‘Tijd voor een verhaal uit de Schriften’, Vriend, mei 2024, 30–31.
Tijd voor een verhaal uit de Schriften
‘Heeft iemand een boek waaruit ik vandaag kan voorlezen?’ vroeg meester Otoo.
Dit verhaal speelde zich af in Ghana.
‘Het is tijd om voor te lezen’, zei meester Otoo.
Nyameye ging rechtop zitten. Het was leuk wanneer de meester voorlas!
Hun leerkracht las elke dag een boek voor op school. Soms las hij over dieren. Soms las hij over mensen in andere landen. En soms vroeg hij de leerlingen of ze een boek hadden dat hij kon voorlezen.
‘Heeft iemand een boek waaruit ik vandaag kan voorlezen?’ vroeg meester Otoo.
Nyameye stak zijn hand op. ‘Ik heb er een!’ Hij stak zijn hand in zijn tas en haalde zijn lievelingsboek tevoorschijn. Het was het boek Verhalen uit het Boek van Mormon! Hij had het meegenomen zodat hij het kon lezen terwijl hij na school op zijn moeder wachtte. Door de plaatjes begreep hij de verhalen uit de Schriften beter.
Meester Otoo glimlachte toen hij het grote boek zag. ‘We hebben geen tijd om alles te lezen. Is er een bepaald deel dat ik kan voorlezen?’
‘Ja’, zei Nyameye. Hij bladerde door het boek tot hij zijn lievelingsverhaal had gevonden. ‘Kunt u dit voorlezen, alstublieft? Het heet “Lehi’s droom”.’
‘Waar gaat dit verhaal over?’ vroeg meester Otoo.
‘Het gaat over een profeet die een visioen had. Hij zag een prachtige boom met heerlijke vruchten.’ Nyameye wees naar een plaatje van de boom. ‘Hij wilde dat zijn gezin met hem van de vruchten zou eten. Kunt u het voorlezen?’ Nyameye gaf zijn leerkracht het boek.
‘Natuurlijk’, zei meester Otoo. Toen begon hij voor te lezen. Hij las over het smalle pad dat naar de boom leidde. Hij las over de roede van ijzer. En hij las over de geboden onderhouden.
Nyameye’s vriend Selorm stak zijn hand op. ‘Wat voor boom was dat?’ vroeg hij Nyameye.
‘Ik weet het niet’, zei Nyameye. ‘Maar de vrucht was heel lekker. Zelfs lekkerder dan mango’s!’ Toen dacht Nyameye even na. ‘In de kerk heb ik geleerd dat de vrucht Gods liefde is. Geen wonder dat die zo lekker en bijzonder was!’
Na de les wachtte Nyameye buiten op zijn moeder. Hij haalde zijn boek weer tevoorschijn om verder te lezen.
‘Dat was een leuk verhaal’, zei Selorm. Hij ging naast Nyameye zitten. ‘Zal ik er nog een met je lezen?’
‘Ja!’ Nyameye sloeg een ander verhaal open. Ze lazen over Abinadi en koning Noach.
Meer klasgenoten kwamen luisteren. Nyameye beantwoordde hun vragen. Hij stelde hun zelfs vragen over de verhalen die ze lazen!
Toen zag Nyameye dat zijn moeder naar hen toe kwam lopen. ‘Bedankt dat jullie met me hebben gelezen’, zei hij tegen de andere kinderen. Hij deed het boek dicht en glimlachte. Hij was blij dat zijn vrienden zijn lievelingsverhalen net zo leuk vonden als hij.
Illustratie, Zhen Liu