Γράφτηκε από εσάς
Δράμα στα παρασκήνια
Πάισλυ Μ., 12 ετών, Γιούτα, Η.Π.Α.
Ο μικρότερος αδελφός μου είναι ανόητος, έχει μεγάλη φαντασία και ενδιαφέρεται για τους άλλους. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους οπαδούς μου, όταν δίνω παράσταση στη σκηνή. Έχει επίσης κάποιες ειδικές ανάγκες. Είναι πολύ μικρός για την ηλικία του και δυσκολεύεται με το διάβασμα, το γράψιμο, την ομιλία και μερικές φορές την κατανόηση των άλλων. Είναι επίσης κωφός.
Μία ημέρα στην πρόβα του έργου, ανέβηκα τις σκάλες για να πάω στη σκηνή. Άκουσα κάποιον να λέει κάτι κακό για τα παιδιά με αναπηρίες. Όλοι άρχισαν να κάνουν αστεία και να γελούν γι’ αυτό.
Ξέρω ότι δεν ήθελαν να με πληγώσουν, αλλά λυπήθηκα πραγματικά και έτρεξα να βρω ένα μέρος να κρυφτώ. Καθώς καθόμουν στην κρυψώνα μου, ένας ενήλικος κάθισε δίπλα μου και άρχισε να μου μιλά για το έργο. Άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα.
Όταν ήλθε η ώρα να πάω σπίτι, είπα στη μαμά μου τι συνέβη. Μου είπε ότι είναι εντάξει να φύγω μακριά από κάτι που με κάνει να νιώθω άσχημα και ότι είναι εντάξει να μιλήσω σε έναν ενήλικο για τα συναισθήματά μου.
Μερικές φορές οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πώς είναι να έχουμε ειδικές ανάγκες ή να γνωρίζουμε κάποιον που έχει ειδικές ανάγκες. Θέλω να είμαι παράδειγμα αγάπης και καλοσύνης.
Εικονογράφηση υπό Kristin Sorra