព្យាបាល ។ ប្រសិនបើប្អូនៗត្រូវការការលួងលោម នោះប្អូនៗអាចទទួលបានការលួងលោម ។ ប្រសិនបើប្អូនៗត្រូវការភាពសុខសាន្ត នោះប្អូនៗអាចមានភាពសុខសាន្ត ។ ប្រសិនបើប្អូនៗត្រូវការជំនួយក្នុងការប្រឡង—ខ្ញុំគិតថា វារាងលឿនបន្តិចចំពោះឆមាសនេះសម្រាប់ប្អូនៗ ប៉ុន្តែនៅពេលនោះមកដល់ នោះប្អូនៗក៏នឹងអាចទទួលបានជំនួយនោះផងដែរ ។

ខ្ញុំអធិស្ឋានថា នៅពេលអ្នកត្រូវបានបំផុសគំនិត ពេលប្អូនៗទទួលសារលិខិតសម្រាប់ខ្លួនឯង នោះប្អូនៗនឹងមានកម្លាំង និងការជឿជាក់ដើម្បីអនុវត្តតាមវា ហើយពុំត្រឡប់ទៅរកទម្លាប់បច្ចុប្បន្ននានាដែលប្អូនៗអាចមាន ។ ប្រសិនបើប្អូនៗត្រូវផ្លាស់ប្តូរ ប្រសិនបើប្អូនត្រូវការដើម្បីទទួលកម្លាំង និងសេចក្តីជំនឿឡើងវិញ នោះសូមឲ្យឱកាសនេះក្លាយជាអំណោយរបស់អ្នក ។

កាលខ្ញុំអាយុ ១៥ ឬ ១៦ ឆ្នាំ ខ្ញុំឈ្លក់វង្វេងនឹងខ្លួនឯងយ៉ាងខ្លាំង ហើយជួបនឹងអារម្មណ៍មិនស្រណុក មិនច្បាស់ និងឆាប់អន់ចិត្ត ដែលអាចមកពីភាពពេញវ័យ ។ អារម្មណ៍ទាំងនោះខ្លះបន្ដមាន ប៉ុន្ដែវាធ្ងន់ធ្ងរណាស់ក្នុងពេលវ័យជំទង់ទាំងនោះ ។ ខ្ញុំបានវង្វេង សង្ស័យខ្លួនឯង និងមានអារម្មណ៍ឆ្គាំឆ្គង ។ វាមិនអាចជួយបាន រហូតដល់ខ្ញុំទៅសាលានៅឯកោលើឆ្នេរក្នុងប្រទេសអង់គ្លេស ។ ឪពុកម្ដាយខ្ញុំរស់នៅប្រទេសអារ៉ាប៊ីសាអូឌីតឆ្ងាយពីខ្ញុំណាស់ ។ សាលារៀនវេទមន្ត ជាមួយនឹងតួឯកក្នុងរឿងវេទមន្តគឺមានការស្វាគមន៍ណាស់ ។

ជាធម្មតានៅតាមឆ្នេរ អាកាសធាតុមិនល្អទេ ប៉ុន្ដែនៅរដូវរងារមួយ មានព្យុះដ៏គួរខ្លាចពិសេសមួយបានបក់កាត់សមុទ្រអាយរីសដោយខ្យល់ក្នុងកម្លាំងដ៏ខ្លាំងមួយ ។ ទឹកសមុទ្របានបោកខ្ទប់នឹងច្រាំង ហើយក្នុងករណីខ្លះបានធ្វើឲ្យបាក់ច្រាំង ។ នៅតំបន់ជុំវិញនោះ ផ្ទះប្រហែល ៥០០០ ខ្នងបានលិចទឹក ហើយប្រជាជនបាននៅដោយគ្មានអគ្គិសនី មិនអាចបើកម៉ាស៊ីនកម្តៅ ឬភ្លើងក្នុងផ្ទះគេបានឡើយ ហើយពួកគេអស់ម្ហូបបរិភោគ ។

កាលទឹកចាប់ស្រកចុះ សាលារៀនបានចាត់យើងឲ្យទៅជួយ ។ ខ្ញុំមិនធ្លាប់ឃើញគ្រោះធម្មជាតិក្នុងទំហំនេះពីមុនមកឡើយ ហើយខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលដែលជួបវាផ្ទាល់ ។ ទឹក និងភក់ឡើងគ្រប់ទីកន្លែង ។ អស់អ្នកដែលបានជួបគ្រោះនេះមានមុខឡើងប្រផេះ ហើយស្គម ។ ពួកគេមិនបានគេងអស់ជាច្រើនថ្ងៃ ។ មិត្តរួមសាលារបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំបានចាប់ធ្វើការ រើឥវ៉ាន់ជោគដោយទឹកឡើងទៅជាន់លើ ទៅកន្លែងដែលវាអាចស្ងួតបាន ហើយទាញកម្រាលព្រំដែលខូចដោយទឹកជំនន់ចេញ ។ ខ្ញុំចាំថា ព្រំដែលសើមជោគនោះធ្ងន់ខ្លាំងណាស់ ហើយក្លិនក្នុងផ្ទះស្អុយជាអតិបរមា ។

អ្វីដែលខ្ញុំនៅចាំក្រោយមកគឺជាមិត្តភាពដែលបានកើតឡើងរវាងពួកយើងដែលទៅជួយ និងអស់អ្នកដែលទទួលជំនួយ ។ វាគឺជាអារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យពីធម្មជាតិមួយ ដែលមានរវាងមនុស្សដែលរួបរួមគ្នាក្នុងបុព្វហេតុល្អមួយក្រោមកាលៈទេសៈដ៏លំបាក ។ ក្រោយមក ខ្ញុំគិតពីអារម្មណ៍មិនសុខទាំងអស់នោះដែលកើតមានយ៉ាងខ្លាំងក្នុងគំនិតវ័យជំទង់ខ្ញុំ ខណៈខ្ញុំចូលរួមក្នុងកិច្ចខិតខំដ៏អស្ចារ្យនេះដើម្បីជួយដល់អ្នកជិតខាងយើង ។

ខ្ញុំបន់ឲ្យការយល់ដឹងនោះបាននៅយូរ ប៉ុន្ដែវាមិនដូច្នោះទេ ។ ការរកឃើញថា ការជួយមនុស្សដទៃគឺជាថ្នាំបន្សាប នោះសភាពងប់នឹងខ្លួនឯងដ៏ងងឹតនេះបានចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរ ។ ប៉ុន្ដែវាមិនមែន ដោយសារការរកឃើញនោះមិនបានចាក់ឬសឲ្យជ្រៅល្មម ហើយខ្ញុំខកខានមិនបានគិតឲ្យបានដិតដល់ពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនោះទេ ។ ការយល់ដឹងនោះបានកើតឡើងក្រោយមក ។ អ្នកប្រហែលបានរកឃើញសេចក្ដីពិតនេះក្នុងជីវិតផ្ទាល់របស់អ្នកដែរ ។ វាអាចមានប្រយោជន៍ដល់អ្នកដើម្បីគិតពីពេលវេលា និងរបៀបដែលរឿងនេះកើតឡើងដល់អ្នក ។

ការអញ្ជើញឲ្យបម្រើនៅឯសន្និសីទទូទៅ

ខ្ញុំបានពិចារណាពីរឿងនេះអំឡុងពេលសន្និសីទទូទៅ ។ ខ្ញុំមានសំណាងខ្លាំងដែលមានឱកាសនេះនិយាយទៅកាន់អ្នកភ្លាមៗ បន្ទាប់ពីសន្និសីទដ៏សំខាន់នោះបញ្ចប់ទៅពីរបីសប្ដាហ៍មុន ។ ខ្ញុំនៅមានចំណាប់អារម្មណ៍ សេចក្ដីសុខសាន្ដ និងការបញ្ចូលថាមពលដែលទទួលបាននោះនៅឡើយ ។

ចំណុចសំខាន់នៃសារលិខិតសន្និសីទគឺជាការដង្ហោយហៅឲ្យបម្រើដូចព្រះអង្គសង្គ្រោះបម្រើ—ហើយបម្រើចេញពីក្ដីស្រឡាញ់ ដោយទទួលស្គាល់ថា យើង និងអស់អ្នកនៅជុំវិញយើងជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ យើងនឹងបម្រើ ពុំមែនដោយសារតែការបម្រើរបស់យើងត្រូវបានគេរាប់ និងវាស់វែងនោះទេ ប៉ុន្ដែដោយសារតែយើងស្រឡាញ់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ហើយត្រូវបានជម្រុញទឹកចិត្តឲ្យពុះពារទៅកាន់តែខ្ពស់ និងកាន់តែថ្លៃថ្នូរ ជួយមិត្តភក្ដិរបស់យើង និងស្ថិតនៅលើផ្លូវត្រឡប់ទៅទ្រង់វិញ ។ យើងស្រឡាញ់ និងបម្រើដល់អ្នកជិតខាងរបស់យើងដូចជាព្រះយេស៊ូវនឹងធ្វើ បើទ្រង់ជាយើង ពិតជាព្យាយាមដើម្បីកែលម្អជីវិតរបស់មនុស្ស ហើយសម្រាលបន្ទុករបស់ពួកគេ ។ នេះជាកន្លែងដែលអំណរ និងការបំពេញដ៏យូរកើតឡើងដល់ទាំងអ្នកឲ្យ និងអ្នកទទួល កាលយើងចែកផ្លែនៃការយល់ និងដឹងពីគុណតម្លៃដ៏និរន្ដរ៍របស់យើង ព្រមទាំងក្ដីស្រឡាញ់ដ៏អស់កល្បរបស់ព្រះដល់គ្នា ។

សារលិខិតនេះត្រូវបានសង្ខេបដោយប្រធានណិលសុនតាមរបៀបនេះ ៖ « សញ្ញាសម្គាល់នៃសាសនាចក្រពិត និងសកម្មរបស់ព្រះអម្ចាស់ ជានិច្ចកាលនឹងត្រូវបានរៀបចំ បានដឹកនាំការខិតខំទៅរកការបម្រើដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេម្នាក់ៗ ។ ដោយសារនេះគឺជាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ពួកយើងក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់នឹងបម្រើដល់មនុស្សម្នាក់ៗដូចជាទ្រង់បានធ្វើ ។ ពួកយើងនឹងបម្រើនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ដោយព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ហើយដោយសណ្ដានចិត្តល្អដែលពោរពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ » ។^១

កាលខ្ញុំគិតអំពីអ្វីដែលយើងបានរៀន ខ្ញុំដឹងថា បើយើងគោរពតាមការហៅឲ្យបម្រើនេះ នោះយើងមានឱកាសដើម្បីបញ្ចាំងខ្លួនយើង បង្កើនសេចក្ដីជំនឿ ទំនុកចិត្ត និងសុភមង្គល ហើយយកឈ្នះលើការគិតតែពីខ្លួនយើង និងអារម្មណ៍ឯកោ និងងងឹតដែលកើតមាននោះ ។ ខ្ញុំប្រាថ្នាថា ខ្ញុំដឹងពីការណ៍នេះឆាប់ជាងនេះក្នុងជីវិតខ្ញុំ ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំមានអំណរជាខ្លាំងដែលខ្ញុំដឹងពីវាកាន់តែច្រើនឡើងក្នុងពេលប៉ុន្មានឆ្នាំនេះ ហើយថា យើងទទួលបានការរំឭកជាប្រចាំអំពីសេចក្ដីពិតដ៏អស្ចារ្យនេះ ។

គុណប្រយោជន៍ និងពរជ័យក្នុងការបម្រើប្រភេទនេះ

សម្រស់នៃការបម្រើ ឬភាពជាសិស្សបែបនេះគឺថា វាជួយមនុស្សដទៃតាមរបៀបជាច្រើន ប៉ុន្ដែវាក៏ផ្លាស់ប្ដូរយើងតាមរយៈការដកយើងចេញពីការបារម្ភ ភ័យខ្លាច អន្ទះសារ និងមន្ទិលទាំងឡាយ ។ ដំបូង ការបម្រើនេះគ្រាន់តែបង្វែរយើងពីបញ្ហាផ្ទាល់របស់យើង ប៉ុន្ដែការណ៍នោះប្ដូរទៅជាអ្វីមួយដែលកាន់តែខ្ពង់ខ្ពស់ និងស្រស់ផូផង់យ៉ាងរហ័ស ។ យើងចាប់ផ្ដើមទទួលបានពន្លឺ និងក្ដីសុខសាន្ដ សឹងតែមិនដឹងខ្លួន ។ យើងមានចិត្តស្ងប់ កក់ក្ដៅ និងស្រណុកចិត្ត ។ ហើយយើងស្គាល់ក្ដីអំណរដែលកើតមានតាមរបៀបនេះ ។ អំណោយទានទាំងនេះមានដល់យើងចេញពីចំណែកទាំងអស់ ដោយសារអ្វីដែលយើងពិតជាបានធ្វើក្នុងការជួយមនុស្សដទៃ ។

ប្រធាន ស្ពែនសើរ ដបុលយូ ឃីមបឹល បានពន្យល់ផ្នែកនៃរឿងនេះដូចតទៅ ៖ « ជីវិតដ៏បរិបូរណ៍ក្នុងព្រះគម្ពីរគឺជាផលបូកខាងវិញ្ញាណដែលកើតមានតាមរយៈការបង្កើនការបម្រើរបស់យើងដល់មនុស្សដទៃ និងតាមការបណ្ដុះទេពកោសល្យយើងក្នុងកិច្ចបម្រើដល់ព្រះ និងមនុស្សលោក » ។^២ « យើងកាន់តែមានសារៈសំខាន់ កាលយើងបម្រើដល់មនុស្សដទៃ—តាមពិតទៅ វាងាយជាងដើម្បី ‹ រកឃើញ › ខ្លួនយើង ព្រោះយើងមានអ្វីជាច្រើនទៀតដែលត្រូវរក ! »^៣

គំរូនៃការផ្លាស់ប្ដូរដែលយើងជួប នៅពេលយើងបម្រើ និងភាពផ្ទុយគ្នានឹងការណ៍នោះពេលយើងមិនបម្រើ

ការផ្លាស់ប្ដូរនេះគឺជាអ្វីដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាថ្មីរកឃើញ នៅពេលពួកគេឈប់បារម្ភពីខ្លួនគេ ហើយផ្ទុយទៅវិញសួរថា « តើខ្ញុំអាចជួយនរណា ហើយតាមរបៀបណា ? » អ្វីដែលកើតឡើងគឺពួកគេឈប់គិតពីខ្លួនគេ ហើយងាកទៅរកគោលបំណងគេក្នុងការនាំព្រលឹងមកកាន់ព្រះគ្រីស្ទ ។ ជាញឹកញាប់ របកគំហើយនេះពិបាកនឹងទទួលបានសម្រាប់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ ពួកគេអាចរវល់នឹងការនៅកន្លែងថ្មីជាមួយនឹងមនុស្ស អាហារ ទម្លាប់ខុសគ្នា ហើយជារឿយៗគឺភាសាដ៏ពិបាក រហូតដល់វាលំបាកខ្លាំងឲ្យពួកគេងាកចេញទៅបម្រើ ។ ប៉ុន្ដែពេលពួកគេងាកចេញបាន នោះអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងផ្លាស់ប្ដូរសម្រាប់ពួកគេ ។ ពួកគេឈប់បារម្ភ ចេញទៅធ្វើការ ហើយទទួលការងារដោយមិនគិតពីខ្លួនឯង ហើយពួកគេរកឃើញទំហំថ្មីមួយទាំងស្រុងចំពោះបេសកកម្មរបស់ពួកគេ និងចំពោះជីវិតគេដោយមានក្ដីសុខសាន្ដ និងពេញដោយគោលបំណង ។

ជាអកុសល ជាញឹកញាប់ខ្លាំង ការផ្ទុយពីការរកឃើញនេះកើតឡើងដល់អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាពេលពួកគេត្រឡប់ទៅផ្ទះ ហើយចាប់គិតពីតម្រូវការនៃជីវិតគេនៅជំហានបន្ទាប់មិនថាជាការអប់រំ ការងារ ឬបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន និងគ្រួសារឡើយ ។ ពួកគេបានចំណាយពេល ១៨ ខែ ទៅ ២ ឆ្នាំដើម្បីរៀនថា យើងនឹងសប្បាយរីករាយបំផុត នៅពេលយើងមិនបារម្ភពីខ្លួនយើង ឬដូចដែលប្រធាន ហ៊ីងគ្លី បានមានប្រសាសន៍ថា នៅពេលយើងបំភ្លេចខ្លួនយើង ហើយចេញទៅបម្រើ ។ ជារឿយៗ ពេលពួកគេត្រឡប់ពីបេសកកម្មទៅកាន់ជីវិតដែលពួកគេបានទុកចោល ពួកគេក៏ត្រឡប់ទៅទម្លាប់ផ្ដោតលើខ្លួនឯងជាច្រើនដែលជាផ្នែកមួយនៃជីវិតនោះ ។ ជាពិសេស ពួកគេត្រឡប់ទៅការគិតតែពីខ្លួនឯង ពីសុខុមាលភាពរបស់គេ ពីអាការខាងក្រៅ ឬសំឡេងរបស់គេ និងអ្វីដែលអ្នកដទៃគិតពីគេ ។

ប្រាកដដូចជាការមើលទៅក្រៅ និងជួយដល់មនុស្សដទៃនាំមកនូវពន្លឺ ក្ដីសុខសាន្ដ និងអំណរដែរ ការបែរគិតតែពីខ្លួននាំមកនូវមន្ទិលសង្ស័យ ការអន្ទះសារ និងភាពងងឹត ។

ពីរបីខែមុនខ្ញុំមានបទពិសោធន៍មួយដែលធ្វើឲ្យខ្ញុំដេកមិនលក់អស់ជាច្រើនម៉ោង ទោះជាខំព្យាយាមដេកយ៉ាងណាក្ដី ។ ទីបំផុត ខ្ញុំបានក្រោកឡើង ហើយដើរជុំវិញផ្ទះបន្ដិច រួចហើយត្រឡប់មកខំដេកវិញម្ដងទៀត ។ កាលខ្ញុំនៅតែដេកមិនលក់ នោះគំនិតដ៏ផ្លាស់ប្ដូរមួយកើតមានដល់ខ្ញុំភា្លម ៖ « ឈប់គិតពីខ្លួនឯង » ។ រួចហើយសំណួរនេះផុសឡើង « តើខ្ញុំអាចជួយនរណាបាន ? » ខ្ញុំបាននៅទីនោះអធិស្ឋានដោយអស់ពីពលំថា « តើខ្ញុំអាចជួយនរណាបាននាពេលនេះ ហើយតាមរបៀបណា ? » ការបំផុសគំនិតមួយបានកើតឡើងឲ្យទាក់ទង និងលើកទឹកចិត្តមិត្តភក្តិម្នាក់ ។ វាមិនមែនជារឿងធំដុំនោះទេ ប៉ុន្ដែនៅព្រឹកបន្ទាប់ ខ្ញុំបានឆ្លើយតប ហើយសង្ឃឹមថាបានធ្វើរឿងល្អខ្លះ ។ អ្វីដែលខ្ញុំពិតជាដឹងគឺថា កាលណាខ្ញុំបានអធិស្ឋានតាមរបៀបនោះ ដោយទូលចង់ដឹងថាខ្ញុំអាចជួយនរណាបាន នោះខ្ញុំរកឃើញក្ដីសុខសាន្ដដែលគេចពីខ្ញុំ ហើយទីបំផុតខ្ញុំបានដេកលក់ ។

គំរូនៃការបម្រើរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ

ព្រះអង្គសង្គ្រោះ « បានយាងចុះឡើងធ្វើការល្អ » ^៤ តែងតែរកជួយនរណាម្នាក់ ព្រមទាំង « ប្រោសឲ្យអស់អ្នក ដែលត្រូវអារក្សសង្កត់សង្កិនបានជាផង » ។^៥ ទ្រង់បានប្រទានពរ បង្រៀន និងដឹកនាំមនុស្សដទៃឲ្យផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់ពួកគេជាប្រចាំ ដូច្នេះហើយវាផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់គេ ។ គម្ពីរណែនាំថា នៅពេលលទ្រង់បានហៅពេត្រុស អនទ្រេ យ៉ាកុប និងយ៉ូហានឲ្យដើរតាមទ្រង់ នោះការផ្លាស់ប្ដូរទិសដៅ និងការផ្ដោតចិត្តរបស់គេកើតឡើងភ្លាម ៖ « គេក៏ទុកសំណាញ់ចោល ទៅតាមទ្រង់ភ្លាម » ។^៦

ក្រោយមក បន្ទាប់ពីការឆ្កាងពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះត្រូវបានយកចេញពីពួកគេតាមរបៀបដ៏ឃោរឃៅមួយ នោះពួកគេបានត្រឡប់ទៅនេសាទវិញ ទៅកាន់អ្វីដែលពួកគេគិតថា ពួកគេបានដឹង ។ ក្នុងឱកាសមួយ ព្រះអង្គសង្គ្រោះដ៏មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញបានយាងមកជួបពួកគេ កាលពួកគេនេសាទមិនបានអ្វី ។ « រួចទ្រង់មានព្រះបន្ទូលប្រាប់ថា ចូរទម្លាក់អួនទៅខាងស្តាំទូកនោះទើបបាន ។ ដូច្នេះ គេក៏ទម្លាក់អួនទៅ តែទាញមកវិញមិនរួច ព្រោះជាប់ត្រីសន្ធឹកណាស់ » ។^៧ នេះជាការបង្ហាញមួយថា ទ្រង់មិនបានបាត់បង់ព្រះចេស្ដាទ្រង់ឡើយ ប៉ុន្ដែក៏ជាការសបញ្ជាក់ឲ្យឃើញយ៉ាងច្បាស់ថា ពួកគេរកមើលនៅកន្លែងខុស ហើយផ្ដោតលើរឿងខុស ។ កាលពួកគេបានបរិភោគត្រីជុំគ្នានៅឆ្នេរសមុទ្រ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសួរពេត្រុសបីដង បើគាត់ស្រឡាញ់ទ្រង់ ។ រាល់ដង ហើយដោយកើនអារម្មណ៍អន្ទះសារ នោះពេត្រុសបានឆ្លើយថា គាត់ស្រឡាញ់ ។ បន្ទាប់ពីចម្លើយរបស់ពេត្រុសម្ដងៗ នោះព្រះយេស៊ូវសុំឲ្យពេត្រុសផ្ដល់ចំណីដល់ចៀមរបស់ទ្រង់ ។

ហេតុអ្វីព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសួរពេត្រុសបីដង បើគាត់ស្រឡាញ់ទ្រង់ ? មែនហើយ ពេត្រុសត្រូវបានហៅឲ្យដើរតាមព្រះយេស៊ូវពីមុន ហើយលោកបានឆ្លើយតបភ្លាមៗដោយទុកការនេសាទត្រីគាត់ចោល ។ ប៉ុន្ដែនៅពេលគេយកព្រះយេស៊ូវទៅ ពេត្រុសបានសោកស្ដាយ ហើយលោកបានវង្វេង ។ លោកត្រឡប់ទៅរឿងអ្វីដែលលោកគិតថា លោកបានដឹង—គឺនេសាទត្រី ។ ឥឡូវ ព្រះយេស៊ូវចង់ឲ្យពេត្រុសពិតជាស្ដាប់តាមទ្រង់ ហើយយល់ពីភាពម៉ឺងម៉ាត់នៃការអញ្ជើញនាគ្រានេះ ។ ទ្រង់ចង់ឲ្យពេត្រុសយល់ពីអត្ថន័យនៃការក្លាយជាសិស្ស និងអ្នកដើរតាមរបស់ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដោយសារឥឡូវទ្រង់លែងគង់ផ្ទាល់ជាមួយពួកគេទៀតហើយ ។ តើព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យឲ្យពេត្រុសធ្វើអ្វីខ្លះ ? ទ្រង់ចង់ឲ្យពេត្រុសផ្ដល់ចំណីដល់ចៀមរបស់ទ្រង់ កូនចៀមទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។ នេះជាកិច្ចការដែលត្រូវការយ៉ាងសកម្មភាព ។ ពេត្រុសបានដឹងពីការហៅដ៏រម្យទមចំៗរបស់ចៅហ្វាយលោក ហើយសាវកច្បងបានឆ្លើយតបដោយក្លាហាន និងឥតរួញរាថា លោកនឹងលះបង់ជីវិតនៅសល់ទាំងប៉ុន្មានរបស់លោកចំពោះការបម្រើដែលលោកត្រូវបានហៅ ។

របៀបដែលការណ៍នេះអនុវត្តចំពោះអ្នក

តាមរយៈការស្ដារឡើងវិញ ឥឡូវយើងមានសាវកច្បងមួយទៀតលើផែនដីសព្វថ្ងៃនេះ ។ ប្រធាន ណិលសុន បានផ្ដល់ការអញ្ជើញឲ្យប្អូនៗ និងខ្ញុំឲ្យចំណីចៀមរបស់ព្រះយេស៊ូវ ។ យើងបានឮវានៅឯសន្និសីទទូទៅក្នុងសំឡេងដ៏ច្បាស់ និងទន់ភ្លន់ខ្លាំងបំផុត ។ យើងត្រូវបានជំរុញ និងបំផុសគំនិត ប៉ុន្តែតើយើងបានផ្លាស់ប្ដូរឬទេ ? ដោយមានការរំខានទាំងអស់នៅជុំវិញយើង ហើយមានរឿងឥតប្រយោជន៍ជាច្រើនទាមទារការយកចិត្តទុកដាក់យើង ការលំបាកគឺថាត្រូវ ឆ្លើយតប នឹងការអញ្ជើញនេះ ហើយ ធ្វើសកម្មភាព—គឺជាការធ្វើអ្វីមួយ ពិតជាផ្លាស់ប្ដូរអ្វីមួយ ហើយរស់នៅខុសពីមុន ។

ក្នុងការឆ្លើយតបនឹងការហៅឲ្យបម្រើនេះ សំណួររបស់អ្នកអាចមានដូចជា « តើខ្ញុំត្រូវចាប់ផ្ដើមត្រង់ណា ? » សូមចាប់ផ្ដើមដោយការអធិស្ឋាន ។ ប្រធាន ណិលសុន បានអញ្ជើញយើងឲ្យ « ខិតខំបន្ថែមទៀតលើសពីលទ្ធភាពខាងវិញ្ញាណរបស់ [ យើង ] ដើម្បីទទួលបានវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន ពីព្រោះព្រះអម្ចាស់បានសន្យាថា ‹ បើសិនជាអ្នក [ ស្វែងរក ] នោះអ្នកនឹងបានទទួលវិវរណៈថែមទៅលើវិវរណៈ តម្រិះថែមទៅលើតម្រិះ ដើម្បីឲ្យអ្នកអាចបានស្គាល់សេចក្ដីអាថ៌កំបាំងទាំងឡាយ និងរបស់ទាំងឡាយដ៏ប្រកបដោយសេចក្ដីសុខសាន្ត—ដែលនឹងនាំឲ្យមានសេចក្ដីអំណរ ជាអ្វីដែលនាំឲ្យមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច › [ គ. និង ស. ៤២:៦១ ] » ។^៨

សូមដល់ព្រះវរបិតារបស់អ្នកដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌នូវអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ និងសម្រាប់នរណា ។ ទង្វើប្រកបដោយសណ្ដានចិត្តល្អតិចតួចណាមួយធ្វើឲ្យយើងមើលទៅក្រៅ ហើយនាំមកនូវពរជ័យផ្ទាល់របស់វា ។ សូមឆ្លើយតបនឹងចំណាប់អារម្មណ៍ណាមួយដែលអ្នកទទួលបាន មិនថាវាមើលទៅមិនសំខាន់យ៉ាងណានោះទេ ។ សូមធ្វើសកម្មភាពតាមវា ។ វាអាចជាសារល្អមួយទៅនរណាម្នាក់ដែលមិនរំពឹងថាទទួលវា ។ ប្រហែលវាជាសារបែបណាមួយ ។ វាអាចជាផ្កា នំខ្លះៗ ឬពាក្យល្អៗ ។ ប្រហែលវាអាចច្រើនជាងនេះ ដូចជាសម្អាតសួនច្បារ ឬវាលក្រោយផ្ទះ, បោកខោអាវឲ្យនរណាម្នាក់ដែលមិនអាចកម្រើកបានដូចមុន, លាងឡាន, កាត់ស្មៅ, កើបព្រិលចេញ, ឬគ្រាន់តែស្ដាប់មិត្តម្នាក់រៀបរាប់ពីឧបសគ្គដែលគេកំពុងជួប ។

ដូចដែលស៊ីស្ទើរ ជេន ប៊ី ប៊ីងហាំ មានប្រសាសន៍ថា « ជួនកាល យើងគិតថា យើងត្រូវធ្វើអ្វីមួយធំដុំ និងដូចជាវីរជន ‹ ដើម្បីរាប់ថា › ជាការបម្រើដល់អ្នកជិតខាងរបស់យើង ។ ប៉ុន្ដែទង្វើសាមញ្ញៗនៃការបម្រើអាចមានឥទ្ធិពលដ៏ខ្លាំងទៅលើអ្នកដទៃ— ក៏ដូចជាខ្លួនយើងផងដែរ » ។^៩

អ្នកអាចស្ទាក់ស្ទើរនឹងឈានជំហានដំបូង ដោយយល់ថា អ្នកមិនមានពេល ឬអ្នកពិតជាពុំអាចធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរបាន ប៉ុន្ដែអ្នកនឹងឆ្ងល់អ្វីដែលរឿងតូចតាចខ្លះអាចធ្វើឲ្យកើតឡើង ។

បើអ្នកឃើញថាខ្លួនអ្នកបារម្ភពីមិត្តម្នាក់ដែលរសាត់ពីសាសនាចក្រ ហើយបាត់សេចក្ដីជំនឿ និងក្ដីសង្ឃឹមដែលគេធ្លាប់មាន សូមអញ្ជើញគាត់ឲ្យចូលរួមជាមួយអ្នកធ្វើការបម្រើខ្លះៗ ។ គ្មានរបៀបណាប្រសើរជាងនេះដើម្បីបន្ទន់ដួងចិត្តឲ្យធ្វើការណ៍របស់ព្រះ ហើយរកឃើញក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ជាថ្មីនៅក្នុងជីវិតយើង ជាងការចូលរួមក្នុងការបម្រើដ៏មានន័យដល់នរណាម្នាក់ដែលត្រូវការវានោះទេ ។

មូលហេតុនៃការបម្រើសម្រាប់យើង

យើងត្រូវរំឭកខ្លួនយើងជាប្រចាំពីមូលហេតុដែលយើងចេញទៅបម្រើ ។ យើងគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង នៅលើផែនដីនេះដើម្បីរៀន និងធំឡើងតាមរយៈបទពិសោធន៍ដ៏ច្រើន ដូច្នេះយើងនឹងកាន់តែពេញលេញ ពេលយើងត្រឡប់ទៅទ្រង់វិញ ។ ការរៀនមើលទៅក្រៅខ្លួន មិនមែនទៅក្នុងខ្លួន ហើយបម្រើដល់គ្នាគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៃគោលបំណងរបស់យើងនៅទីនេះ ។ តាមពិតទៅ វាគឺជាចំណុចដ៏សំខាន់បំផុត ។ អព្ភូតហេតុនៃការមើលទៅក្រៅខ្លួន និងការបម្រើដល់មនុស្សដទៃដែលត្រូវការគឺថា យើងរៀនក្នុងដំណើរការនោះថា យើងអាចបំភ្លេចខ្លួនយើង និងបញ្ហាផ្ទាល់របស់យើង ។

ប្រធានណិលសុនដាក់ចេញនូវគំរូនៃការបម្រើដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ និងបរិសុទ្ធមួយសម្រាប់អ្នក និងខ្ញុំ ។ នៅពេលយើងឆ្លើយតប នោះយើងនឹងរកឃើញរបៀបដែលវាបំពេញ រំដោះ ហើយរម្ងាប់យើង និងរបៀបដែលយើងអាចជាភ្នាក់ងារមួយសម្រាប់ការផ្លាស់ប្ដូរ និងការលួងលោមក្នុងជីវិតរបស់មនុស្សដទៃ ។

នៅពេលអ្នកទទួលបានអំណោយទានពិសិដ្ឋក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ហើយបម្រើបេសកកម្ម វាមានការល្បួងមួយដើម្បីនិយាយថា « ខ្ញុំបានធ្វើរួចហើយឥឡូវ ។ ខ្ញុំបានធ្វើជាម៉ាស៊ីនបម្រើពេញម៉ោងរយៈពេល ១៨ ខែ ឬ ២ ឆ្នាំ ។ ឥឡូវ វាដល់ពេលនរណាម្នាក់ផ្សេងហើយ » ។ ពាក្យដូចគ្នានោះអាចនិយាយបាន បន្ទាប់ពីយើងរៀបការហើយ ។ យើងអាចគិតថា « មែន ខ្ញុំរៀបការហើយ ។ ឥឡូវ ដល់ពេលសម្រាកម្ដង » ។ ប៉ុន្ដែ ការបម្រើបែបនេះមិនសម្រាកឡើយ ។ វាជារបៀបនៃជីវិត ។ យើងអាចសម្រាកពីសកម្មភាពទៀងទាត់របស់យើង ហើយសម្រាកនៅថ្ងៃបុណ្យ ហើយបញ្ចូលថាមពលដើម្បី « ស្រាយចំណងការលំឱន » ដូចយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានមានប្រសាសន៍ ។^១០ ប៉ុន្តែការទទួលខុសត្រូវនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់យើងដើម្បីស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចទ្រង់បានស្រឡាញ់យើង និងឲ្យចំណីដល់ចៀមរបស់ទ្រង់គ្មានការសម្រាកឡើយ ។

ខ្ញុំជាអ្នកទទួលប្រយោជន៍ពីការបម្រើបែបនេះ ហើយខ្ញុំក៏រកឃើញក្ដីសុខសាន្ដ និងអំណរដែលកើតមានមកពីការធ្វើជាឧបករណ៍ក្នុងព្រះហស្ដរបស់ព្រះជំនួសឲ្យអ្នកដទៃដែរ ។

ចេនបានរៀបរាប់ពីការប្រយុទ្ធដែលយើងបានមានដើម្បីឲ្យកូនប្រុសតូចយើងមានជីវិត ។ បន្ទាប់ពីបាត់បង់គាត់ យើងឆ្ងល់ថា តើយើងនឹងសះស្បើយឬទេ ។ ឆ្លងកាត់គ្រានោះ យើងបានទទួលការចាក់ស្រោចដ៏ច្រើននៃក្ដីស្រឡាញ់ សណ្ដានចិត្ត និងជំនួយពីគ្រួសារ និងមិត្តភក្ដិ ព្រមទាំងមនុស្សដែលយើងមិនដែលស្គាល់ ។ ដៃគូជាទីស្រឡាញ់មួយគូដែលជាមិត្តដ៏ល្អជាយូរមក គឺជាអ្នកបម្រើជាប្រចាំពេញមួយរយៈពេលនោះ ។ ពួកគេបានបន្ដនៅក្បែរយើង អធិស្ឋានជាមួយយើង និងសម្រាប់យើង ហើយផ្ដល់ពរជ័យ អាហារ ពាក្យលួងលោមក៏ដូចជាភាពស្ងប់សុខ ។ មិនដឹងយ៉ាងម៉េចទេ ពួកគេតែងតែបង្ហាញមុខ ពេលយើងទទួលបានព័ត៌មានដ៏សំខាន់ខ្លះៗ ឬពេលយើងលិចលង់ក្នុងការអស់កម្លាំង រួចហើយសោកសៅ ។ អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ ពួកគេបានបង្ហាញថា នេះគឺជាផ្លូវជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេបម្រើដោយស្ងាត់ស្ងៀម និងទៀងទាត់ ។

ការបម្រើក្នុងសាសនាចក្រទូទាំងពិភពលោក

ខណៈបម្រើក្នុងសាសនាចក្រនៅតំបន់អឺរ៉ុបរយៈពេលពីរបីឆ្នាំនេះ ហើយរស់នៅក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ហើយខ្ញុំបានឃើញគោលការណ៍នេះអនុវត្តយ៉ាងមានប្រសិទ្ធភាពអស្ចារ្យ ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនចក្រ ហើយមិត្តរបស់យើងមកពីជំនឿផ្សេងបានចូលមកជួយជនភៀសខ្លួនរាប់ពាន់នាក់ដែលបានបាត់បង់អ្វីគ្រប់យ៉ាង កាលពួកគេបានគេចពីការប្រយុទ្ធ និងកម្ទេចនៃសង្គ្រាមដែលនៅតែកើតឡើងនៅបច្ចឹមបូព៌ា ។ ពេលខ្លះពួកគេមកដោយការដើររាប់ពាន់គីឡូម៉ែត្រ ដោយយួរតែកាបូបសម្ភារតូចមួយ ។ ដោយឃើញពីតម្រូវការ ឃើញបងប្អូនប្រុសស្រី ឃើញកូនចៀមរបស់ទ្រង់ នោះមនុស្សរបស់យើងបានចូលជួយ ផ្ដល់សំលៀកបំពាក់ អាហារ ជម្រក និងលួងលោមដល់ជនភៀសខ្លួនទាំងនេះដែលបានបាត់បង់អ្វីគ្រប់យ៉ាង ។ ការធ្វើដូច្នោះ អស់អ្នកដែលបានជួយបានផ្លាស់ប្ដូរខ្លួនគេ ។ ពួកគេទទួលពរជ័យជាពន្លឺ ថាមពល និងអំណរដែលពួកគេមិនធ្លាប់ជួបពីមុនមក ឬដែលបានរសាយបាត់ កាលពួកគេផ្ដោតតែលើខ្លួនគេ និងទម្លាប់សាមញ្ញក្នុងជីវិត ។ មនុស្សរបស់យើងបន្តកិច្ចខិតខំសង្គ្រោះដ៏អស្ចារ្យនេះនៅទូទាំងពិភពលោក ។

ជនភៀសខ្លួនមានតម្រូវការភ្លាមៗ និងមើលឃើញច្បាស់ ប៉ុន្ដែមានអ្នកផ្សេងទៀតនៅជុំវិញយើងដែលមានឧបសគ្គដែលមិនអាចមើលឃើញច្បាស់ថា នរណាត្រូវការជំនួយរបស់យើង ហើយដូចគ្នាដែរ យើងត្រូវជួយពួកគេ ។ ការបម្រើរបស់យើងមិនចាំបាច់តែនៅម្ខាងទៀតនៃពិភពលោកនេះទេ ។ វាប្រសើរជាង ប្រសិនបើវានៅជិតផ្ទះយើង ។

ខ្ញុំមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងដែលធ្វើជាសមាជិកក្នុងសាសនាចក្រដែលអនុវត្តការណ៍នេះ ។ គ្រាន់តែឆ្នាំមុន យើងបរិច្ចាគម៉ោងធ្វើការស្មគ័្រចិត្តជាង ៧ លានម៉ោងដើម្បីដាំដុះ ច្រូតកាត់ និងចែកចាយអាហារដល់អ្នកក្រីក្រ និងជនទុរគត ។ ម្តងទៀត កាលពីឆ្នាំមុនសាសនាចក្រផ្ដល់ទឹកស្អាតដល់មនុស្សកន្លះលាននាក់ ដែលគ្មានទឹកប្រើ ។ យើងផ្ដល់ជូនរទេះជនពិការចំនួនបួនម៉ឺនប្រាំបួនពាន់នាក់នៅក្នុង ៤១ ប្រទេស ។ អ្នកស្ម័គ្រចិត្តបានជួយធ្វើឲ្យភ្នែកភ្លឺឡើងវិញ និងបំពាក់បំប៉នអ្នកមើលថែទាំភ្នែកចំនួន ៩៧០០០ នាក់ដល់អស់អ្នកដែលមានបញ្ហាខាងភ្នែកនៅក្នុង ៤០ ប្រទេស ។ មានអ្នកមើលថែចំនួនបីម៉ឺនបីពាន់នាក់ត្រូវបានបំពាក់បំប៉នក្នុងផ្នែកគាំពារមាតិ និងទារកនៅក្នុង ៣៨ ប្រទេស ។ ដោយមិនថ្លែងពីទីកន្លែងនៃក្រុមដៃជំនួយមរមន នៅក្នុងឆ្នាំថ្មីៗនេះ មនុស្សរាប់រយពាន់នាក់បានបរិច្ចាគពេលវេលារាប់លានម៉ោង ។ ពួកគេបានចុះប្រឡូកជួយដល់អស់អ្នកដែលរងគ្រោះដោយគ្រោះធម្មជាតិទាំងតូចទាំងធំ ព្រមទាំងជួយធ្វើឲ្យអ្នកជិតខាង និងសហគមន៍របស់ពួកគេបានល្អប្រសើរឡើង ។

គំនិតផ្តួចផ្តើម JustServe របស់សាសនាចក្រដែលកំពុងរីកចម្រើន ដែលជាកន្លែងដ៏ធំដើម្បីស្វែងរកឱកាសបម្រើ ប្រសិនបើមានវានៅក្បែរអ្នក មានអ្នកស្ម័គ្រចិត្តជាង ៣៥០០០០ នាក់បានចុះឈ្មោះ ដែលបានបរិច្ចាគពេលវេលារាប់លាន់ម៉ោងជួយសហគមន៍ក្នុងមូលដ្ឋានរបស់ពួកគេ ។

នេះគឺជាសកម្មភាពរបស់សាសនាចក្រ ។ នេះគឺជាអ្វីដែលយើងធ្វើ ។ នេះគឺជាអ្វីដែលបងប្អូនធ្វើ ។ ចូរឲ្យការណ៍នេះកំណត់ពីអាកប្បកិរិយានៃខ្លួនប្អូនៗជានរណា ។ នេះគឺជារបៀបដែលយើងរកឃើញអំណរ និងក្ដីសុខសាន្ដ ដោយសារនេះជារបៀបដ៏ខ្ពស់ ល្អ និងរឹងមាំបំផុតដើម្បីធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

ប្រធានអិម រ័សុល បាឡឺដ បានពោលថា « រឿងដ៏អស្ចារ្យកើតឡើងតាមរយៈរឿងដ៏សាមញ្ញ និងតូចតាច ។ ដូចជាមាសភាគតូចៗជាច្រើនដែលរួមផ្សំគ្នាក្នុងពេលមួយរយៈទៅជារតនសម្បត្តិដ៏ធំមួយដែរ ទង្វើតូចតាច និងសាមញ្ញប្រកបដោយសន្ដានចិត្តរបស់យើង និងការបម្រើនឹងរួមផ្សំទៅជាជីវិតមួយដែលពោរពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ ការបូជាចំពោះកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ អារម្មណ៍នៃក្ដីសុខសាន្ដ និងអំណររាល់ពេលដែលយើងជួយគ្នា » ។^១១

ការបម្រើបីប្រភេទ

ខ្ញុំសូមគូសបញ្ជាក់ការបម្រើបីប្រភេទធំៗដែលយើងម្នាក់ៗមានឱកាសបម្រើ ។

ទីមួយគឺជាការបម្រើមួយប្រភេទដែលយើងត្រូវបានចាត់តាំង ឬអញ្ជើញឲ្យធ្វើ ជាការទទួលខុសត្រូវមួយក្នុងសាសនាចក្រ ។ ការណ៍នេះត្រូវបានលើកឡើងនៅឯសន្និសីទទូទៅយ៉ាងប្រពៃ និងបំផុសគំនិត ។ យើងនឹងខិតខំធ្វើការបម្រើប្រភេទនេះ ដែលជារតនសម្បត្តិ មិនត្រូវបានវាស់វែង ជាអ្វីដែលយើងគិត អធិស្ឋាន និងជួយដល់អ្នកដែលមានការទទួលខុសត្រូវនេះ ។

ទីពីរគឺជាការបម្រើមួយប្រភេទដែលយើងជ្រើសរើសធ្វើតាមឆន្ទៈរបស់យើងផ្ទាល់ ។ វាជាការពង្រីកពីការបម្រើទីមួយ ដែលនឹងហូរមកក្នុងសកម្មភាព និងការសន្ទនាប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងទាំងអស់ កាលយើងខំបំភ្លេចខ្លួនយើងកាន់តែខ្លាំង ហើយងាកទៅបម្រើអ្នកដទៃ ។ វាគ្មានការចាត់តាំងជាផ្លូវការទេ ប៉ុន្ដែយើងធ្វើដោយសារការជំរុញចិត្តក្នុងបំណងប្រាថ្នាដើម្បីធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទ ដោយចាប់ផ្ដើមពីការមានសន្ដានចិត្តល្អជាងមុន ហើយចេះគិតគូរដល់អ្នកនៅជុំវិញយើង ។ ទង្វើតូចតាចប្រកបដោយសន្ដានចិត្តល្អ និងចិត្តសប្បុរសដ៏ស្ងាត់ស្ងៀមផ្លាស់ប្តូរដួងចិត្ត និងនាំទៅរកទំនាក់ទំនងដ៏កក់ក្ដៅ និងមានអត្ថន័យ ។

ទីបីគឺការបម្រើជាសាធារណៈ ។ ទោះនៅអាយុដូចអ្នកក្ដី ក៏អ្នកអាចបម្រើក្នុងគណៈកម្មាការសាលា សប្បុរសធម៌ និងរដ្ឋាភិបាលក្នុងស្រុក តំបន់ និងថ្នាក់ជាតិបានដែរ ។ ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តឲ្យបុរស និងស្ដ្រីចូលរួមតាមរបៀបដូចគ្នានេះ ។ បើសមរម្យ សូមចូលប្រឡូកក្នុងនយោបាយដោយផ្ដោតភ្នែកលើការបម្រើ និងស្អាងបុគ្គល និងសហគមន៍ទាំងឡាយ ។ សូមចៀសវាងបក្សពួកនយោបាយ ដែលធ្វើឲ្យបែកខ្ញែកគ្នា សង្កៀរត្រចៀក និងបំផ្លាញសហគមន៍ ប្រទេស និងទ្វីបនានាយ៉ាងខ្លាំង ។ សូមចូលរួមនឹងអ្នកនយោបាយផ្សេងដែលជួយបុព្វហេតុទូទៅ ដើម្បីនាំឲ្យមានការផ្សះផ្សាដល់ជីវិតដែលមានបញ្ហាក្នុងដែនអំណាចរបស់គេផ្ទាល់ និងលើសពីនោះ ។ អ្នកអាចជាសំឡេងនៃតុល្យភាព និងមូលហេតុដែលគាំពារភាពស្មើគ្នាក្នុងសង្គមគ្រប់ផ្នែក ។ មានតម្រូវការដ៏កើនឡើងសម្រាប់អ្នកដើម្បីរួមចំណែកនូវកម្លាំងអ្នកដល់ការចូលរួមស៊ីវិលដ៏មានតម្លៃប្រភេទនេះ ។

នៅពេលយើងអានព័ត៌មាន យើងអាចមានអារម្មណ៍ថា ពិភពលោកនេះធ្លាក់ចុះបណ្ដើរៗ ។ បើយើងម្នាក់ៗធ្វើសកម្មភាពតាមរបៀបធំ ឬតូចរាល់ថ្ងៃ នោះយើងអាចផ្លាស់ប្ដូរពិភពលោករបស់យើងផ្ទាល់ និងអ្នកនៅជុំវិញយើងដែរ ។ កាលអ្នកបម្រើអ្នកជិតខាងរបស់អ្នក និងបម្រើ ជាមួយ អ្នកជិតខាងអ្នកក្នុងសហគមន៍របស់អ្នក នោះអ្នកនឹងបង្កើតមិត្តដែលមានបំណងចង់ជួយដូចអ្នកដែរ ។ វានឹងជាមិត្តភាពដ៏រឹងមាំ ដោយសាងលើស្ពានកាត់វប្បធម៌ និងជំនឿ ។

Antoine de Saint-Exupéry បានពោលថា « ជីវិតបានបង្រៀនយើងថា ក្ដីស្រឡាញ់មិនមានក្នុងការមើលទៅគ្នានោះទេ តែក្នុងការមើលទៅទិសដៅដូចគ្នារួមគ្នា ។ គ្មានមិត្តភាពឡើយ បើគ្មានការរួបរួមក្នុងកិច្ចខិតខំដ៏ខ្លាំងដូចគ្នានោះ ។ ទោះជាក្នុងសម័យសុខុមាលភាពដោយសម្ភារនិយមក្ដី ការណ៍ត្រូវតែកើតមាន បើពុំដូច្នោះទេ តើយើងគួរពន្យល់ពីសុភមង្គលដែលយើងមានក្នុងការចែកនំប៉័ងក្រៀមចុងក្រោយរបស់យើងជាមួយអ្នកដទៃនៅឯវាលខ្សាច់ដោយរបៀបណា ? » ^១២

សេចក្ដីបញ្ចប់

បើអ្នកម្នាក់ៗឆ្លើយតបនឹងការអញ្ជើញឲ្យបម្រើដូចព្រះយេស៊ូវបម្រើនេះ នោះអ្នកនឹងផ្លាស់ប្ដូរ កាន់តែបំភ្លេចខ្លួនឯងជាងមុន ជាជាងកាន់តែអាត្មានិយម ។ អ្នកនឹងរកឃើញអំណរដែលកើតចេញពីការបម្រើតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដោយទុកចោលចិត្តអន្ទះសារ និងមិនប្រាកដប្រជារបស់អ្នក ព្រមទាំងភាពងងឹតដែលមកពីការដឹងថាមានការខ្វះចន្លោះ ។

ប្រហែលពេលអ្នកកំពុងស្ដាប់នេះ មានឈ្មោះ ឬបុព្វហេតុមួយដែលលេចមកក្នុងគំនិត ។ នេះដូចជាការអញ្ជើញមួយពីព្រះវិញ្ញាណដែរហើយប្រហែលជាការអញ្ជើញមួយដែលអ្នកបានទទួលពីមុនមក ។ ដើម្បីទៅជួយ មើលថែ និងស្អាងឡើង ។ សូមជ្រើសឆ្លើយតបចំពោះការអញ្ជើញនេះ ហើយអធិស្ឋានថ្ងៃនេះដើម្បីដឹងនូវអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ ។ នៅពេលអ្នកឃើញ និងទទួលពរជ័យដែលការណ៍នេះនាំមកដល់អ្នក និងអស់អ្នកដែលអ្នកបម្រើ នោះអ្នកនឹងចង់ធ្វើការណ៍នេះជាគន្លងប្រចាំថ្ងៃ ។

កិច្ចខិតខំដ៏ខ្លាំង និងល្អបំផុតរបស់យើងគឺ ដើម្បីចែកចាយពន្លឺ ក្ដីសង្ឃឹម អំណរ និងគោលបំណងនៃដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដល់បុត្រាបុត្រីទាំងអស់របស់ព្រះ ហើយជួយពួកគេរកឃើញផ្លូវត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញ ។ ការជួយ ការបម្រើ និងការងារបម្រើដល់ពួកគេគឺជាការបង្ហាញដំណឹងល្អក្នុងសកម្មភាព ។ កាលយើងធ្វើឲ្យរឿងនេះជាផ្លូវនៃជីវិត យើងនឹងឃើញថា វាបំពេញតាមរបៀបដ៏ពិសេស ហើយវាជារបៀបដែលយើងអាចរកឃើញក្ដីសុខសាន្ដ និងអំណរដែលយើងមិនអាចរកបាន ។

ខ្ញុំសូមលើកឡើងការអញ្ជើញរបស់ប្រធាន ណិលសុន ដល់យើងម្នាក់ៗម្ដងទៀត ៖ « សញ្ញាសម្គាល់នៃសាសនាចក្រពិត និងសកម្មរបស់ព្រះអម្ចាស់ ជានិច្ចកាលនឹងត្រូវបានរៀបចំ បានដឹកនាំការខិតខំទៅរកការបម្រើដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ និងក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេម្នាក់ៗ ។ ដោយសារនេះគឺជាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ពួកយើងក្នុងនាមជាអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់នឹងបម្រើដល់មនុស្សម្នាក់ៗដូចជាទ្រង់បានធ្វើ ។ ពួកយើងនឹងបម្រើនៅក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ដោយព្រះចេស្ដា និងសិទ្ធិអំណាចរបស់ទ្រង់ ហើយដោយសណ្ដានចិត្តល្អដែលពោរពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ » ។^១៣

នេះជារបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរស់នៅ ហើយនេះជាមូលហេតុដែលទ្រង់បានរស់នៅ—ដើម្បីផ្ដល់ថ្នាំដ៏ឥតខ្ចោះ និងការព្យាបាលចុងក្រោយតាមរយៈអំណោយដ៏ធួនដ៏អស្ចារ្យ និងនិរន្ដរ៍របស់ទ្រង់សម្រាប់អ្នក និងខ្ញុំ ។ សូមឲ្យយើងធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់កាន់តែស្ម័គ្រស្មោះ កាន់តែមានប្រសិទ្ធភាពជាងមុន កាលយើងខំក្លាយខ្លួនជាសិស្សដ៏ពិតរបស់ទ្រង់តាមរយៈការបម្រើដូចជាទ្រង់បម្រើដែរ ។

នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។

© 2018 by Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved. អនុមតិជាភាសាអង់គ្លេស ៖ ២/១៨ ។ អនុមតិឲ្យបកប្រែ ៖ ២/១៨ ។ ការបកប្រែនៃ « A Hallmark of the Lord’s True and Living Church » ។ Cambodian. PD60005945 258