โปรแกรมเด็กและเยาวชน

อย่ายอมแพ้

โดย เบลค เอช. อายุ 10 ขวบ, แอริโซนา สหรัฐอเมริกา 

ในช่วงปิดภาคเรียนฤดูร้อน ผมลงเรียนวิชาวิทยาการหุ่นยนต์ที่โรงเรียนมัธยมใกล้บ้าน ผมเป็นคนหนึ่งในกลุ่มคนที่อายุน้อยที่สุดในชั้นเรียน ในวันแรกครูให้พวกเราจับกลุ่มกัน ในกลุ่มเหล่านี้เราเรียนรู้วิธีเขียนรหัสควบคุมหุ่นยนต์ การเขียนรหัสช่วยให้เราคิดค้นวิธีทำให้หุ่นยนต์เดินออกจากเขาวงกตได้สำเร็จ เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ยากจะเรียนรู้ และกลุ่มใช้เวลาทำหลายวัน บางวันมีคนไม่มาเรียน จึงมีแค่ผมกับอีกคนหนึ่งที่ทำงานในโครงการของเรา

ในวันสุดท้าย ครูตัดสินใจเล่นเกมสนุกๆ กับทั้งชั้นเรียน ครูให้เส้นสปาเก็ตตี้แห้ง 20 เส้นและมาร์ชเมลโลว์ 10 ชิ้นกับแต่ละกลุ่ม ครูบอกให้เราสร้างหอคอยที่สูงที่สุด กลุ่มของผมมีกันแค่สองคนในวันนั้น สมาชิกจากกลุ่มอื่นมาช่วยเรา

ภาพประกอบโดย แมคกี ปามินตวน

เราใช้เวลาสร้างหอคอยนานมากและพยายามทำออกมาให้ดีที่สุด หอคอยที่เราสร้างนั้นกว้างไปหน่อยและไม่สูงมากนัก เรารู้สึกว่าเราน่าจะทำได้ดีกว่านี้ เพื่อนร่วมทีมของผมต้องการล้มเลิก แต่ผมพูดว่า “อย่ายอมแพ้สิ” เราเอาเส้นสปาเก็ตตี้แห้งทั้งหมดจากด้านข้างมาวางไว้ที่ด้านบน หอคอยของเราสูงขึ้นทีละเล็กทีละน้อย!

เพราะเราไม่ได้ยอมแพ้ เราจึงได้ที่หนึ่งร่วมกับอีกกลุ่ม ผมเรียนรู้ว่าไม่ว่าจะยากแค่ไหน เราก็ไม่ควรยอมแพ้!