‘De ingeving over chips’, Vriend, januari 2024, 14–15.
De ingeving over chips
Maya had sterk het gevoel dat ze de ingrediënten op de zak moest nakijken.
Dit verhaal speelde zich af in de Verenigde Staten.
Maya sneed de aardbeien in stukjes en voegde ze aan de kom met fruitsalade toe. Fruit was haar lievelingseten. Ze hield van al die bonte kleuren. En ze kon ze zonder gevaar eten!
Maya had allerlei voedselallergieën. Ze moest goed oppassen omdat ze niet alles zomaar kon eten. Toen ze klein was, dronk ze per ongeluk wat koemelk en kreeg ze bijna geen adem meer. Ze moest toen naar het ziekenhuis. Ze wilde niet dat het weer gebeurde.
Soms was het moeilijk om anders te eten dan haar familie en vrienden. Maar ze wist dat het belangrijk was om niet ziek te worden.
Zij zette de fruitsalade op het buffet. ‘De salade is klaar.’
Papa keek op van de pan waarin hij stond te roeren. ‘Fijn! Onze gasten zullen zo wel komen.’
Maya hoorde dat er werd aangeklopt en rende om open te doen. De familie Johnson en de zendelingen keken haar glimlachend aan. De familie Johnson waren goede vrienden. Maya was blij om ze weer te zien. Ze deed de deur verder open zodat iedereen naar binnen kon.
Voordat ze gingen eten, liet een van de zendelingen Maya een goochelkunstje zien. Ze wist niet hoe hij de munt uit haar oor trok!
Al snel was het tijd om te eten. Broeder Johnson sprak het gebed uit. Daarna stonden ze op om hun borden met lekkers te vullen.
Toen Maya aan de beurt was, nam ze een grote schep fruitsalade. Van het voedsel waarvan ze wist dat er melk in zat, bleef ze af.
Toen pakte ze een grote zak chips en schudde er een paar op haar bord. Ze leken op dezelfde soort chips die ze eerder had gegeten. Ze stak er een in haar mond.
Maar toen ze begon te kauwen, kreeg ze een indringend gevoel. ‘Kijk naar de ingrediënten op de zak’, zei een stem in haar gedachten.
Maya hield op met kauwen. Ze keek naar de lijst met ingrediënten op de zak. Er zat melk in de chips!
Maya pakte een servetje en spuugde het chipje razendsnel uit. Haar ogen vulden zich met tranen. Ze had het niet doorgeslikt. Maar zou ze er toch ziek van worden?
‘Mama! Papa!’ Zij ging snel naar haar ouders. ‘Ik heb een chipje met melk erin in mijn mond gestopt!’
‘Rustig maar’, zei mama. ‘Ik zal je een medicijn geven.’ Maya nam de pil in die mama haar gaf en haalde diep adem. Papa nam Maya op schoot terwijl ze wachtten tot het medicijn werkte.
Na een paar minuten zei mama: ‘Hoe voel je je?’
Maya was nog steeds bang. Maar ze voelde zich niet ziek worden. ‘Ik voel me wel goed, maar kan ik een zegen krijgen?’
‘Natuurlijk’, zei papa. ‘Laten we de zendelingen vragen of ze willen bijstaan.’
Maya ging op een stoel zitten, en papa en de zendelingen legden hun handen op haar hoofd. Ze zegenden haar dat ze veilig zou zijn. Maya voelde zich rustig. Haar nare gevoelens waren verdwenen.
‘Hoe wist je dat je de ingrediënten op de zak moest nakijken?’ vroeg mama.
‘De Heilige Geest waarschuwde me!’
Papa gaf haar een dikke knuffel. ‘Ik ben zo blij dat je hebt geluisterd.’
Mama knikte. Ze wist dat onze hemelse Vader van haar hield en naar haar omkeek.
Illustraties, Chrisanne Serafin