Νέοι Amigos [Φίλοι]
Η συγγραφέας ζει στη Γιούτα των Η.Π.Α.
Η Μπριζίτ δεν ήξερε Ισπανικά. Πώς θα γνώριζε κάποιον;
«Ξένος ήμουν, και με φιλοξενήσατε» (Κατά Ματθαίον 25:35).
Η Μπριζίτ κοίταζε έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου καθώς η οικογένειά της οδηγούσε στους στενούς δρόμους του Καράκας στη Βενεζουέλα. Υπήρχαν ανοιχτόχρωμα σπίτια και μεγάλα πράσινα βουνά. Ήταν ένα όμορφο μέρος. Η μαμά και ο μπαμπάς είπαν ότι θα ήταν μία νέα περιπέτεια να ζήσουν εδώ.
Όμως η Μπριζίτ ένιωθε ακόμη ανήσυχη. Σήμερα ήταν η πρώτη τους φορά που πήγαιναν στην εκκλησία στη νέα τους χώρα.
Η μαμά στράφηκε προς την Μπριζίτ. «Είσαι εντάξει, γλυκιά μου;» ρώτησε. «Φαίνεσαι ότι δεν είσαι καλά».
Η Μπριζίτ γύρισε τα χέρια της. «Φοβάμαι. Δεν μπορώ να μιλήσω Ισπανικά. Πώς θα κάνω φίλους;»
Η μαμά τεντώθηκε για να κρατήσει το χέρι της Μπριζίτ. «Ξέρω ότι ανησυχείς. Όμως θα είναι εντάξει. Πάρε βαθιές ανάσες».
Η Μπριζίτ κοίταξε τα χέρια της. Τα ένιωθε κρύα, αν και έξω ήταν ζέστη. Η καρδιά της κτυπούσε δυνατότερα και είχε μία αστεία αίσθηση στο στομάχι της καθώς το αυτοκίνητο κατέφθασε στον χώρο σταθμεύσεως της εκκλησίας. Πώς θα ήταν η εκκλησία; Θα καταλάβαινε κάτι;
Μπαίνοντας στην εκκλησία, η Μπριζίτ ένιωθε σαν ξένη. Κοίταζε τριγύρω τις άλλες οικογένειες, όλες να μιλούν Ισπανικά. Κατόπιν είδε δύο κορίτσια που έμοιαζαν περίπου της ηλικίας της.
Μόλις τα κορίτσια είδαν την Μπριζίτ, έτρεξαν προς εκείνη. Μίλησαν γρήγορα με χαρούμενες φωνές, με μεγάλα χαμόγελα.
Όμως δεν μπορούσε να καταλάβει τίποτε απ’ ό,τι έλεγαν. Θα εξαφανισθούν, όταν ανακαλύψουν ότι δεν μιλώ Ισπανικά; Αναρωτήθηκε.
Η Μπριζίτ πήρε μια βαθιά ανάσα. “No hablo español” είπε, κουνώντας το κεφάλι της. «Δεν μιλώ Ισπανικά». Δάκρυα άρχισαν να γεμίζουν τα μάτια της.
Τα κορίτσια απλώς σήκωσαν τους ώμους τους και χαμογέλασαν ακόμη περισσότερο. Ένα κορίτσι έδειξε τον εαυτό της και είπε: «Νταγιάνα». Κατόπιν έδειξε το άλλο κορίτσι και είπε: «Άντρεα».
Οι ανησυχίες της Μπριζίτ άρχισαν να εξαφανίζονται. Χαμογέλασε στα κορίτσια και έδειξε τον εαυτό της. «Μπριζίτ».
Η Νταγιάνα και η Άντρεα κάθισαν δίπλα στην Μπριζίτ. Την δίδαξαν πώς να λέει «γραφές» στα Ισπανικά και λίγες άλλες λέξεις. Όταν άρχισε η συγκέντρωση μεταλήψεως, η καρδιά της Μπριζίτ ήταν ζεστή και γαλήνια.
Μετά την Προκαταρκτική, η Μπριζίτ και οι νέες φίλες της κάθισαν στο χορτάρι έξω από την εκκλησία, ενώ οι γονείς τους μιλούσαν. Η Νταγιάνα και η Άντρεα δίδαξαν στην Μπριζίτ ακόμη περισσότερες ισπανικές λέξεις. Μετά η Νταγιάνα έδειξε σε ένα δένδρο και ρώτησε: “¿Inglés?”
Η Μπριζίτ χαμογέλασε και έδειξε κι αυτή. «Δένδρο» είπε. Έλαμψε και έδειξε σε άλλα πράγματα, λέγοντας τις λέξεις στα Αγγλικά. Η Νταγιάνα και η Άντρεα επανέλαβαν τις αγγλικές λέξεις. Κατόπιν δίδαξαν την Μπριζίτ πώς να τις λέει στα Ισπανικά. Η Μπριζίτ έμαθε διάφορες χρήσιμες λέξεις, όπως libro (βιβλίο), casa (σπίτι) και coche (αυτοκίνητο). Το καλύτερο από όλα, την δίδαξαν να λέει amigos (φίλοι).
Σύντομα ήταν ώρα να πάνε στο σπίτι. Η Μπριζίτ χαιρέτισε τη Νταγιάνα και την Άντρεα.
«Πώς ήταν η πρώτη σου ημέρα στην εκκλησία στη Βενεζουέλα;» ρώτησε ο μπαμπάς.
Η Μπριζίτ χαμογέλασε. «Ήταν τέλεια! Έκανα κάποιους φίλους. Και με διδάσκουν Ισπανικά!»
«Αυτό είναι υπέροχο! Χαίρομαι που είχες μία καλή ημέρα».
Η Μπριζίτ σκέφθηκε πώς η Νταγιάνα και η Άντρεα την είχαν υποδεχθεί. Δεν ένιωθε πλέον σαν ξένη. Ήξερε ότι ο Επουράνιος Πατέρας την βοηθούσε να κάνει φίλους. Και ανυπομονούσε να δει τι θα της έφερνε το υπόλοιπο του καιρού στο Καράκας!
Εικονογραφήσεις υπό Julia Castaño