เล่นตลกกับจักรยาน
เพื่อนๆ ของเขาบอกว่ามันจะตลกดี แต่เขาไม่รู้สึกว่ามันถูกต้อง
แซมปั่นจักรยานขึ้นเขาเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาโน้มตัวไปข้างหน้า อากาศพัดผ่านเส้นผมของเขา เลียม เพื่อนของเขาปั่นอยู่ข้างๆ
“เริ่มเหนื่อยแล้วใช่ไหมล่ะ?” เลียมกล่าว
“ไม่มีทาง!” แซมบอก
เอริค เพื่อนของพวกเขาอยู่ที่สวนสาธารณะบนยอดเขาแล้ว
“Komm schon! เร็วเข้า!” เขาตะโกน
แซมกับเลียมมาถึงยอดเขา เด็กๆ จอดจักรยานและนั่งใต้ต้นไม้
เลียมหยิบก้อนหินขึ้นมาแล้วโยนมัน “ฉันเบื่อ” ในหมู่บ้านขนาดเล็กของพวกเขาในสวิตเซอร์แลนด์มีสถานที่เพียงไม่กี่แห่งเท่านั้น
“ฉันด้วย” เอริคพูด เขาขูดดินด้วยท่อนไม้
“เราปั่นจักรยานต่อก็ได้” แซมพูด
เลียมทำหน้าเบ้ “เราไม่เคยทำอย่างอื่น เลย”
“ทำอะไรสนุกๆ กันเถอะ!” เอริคพูด เขากระโดดแล้วเดินข้ามไปที่ช่องจอดจักรยานที่จอดจักรยานไว้หลายคัน แซมกับเลียมตามเขาไป
แซมรู้สึกเกร็งที่ท้อง บางครั้งสิ่งที่เอริคกับเลียมคิดว่าตลกไม่ตลกสำหรับเขา เอริคกับเลียมชอบล้อเลียนเด็กคนอื่นและพูดจาหยาบคายในชั้นเรียน แต่บางทีครั้งนี้อาจจะแตกต่างกัน
อีกอย่าง ไม่มีเด็กผู้ชายมากนักในชั้นเรียนของแซม ถ้าเขาไม่เป็นเพื่อนกับเอริคกับเลียมเขาจะเป็นเพื่อนกับใคร?
“เรามาถอดฝาปิดจุกวาล์วออกจากยางทุกเส้นกัน” เอริคกระซิบ “เราจะซ่อนมันไว้ตรงต้นไม้” เขาคุกเข่าลงข้างจักรยานสีแดงวาววับและบิดฝาพลาสติกตัวเล็กออกจากยางเส้นหนึ่ง
เลียมหัวเราะ “ใช่เลย! จะตลกมาก”
แซมถอนหายใจ ไม่ ครั้งนี้ไม่แตกต่างเลย “ไม่รู้สิ” เขาพูด “เราไปกันเถอะ”
เอริคผลักแขนแซม “มาเถอะ!” เขาบอก “ไม่มีใครมองเลย”
“มันเป็นแค่ชิ้นส่วนเล็กๆ” เลียมพูด “ไม่มีใครสังเกตหรอกว่ามันหายไป”
แซมพยายามไม่นึกถึงความรู้สึกปั่นป่วนในท้อง ถอดฝาปิดจุกวาล์วออกจะไม่ทำให้จักรยานเสียหายหรอก เขายักไหล่และพยักหน้า
เด็กชายทั้งสามคนรีบถอดฝาปิดจุกวาล์วออกจากยางรถจักรยานแล้ววิ่งกลับไปที่ต้นไม้ พวกเขาซ่อนฝาทั้งหมดไว้ใต้ก้อนหินแล้วนั่งรอดูจักรยาน เลียมกับเอริคหัวเราะคิกคัก
ไม่นานชายคนหนึ่งเดินมาปลดล็อกรถจักรยานของเขาและขี่ออกไป
“เห็นไหม? เขาไม่ได้สังเกตเลย” เลียมพูด
แต่ฉันสังเกต แซมคิด
ตลอดวันนั้นแซมอดคิดถึงฝาปิดจุกวาล์วไม่ได้ เขาอยากใส่กลับคืนแต่ไม่มีทางหาเจ้าของจักรยานเจอแน่นอน เขาคุกเข่าลงและบอกเรื่องนี้กับพระบิดาบนสวรรค์
“ผมรู้สึกแย่” แซมบอก “ผมไม่น่าทำอย่างนั้นเลย ขอทรงอภัยข้าพระองค์ด้วย พระบิดาบนสวรรค์”
วันรุ่งขึ้นแซมกับเพื่อนๆ ขี่จักรยานไปที่สวนสาธารณะอีกครั้ง
เอริคพูดอีกครั้งว่า “เราถอดฝาปิดจุกวาล์วกันเถอะ!”
อีกครั้งที่เลียมเห็นด้วย
แซมนึกถึงคำสวดอ้อนวอนของเขา และครั้งนี้เขารู้สึกกล้าขึ้นมาเล็กน้อย
“เราไม่ควรทำ” เขากล่าว
“ทำไมล่ะ?” เลียมพูดพลางขมวดคิ้ว “ไม่มีใครสังเกตเลยเมื่อวานนี้”
“ฉันคงไม่อยากให้ใครมาถอดอะไรจากจักรยานของฉัน” แซมพูด ก่อนที่ใครจะตอบ เขากระโดดขึ้นรถจักรยานของเขา “แข่งกันไปร้านเบเกอรี่!” เขาตะโกน จากนั้นเขาเริ่มปั่นจักรยานให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
เอริคกับเลียมคว้าจักรยานของตนเองด้วย
“ไม่ยุติธรรม! นายออกตัวไปก่อน” เลียมร้องตาม
แซมยิ้มขณะเพื่อนของเขาปั่นไล่ตาม เขากระซิบขอบพระทัยพระบิดาบนสวรรค์ เขารู้สึกดีขึ้นมาก
ภาพประกอบโดย เชน เคลสเตอร์