សារលិខិតការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យ
ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានទូទាំងពិភពលោកសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យ
ថ្ងៃអាទិត្យ ទី៣ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២៤
ខ្ញុំរីករាយណាស់ដែលបានត្រឡប់មកកាន់ប៊ី. វ៉ាយ. យូ.–អៃដាហូ វិញ ជាកន្លែងដែលយើងស្គាល់ច្បាស់ និងស្រឡាញ់ជាខ្លាំង ។ កាលដែលអែលឌើរ បែដណា កំពុងបម្រើជាប្រធាន ប៊ី. វ៉ាយ. យូ.–អៃដាហូ កូនៗរបស់យើងនៅជាយុវមជ្ឈិមវ័យនៅឡើយ ។ នៅរាត្រីនេះ ពួកយើងបាននៅទីនេះជាមួយចៅៗមួយចំនួនដែលជាយុវមជ្ឈិមវ័យផងដែរ ! ខ្ញុំអធិស្ឋានសូមឲ្យព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងគង់នៅជាមួយខ្ញុំ និងជាមួយចៅៗ នៅពេលខ្ញុំចែកចាយគំនិត និងអារម្មណ៍មួយចំនួនដែលខ្ញុំបានទទួលក្នុងគំនិត និងដួងចិត្តខ្ញុំ ។
ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន អែលឌើរ បែដណា និងខ្ញុំបានចូលរួមការប្រជុំធម្មនិដ្ឋានសំណួរ-ចម្លើយជាមួយយុវមជ្ឈិមវ័យក្នុងក្រុមដ៏ធំមួយ ។ ថ្មីៗនេះ ខ្ញុំបានអានដោយយកចិត្តទុកដាក់នូវសំណួររាប់រយដែលបានបញ្ជូនមក ហើយសំណួរភាគច្រើនទាក់ទងទៅនឹងការភ័យខ្លាច ការខ្វះទំនុកចិត្តនិងភាពជឿជាក់ ព្រមទាំងការសង្ស័យខ្លួនឯងតិចតួច ។ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តផ្តោតការនិយាយរបស់ខ្ញុំនៅរាត្រីនេះលើសំណួរមួយចំនួនទាំងនេះ ហើយចែកចាយជាមួយចៅៗនូវការយល់ដឹងពីបទគម្ពីរ និងបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលខ្ញុំសង្ឃឹមថានឹងមានប្រយោជន៍ក្នុងដំណើរជីវិតរបស់ចៅៗ—នៅពេលនេះ និងនៅពេលអនាគត ។
ប្រហែលជាចៅៗអាចប្រដូចបាន នៅពេលចៅៗស្តាប់សំណួរទាំងនេះ ៖
-
តើខ្ញុំអាចជំនួសការភ័យខ្លាចដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងជំនឿដូចជាព្រះគ្រីស្ទដោយរបៀបណា ?
-
តើខ្ញុំអាចរឹងមាំដោយរបៀបណា ពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ ?
-
តើខ្ញុំអាចរៀនទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ដោយរបៀបណា ?
ខ្ញុំជឿថា យើងទាំងអស់គ្នាមានសំនួរទាំងនេះ ។
បទគម្ពីរដែលខ្ញុំនឹងប្រើជាមូលដ្ឋានគ្រឹះសម្រាប់ការនិយាយរបស់ខ្ញុំនៅរាត្រីនេះ គឺនៅក្នុង អេសាយ ៤១:១០ ៖
« កុំឲ្យភ័យខ្លាចឡើយ ដ្បិតយើងនៅជាមួយនឹងឯង កុំឲ្យស្រយុតចិត្តឲ្យសោះ ពីព្រោះយើងជាព្រះនៃឯង ៖ យើងនឹងចម្រើនកម្លាំងដល់ឯង អើ យើងនឹងជួយឯង អើ យើងនឹងទ្រឯង ដោយដៃស្តាំដ៏សុចរិតរបស់យើង » ។
សង្ឃឹមថា នៅពេលយើងសិក្សាបទគម្ពីរនេះជាមួយគ្នាពីរបីនាទី ចៅៗនឹងទទួលបាននូវចំណាប់អារម្មណ៍ដែលនឹងជួយចៅៗឲ្យ ជំនួសការភ័យខ្លាចរបស់ចៅៗជាមួយនឹងសេចក្តីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីជំនឿដូចជាព្រះគ្រីស្ទ រក្សាការជឿដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលធ្វើឲ្យចៅៗអាចរក្សាបាននូវភាពរឹងមាំ នៅពេលចៅៗមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ និងទទួលបានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងនៅពេលចៅៗរៀនទុកចិត្តលើព្រះ ។
ដើម្បីចាប់ផ្តើម សូមជញ្ជឹងគិតអំពីផ្នែកទីមួយនៃ អេសាយ ៤១:១០ ៖
« កុំឲ្យភ័យខ្លាចឡើយ ដ្បិតយើងនៅជាមួយនឹងឯង កុំឲ្យស្រយុតចិត្តឲ្យសោះ » ។
សូមនឹកចាំដល់ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរនៅក្នុងលូកា ២៤ នៅថ្ងៃនៃការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវ អ្នកដើរតាមទ្រង់ពីរនាក់កំពុងដើរពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅកាន់ភូមិអេម៉ោស ។
នៅតាមផ្លូវ មនុស្សប្លែកមុខម្នាក់បានរួមដំណើរ ហើយសួរថា ហេតុអ្វីបានជាពួកគេកើតទុក្ខ ។ ពួកគេភ្ញាក់ផ្អើលដែលបុរសម្នាក់នេះមិនបានដឹងពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបានប្រាប់លោកពីព្រឹត្តិការណ៍បីថ្ងៃកន្លងទៅនេះ ។ ពួកគេចែកចាយពីដំណើរដែលព្រះយេស៊ូវត្រូវបានចោទប្រកាន់ដោយខុសឆ្គង ហើយកាត់ទោសប្រហារជីវិត ត្រូវបានគេឆ្កាង ហើយក្រោយមកបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញដោយអព្ភូតហេតុ ។ ពួកបុរសទាំងនេះមិនបានដឹងនោះទេ រហូតដល់ក្រោយពីពួកគេបានធ្វើដំណើរបានប្រាំពីរម៉ែលស៍ ថាពួកគេបានដើរជាមួយព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់ផ្ទាល់ដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ។
ហេតុអ្វីបានជាដំណើររឿងនេះសំខាន់ ? ពីព្រោះខ្ញុំជឿថា ព្រះយេស៊ូវយាងជាមួយចៅៗ និងខ្ញុំនៅក្នុងដំណើរជីវិតរបស់ពួកយើងច្រើនជាងអ្វីដែលយើងបានដឹង ។ ទ្រង់គង់ជាមួយនឹងចៅៗ ។ តើយើងជំនួសភាពភ័យខ្លាចដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្តីជំនឿដូចជាព្រះគ្រីស្ទបានដោយរបៀបណា ? សូមចាំឃ្លានេះមកពីអេសាយ ៖
« កុំឲ្យភ័យខ្លាចឡើយ ដ្បិតយើងនៅជាមួយនឹងឯង ៖ កុំឲ្យស្រយុតចិត្តឲ្យសោះ » ។
ឥឡូវនេះ ចូរយើងមើលផ្នែកទីពីរនៃបទគម្ពីរនេះ ៖
« ពីព្រោះយើងជាព្រះនៃឯង ៖ យើងនឹងចម្រើនកម្លាំងដល់ឯង អើ យើងនឹងជួយឯង » ។
នៅពេលយើងរស់នៅទីនេះក្នុងទីក្រុងរិចប៊ើក ជាច្រើនឆ្នាំមុន ខ្ញុំបានបើកឡានទៅទីក្រុង សលត៍ លេក ដើម្បីនៅជាមួយជីដូនមួយរបស់ខ្ញុំមួយថ្ងៃ បន្ទាប់ពីស្វាមីរបស់នាងបានទទួលការវះកាត់បេះដូងចំហ ។ វាជាពេលវេលាមួយដ៏តានតឹង ហើយបន្ទាប់ពីបានឃើញស្វាមីនាង ខ្ញុំបានដឹងពីហេតុផលដែលនាងមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងដូច្នេះ ។ គាត់មិនបានជាសះស្បើយទេ ហើយវេជ្ជបណ្ឌិតបានសម្រេចថា គាត់ត្រូវការបញ្ចូលឈាម ។
ខ្ញុំមិនដែលធ្លាប់ឃើញការបញ្ចូលឈាមពីមុនមកទេ ហើយខ្ញុំភ្ញាក់ផ្អើលពេលឈាមស្រក់មួយដំណក់ម្តងៗតាមបំពង់តូចចូលសរសៃរបស់គាត់ ។ នៅពេលខ្ញុំមើល ខ្ញុំបានគិតពីព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ហើយឆ្ងល់ថា តើទ្រង់បានបង្ហូរព្រះលោហិតសម្រាប់ខ្ញុំប៉ុន្មានដំណក់ទៅ ។ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានម៉ោង ខ្ញុំបានឃើញជីវិតថ្មី ថាមពល និងកម្លាំងដែលបានផ្តល់ឲ្យដោយការបញ្ចូលឈាម ។
ខ្ញុំអាចមិនយល់ ឬដឹងដោយពេញលេញ តែពលិកម្មធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រទាននូវកម្លាំងដល់យើង និងជួយធ្វើកិច្ចការលំបាកៗ ។ យើងមានពរជ័យដើម្បីធ្វើអ្វីដែលយើងគិតថា យើងមិនអាចធ្វើបាន។ តើខ្ញុំអាចរឹងមាំដោយរបៀបណា ពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ ? សូមចាំឃ្លានេះមកពីអេសាយ ៖
« ពីព្រោះយើងជាព្រះនៃឯង ៖ យើងនឹងចម្រើនកំឡាំងដល់ឯង អើ អញនឹងជួយឯង » ។
ខ្ញុំសូមចែកចាយគំនិតមួយចំនួនអំពីឃ្លាចុងក្រោយនៃ អេសាយ ៤១:១០ ៖
« យើងនឹងទ្រឯង ដោយដៃស្តាំដ៏សុចរិតរបស់អញ » ។
ដៃស្តាំជារឿយៗត្រូវបានដឹងថា ជាដៃនៃសេចក្តីសញ្ញា ។ ដោយសារទំនាក់ទំនងនៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងអាចមានទំនុកចិត្តថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងនឹងទ្រ គាំទ្រ និងជួយដល់យើង ។
ការណ៍នេះធ្វើឲ្យខ្ញុំគិតអំពីដំណើររឿងនៅក្នុង ម៉ាថាយ ១៤ ជាកន្លែងដែលពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវស្ថិតនៅក្នុងទូកមួយនៅកណ្តាលសមុទ្រដែលត្រូវខ្យល់ និងរលកបក់បោក ។ ពេត្រុសឃើញព្រះយេស៊ូវកំពុងយាងដើរលើទឹក ហើយសុំឲ្យព្រះយេស៊ូវជួយលោកទៅឯទ្រង់ ។ ព្រះយេស៊ូវធ្វើតាមសំណើ ហើយពេត្រុសចាប់ផ្តើមដើរលើទឹកសំដៅទៅរកទ្រង់ ។ គាត់អាចដើរបាននៅពេលដែលគាត់ផ្តោតទៅលើព្រះយេស៊ូវ ។ ប៉ុន្តែ ពេលពេត្រុសឃើញខ្យល់បក់ខ្លាំង គាត់ចាប់ផ្ដើមលិច ហើយស្រែកហៅព្រះយេស៊ូវឲ្យជួយគាត់ ។ « ហើយរំពេចនោះ ព្រះយេស៊ូវបានលាតព្រះពាហុរបស់ទ្រង់ ហើយបានចាប់គាត់ » ។ ហើយខ្ញុំក៏ជឿផងដែរថា ទ្រង់នឹងចាប់ពួកយើងផងដែរ ។
តើខ្ញុំអាចរៀនទុកចិត្តព្រះអម្ចាស់ដោយរបៀបណា ? សូមចាំឃ្លានេះមកពីអេសាយ ៖
« យើងនឹងទ្រឯង ដោយដៃស្តាំដ៏សុចរិតរបស់យើង » ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ស្គាល់យើងហើយស្រឡាញ់យើង ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ។ ទ្រង់យាងជាមួយយើង ទ្រង់ចម្រើនកម្លាំងដល់យើង ហើយទ្រង់ជួយយើង ។ ហើយយើងអាចជឿជាក់ថាទ្រង់នឹងទ្រ គាំទ្រ និងជួយយើង នៅពេលយើងចងចាំពីទំនាក់ទំនងនៃសេចក្តីសញ្ញារបស់យើងជាមួយទ្រង់ ។ ខ្ញុំដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាអង្គប្រទានវិវរណៈ និងប្រទានការបំផុសគំនិត និងអារម្មណ៍ដល់ដួងចិត្តរបស់យើង ។ ខ្ញុំដឹងថា អែលឌើរ បែដណា ត្រូវបានហៅពីព្រះ « តាមរយៈការព្យាករ និងដោយការដាក់ដៃលើ » ។ លោកគឺជាសាវករបស់ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។