คุกกี้ อ้อมกอด และความรัก
“คริสต์มาสจะไม่เหมือนเดิมในปีนี้” เอวากล่าว
เอวายืนอยู่บนปลายเท้าของเธอ เธอเอื้อมมือไปหยิบกล่องในตู้
“ได้แล้ว!” เธอพูด
เธอเปิดกล่อง ข้างในมีรูปปั้นการประสูติขนาดเล็กที่ทำจากดินเหนียวสีแดง เธอนำรูปปั้นเหล่านั้นออกมาและวางพระกุมารเยซูอย่างอ่อนโยนในรางหญ้า
และแล้วก็ถึงเวลาตกแต่งต้นคริสต์มาส เอวาช่วยคุณแม่และเนฟีน้องชายคนเล็กของเธอ แขวนสายไฟและ มันซานิล-ลา เอวาชอบกลิ่นหอมหวานของผลไม้สีเหลืองเล็กๆ เหล่านี้ เมื่อคุณพ่อกลับมาถึงบ้าน เขาช่วยเอวาและเนฟีวางดาวดวงไว้บนยอดต้นคริสต์มาส
เอวาดีใจที่ประเพณีคริสต์มาสของพวกเขาเป็นแบบเดียวกันในปีนี้ แต่อย่างอื่นรู้สึกแตกต่างกันมาก
เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน พายุเฮอร์ริเคนถล่มเมืองของพวกเขาในกัวเตมาลา ฝนตกหนักและลมพัดทำลายบ้านเรือนหลายหลัง บางคนยังคงอาศัยอยู่ในศูนย์พักพิง และหลายคนป่วยเพราะไวรัสโควิด-19
โดยปกติในวันคริสต์มาสอีฟ ลุงป้าน้าอาและลูกพี่ลูกน้องของเอวาจะมาร่วมงานปาร์ตี้ เอวากับเนฟีต้องนอนดึก พวกเขาทำ น้ำปอนเช่ (น้ำพันช์) กับป้าน้าอาและเล่นกับลูกพี่ลูกน้อง ตอนเที่ยงคืน ทุกคนออกไปที่ถนน จุดประทัด สวมกอดเพื่อนๆ และเพื่อนบ้าน
แต่ปีนี้สมาชิกในครอบครัวไม่สามารถมาเยี่ยมได้ และจะไม่มีการกอดกันในคริสต์มาสอีฟตามท้องถนน
เอวารู้สึกเศร้าใจกับความสนุกทั้งหมดที่เธอจะต้องพลาดไป “คริสต์มาสจะไม่เหมือนเดิมในปีนี้” เธอกล่าว
คุณพ่อพยักหน้า “มัน ต่าง ไป แต่พ่อกับแม่มีความคิดที่อาจทำให้ลูกๆ รู้สึกดีขึ้นได้”
“คริสต์มาสเป็นเรื่องของการให้” คุณแม่กล่าว “ลูกอยากช่วยเราซื้ออาหารให้ครอบครัวที่สูญเสียบ้านจากพายุเฮอร์ริเคนไหม?”
“โอเค!” เอวากล่าว เนฟีพยักหน้า
เอวากับเนฟีไปซื้อของที่ร้านกับคุณแม่ เอวาช่วยใส่อาหารลงในถุง แล้วเธอก็นึกออก!
“แม่คะ” เธอพูด “แม่ช่วยเนฟีกับหนูอบคุกกี้ให้เด็กๆ ในศูนย์พักพิงได้ไหมคะ? เราจะได้เอาไปให้พวกเขาพร้อมกับอาหารเหล่านี้ค่ะ!”
คุณแม่เห็นด้วย เอวา เนฟี และคุณแม่ใช้เวลาทำคุกกี้ด้วยกันหลายวัน เอวาและเนฟีใส่คุกกี้ลงในถุงพลาสติกเล็กๆ แล้วมัดด้วยริบบิ้น จากนั้นพวกเขาก็สวมหน้ากากและเดินไปกับคุณพ่อคุณแม่ไปยังศูนย์พักพิงที่หลายครอบครัวพักอยู่
“มีเด็กหลายคนที่นี่” เนฟีพูด “เราจะมีคุกกี้พอไหมครับ?”
“หวังว่าพอนะ เรามาสวดอ้อนวอนด้วยกันนะคะ” เอวาพูด พวกเขาหลับตาลง เอวาสวดอ้อนวอนอย่างเงียบๆ “พระบิดาบนสวรรค์ โปรดช่วยเราเพื่อให้ทุกคนที่นี่รู้สึกถึงความรักของพระองค์”
เด็กๆ ในศูนย์พักพิงยืนเป็นแถวยาว เอวาและเนฟีมอบห่อคุกกี้ให้เด็กแต่ละคน มีเพียงพอสำหรับทุกคน!
ขณะที่พวกเขาเดินกลับบ้าน เอวาไม่รู้สึกเศร้าอีกต่อไป เธอมีรอยยิ้มกว้างบนใบหน้า เธอไม่สามารถกอดเพื่อนๆ ของเธอในวันคริสต์มาสอีฟ แต่คุกกี้แต่ละห่อก็เหมือนอ้อมกอดจากใจเธอ
เอวาและเนฟีพูดภาษาที่เรียกกันว่าเก๊กชี พวกเขาตื่นเต้นที่จะมีพระวิหารใหม่สร้างขึ้นในเมืองโคบานใกล้บ้านของพวกเขา!
ภาพประกอบโดย จิมมี โฮลเดอร์