“ข้อพระคัมภีร์แสงตะวันของมายา,” เพื่อนเด็ก, พฤศจิกายน 2024, 14–15.
ข้อพระคัมภีร์แสงตะวัน ของมายา
“หนูไม่รู้ว่าหนูมีพระคัมภีร์ข้อโปรดหรือเปล่า” มายากล่าว
เรื่องนี้เกิดขึ้นที่สโลวีเนีย
มายานั่งบนบันไดบ้านของเธอและเอามือทั้งสองค้ำคางไว้ ดวงอาทิตย์ส่องแสงเจิดจ้าและแสงอันอบอุ่นลอดผ่านต้นไม้สูง อากาศมีกลิ่นเหมือนใบสนเข็มสดๆ
คุณแม่ออกมานั่งข้างมายา “ลูกคิดอะไรอยู่หรือ?”
“หนูต้องแบ่งปันพระคัมภีร์ข้อโปรดในปฐมวัยค่ะ” มายากล่าว “แต่หนูไม่มีข้อโปรด และหนูไม่รู้ว่าจะเลือกข้อไหน”
คุณแม่พยักหน้า “การเลือกพระคัมภีร์ข้อโปรดเป็นเรื่องยาก” เธอมองไปที่ต้นไม้ข้างนอกแล้วลุกขึ้นยืน “แม่นึกออกแล้ว”
คุณแม่กลับเข้าไปข้างใน และกลับมาพร้อมถือพระคัมภีร์ “มาเริ่มด้วยเรื่องราวกันเถอะ เรื่องราวพระคัมภีร์เรื่องโปรดของลูกคือเรื่องไหนจ๊ะ?”
มายาคิด “หนูชอบตอนที่พระเยซูเสด็จเยือนชาวนีไฟค่ะ”
คุณแม่พลิกหน้าพระคัมภีร์มอรมอน “เรื่องนั้นเริ่มใน 3 นีไฟ” เธอชี้ไปที่หน้านั้น “มาผลัดกันอ่านและเลือกข้อที่เราชอบกัน”
มายาพยักหน้าและฟังคุณแม่อ่าน เธออ่านเรื่องพระเยซูคริสต์ทรงเรียกสานุศิษย์ของพระองค์ และเรื่องผู้สร้างสันติและการสวดอ้อนวอน
แล้วก็ถึงคิวของมายา เมื่ออ่านจบหนึ่งข้อ เธอหยุดครู่หนึ่ง เธอรู้สึกเหมือนดวงอาทิตย์กําลังส่องแสงเจิดจ้าพอที่จะเติมเต็มหัวใจของเธอ
เธอเงยหน้ามองคุณแม่ “หนูชอบข้อนี้”
“แม่ก็เหมือนกัน ลูกชอบอะไรเกี่ยวกับข้อนี้?” คุณแม่ถาม
มายายักไหล่พร้อมใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับพระเยซู และก็ทําให้หนูรู้สึกมีความสุข”
คุณแม่ยิ้มตอบ “นั่นเป็นวิธีที่ดีที่จะรู้ว่าลูกพบพระคัมภีร์ข้อโปรดแล้ว ลูกอยากแบ่งข้อนั้นในปฐมวัยไหม?”
มายาพยักหน้าอย่างตื่นเต้น “คุณแม่จะช่วยหนูเรียนรู้ข้อนี้ไหมคะ?”
“แน่นอน!” คุณแม่กล่าว
คุณแม่กับมายาฝึกฝนทีละคํา ขณะที่พวกเขากําลังฝึกซ้อม นกส่งเสียงร้องบนต้นไม้ราวกับว่าพวกมันกําลังเรียนรู้เช่นกัน
ตลอดทั้งสัปดาห์ มายายังคงฝึกฝนพระคัมภีร์ข้อใหม่ที่เธอชื่นชอบ เช้าวันอาทิตย์ เธอประหม่าเล็กน้อย เธอฝึกพูดข้อพระคัมภีร์ระหว่างนั่งรถทางไกลไปโบสถ์
มีเด็กเพียงไม่กี่คนในปฐมวัยของมายา แต่เมื่อเดินเข้าไปในห้องเรียน เธอรู้สึกกังวลเหมือนผีเสื้อกําลังบินวนอยู่ในท้องของเธอ
เมื่อถึงตาเธอแบ่งปัน มายาลุกขึ้นยืนและสูดลมหายใจลึกๆ “ดูเถิด, เราคือกฎ, และแสงสว่าง” เธอพูด “จงดูที่เรา, และอดทนจนกว่าชีวิตจะหาไม่, และเจ้าจะมีชีวิต; เพราะแก่คนที่อดทนจนกว่าชีวิตจะหาไม่เราจะให้ชีวิตนิรันดร์.”
เมื่อมายาพูดจบ เธอนั่งลงและยิ้ม เธอทำได้! ผีเสื้อที่ทำให้ประหม่าหายไป และความรู้สึกอบอุ่นเปล่งประกายก็กลับมา เธอรู้ว่าพระคัมภีร์ข้อโปรดของเธอจะนําความรู้สึกนั้นมาให้เมื่อใดก็ตามที่เธอต้องการ
ภาพประกอบโดย โคลอี้ โดมินิค