Planning en evenwicht in ons leven
Wereldwijde devotional voor jongvolwassenen
Zondag 19 november 2023
Ouderling Clark G. Gilbert: Bedankt, ouderling en zuster Cook, voor jullie geweldige raad. Christine en ik willen graag ingaan op deze eerste vraag over planning en evenwicht in ons leven.
Zuster Christine Gilbert: We hebben een druk gezin. Mijn man heeft altijd veeleisend werk gehad – als hoogleraar aan Harvard, CEO van een mediabedrijf en president van twee universitaire instellingen. Naast dit alles vervulden we allebei drukke kerkroepingen. Maar onze belangrijkste verantwoordelijkheden zijn altijd ons huwelijk en onze kinderen geweest.
Ouderling Gilbert: Dat werd mij ingeprent toen ik leiding gaf aan Deseret News. Wie van jullie, jongvolwassenen, leest eigenlijk dagelijks een gedrukte krant? Steek jullie hand maar op. Dat dacht ik al – vrijwel niemand. Ik kreeg de taak om Deseret News van een traditionele krant naar een digitale toekomst te loodsen. Die periode was extreem veeleisend. Destijds hadden we zeven van onze acht kinderen en was ik bisschop.
Op een dag belde president Boyd K. Packer me onverwachts op en vroeg: ‘Broeder Gilbert, ik wil vragen hoe het met je gezin gaat. Besteed je voldoende aandacht aan je vrouw?’ Na enige stilte antwoordde ik: ‘Waarschijnlijk niet.’ Toen zei hij: ‘Broeder Gilbert, er komt een eind aan je werkzaamheden bij deze mediagroep, maar je blijft eeuwig echtgenoot en vader.’ Hij droeg me op om wekelijks een date met Christine te hebben.
Daarna vroeg hij hoe laat ik doorgaans naar bed ging. Daarop antwoordde ik om 1.00 of 2.00 uur in de nacht. Zijn antwoord leek me onlogisch. Hij zei: ‘Je denkt dat alles van jouw inzet afhangt. Je vertrouwt de Heer niet.’ President Packer stelde een apostolische avondklok voor me in, waar ik me nog steeds aan probeer te houden.
Zuster Gilbert: Dus als je samen een avondklok en gepland avondje hebt, hoe geef je dan aandacht aan andere belangrijke taken?
Het begint met planning. Sinds de beginjaren van ons huwelijk stemmen mijn man en ik elke zondagavond onze agenda’s af. We slaan dit nooit over, hoe druk we het ook hebben.
Ten tweede vergt evenwicht in al onze taken gezamenlijke doelen. Zelfs als we niet bij elkaar kunnen zijn, voelen we ons toch eensgezind met een gemeenschappelijk doel. Dus wanneer mijn man voor zijn werk op pad was of ik vroeg in de ochtend seminarieles gaf, of als hij iets in de wijk moest doen, en we onze agenda’s en doelen hadden afgestemd, waren we toch samen ook al waren we niet bij elkaar.
Ouderling Gilbert: Toch zijn er momenten waarop je duidelijke grenzen bij bepaalde keuzes moet trekken.
Clay Christensen, een goede vriend uit Boston, vertelde eens dat zijn supervisor hem vroeg of zondag- of zaterdagmorgen het beste uitkwam voor een wekelijkse teamvergadering. Clay antwoordde: ‘Jaren geleden heb ik besloten dat ik de zaterdagen aan mijn vrouw en de zondagen aan God besteed. Als je daaraan wilt tornen, moet je hen rechtstreeks om toestemming vragen.’
Bepaalde verplichtingen moet je altijd nakomen. Voor ons gezin betekent dat onder meer op zondag naar de kerk gaan, wekelijkse thuisavond, in de ochtend en avond gezamenlijke gezinsmomenten, en elke week tijd als echtpaar doorbrengen.