Νέο Σχολείο, Νέα Φίλη
Πώς θα μπορούσε η Άντα να κάνει φίλους, όταν δεν μιλούσε Κινεζικά;
«Φοβάμαι» είπε η Άντα. Ήταν η πρώτη της μέρα στο σχολείο στην Ταϊβάν. Όμως δεν μιλούσε Κινεζικά όπως οι άλλοι μαθητές. Πώς θα μπορούσε να κάνει φίλους; Με ποιον θα έπαιζε την ώρα του διαλείμματος;
Η μαμά αγκάλιασε σφιχτά την Άντα. «Είναι φυσικό να φοβάσαι».
Η Άντα συνοφρυώθηκε. «Δεν ξέρω πώς να κάνω φίλους εδώ».
Η μαμά την αγκάλιασε ξανά. «Αν έχεις άγχος, ίσως μπορείς να σκεφθείς ένα τραγούδι της Προκαταρκτικής. Θα βοηθήσει αυτό;»
Η Άντα έγνευσε καταφατικά. Μετά πήγε με τη μαμά στην τάξη της. Η δασκάλα της την περίμενε. «Ni hao!» είπε η δασκάλα. Η Άντα προσπάθησε να χαμογελάσει. Δεν ήξερε τι σήμαιναν αυτά τα λόγια.
Η Άντα αποχαιρέτησε τη μαμά. Μετά βρήκε ένα θρανίο και κάθισε.
Κοίταξε τα άλλα παιδιά. Κάποια από αυτά μιλούσαν μεταξύ τους. Άλλα κάθονταν ήσυχα σαν την Άντα. Η Άντα είχε αγχωθεί. Αισθανόταν σαν να είχε πεταλούδες στο στομάχι της.
Τότε η Άντα είδε ένα κορίτσι που έκλαιγε. Η Άντα ήθελε να το βοηθήσει. Όμως πώς θα μπορούσε να βοηθήσει, όταν δεν μπορούσε να μιλήσει Κινεζικά; Κι αν το κορίτσι δεν ήθελε βοήθεια;
Αλλά μετά η Άντα έκανε ό,τι είπε η μαμά. Σκέφθηκε τα λόγια του αγαπημένου της τραγουδιού της Προκαταρκτικής: «Πάντες αγάπα όπως ο Χριστός». Η Άντα ήξερε ότι το Άγιο Πνεύμα τής ζητούσε να βοηθήσει.
Η Άντα κάθισε δίπλα στο κορίτσι. Έβαλε τον βραχίονά της γύρω της. Μετά τη χτυπούσε ελαφρώς στην πλάτη όπως η μαμά, όταν η Άντα ήταν λυπημένη. Το κορίτσι σταμάτησε να κλαίει! Αγκάλιασε την Άντα.
Η Άντα έδειξε τον εαυτό της. «Άντα».
Το κορίτσι έδειξε τον εαυτό της. «Μέι» είπε.
Η Άντα χαμογέλασε. Κάθισε δίπλα στη Μέι την υπόλοιπη ημέρα. Μολονότι δεν μιλούσαν την ίδια γλώσσα, διασκέδασαν μαζί. Έφαγαν γεύμα μαζί. Έπαιξαν μαζί στο διάλειμμα. Και η Μέι βοήθησε την Άντα να μάθει νέες λέξεις στα Κινεζικά!
Η Άντα ανυπομονούσε να πει στη μαμά για την καινούργια της φίλη. Ήξερε ότι αν ακολουθούσε τον Ιησού, δεν θα έπρεπε να φοβάται τίποτα.