หินสีม่วงแวววาว

โดย ลูซี สตีเวนสัน อีเวลล์

(เรียบเรียงตามเรื่องจริง)

ถ้าเธอบอกความจริง คุณพ่อจะโกรธหรือเปล่า?

เรื่องนี้เกิดขึ้นที่เนเธอร์แลนด์

มารีเปิดกล่องเครื่องประดับเพื่อดูหินสวยๆ ของเธอ เธอถือไว้ในมือทีละก้อน ก้อนสีแดง สีเขียว และสีขาวใส

คุณย่าเคาะประตูห้องนอน “พร้อมจะไปหรือยังจ๊ะ?”

“ค่ะ!” มารีเก็บหินไว้ในกล่องเหมือนเดิมอย่างระมัดระวัง

คุณย่าจะพามารีไปห้องสมุด ไม่ใช่แค่ไปดูหนังสือ แต่มีการจัดแสดงหินพิเศษที่นั่นด้วย! มารีรู้สึกตื่นเต้น

เมื่อรถบัสมาถึงห้องสมุด มารีกับคุณย่าเดินเข้าไปข้างใน พวกเธอเห็นหินสวยๆ วางเรียงอยู่บนโต๊ะหลายตัว บางก้อนผิวเรียบแวววาว บางก้อนมีรูปทรงน่าสนใจ

“ดูหินก้อนนี้สิ!” คุณย่าชี้ให้ดูคริสตัลก้อนใหญ่ มีหนามแหลมเล็กๆ สีน้ำเงินยื่นออกมาทั่วก้อน

โต๊ะอีกตัวมีหินกลมก้อนเล็กจิ๋วจำนวนมาก มารีมองดูทุกสี ตรงปลายโต๊ะมีหินสีม่วงผิวเรียบแวววาวก้อนเล็กๆ วางอยู่

ฉันยังไม่มีหินสีม่วงเลย มารีคิด หินสีนี้จะทำให้คอลเลกชันของเธอมีครบทุกสี

มารีมองไปรอบๆ คุณย่าอยู่ที่โต๊ะอีกตัวหนึ่ง ไม่มีใครอยู่แถวนั้น และคงไม่มีใครรู้ถ้าหินเล็กจิ๋วก้อนนี้หายไป?

มารีหยิบหินก้อนนั้นมาใส่กระเป๋า

คืนนั้นมารีเข้านอนพร้อมหินสีม่วงในกล่องเครื่องประดับ

“พร้อมจะฟังเรื่องเล่าก่อนนอนหรือยังจ๊ะ?” คุณพ่อนั่งอยู่บนเตียงแล้วเปิดนิตยสาร เพื่อนเด็ก

มารีซุกตัวอยู่ในผ้าห่มและฟัง เรื่องนี้เกี่ยวกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่กลับใจหลังจากเลือกผิด

ขณะที่คุณพ่ออ่าน มารีรู้สึกท้องไส้ปั่นป่วน เธอนอนตะแคงแล้วพลิกไปมาบนหมอน แต่รู้สึกไม่ดี และไม่สามารถหยุดคิดเรื่องหินสีม่วงได้เลย

คุณพ่อเล่าจบแล้ว “ลูกโอเคหรือเปล่า?”

มารีไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ถ้าบอกคุณพ่อท่านอาจจะโกรธ

แต่ท่านอาจจะรู้วิธีช่วย

มารีค่อยๆ คลานลงจากเตียงไปหยิบหินสีม่วงออกมาจากกล่อง “วันนี้หนูเอาหินก้อนนี้มาจากห้องสมุดค่ะ” มารีน้ำตาไหล “หนูขอโทษจริงๆ”

คุณพ่อกอดเธอ “มันดีอยู่แล้วที่บอกความจริงกับพ่อ พ่อภูมิใจในตัวหนูเพราะหนูกล้าซื่อสัตย์”

ท้องของมารีเริ่มรู้สึกดีขึ้น คุณพ่อไม่โกรธ!

“และเพราะพระเยซู เราจึงกลับใจได้ เหมือนในเรื่องเล่า” ท่านบอก “เราเอาหินไปคืนห้องสมุดดีไหม?”

มารีหลับตาแน่น “ไม่ค่ะ! พวกเขาต้องโกรธแน่”

คุณพ่อวางมือบนบ่าเธอ “พวกเขาอาจจะโกรธนิดหน่อย แต่พ่อคิดว่าพวกเขาจะดีใจที่ลูกเอาไปคืน และจะทำให้ลูกรู้สึกดีขึ้นมากด้วย”

มารีสูดหายใจและพยักหน้า “โอเคค่ะ”

มารีหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาและเริ่มเขียนจดหมาย “หนูขอโทษที่เอาไปค่ะ” เธอเขียน “หนูไม่น่าทำแบบนั้นเลย หนูอยากทำให้ถูกต้อง”

เธอเอาจดหมายใส่ซอง แล้วเอาหินสีม่วงก้อนเล็กจิ๋วใส่ไว้ในซองด้วย

“เราจะเอาไปคืนพรุ่งนี้” คุณพ่อพูด “ตอนนี้ลูกรู้สึกยังไงบ้าง?”

“ดีขึ้นค่ะ” มารีบอก “แต่มีอีกอย่างที่หนูต้องทำ”

มารีคุกเข่าข้างเตียงและสวดอ้อนวอน “หนูขอโทษที่เอาหินก้อนนั้นมา” เธอกล่าว “หนูจะไม่ขโมยอีก ขอบพระทัยที่ทรงช่วยให้หนูกล้าหาญและซื่อสัตย์”

ขณะกลับขึ้นเตียง มารีรู้สึกสงบ พรุ่งนี้เธอจะทำสิ่งถูกต้อง เธอรู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูจะทรงช่วยเหลือเธอ เพราะพระองค์ ทุกอย่างจะโอเค

ภาพประกอบโดย เคธี รูซ