“ขนมปังชิ้นเล็กนิดเดียว,” เพื่อนเด็ก, มิ.ย. 2023, 4–5
ขนมปัง ชิ้นเล็กนิดเดียว
ถาดศีลระลึกว่างเปล่า!
เรื่องนี้เกิดขึ้นในกัวเตมาลา
“หนูตื่นเต้นมากที่จะได้ไปโบสถ์!” อนาฮีพูดขณะรับประทานอาหารเช้า
เพราะการระบาดของโควิด-19 อนาฮีกับครอบครัวจึงไม่ได้ไปโบสถ์เกือบสองปี แต่ในที่สุดวันนี้พวกเขาจะได้ไปโบสถ์! อนาฮีดีใจที่จะได้เจอเพื่อนๆ และรับศีลระลึกกับวอร์ดของเธออีกครั้ง
อนาฮีกับครอบครัวนั่งในห้องนมัสการ อนาฮีโบกมือทักทายเพื่อนๆ
ไม่นานก็ถึงเวลาศีลระลึก หลังร้องเพลงสวดจบ อนาฮีกอดอกและก้มศีรษะ เธอฟังคำสวดอ้อนวอนศีลระลึก แล้วมองภาพเล็กๆ ของพระเยซู ที่ช่วยให้เธอจำได้ว่าต้องมีความคารวะ
เยาวชนชายคนหนึ่งถือถาดเดินมาที่แถวของเธอ แต่เมื่อมาถึงอนาฮี ถาดศีลระลึกว่างเปล่า!
อนาฮีจึงเข้าไปดูใกล้ๆ มีเศษขนมปังเหลืออยู่หนึ่งชิ้นที่มุมถาด เธอหยิบขนมปังชิ้นนั้นใส่ปาก
อนาฮีกังวลตลอดทั้งวัน เธอนึกถึงแต่ขนมปังชิ้นเล็กนิดเดียวชิ้นนั้น เธอกังวลตลอดมื้อค่ำ เธอไม่กินไอศกรีมเป็นของหวานด้วยซ้ำ เธอแค่นั่งอยู่ที่โต๊ะขณะมามิ (คุณแม่) ล้างจาน
ศีลระลึกมีผลหรือเปล่าถ้าฉันกินแค่เศษขนมปัง? เธอคิด
มามิเช็ดมือกับผ้าขนหนู “มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะลูกรัก?”
อนาฮีส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไอศกรีมของลูกละลายหมดแล้วแม่คิดว่าคงมีเรื่องกวนใจลูกแน่เลย” มามิยิ้มพลางนั่งลงข้างๆ อนาฮี “มีเรื่องอะไรจ๊ะ?”
อนาฮีน้ำตาคลอ “หนูตื่นเต้นที่ได้รับศีลระลึกวันนี้ แต่พอถาดมาถึงหนู เหลือแค่เศษขนมปังเท่านั้น” เธอสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ “หนูรับศีลระลึกผิดวิธีหรือเปล่าคะ?”
“ไม่จ้ะ” มามิพูด เธอกอดอนาฮีแน่น “แม่เห็นลูกดูภาพพระเยซูที่ลูกเก็บไว้ในพระคัมภีร์ ตอนนั้นลูกคิดอะไรอยู่จ๊ะ?”
“หนูคิดว่าพระเยซูทรงรักหนูมาก หนูนึกถึงรอยตะปูที่พระหัตถ์และพระบาท และทุกอย่างที่พระองค์ทรงทำเพื่อเรา”
“หนูไม่เห็นหรือ?” มามิถาม “นั่น คือเหตุผลที่เรารับขนมปังและน้ำ เพื่อระลึกถึงการเสียสละที่พระเยซูทรงทำเพื่อเรา”
“งั้นขนาดของขนมปังก็ไม่สำคัญสิคะ?”
“ใช่จ้ะ สิ่งสำคัญคือลูกรู้สึกอย่างไรเมื่อระลึกถึงพระผู้ช่วยให้รอด” มามิบอก “ถึงแม้ลูกกินขนมปังชิ้นเล็กนิดเดียว แต่ความรักที่พระเยซูทรงมีให้ลูกนั้น ไม่ นิดเลย พระองค์ทรงรักลูกมากๆ นะ”
อนาฮียิ้ม เธอรู้ว่ามามิพูดถูก ศีลระลึกเป็นช่วงเวลาพิเศษเสมอให้ระลึกถึงพระเยซู—แม้จะได้กินขนมปังชิ้นเล็กนิดเดียวก็ตาม
ภาพประกอบโดย เจนนิเฟอร์ บริคกิง