เจาะประเด็น

ฉันจะอ่อนน้อมถ่อมตนโดยที่ไม่รู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าได้อย่างไร?

พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาผู้คนให้นอบน้อมถ่อมตนต่อหน้าพระองค์ และทรงเตือนอยู่บ่อยครั้งเมื่อพวกเขานอบน้อมไม่เพียงพอ (ดู หลักคำสอนและพันธสัญญา 67:10)

น่าเสียดายที่บางคนอาจรู้สึกว่าการถ่อมตนหมายถึงการทำให้ตนเองรู้สึกด้อยค่า ไม่จริงเลย

“ความอ่อนน้อมถ่อมตนไม่ได้หมายถึงการทำให้ตัวเองเชื่อว่าเราไร้ค่า ไร้ความหมาย หรือด้อยคุณค่า … เราไม่ได้มีความอ่อนน้อมถ่อมตนเมื่อคิดไม่ดี เกี่ยวกับ ตนเอง เรามีความอ่อนน้อมถ่อมตนเมื่อเรา นึกถึง ตนเองให้น้อยลง สิ่งนี้เกิดขึ้นเมื่อเราทำงานด้วยเจตคติของการรับใช้พระผู้เป็นเจ้าและเพื่อนมนุษย์”¹

เมื่อเราอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างแท้จริง เราจะเริ่มพัฒนาความนับถือและความรักอย่างสุดซึ้งต่อพระบิดาบนสวรรค์โดยตระหนักว่าพระองค์ทรงอานุภาพ รอบรู้ และเปี่ยมด้วยความรัก ซึ่งทำให้เรารู้สึกขอบพระทัยสำหรับของประทานและพรทั้งหมด รวมถึงของประทานของพระบุตรของพระองค์ พระเยซูคริสต์ เราจึงต้องการรับใช้พระผู้เป็นเจ้าและผู้อื่น เมื่อเราทำเช่นนี้ พระวิญญาณบริสุทธิ์จะทรงอยู่กับเรา และเราจะมีความสุขมากขึ้นและรู้สึกดีกับตัวเราเองมากขึ้นด้วย

อ้างอิง

1. ดีเทอร์ เอฟ. อุคท์ดอร์ฟ, “ ความจองหองและฐานะปุโรหิต การประชุมใหญ่สามัญ ต.ค. 2010,” (เลียโฮนา, พ.ย. 2010, 73).