‘Vergeving schenken zoals Nephi’, Vriend, januari 2024, 4–5.
Vergeving schenken zoals Nephi
Aisea wilde niet kwaad blijven op Josh.
Dit verhaal speelde zich af in de Verenigde Staten.
Aisea rende en trapte de bal naar zijn ploeggenoot, Timothy. Hij zag hoe Timothy de bal op de slof nam en scoorde.
‘Doelpunt!’ Timothy juichte toen de bal in het net vloog.
Aisea juichte ook. Ze hadden gewonnen!
Toen hij van het veld liep, voelde hij zich geweldig! Maar toen riep Josh, een van de kinderen in de andere ploeg, een lelijk woord naar hem.
Dat had Aisea niet verwacht. Het woord deed pijn. Hij wist niet wat hij moest zeggen. Hij boog zijn hoofd en liep langzaam naar zijn ploeggenoten.
‘Kampioenen!’ joelde Timothy. ‘Prima voorzet, Aisea.’
Maar Aisea voelde zich allesbehalve prima. Niet na wat Josh tegen hem had gezegd! Hij was verdrietig en boos.
De rest van de dag had Aisea het gevoel dat een zwaar gewicht hem naar beneden trok. Hij mocht Josh niet meer.
Die avond zat Aisea thuis bij de gezamenlijke Schriftstudie. Hij probeerde naar zijn zus te luisteren, die voorlas. Maar hij bleef maar denken aan wat Josh had gezegd.
Aisea bladerde door zijn Boek van Mormon. Hij zag een vers in 1 Nephi. Het ging over Nephi’s broers, die heel gemeen tegen hem deden.
‘En het geschiedde dat ik hun oprecht vergeving schonk’, las hij.*
Vergaf Nephi zijn broers? dacht Aisea. Zelfs nadat ze zo gemeen tegen hem hadden gedaan?
Aisea dacht aan Josh. Hij wilde niet eeuwig kwaad op Josh blijven. Hij was pas 10!
Aisea wilde net zoals Nephi zijn. Hij kon Josh vergeven, net zoals Nephi zijn broers had vergeven. En als Josh nog een keer iets gemeens zei? Dan zou hij hem gewoon vragen om dat niet te doen.
Hij voelde zich fijn en vredig vanbinnen. Het was alsof de Heilige Geest zei: ‘Je doet het goede.’
‘Aisea, wat leer je uit deze verzen?’ vroeg mama.
Aisea keek op. ‘Sorry, ik las een andere Schrifttekst’, zei hij. Hij vertelde zijn familie wat er bij voetbal was gebeurd.
Mama en papa gaven Aisea een dikke knuffel. ‘Jammer dat Josh iets gemeens tegen je zei’, zei papa. ‘Wat hij zei, was niet waar. Maar natuurlijk kwam het wel hard aan.’
Aisea glimlachte. ‘Dank je wel. Ik was een tijdje behoorlijk boos. Maar nu ik in de Schriften heb gelezen, wil ik niet boos meer op hem zijn. Ik wil hem vergeven. En ik voel me nu al beter!’
‘Goed zo!’ Mama glimlachte ook. ‘Iemand vergeven is niet altijd makkelijk. Maar je hebt gelijk. Het is de moeite zeker waard!’
Aisea keek naar zijn Schriften. Ze hadden hem geholpen! De last die op hem gedrukt had, was verdwenen. In plaats daarvan voelde hij zich fijn en vredig.
Illustraties, Alyssa Tallent