“เหรียญน้ำใจ,” เพื่อนเด็ก, มิ.ย. 2023, 36–37
เหรียญน้ำใจ
นีน่าซ่อนเหรียญไว้ตรงระเบียงบ้านของมาเต้
เรื่องนี้เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกา
นีน่ายิ้มเมื่อติดป้ายที่แผงขายน้ำมะนาวของเธอเสร็จ ป้ายนั้นเขียนว่า “น้ำมะนาว! 25 เซ็นต์” เธอวางแก้วพลาสติกไว้ข้างเหยือกน้ำมะนาว
วันนั้นอากาศร้อน นีน่าหวังว่าเพื่อนบ้านหลายคนจะอยากดื่มน้ำหวานๆ เย็นๆ สักแก้ว
คุณเบอร์ลีจูงรถเข็นลูกวัยเตาะแตะของเขาเดินผ่านมา “ซื้อหน่อยครับ” เขาหยอดเหรียญลงในกระปุกของนีน่า นีน่ารินน้ำมะนาวให้เขาหนึ่งแก้ว
ต่อจากนั้นเบธานีกับลิฟวี่เพื่อนของนีน่าขี่จักรยานผ่านมา พวกเธอแวะซื้อน้ำมะนาวด้วย “ขอบใจนะ!” เบธานีพูด
นีน่าเขย่ากระปุกทำให้เหรียญข้างในส่งเสียงดังกรุ๋งกริ๋ง เธอได้เงินมานิดหน่อยแล้ว!
จากนั้นเพื่อนบ้านคนโปรดของนีน่าก็ออกมาทิ้งขยะ “หวัดดี นีน่า” มาเต้พูด “ซื้อน้ำมะนาวหน่อยจ้ะ”
มาเต้กับธัญญ่าภรรยาของเขาช่วยเหลือครอบครัวของนีน่าเยอะมาก หลังจากคุณพ่อของนีน่าตาย มาเต้ก็ช่วยงานรอบบ้าน ครั้งหนึ่งเขาซ่อมท่อรั่ว ตัดแต่งต้นไม้สูงๆ ในสวนหลังบ้าน และช่วยซ่อมรถให้คุณแม่เมื่อแบตเตอรี่หมดด้วย
“นี่ค่ะ” นีน่ายื่นแก้วให้เขา
มาเต้กำลังจะหยอดเหรียญลงในกระปุก แต่นีน่าห้ามไว้
“ไม่ต้องจ่ายค่ะ!” เธอพูด “น้ำมะนาวแก้วนี้แทนคำขอบคุณสำหรับทุกสิ่งที่คุณทำเพื่อช่วยเรา”
“แต่ป้ายเขียนไว้ว่า 25 เซ็นต์นะ!” มาเต้พูด “และน้ำมะนาวนี่อร่อยเกินกว่าจะไม่จ่าย”
นีน่าดึงกระปุกหนีและหัวเราะ “ไม่ค่ะ น้ำแก้วนี้ให้คุณฟรีๆ ค่ะ”
วันรุ่งขึ้นเมื่อนีน่าออกไปรับจดหมาย เธอหยุดชะงัก เหรียญเงินเหรียญหนึ่งโดนแดดส่องอยู่ตรงบันไดระเบียง เธอมองไปที่บ้านของมาเต้ เขาเป็นคนมาวางเหรียญไว้ตรงนี้แน่เลย! เขายังพยายามจะจ่ายเงินค่าน้ำมะนาว
นีน่ายิ้ม มาเต้ไม่ใช่คนเดียวที่แอบทำได้ เธอคิด เธอวิ่งไปบ้านข้างๆ และวางเหรียญไว้บนพรมเช็ดเท้าของมาเต้
วันหลังจากนั้นนีน่าออกไปขี่สกู๊ตเตอร์ และมีเหรียญของมาเต้วางอยู่ข้างกระถางดอกไม้ริมประตูหน้าบ้าน
นีน่าขี่สกู๊ตเตอร์ไปที่บ้านของมาเต้อีกครั้ง คราวนี้เธอวางเหรียญไว้บนก้อนหินข้างระเบียง
หลายสัปดาห์ผ่านไป เหรียญถูกส่งกลับไปกลับมา ทุกวันนีน่าจะเจอเหรียญอยู่บนระเบียงตรงที่ใหม่ๆ และทุกๆ วันเธอจะซ่อนไว้ที่ใหม่บนระเบียงของมาเต้
อยู่มาวันหนึ่ง นีน่าออกไปนอกบ้านและประหลาดใจ เมื่อเห็นเหรียญ—ที่ทำเป็นสร้อยคอสวยเก๋ เธอหยิบขึ้นมาดูและยิ้ม แดดส่องทำให้มันเหรียญนั้นแวววาว
มาเต้กำลังทำงานอยู่ในโรงไม้ของเขาใกล้บ้านเธอ
“ขอบคุณนะคะ!” นีน่าตะโกนกลบเสียงเลื่อย
มาเต้เงยหน้า นีน่าชูสร้อยคอให้ดู
“ธัญญ่าช่วยฉันทำสร้อยเส้นนั้น” มาเต้บอก “เป็นของขวัญจากเราทั้งคู่สำหรับความมีน้ำใจของหนู”
“หนูคิดว่าคุณชนะแล้วค่ะ” นีน่าหัวเราะและสวมสร้อยคอ “หนูชอบมากค่ะ หนูจะเก็บรักษาไว้ให้ดี”
เธอขอบคุณเพื่อนบ้านที่คอยห่วงใยและมีน้ำใจ