Φίλος προς Φίλο
Ένα αίσθημα γαλήνης
Από μία συνέντευξη με τη Λούσυ Στήβενσον Γιούελ.
Ένα πρωινό, όταν ήμουν 11 ετών, ξύπνησα και άκουσα φωνές στο σαλόνι. Κανείς δεν είχε έλθει να με ξυπνήσει για το σχολείο, όπως έκαναν συνήθως. Όταν πήγα έξω να δω τι συνέβαινε, ανεκάλυψα ότι ο μπαμπάς μου είχε πεθάνει.
Ενώ η οικογένειά μου μιλούσε στο σαλόνι, πήγα στον κήπο μας. Ο κήπος μας ήταν μεγάλος και είχα δουλέψει με τον μπαμπά μου, για να βοηθήσω στη φροντίδα του. Κάθισα στο παγκάκι κάτω από τα δένδρα και έκλαψα. Ένιωθα πραγματικά λυπημένος και συγχυσμένος.
Ύστερα από λίγα λεπτά, είδα τον δάσκαλο της Προκαταρκτικής να ανοίγει τη θύρα. Ήλθε και κάθισε στο παγκάκι δίπλα μου και είπε: «Τζόνι, θυμάσαι το μάθημα που είχαμε την περασμένη Κυριακή για το σχέδιο σωτηρίας;» Ο δάσκαλός μου μού εξήγησε ξανά ότι η ψυχή μας απαρτίζεται από το πνεύμα και το σώμα. Είπε ότι το πνεύμα του μπαμπά μου ήταν σε ένα καλό μέρος και ότι μια μέρα θα αναστηνόταν. Μια μέρα θα τον έβλεπα ξανά.
Μολονότι ήμουν ακόμη λυπημένος, ένιωσα γαλήνη. Θυμάμαι εκείνη τη γαλήνη κάθε φορά που σκέπτομαι εκείνη την εμπειρία. Ο δάσκαλος της Προκαταρκτικής τέλεσε διακονία σε εμένα, και το Άγιο Πνεύμα με παρηγόρησε. Βοήθησε στην οικοδόμηση της μαρτυρίας μου για την αγάπη και το σχέδιο σωτηρίας του Επουράνιου Πατέρα.
Ό,τι κι αν περνάτε, ο Θεός νοιάζεται για εσάς. Δεν χρειάζεται να είστε ενήλικοι για να νιώσετε το Πνεύμα να καταθέτει μαρτυρία ότι όλα θα πάνε καλά. Μπορείτε να οικοδομήσετε μία μαρτυρία για το σχέδιο του Επουράνιου Πατέρα. Μπορείτε να αισθανθείτε γαλήνη.
Εικονογράφηση υπό Arthur Lin